EduNet.sr: ‘Wij weten niet met wie wij te doen hebben’

Redacties controleren ingezonden stukken niet

- Ingezonden stuk op EduNet zonder toestemming schrijver geplaatst; delen tekst uit groot artikel van schrijver gerukt en ondertekend met voornaam en beginletter achternaam schrijver

- Wie verschuilt zich achter paulkraai123@hotmail.com?

31-03-2014 Door: Paul Kraaijer

Paramaribo – De directie van de website EduNet.sr ofwel Sheila Mijnals, oud-voorlichtster van het ministerie van Onderwijs en Volksontwikkeling (MinOV), plaatst ingezonden stukken zonder de afzender ervan, de inhoud en de herkomst ervan voor plaatsing goed tegen het licht te houden. Dat werd mij duidelijk toen ik op 25 maart ontdekte, dat iemand delen tekst uit een groot artikel van mij als ingezonden stuk had weten te plaatsen op deze website, ondertekend met ‘Paul K.’ Op mijn verzoek is het stuk door EduNet verwijderd. Maar, de directie weigert mij te informeren over wie het stuk heeft verzonden en welk emailadres daarvoor is gebruikt. De argumentatie van EduNet om dat te weigeren is echter op z’n zachtst gezegd zeer curieus en absoluut onbegrijpelijk.

Bij toeval ontdekte ik dat op EduNet onder ‘Ingezonden’ iemand delen tekst uit een artikel van mij, gepubliceerd op 10 juni 2013 op dit blog getiteld ‘Herdenking 25 jaar SLM-vliegramp in 2014 leidt nu al tot aangestuurd conflict’, als ingezonden stuk heeft geplaatst ondertekend met ‘Paul K.’…. Waarom heeft iemand besloten om in maart 2014 delen tekst uit een artikel van mij van juni 2013 te gebruiken als ingezonden stuk?
Heeft EduNet bij de ontvangst van het stuk ook niet even nagedacht over het waarom van het ingezonden stuk? Neen, want bij websites als EduNet wordt simpelweg niet nagedacht, worden de inhoud en afzender van een ingezonden stuk niet kritisch tegen het licht gehouden en plaatst men gewoon.

Hoe zorgvuldig en betrouwbaar zijn EduNet en Sheila Mijnals?

Ongelooflijk hoe mensen, en welk lef ze hebben, om ten eigen voordele misbruik te maken van artikelen van anderen door die deels (waardoor de tekst uit de context wordt gerukt: het ingezonden stuk richt zich slechts op een persoon waarover ik schrijf in het eigenlijke grote artikel en geen letter in het ingezonden stuk wordt besteed aan de herdenking van de SLM-ramp) of geheel als ingezonden stuk elders te plaatsen en dan te ondertekenen met de naam van de oorspronkelijke schrijver terwijl die schrijver daarvan niet in kennis is gesteld. Natuurlijk heb ik meteen EduNet benaderd en verzocht het ingezonden stuk per direct van de website te verwijderen.

Dit was 26 maart een eerste reactie van de ‘directie’ van EduNet, nadat ik de website via email had benaderd:

‘Beste,

Het stuk waar u naar verwijst, is inderdaad ontvangen van P. Kraaijer en al zodanig ook ondertekend door Paul K. Wij proberen het in ieder geval na te trekken door te e-mailen naar desbetreffende om hetgeen u nu aanhaalt op juistheid te verifieren.

Het verbaast ons ten zeerste dat bewust geprobeerd is de media om de tuin te leiden.

Wij stellen in elk geval een onderzoek in. Voor zover wij ons kunnen herinneren, is het stuk ook opgestuurd naar overige media.

Gr

Directie Edunet’

Tja, natrekken, verifiëren, onderzoeken….. Allemaal leuk en aardig, maar ik heb simpelweg niet dat ingezonden stuk aan die website of aan wie dan ook verzonden. Natuurlijk heb ik meteen gereageerd op de reactie van de directie van EduNet:

‘Beste,

Dank voor deze snelle reactie. Maar, ik kan u verzekeren dat ik het stuk op uw website niet heb verzonden, en niet aan wie dan ook. Overigens ook het oorspronkelijke, grote, artikel (dat dus dateert van juni 2013) waaruit delen van het ingezonden stuk zijn gekopieerd heb ik aan niemand verzonden.

