Starnieuws heeft ‘de harde informatie’....

Surinaamse media kloppen zich te vaak op de borst en doen te ‘interessant’

Journalisten trappen te makkelijk in de val van de anonieme bron en de emotionele getuige

17-02-2013 Column Door: Paul Kraaijer

Paramaribo – Surinaamse journalisten die voor een krant of nieuwswebsite werken, hebben een totaal andere wijze van journalistiek bedrijven dan hun collega’s in Nederland. Je kunt je de vraag stellen of er in Suriname wel sprake is van serieuze en kwalitatief inhoudelijk goede journalistiek.

Irritante misplaatste ‘exclusiviteit’

Wat vooral opvalt in artikelen in Surinaamse kranten en op nieuwswebsites is de toch wel irritante wijze waarop wordt benadrukt dat een geïnterviewde iets verklaart tegenover een krant of de redactie van een nieuwswebsite. ‘Dit zegt (...) aan Starnieuws’ of ‘Dat bevestigt (...) aan dWT Online’. Gewoon twee kleine voorbeelden.
Waarom zo de nadruk erop leggen dat iemand iets juist tegenover jouw krant of nieuwswebsite heeft verklaard? Dat zou toch al moeten blijken uit de inhoud van het artikel. Maar, kennelijk willen kranten en nieuwswebsites een soort van overbodige misplaatste exclusiviteit aan een eigen artikel verbinden. Scoringsdrift is de Surinaamse journalistiek eigen. Het is echter irritant en on-journalistiek.

Klaagt, jammert, mismoedig

Ook de ontelbare keren, dat je in artikelen de woorden ‘merkt (...) op’, ‘meent (...)’ of ‘(...) geeft aan’ tegenkomt om een quote van iemand weer te geven en om waarschijnlijk het woordje ‘aldus (...)’ te vermijden. Daarnaast houden journalisten er ook van, om met woorden de ‘gemoedstoestand’ van een geïnterviewde te omschrijven. Hoe vaak lees je niet ‘klaagt (...)’, ‘jammert (...)’, ‘zegt (...) mismoedig’. Dit soort informatie is echter totaal niet relevant voor de feitelijke inhoud van een artikel. Natuurlijk, het ‘bekt’ lekker en maakt van een journalistiek artikel een gewoon stukje vermeend leuk, gevoelig ‘proza’.

Vernomen, verneemt en de al dan niet betrouwbare anonieme bron......

Maar, wat volgens mij kwalijker is, is de hoeveelheid aan ‘vernomen’ en ‘verneemt’ en ‘(betrouwbare) bron’ dat in artikelen in kranten en op websites opduikt. Journalisten hier laten zich snel verleiden tot het citeren van zogenoemde bronnen, al dan niet ‘betrouwbaar’. Natuurlijk, ook dat klinkt interessant. Namen worden niet vermeld. Maar, het gebeurt te veel. Wellicht zegt het veel over 'de Surinaamse cultuur': wel veel durven zeggen of beweren en een grote mond hebben en 'tori' kletsen, maar dan wel graag anoniem.

Afgelopen week spande Starnieuws de kroon, door in een artikel te vermelden dat zij ‘de harde informatie' zou hebben in een actueel issue, maar niet werd bericht om welk soort informatie het ging. Waarom deze 'interessant-doenerij-achtige' geheimzinnigheid? Als media moet je toch de gemeenschap open, eerlijk ofwel transparant informeren en geen informatie achter houden.....

 

Lees hier het volledige artikel.

Op-en-top klikmaatschappij met dank aan vele media

Suriname lijkt op een op-en-top klikmaatschappij en veel media werken hieraan maar wat graag mee, om maar te kunnen scoren: of de inhoud van een artikel nu wel of niet betrouwbaar is, door informatie te gebruiken en te citeren van een anonieme bron. Dat is iets te gemakkelijk.

De onbetrouwbare getuigenverklaring

Overigens, journalisten zijn ook verzot op het citeren van getuigen van bijvoorbeeld ongelukken of misdrijven en het liefst direct na een (dodelijk) ongeluk of misdrijf. Hierbij vallen de journalisten echter in een grote val. Vaak blijken dergelijke verklaringen totaal niet betrouwbaar te zijn en vooral ingegeven door de emotie van het moment. De Surinaamse journalist lijkt dat niet in te zien, niet te willen begrijpen. Neen, de Surinaamse journalist wil scoren en het liefst zo snel mogelijk.....hoe onbetrouwbaar getuigenverklaringen ook zijn.

Wil de journalistiek zich in Suriname professionaliseren en kwalitatief verbeteren dan moet er nog heel wat gebeuren. In ieder geval zou een echte HBO-opleiding journalistiek op zijn plaats zijn in een land waar de journalistiek druipt van amateurisme op LBO-niveau...