Surinaamse journalist die het beste bericht over een zelfmoord krijgt prijs

Welke journalist wil nu iets aan een zelfmoord verdienen.....

14-02-2012 Door: Paul Kraaijer

Paramaribo -Mediaberichten over zelfmoorden dienen verantwoord geschreven te worden. Details over hoe de daad is geschied moeten zoveel mogelijk weggelaten worden, anders kan dit een aanstekelijk effect teweegbrengen bij anderen die ook met suïcidegedachten rondlopen. De journalist met de beste berichtgeving over suïcide maakt kans op een onderscheiding. Dit bericht De West in haar editie van dinsdagavond 12 februari 2013.

Ik wist niet wat ik las. Zelfmoord kan in Suriname dus leiden tot een prijs voor een journalist die hierover naar de wens van een paar organisaties buiten het mediaveld bericht. De commissie die moet gaan bepalen welke journalist het gaat aandurven om een dergelijke prijs in ontvangst gaat nemen heeft niet eens een vertegenwoordiger van de media in haar midden.

‘Dit initiatief vloeit voort uit een samenwerking van de suïcide preventie stichting Swarnapath, het ministerie van Volksgezondheid en de Pan American Health Organization (PAHO). Richtlijnen voor een ‘minder aanstekelijke’ verslaggeving over zelfmoordgevallen maken deel uit van enkele andere door de World Health Organization (WHO) opgestelde richtlijnen.’, aldus is te lezen in De West.

(Bron: mediawise.org.uk)

‘Enkele maanden geleden hield Swarnapath samen met het ministerie van Volksgezondheid en de PAHO een workshop voor de media, waarbij onder andere de WHO-richtlijnen met betrekking tot de berichtgeving over suïcide zijn besproken. Die richtlijnen werden echter niet warm onthaald door de aanwezige pers, omdat die van mening was dat de journalist beperkt wordt in zij of haar berichtgeving. Er werd met name vooral gewezen op de vijf w’s en de h (wie,wat,waar,wanneer, waarom en hoe), volgens welke de journalist te werk gaat bij de berichtgeving.

Desi Truideman, die zitting heeft in de commissie voor de selectie van mediawerkers, kan zich wel verplaatsen in de kritiek, maar plaatst de kanttekening dat de richtlijnen slechts als advies dienen. ‘Je bent altijd vrij als journalist om te bepalen hoe je jouw bericht samenstelt. De richtlijnen zijn niet expliciet, maar adviezen op basis van onderzoek’, aldus Truideman.

Het resultaat van dit onderzoek, gedaan door psychiaters, wees uit dat de wijze van verslaggeving in de media kan bijdragen aan het bevorderen van suïcide of pogingen daartoe. Hiernaast beveelt de WHO verantwoorde verslaggeving aan. ‘In het kader van preventie is het goed de richtlijnen op te volgen, want daar gaat het om. Ook in de journalistieke leerboeken wordt aangeraden om terughoudendheid te betrachten ten aanzien van details’, tracht Truideman de juistheid van deze benaderingswijze aan te tonen.

Intussen heeft de PAHO een dossier van in 2012 gepubliceerde berichten over suïcide. Marthelise Eersel, directeur van het ministerie van Volksgezondheid, merkte op dat de media zich in de afgelopen periode wel degelijk hebben gehouden aan de richtlijnen.

‘De media hebben de toonzetting rondom berichten van suïcidegevallen aanmerkelijk verbeterd’, klonk een tevreden Eersel maandag 11 februari bij het driejarig bestaan van het Mind Console Centre, uitvoerend orgaan van stichting Swarnapath. De stichting maakte de namen bekend van de personen die zitting hebben in de commissie, die de journalisten zal selecteren. Naast Truideman hebben verder zitting Sabitrie Gangapersad, Nancy Bandhoe (secretaris van Swarnapath), Pearl Playfair (namens het ministerie van Volksgezondheid) en een vertegenwoordiger van de PAHO, die nog aangewezen moet worden.

Nadat de commissie bij elkaar is geweest voor de beoordeling van de geselecteerde berichten, zal bekend worden welke journalist de prijs in ontvangst kan gaan nemen.’

Welke journalist wil nu, wat dan ook, verdienen aan een zelfmoord? Waar is de SVJ?

De SVJ, Surinaamse Vereniging van Journalisten, zou zich tegen het uitreiken van een dergelijke prijs moeten verzetten en in ieder geval er afstand van nemen. Een journalist moet zijn werk gewoon goed doen en niet beloond worden met een prijs vanuit het maatschappelijk veld, omdat hij toevallig een artikeltje over een zelfmoord goed heeft geschreven, volgens een paar zogenoemde 'deskundigen'.....
Maar nee, de SVJ is in nevelen gehuld en zwijgt. Ethiek in de journalistiek is voor de SVJ slechts een incidenteel en bevooroordeeld issue zonder feitelijk te weten wat journalistieke ethiek precies is en vooral wanneer een niet-Surinaamse journalist die ethiek zou hebben geschonden. De SVJ heeft tot vandaag de dag nooit een Surinaamse journalist aangesproken op het schenden van de vakethiek en normen en waarden, terwijl die dagelijks wordt geschonden.

Gaat nu iedere journalist eerst uren lang brainstormen over hoe hij een actueel zelfmoordgevalletje moet gaan verwerken tot een lekker lezend artikeltje, alleen maar om een prijs aan zijn of haar cv toe te kunnen voegen? Ik vrees van wel. In Suriname zijn immers velen verzot op een zo lang mogelijke cv, ook al is die vooral gebakken lucht.

Welke prijzen volgen.....
Gaan we nu ook een prijs krijgen voor de journalist die het beste bericht over: een ernstig, dodelijk, verkeersongeluk een moord een stevig debat in de Nationale Assemblee met het nodige gescheld over en weer een rechtszaak ontwikkelingen rond de gouddeals etc., etc.

Noot:
Lees ook dit artikel.