Wanneer ik artikelen e.d. aan media hier en elders verstuur doe ik dat altijd via dit emailadres en met ondertekening.

Ik ben dan ook heel benieuwd wie u het stuk heeft verstuurd, met welk emailadres en wie dus kennelijk mijn oorspronkelijke artikel heeft misbruikt voor eigen doeleinden.

Maar, dat media bewust om de tuin worden geleid is overigens in Suriname niet ongewoon.....vooral als het gaat om ingezonden stukken en brieven en dergelijke.

Ik ga ervan uit dat het stuk van uw website wordt verwijderd.

Met vriendelijke groet,

Paul Kraaijer.’

’s Avonds 26 maart bleek het ingezonden stuk door EduNet te zijn verwijderd. Daarover heb ik verder geen bericht meer ontvangen van de ‘directie’ van deze website ofwel Sheila Mijnals.

Mijnals, na herhaald verzoek, weigert te antwoorden op mijn vragen wie mijn teksten als ingezonden stuk aan EduNet heeft gemaild en welk emailadres hiervoor is gebruikt…… Van EduNet ontving ik zondagavond 30 maart deze onbegrijpelijke reactie waarbij je je afvraagt of zij zelf wel begrijpt wat zij schrijft:

‘Beste,

Wij voelen ons niet verplicht dat te doen, te meer wij ook niet in het geval van u weten met wie wij te doen hebben.

U kunt proberen bij Suriname Herald of GFC Nieuws, daar het stuk ook daar was/staat opgenomen.

Mvgr’

Sheila Mijnals en emails….?? Onbetrouwbaar

Maar, hieruit blijkt, dat mevrouw Mijnals kennelijk met door haar ontvangen emails van personen die zij niet kent niets zou kunnen doen, want ook die emails zouden van iemand anders dan de zender afkomstig kunnen zijn……, maar toch heeft zij het ingezonden stuk wel geplaatst. Haar argument is extra vreemd, daar zij wel op mijn verzoek het ingezonden stuk van haar website heeft verwijderd. Dus, zij gaat er wel degelijk van uit dat ik werkelijk de schrijver van de tekst ben.

Het is, gelet op bovenstaande reactie van EduNet, onbegrijpelijk dat wel is overgegaan tot plaatsing van het door iemand aan EduNet verzonden ingezonden stuk met mijn teksten of kent mevrouw Mijnals wellicht de persoon die het stuk heeft gestuurd en dus willens en wetens misbruik heeft gemaakt van mijn artikel en naam??

Uit haar onbegrijpelijke reactie zou afgeleid kunnen worden, dat het een werkelijk stompzinnige uitleg is om de werkelijke reden om mij niet te informeren wie het stuk heeft verzonden met welk emailadres willens en wetens te verhullen.

Dat zou mij niet verbazen, immers ooit is een email met vragen over het project Naschoolse Opvang aan de afdeling Voorlichting van het MinOV van de redactie van het Nederlands/Surinaams Obsession Magazine als ingezonden stuk belandt op de website van GFC Nieuws… Nooit heeft mevrouw Mijnals in deze zaak enige plausibele opheldering hierover kunnen verschaffen aan de redactie van Obsession Magazine. 

Dat het ingezonden stuk, zoals EduNet mij mailt, kennelijk ook is geplaatst op de websites van Suriname Herald en GFC Nieuws is niet zo vreemd: dit zijn beide twijfelachtige nieuwswebsites die het niet zo nauw nemen met het plaatsen van ingezonden stukken en dergelijke en bij plaatsing niet nadenken over de betrouwbaarheid en herkomst ervan.

Suriname Herald heb ik 30 maart benaderd met het verzoek het ingezonden stuk, dat daar op 9 maart is geplaatst, te verwijderen en om mij te informeren over wie dat stuk aan de redactie heeft verzonden en welk emailadres daarvoor is gebruikt. De volgende dag had Suriname Herald het stuk 's avonds verwijderd.

