Surinaams medialandschap rijp voor revolutie

Journalistiek in Suriname toe aan opschoning

Tijd voor kwaliteit en niet voor zelfbeklag

01-02-2013  COLUMN  Door: Paul Kraaijer

Paramaribo - Het wordt tijd voor een revolutie in het Surinaamse medialandschap. Ik werk eraan.....op mijn eigenwijze manier. Als er één iets is in Suriname dat uitgebaggerd of opgeschoond moet worden, dan zijn het de meeste mediabedrijven en niet de Surinamerivier.

Deze gedachte wordt gevoed door diverse mediaberichten de afgelopen dagen naar aanleiding van de journalistieke naweeën van- en stuiptrekkende reacties op de toch wel mislukte Journalistenweek georganiseerd door de Surinaamse Vereniging van Journalisten, SVJ, waarin vooral gefulimeerd werd door voorzitter Wilfred Leeuwin over het vermeende zware vergrijp plagiaat. Het leek wel of mediawerkers en mediabedrijven door Leeuwin werden geportretteerd als zouden zij heuse criminelen, zware jongens, zijn. Het leek wel het aanzetten tot een klopjacht op al zijn eigen collega’s, want maakt iedereen in het Surinaamse journalistieke veld zich niet schuldig aan plagiaat?

Wat is er mis met het journalistieke niveau en met de journalist in Suriname? Alles! Sla iedere dag maar een willekeurige krant open of bezoek eens een willekeurige Surinaamse nieuwswebsite. De tranen springen je, in ieder geval bij mij, in de ogen bij het lezen van de over het algemeen ook nog eens korte artikelen......van het lachen welteverstaan, die tranen in de ogen, als een boer met kiespijn. Maar, het ontbeert de meeste journalisten aan enige zelfreflectie, zelfkritiek. Klagen, dat kunnen velen als de beste, ofwel ‘jammeren’.

De journalistiek lijkt hier beheerst te worden door een klein 'incrowd' groepje hautaine, egotrippende en publiciteitsgeile, welhaast elitaire, zichzelf journalist noemende sujets die zichzelf belangrijker vinden dan de inhoud van de door hun in elkaar gewrochten artikelen en die niet tegen kritiek kunnen op hun eigen werk.

Zolang hoofdredacteuren en uitgevers niet bereid zijn te investeren in journalistieke- en taalkundige kwaliteit, blijft het aanmodderen en komt die kwaliteit niet verder dan de inhoud van een gemiddelde schoolkrant of opstel van een leerling uit groep 5 of 6 van het basisonderwijs.

Een paar jaar geleden werd met veel bombarie Starnieuws geboren. Het kindje van vermeend media-icoon Nita Ramcharan zag het levenslicht op 3 februari 2010. De redactie publiceerde op 23 januari jongstleden nog een van enige zelfkritiek gespeend doordrenkt artikel over het ontstaan van de website en vooral over het aantal bezoekers ervan.

Maar, hoeveel bezoekers ‘je’ ook moge bezoeken en hoezeer ‘je’ er ook mee pocht - met dank aan een internetzoekmachine als ‘Google search’ - dat zegt niets over de inhoudelijke kwaliteit van de artikelen. (Artikelen onder andere geschreven door de redactieleden Wilfred Leeuwin (SVJ-voorzitter en oud-de Ware Tijd journalist) en Edward Troon, SVJ-vicevoorzitter.)

Daar valt nog veel te winnen voor eigenaar Ramcharan, die zich kennelijk blindstaart op dat aantal webbezoekers en haar ogen sluit voor de journalistiek inhoudelijke kwaliteit, misschien uit schaamte.

Zorg voor kwaliteit en de oh zo door menig journalist gewenste waardering voor het vak komt ook vanzelf!

Laat om te beginnen het handjevol deze dagen zeurende en tot de nek toe met zelfbeklag vol zittende journalisten en SVJ-bestuurders eerst eens een gedegen journalistieke opleiding gaan volgen en een cursusje Nederlands, alvorens issues aan te kaarten waar zij zelf nauwelijks kaas van hebben gegeten......