Quarantaine districtscommissarissen Sipaliwini heeft amper invloed op controle van Kawemhakan en Anapaike

(Bron foto: Facebook)

Inheemsen ondervinden wel hinder van illegale Braziliaanse goudzoekers


Sinds districtscommissaris Yvonne Pinas eind mei positief is getest op Covid-19, zijn haar zes andere collega’s, eveneens van Sipaliwini, in quarantaine geplaatst. Een van hen is August Bado van ressort Tapanhoni  die ook het gezag voert over inheemsen langs de Lawarivier. Maar, zijn afwezigheid heeft nauwelijks invloed op de communicatie met en controle van de gemeenschappen Kawemhakan en Anapaike. 

'Wij voeren onze eigen controle uit. Het is meer een sociale controle en gelukkig luisteren de lokale gemeenschappen', zegt Jupta Itoewaki, voorzitster van Stichting Molukot Kawemhakan, vandaag, dinsdag 9 juni 2020, in de Ware Tijd.

Zij beklaagt zich wel erover dat de inheemsen last ondervinden van illegale Braziliaanse goudzoekers. Er worden weleens vrachtvluchten vanuit Paramaribo uitgevoerd en daarmee wordt ook vracht voor de goudzoekers meegegeven. Zij werken aan de Franse kant en steken, tegen de regels in, de rivier over om hun goederen op te halen. De granman heeft de aandacht van de autoriteiten hiervoor gevraagd in verband met het besmettingsgevaar met het coronavirus. Ook heeft hij de Brazilianen gewaarschuwd.

'Ze luisteren niet altijd en dan bellen we de politie of militairen die niet ver van onze dorpen zijn, al is het alleen maar om de lastpakken bang te maken.' De inheemsen beseffen het gevaar van het coronavirus voor Suriname. 'In het begin was het wel even wennen, maar met veel uitleg is het toch wel gelukt de mensen bewust te maken', zegt Itoewaki.

De granman, zelf ook gezondheidsassistent, heeft met de Medische Zending radiospotjes vertaald en posters ontwikkeld, speciaal gericht op de Wayana's. 'Voor ons is belangrijk dat men weet dat corona geen grap is en daar zijn de mensen nu wel van doordrongen. Zo steken ze de rivier niet meer over en ze laten ook niemand - behalve noodgedwongen de Brazilianen - toe.'

De inheemsen hebben wel enige moeite met bijvoorbeeld de social distancing die in feite niet past in hun leefcultuur. 'Thuis zijn is voor hen anders dan in de stad. Je hebt een huisje dat alleen voor slapen is. Men heeft meestal een kookgelegenheid buiten en een kamp waar men lekker ligt in een hangmat', vertelt Itoewaki.

De grootste uitdaging voor de inheemsen is nog steeds de voedselvoorziening. Voor Palumeu wordt er weer een lading rijst opgestuurd, want de kostgronden zijn vernietigd door draagmieren. Die van Kawemhakan worden nog bewerkt. Jagen kan men niet vaak meer. 'Want de Brazilianen jagen ook. Door deze activiteiten gaat het wild ook naar andere plekken.'