Suriname Herald heeft mij keurig vandaag wel in kennis gesteld van 'de naam' van de persoon die het stuk heeft verzonden en het gebruikte emailadres:

From: paul kraainest <paulkraai123@hotmail.com>
Sent: Sunday, March 9, 2014 12:45 AM
To: Suriname Herald
Subject: artikel ter publicatie

Geachte heer, mevrouw,

Kunt u dit artikel ter publicatie in uw nieuwsblad plaatsen

met vriendelijke groet,

Paul Kraainest

Uit deze email blijkt dat het stuk niet is verzonden door 'P. Kraaijer' zoals de 'directie' van EduNet in haar email van 26 maart. En weer kan de vraag gesteld worden: hoe betrouwbaar zijn EduNet en Sheila Mijnals? Waarom heeft EduNet het ingezonden stuk van 'Paul Kraainest' geplaatst? Wist Mijnals met wie zij te doen had???? En wist zij dat niet met mijn emails aan EduNet, terwijl ik mijn emails altijd afsluit met mijn contactgegevens, iets dat 'Paul Kraainest' niet heeft gedaan....
Op GFC Nieuws heb ik het stuk overigens niet aangetroffen.

Redacties te onzorgvuldig bij plaatsing ingezonden stukken

Uit het vorengaande wordt maar weer eens duidelijk dat er nieuwswebsites zijn die op een gemakzuchtige wijze omgaan met binnenkomende ingezonden stukken, brieven en dergelijke. De herkomt, betrouwbaarheid en inhoud worden zelden goed tegen het licht gehouden. Veel ingezonden stukken worden valselijk ondertekend of alleen met initialen. Dat belemmert webredacties niet om dergelijke stukken domweg te plaatsen.
Niets wordt gecontroleerd.
Neen, dat is net iets teveel werk.

Wat hebben mensen te verbergen die ingezonden stukken naar media versturen niet ondertekend met hun echte naam?

Waarom zijn mensen zo onfatsoenlijk en zelfs zo onbeschoft om bestaande teksten van anderen te misbruiken voor ingezonden stukken en brieven voor hun eigen doeleinden? Het wordt tijd dat redacties van nieuwswebsites eens wat zorgvuldiger en serieuzer omgaan met ingezonden stukken, brieven en dergelijke.
Waarom plaatsen redacties ingezonden stukken, brieven en dergelijke terwijl ze kunnen aanvoelen dat die stukken valselijk zijn ondertekend en dan heb ik het nog niet eens over de inhoud van negen van de tien van dergelijke stukken tekst.......

Paramaribo heeft vanaf 6 april een basiliek

(Bron foto)

Suriname hoopt op komst paus Franciscus

Netter gekleed bidden in basiliek

21-03-2014 Door: Paul Kraaijer

Paramaribo, 21-03-2014 – De unieke grote houten St. Petrus- en Pauluskathedraal in Paramaribo zal vanaf 6 april een basiliek zijn, de hoogste titel voor een rooms katholieke kerk. Suriname hoopt hiermee op de komst van paus Franciscus.

Bisschop Wilhelmus de Bekker en pater Esteban Kross maakten donderdag 20 maart tijdens een persconferentie bekend, dat het Vaticaan een een jaar geleden gedane aanvraag om de kathedraal de status van basiliek te verlenen heeft gehonoreerd. ‘Ik vermoed dat de paus nu wel wat extra moeite zal doen. Een paus doet namelijk altijd moeite de landen met een basiliek te bezoeken’, zei Kross.

‘Kerken die tot basiliek verheven worden zijn vaak bedevaartskerken, zoals de kerk van Lourdes die ook basiliek is. Vanwege het graf van de uit Tilburg afkomstige priester Petrus Donders is onze kathedraal ook een echte bedevaartskerk en nu dus basiliek.’

Volgens bisschop De Bekker duidt een titel van basiliek ‘op een extra waardigheid en het bijzondere sacrale karakter dat de kathedraal nu van paus Franciscus heeft meegekregen. Natuurlijk zullen er wat aanpassingen komen, zoals netter gekleed komen bidden, want nu heeft de kerk meer waardigheid gekregen.’

De houten kathedraal is uniek in zijn soort in de wereld en werd tussen 1883 en 1887 gebouwd. In de jaren 1977, 1978 en 1979 werd het gebouw gerenoveerd, maar na enkele jaren trad er toch weer verval op. De kathedraal werd in 1989 voor publiek gesloten. Termieten hadden de kathedraal aangetast. In 2002 werd begonnen met een uitgebreide restauratie, waarvoor onder andere ongeveer 2.8 miljoen euro beschikbaar kwam uit het Europees Ontwikkelingsfonds. Uiteindelijk kon de kathedraal op 13 en 14 november 2010 heropend en opnieuw ingezegend worden.

