SVJ ergert zich aan klakkeloos overnemen elkaars artikelen

Werkgever SVJ-voorzitter ook met regelmaat in de fout......

'Journalistenweek' nodig in Suriname om journalistiek te definiëren

12-01-2013   OPINIE  Door: Paul Kraaijer

Paramaribo - Tijdens een gisteren, vrijdag 11 januari 2013, gehouden persconferentie, naar aanleiding van de Journalistenweek van 21 tot en met 27 januari, van de Surinaamse Vereniging van Journalisten, SVJ, heeft voorzitter Wilfred Leeuwin flink uitgehaald naar het gedrag van media. Hij doelde vooral en met name op het overnemen, zonder bronvermelding, van elkaars artikelen.

De nieuwswebsite Starnieuws, waar Leeuwin na zijn vertrek bij de Ware Tijd een nieuwe journalistieke internetcarrière begon, berichtte gisteren uitgebreid over de persconferentie, maar vooral over de irritatie bij hem en zijn vereniging over de, in zijn bewoordingen, ‘diefstal’ van artikelen.

Ook misleiding bij plaatsing foto’s

Natuurlijk, dat kan en mag niet. Maar, wat hij niet zei is, dat er ook media zijn die foto's plaatsen en doen alsof die aan hun toebehoren of gemaakt zijn door hun fotografen: de eigen werkgever van Leeuwin, Starnieuws, plaatst bijvoorbeeld foto's van anderen en plaatst er doodleuk een watermerk in van Network Star Suriname, NSS., eigenaar van Starnieuws. Daarmee suggereert Starnieuws, dat die foto van het bedrijf is. Ook dat is strafbaar gesteld in de Wet Auteursrecht 1913.

Kortom, hoe objectief en onafhankelijk is de SVJ-voorzitter? Het door hem in het Starnieuws-artikel vermelde medium dat artikelen overneemt zonder bronvermelding is overigens met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid GFC Nieuws...... maar dat wilde hij wellicht vanuit collegiaal fatsoen niet zeggen. De vraag is in hoeverre de SVJ de ‘in overtreding zijnde’ media heeft benaderd? Opvallend is het, dat zowel GFC Nieuws als de Ware Tijd Online geen letter aandacht besteden aan de SVJ-Journalistenweek.

Aandacht voor kwaliteit journalist ontbreekt

Het zou ook goed zijn wanneer de SVJ de kwaliteit van de eigen achterban, de journalisten, eens goed tegen het licht zou houden. De kwaliteit van veel gepubliceerde artikelen kan nog steeds als erbarmelijk worden gekwalificeerd, zowel voor wat betreft de puur journalistieke inhoud als voor wat betreft het taalgebruik. Dagelijks staan kranten en nieuwswebsites vol grote taal- en andere fouten. Bedroevend. Al meerdere malen heb ik mij hierover uitgelaten en onder andere gesteld dat de kwaliteit van eindredacteuren, zo die er al zijn, bedroevend moet zijn. 
Hoe vaak nemen media niet klakkeloos , inclusief (taal-)fouten, politieberichten over van het Korps Politie Suriname, die vol staan met fouten en/of waarin essentiële informatie is weggelaten? Redacteuren en journalisten hebben kennelijk niet het vermogen om zelf na te denken of om de berichten inhoudelijk te corrigeren. Neen. En wanneer bericht wordt over weer eens een portie in beslag genomen cocaïne op de nationale Johan Adolf Pengelluchthaven of elders in het land, dan wordt cocaïne omschreven als ‘verderfelijk spul’...... een overbodig belerend ‘understatement’.

Kei in uitmelken: een kunstvorm

De Surinaamse journalist is overigens wel een hardleerse kei in het uitmelken van berichten, gebeurtenissen, vergaderingen in De Nationale Assemblee, misdrijven, ongelukken, enzovoorts. Zelfs weet Starnieuws uit de persconferentie van de SVJ zowel vrijdag 11 januari als zaterdag 12 januari berichten te halen, mogelijk met een vooruitziende blik op het nieuwsaanbod zaterdag. De redactie had ook vrijdag simpelweg één bericht kunnen plaatsen over de SVJ-persconferentie.

Voortborduren en –breien op eerder gebrachte artikelen is hier verheven tot een ware kunstvorm. En dan heeft Leeuwin zijn zin. Immer, op 11 december vorig jaar liet hij het volgende weten via de avondkrant De West: 

‘(...) Volgens Leeuwin oefenen filmmakers, columnisten, nieuwsmakers, kort gezegd alle beroepen die zich bezighouden met het verslaan van een verhaal of nieuwsbericht, het beroep van journalist uit. De SVJ-voorzitter wil met deze uitleg aantonen dat journalistiek een kunst is. (...)’

Als de Surinaamse journalistiek werkelijk een kunstenaar is, dan ontbreken de lijsten rond hun schilderijen om de kunstwerken op een adequate wijze te vervolmaken. Dat ontbreekt in de journalistiek hier, in Suriname: de lijst.

Wat is journalistiek en wie is een journalist?

In hetzelfde artikel in de West van 11 december zei  Leeuwin ook nog: ‘De Journalistenweek is een week, waarin wij het journalistieke beroep gaan definiëren’. Die woorden zijn veelzeggend en lijken erop te duiden dat in Suriname mensen die door het leven gaan als journalist niet eens kunnen omschrijven welk beroep ze uitoefenen en wat hun werk zoal inhoudt of zou moeten inhouden.

Voor wie het niet weet: de (niet altijd even betrouwbare) internetencyclopedie Wikipedia meldt dit over de journalist:

‘Een journalist is een beroepsbeoefenaar die nieuwsfeiten verzamelt over recente gebeurtenissen van algemeen belang, die deze feiten onderzoekt of analyseert en daarover publiceert in een actueel (nieuws)medium. Deze activiteit wordt journalistiek genoemd, een woord dat is afgeleid van het Franse journal, wat dagboek of later dagblad betekent. (...)’

Het bekende Nederlandse woordenboek Van Dale vermeldt: ‘redacteur die werkt voor pers of omroep; verslaggever’.

Moet je daarvoor nu een hele week organiseren?