Noot:
Het artikel is op 22 maart 2014 geplaatst op het blog Monikkenwerk van de Provinciaal Zeeuwse Courant, PZC.

Nederlands bedrijf zit al drie jaar in de maag met Surinaamse veerboot

Zal de 'Albina' ooit ergens in Suriname varen......?

Suriname ziet af van definitieve aankoop veerboot

Schiedams bedrijf financieel gedupeerd door handelwijze Surinaamse overheid

19-03-2014 Door: Paul Kraaijer (Obsession Magazine)

Paramaribo - Terwijl Frankrijk overleg voert met Suriname over de aanschaf van een vijf miljoen Euro kostende nieuwe grote veerboot voor de verbinding Albina-St. Laurent du Maroni (Frans-Guyana), ligt al drie jaar lang een veerboot, ‘Albina’, in de haven van Rotterdam, opgeknapt en wel, klaar voor vertrek naar Suriname. Een veerboot die deels is aanbetaald door Suriname en waarvan het eigenaar is. Toen de mogelijke aanstaande deal tussen Frankrijk en Suriname bekend werd, werden er dan ook enkele wenkbrauwen gefronst bij de directeur van het Schiedamse bedrijf Holland Energie Service B.V. , Jack Geense. Hij is officieel nog niet in kennis gesteld door de Surinaamse overheid over het afketsen van de aankoop van de Nederlandse veerboot.

‘Afgelopen 20 februari 2014 was het drie jaar geleden dat de veerboot klaar lag voor vertrek naar Suriname. Maar, na drie jaar vindt men de veerboot te oud en kan niet meer ingezet worden op het traject Albina–St. Laurent du Maroni. Suriname laat hier kansen op autonomie en economische vooruitgang liggen. Uit wat nu bekend is, zou Frankrijk voor de nieuwe veerboot bereid zijn vier miljoen euro te investeren en Suriname zou moeten inkomen met één miljoen euro. Maar, met onze veerboot, kosten driehonderdduizend euro, zou Suriname die kosten binnen zes maanden hebben terugverdiend.’ Woorden van Jack Geense die aan duidelijkheid niets te wensen overlaten.

Hij is teleurgesteld, maar ook hoopvol. ‘Wellicht is er een slimme zakenman die voor zichzelf de veerdienst operationeel kan maken en zijn eigen volk kan helpen. Je weet het nooit, maar de veerboot in Nederland is in topconditie met nieuwe motoren en een compleet nautisch pakket aan boord’, aldus Geense.

Maar, hoe zijn het Schiedamse bedrijf en Jack Geense betrokken geraakt bij een veerdienst tussen Suriname en Frans-Guyana?

'La Gabrielle' toe aan vervanging

Geense: ‘In de zomer van 2011 was ik in Suriname om zandwinning te organiseren uit het water bij Braamspunt voor woningbouw in Paramaribo. In een zeer aangenaam gesprek dat ik had met directeur Joyce Rozenhout van de Scheepvaart Maatschappij Suriname (SMS), gaf zij aan op zoek te zijn naar een veerboot ter vervanging van de huidige boot, de ‘La Gabrielle’. Ik kreeg het verzoek om uit te kijken naar een veerboot.’

Na verder overleg met Rozenhout, onder andere over welke afmeting de nieuwe veerboot moest hebben om die zo economisch mogelijk te gebruiken, viel de keuze op een in Duitsland varende veerboot die daar op de Rijn een veerdienst onderhield en een capaciteit heeft van ongeveer dertig auto’s, met twee motoren en twee aandrijvingen.

‘Eind december 2011 ben ik samen met mevrouw Rozenhout naar Duitsland gereden om de boot te bezichtigen en om proef te varen. Dit na alle tevredenheid van mevrouw Rozenhout en mijzelf. Alle benodigde certificaten zijn aanwezig en goedgekeurd. Door de scheepswerf werd een plaatdik rapport gemaakt en conform de richtlijnen van de Rijnvaart Commissie goed gekeurd. Er is een radar met bochtaanwijzer aan boord om in mist, zware regenval of ‘s nachts te kunnen varen, waardoor de boot dag en nacht inzetbaar is om passagiers veilig naar de overkant te brengen. Na een aanbetaling door Suriname werd de veerboot naar Nederland gevaren’, aldus Geense.

Met het voorschot, ofwel de aanbetaling, kon een nieuwe aggregaat in de ‘Albina’ worden gebouwd om vervolgens een dokbeurt te ondergaan (schoonspuiten, teren en schilderen). De veerboot verkeerde in een uitstekende staat, waardoor er geen reparaties uitgevoerd hoefden te worden.

Volgens de HES-directeur bestond 2012 uit Surinaamse beloften om het resterende bedrag over te maken, wat nodig was om dan de veerboot in te schepen en naar Suriname te transporteren. ‘Eind 2012 werd de uitgave opgenomen in de begroting van 2013 en in een ambtelijke zogenoemde ‘massive’ getekend door de Surinaamse vicepresident Robert Ameerali.’

‘Op 9 juli 2012 heeft Arnel Edenburg een bezoek gebracht aan Nederland om de veerboot te inspecteren en uit een gesprek met mij bleek, dat hij zeer tevreden was over de staat waarin het schip verkeerde en vond dat deze zo snel mogelijk naar Suriname verscheept diende te worden. Dit alles zijn loze beloften geweest, zo blijkt nu. Na drie jaar is er nog steeds niet afbetaald en ik moet opdraaien voor de kosten van havengeld en het in mijn bezit houden van een veerboot die is aanbetaald.’

De ‘Albina’ ligt nog steeds in de haven van Rotterdam, geserveerd voor de SMS die hem feitelijk heeft gekocht. Geense laat tot slot nog weten dat hij eventueel nog voor een andere veerboot kan zorgen, ‘maar alles heeft zijn prijs’.

Noot:
Het opmerkelijke in deze zaak is, dat kennelijk Suriname bereid is om een miljoen Euro te investeren in een nieuwe boot (waarin Frankrijk vier miljoen Euro steekt) waar zo'n 30 auto's op kunnen, terwijl in Nederland een kant en klare boot ligt, al drie jaren, die 300.000 Euro kost en waarop zo'n 25 auto's kunnen. Die boot kan volgende maand al ingezet worden, terwijl op de nieuwe Franse boot zeker twee jaren gewacht moet worden.........  Wie begrijpt dit nog?......

* De lokale Surinaamse zender ABC (Ampie's Broadcasting Corporation) heeft donderdag 20 maart aandacht besteedt aan de inhoud van het artikel. De omroep heeft directeur Geense geinterviewd en dat gesprek is via de link te beluisteren.

Nieuwe directeur Onderwijs focust zich op 'schaars geklede' vrouwelijke leerkracht

Peneux wil af van de ‘schaars geklede’ leerkracht – Maar, wat is ‘schaars gekleed’?

Zijn er geen belangrijkere onderwijszaken die aandacht behoeven?

- Het begin van oeverloze discussies over wat kan wel en wat kan niet, wat is acceptabel en wat is niet acceptabel?

16-03-2014 Door: Paul Kraaijer

Paramaribo – De per vrijdag 21 februari van dit jaar aangestelde nieuwe directeur Onderwijs binnen het ministerie van Onderwijs en Volksontwikkeling (MinOV), Robert Peneux, maakte 9 maart bekend, dat hij af wil van ‘schaars geklede’ leerkrachten. Hij is van oordeel, dat leerkrachten in een uniform voor de klas moeten staan. Maar, zijn er geen belangrijkere issues in het onderwijsveld die dringend aandacht behoeven van het ministerie? En, wie bepaalt wat ‘schaars gekleed’ is? Enig beleid hieromtrent of welke richtlijnen dan ook ontbreken binnen het MinOV. Wil de nieuwe directeur zich laten gelden?

Volgens berichten zou er momenteel wel gewerkt worden aan ‘regelgeving’ met betrekking tot kledingvoorschriften voor leerkrachten, schoolhoofden en leerlingen. Er gaat volgens Peneux een zogenoemd ‘code of conductsysteem’ toegepast worden waarin alle voorschriften en regels binnen het onderwijs staan opgenomen, waaronder kledingvoorschriften. Er zou zelfs een speciale commissie zijn geïnstalleerd.

Er zijn regels

Peneux wil af van de ‘schaars geklede’ leerkracht, omdat die pedagogisch-dictatisch bezig is om kinderen op te voeden en daarbij past geen ‘schaars geklede’ onderwijzer(es). Natuurlijk laat hij ook meteen weten, dat er toch best wel veel leerkrachten zijn die weten hoe het hoort. ‘Er zijn regels waaraan men zich dient te houden. De bond is ook op de hoogte van de spelregels en daardoor kunnen we uiteindelijk maatregelen treffen, indien een betrokken leerkracht of schoolleider schaars gekleed loopt.’

‘De bond is op de hoogte van de spelregels’, aldus Peneux, maar Wilgo Valies, voorzitter van de Bond van Leraren (BvL), liet al op 11 maart via het Dagblad Suriname weten zich af te vragen of ‘schaars geklede’ leerkrachten’ nu een relevant onderwerp is voor het ministerie en ook zei hij nog nooit ‘schaars geklede’ leerkrachten te hebben gezien of er klachten over te hebben ontvangen. Neen, Valies stelt dat leerkrachten juist zeer conservatief zijn wat betreft hun kleding.

Hij vindt dat er relevantere zaken zijn die aandacht zouden moeten krijgen van de directeur Onderwijs, zoals het feit dat praktijkdocenten al vijf maanden hun toelage niet hebben ontvangen. Daarnaast is bekend, dat nog vele leerkrachten al maandenlang wachten op de uitbetaling van hun gewerkte uren in de naschoolse opvang en dat de financiële administratie nog steeds een chaos is.

‘Het lijkt wel op een persoonlijke aanval naar de leerkrachten toe’, aldus de bondsvoorzitter.

Ondeskundig en controversieel

Dezelfde bondsvoorzitter zei overigens in maart 2010 Peneux ‘ondeskundig’ en ‘controversieel’ te vinden, toen de man door toenmalig MinOV-minister Edwin Wolf werd aangesteld als interim manager van het Examenbureau. ‘Wij gaan niet toestaan dat een politiek vriendje van de minister op zo’n een cruciale post binnen het onderwijs wordt geaccommodeerd’, sprak Valies. Peneux werd al op 10 mei 2010 door Wolf uit zijn functie ontheven. De interim manager zou volgens de bewindsman nalatig zijn en zijn werk niet correct uitvoeren.

Toch circuleerde juist de naam van deze Peneux al in oktober 2011, toen hij beleidsadviseur binnen het ministerie van Onderwijs en Volksontwikkeling en bestuurslid was van het Centrum voor Landbouwkundig Onderzoek in Suriname (CELOS), als nieuwe Onderwijs-directeur. Hij stond derde op een lijstje kandidaten van de politieke partij Pertjajah Luhur van Paul Somohardjo.

Inbraak zou scenario zijn

Een maand later, eind december, kwam Peneux in het nieuws vanwege een inbraak in zijn woning, waarbij hij door de inbreker werd gekneveld. De buit bestond uit een bedrag van achthonderd Surinaamse dollar en twee mobiele telefoon. Slachtoffer Peneux liet vervolgens via de lokale nieuwswebsite Starnieuws weten, ‘een scenario achter de inbraak’ te vermoeden. Waarom en wat voor soort scenario hij vermoedde is nooit bekend geworden. Wellicht zag hij toen ook al spoken.....

Wat is 'schaars gekleed'?

De meest cruciale vraag is, wat verstaat Peneux onder ‘schaars gekleed’? Immers, wat voor de ene persoon ‘schaars gekleed’ is, hoeft dat voor de ander niet te zijn. Natuurlijk moet een leerkracht netjes gekleed voor de klas staan en volgens mij is dat ook het geval. Op de social media website Facebook meldt iemand sommige leerkrachten gezien te hebben met ‘lage blouses’ waardoor een tatoeage op een borst zichtbaar is. ‘Het is zeker niet voorbeeldig’, aldus de ‘poster’ van het bericht. ‘Of een korte rok met een zichtbare tatoeage bij de kuiten.’ Heeft de persoon die het bericht heeft geplaatst nu moeite met de tatoeages, de lage blouses en korte rok of met allen? Iemand anders kan een ‘lage blouse’, waardoor een beetje borst te zien is, juist heel mooi, spannend en sexy vinden. Maar, is dat ‘schaars gekleed’ en zou dat tegenwoordig niet kunnen voor een klas scholieren die bijna allemaal een Blackberry hebben, kunnen pingen en toegang tot het internet hebben? Een vrouw en dus ook een leerkracht heeft het recht om zichzelf mooi, spannend of sexy te vinden, zonder zich daarvoor ‘schaars’ te hoeven kleden.

Een lage blouse of een korte rok heeft dan ook niets te maken met ‘schaars gekleed’ zijn. Laat Peneux eerst eens komen met een ministeriële omschrijving van wat wordt verstaan onder 'schaars gekleed'..... Je belandt absoluut in een oeverloze discussie.

Tatoeages, kunnen die dan wel of ook niet?

Piercings?

Een mannelijke leerkracht met een oorknopje?

Een vrouwelijke leerkracht in een mooie legging?

Een mannelijke leerkracht met een blouse, waarvan de bovenste twee knoopjes los zijn waardoor een beetje krullend borsthaar misschien zichtbaar wordt?

Een vrouwelijke leerkracht met een wellicht iets te modern kapsel?

Conservatieven zouden dit alles ordinair of zelfs vulgair kunnen vinden. Maar, het zijn ook conservatieven die er zo bij lopen in het dagelijks leven.

Kortom, laat Peneux eerst eens goed nadenken, alvorens met een soort verbod op 'schaars gekleed' gaan door leerkrachten te komen.

Meegaan met de tijd

Is het niet gewoon een kwestie van meegaan met de tijd, progressief, zolang het maar niet ordinair of vulgair wordt? Uniformen voor leerkrachten? Veel leerkrachten gaan al gekleed in een keurig ‘uniform’ naar school. Maar, kom op, uniformen voor leerkrachten anno 2014? Uniformpjes voor scholieren? Anno 2014...... Afschaffen, niet meer van deze tijd.

Een regering zou zich verre moeten houden van hoe een leerkracht zich zou behoren te kleden. Het onderwijsveld, leerkrachten en schoolhoofden, zijn zelf heel goed in staat om zelfregulerend op te treden en een leerkracht aan te spreken wanneer hij of zij ‘schaars gekleed’ op het werk verschijnt.

Is onderwijsveld zelf niet in staat regulerend op te treden en op te treden tegen schaars geklede collega's?

De persoon die op Facebook stelt dat door ‘schaars gekleed’ te gaan, wellicht tatoeages op het lichaam van de, vooral vrouwelijke, leerkracht zichtbaar worden, stelt verder dat leerkrachten medeopvoeders zijn. ‘Het is reeds voorgekomen dat een leerkracht een leerling stuurt naar de winkel om sigaretten te kopen en zo zijn er veel zaken die gecorrigeerd moeten worden. Eigenlijk zou men, net als bij de politie, een antecedentenonderzoek moeten instellen wie geschikt is om de leerkrachten onderwijs te volgen.’

Een antecedentenonderzoek zal echter echt niet voorkomen, dat een leerkracht mogelijk een keer in bijvoorbeeld een 'te luchtig' blousje voor de klas staat. Natuurlijk heeft een leerkracht (net als onder andere een politieagent) een voorbeeldfunctie, maar daar komt meer bij kijken dan de kleding die gedragen wordt. Voor de geüniformeerde scholieren zouden over het algemeen hun ouders degenen met die voorbeeldfunctie moeten zijn. Maar, zodra de scholieren thuis zijn trekken ze snel hun saaie uniformpjes uit en dragen ze weer alles wat los en vast zit.

Leerkrachten verplichten een uniform te gaan dragen gaat averechts werken en zeker niet het effect van de rol van een voorbeeldfunctie vervullen. Het is immers niet de kleding die een leerkracht tot voorbeeld maakt voor haar of zijn leerlingen. Het is het algemene gedrag van een leerkracht naar haar of zijn leerlingen toe die haar of hem tot voorbeeldfiguur maken. Haar of zijn wijze van praten, spreken, lesgeven en het door haar of hem corrigeren van leerlingen die zich niet correct gedragen.

Iedereen heeft mening over kleding en over wat 'schaars' gekleed is

We leven in 2014. Laat Peneux eens een wandelingetje maken door het centrum van Paramaribo. Laat hij eens goed om zich heen kijken en zien hoe mensen erbij lopen. Het is een bonte mengelmoes van burgers gekleed in kleurrijke, strakke, losbandige, saaie, vrolijke, sexy, conservatieve, mooie en lelijke, afzichtelijke kleding. En iedereen heeft er een mening of oordeel over. En nogmaals, wat voor de een ‘schaars gekleed’ is, is dat juist voor de ander totaal niet.

Reuzenmiereneter doodt man in Suriname - Directeur Paramaribo Zoo: 'De reuzenmiereneter is geen killer'

Vriendelijke tamanoea opgejaagd door slachtoffer

09-03-2014 Door: Paul Kraaijer

Paramaribo, 9 maart 2014 - Een reuzenmiereneter heeft zaterdagmiddag 8 maart in Suriname een 43-jarige man aangevallen en gedood.

De man reed met drie collega’s met een auto over de Henry Fernandesweg aan de rand van hoofdstad Paramaribo (Kwatta) toen hij een reuzenmiereneter (Myrmecophaga tridactyla - Tamanoea) de weg zag oversteken. Hij stapte uit de auto met een kapmes om het dier te gaan doden. De miereneter verdween echter in een drassig gebied, achtervolgd door de man. Korte tijd later vonden zijn collega’s hem zwaar gewond. Hij had verwondingen aan de hals, armen en een schouder. Van de reuzenmiereneter, die grote klauwen heeft, was geen spoor te zien.

Uit politieonderzoek blijk dat het dier al enige tijd in het gebied werd gezien en mogelijk twee kalveren zou hebben gedood. Dat laatste lijkt onwaarschijnlijk, vooral omdat een reuzenmiereneter geen tanden heeft en dus nauwelijks in staat is om vlees te eten. Het is bekend, dat in het gebied rond Weg naar Zee de jaguar voorkomt en dit dier is in staat om kalveren te doden.

De reuzenmiereneter, die twee meter lang kan worden, is over het algemeen een vriendelijk dier en staat niet bekend om agressief gedrag. Het dier heeft al natuurlijke vijand in Suriname de jaguar. Dat een reuzenmiereneter een mens aanvalt, verwondt en doodt is een unieke uitzondering. Voor zover bekend en geregistreerd werd in april 2007 een dierenverzorger in de Florencio Varela dierentuin in het Argentijnse Buenos Aires door een reuzenmiereneter aangevallen en gedood. Dat was wereldnieuws.

Opmerkelijk is het, dat deze reuzenmiereneter zich bevindt bij bewoond gebied, te weten in de omgeving van Weg naar Zee te Kwatta aan de westzijde van hoofdstad Paramaribo. Deze dieren leven normaal gesproken vooral in savannegebied, maar ook in open grasland en dat is het geval in het gebied waar het dier nu kennelijk is. Overigens blijken reuzenmiereneters ook te zijn gezien in de omgeving van de Wayamboweg, eveneens te Kwatta. Dat de dieren vlakbij bewoond gebied opduiken is waarschijnlijk het gevolg van menselijke activiteiten, zoals woningbouwprojecten en houtkap, waardoor het leefgebied van de dieren kleiner wordt en zij gedwongen worden naar elders te vertrekken.

Onduidelijk is waarom het slachtoffer het dier wilde doden. De reuzenmiereneter staat in Suriname niet echt bekend als een dier waarop wordt gejaagd voor bijvoorbeeld hun vlees. Toch wordt er op het Zuid-Amerikaanse continent op het dier gejaagd voor de huid en het vlees.

De reuzenmiereneter heeft de status 'kwetsbaar' op de zogenoemde 'Rode Lijst' van de IUCN, de International Union for the Conservation of Nature en is een beschermde diersoort waar niet op gejaagd en dat niet gedood mag worden.

Klik hier voor een speciale website over alleen de reuzenmiereneter.

De directeur van de Paramaribo Zoo, John Altenberg, heeft op 10 maart aangegeven, dat het beeld dat men heeft van een reuzenmiereneter niet door berichtgevingen moet veranderen. De reuzenmiereneter is geen killer-dier, aldus Altenberg.

Hij bevestigt tevens dat het dier van nature vredelievend is. Hij behoort tot de tandeloze dieren en maakt gebruik van een lange kleverige tong. Wel is de reuzenmiereneter oersterk en kan het in het nauw behoorlijke verwondingen aanbrengen. Altenberg stelt verder dat mensen meer van dieren in Suriname moeten houden door ze te respecteren.