Yamileth loopt van Miranda, Venezuela, naar de Colombiaanse stad Cali....
|
(Bron foto: UNICEF-UN0307089-Arcos) |
Ze hoopt haar studie daar af te maken
Yamileth is uitgeput. Ze zit op een mat op de vloer van een accommodatie in de Colombiaanse grensstad Cúcuta nadat ze de afgelopen drie dagen haar twee jonge zonen heeft gedragen. Ze heeft nog minstens acht dagen lopen te gaan, maar voor vanavond is dit geïmproviseerde matras in ieder geval haar bed.
Yamileth, 18, reist van Miranda, Venezuela, naar de Colombiaanse stad Cali. Ze hoopt haar studie daar af te maken, zodat ze een nieuw leven kan beginnen met haar kinderen, Yadnoel en Carlos. Het is een zware reis, dat is zeker, maar ze maakt het niet alleen. Met Yamileth en haar kinderen reizen, elkaar beschermend tegen gevaar, haar moeder en haar broers, zussen en twee neven. In totaal reizen er 15 familieleden met Yamileth, waaronder negen kinderen en adolescenten.
|
(Bron foto: UNICEF-UN0307086-Arcos) |
Hoewel de grootte van de groep hen relatieve veiligheid heeft geboden, hebben ze niet één van de onvermijdelijke gevaren kunnen vermijden voor degenen die dergelijke reizen maken: regen.
'Gisteren heeft het zo hard geregend, dat de kinderen doorweekt zijn geraakt. Ze werden wakker met een hoest, maar we hadden geen tijd om naar het gezondheidscentrum te gaan',zegt Yamileth.
'We zullen hier moeten wachten tot alles droog is en we onze reis kunnen voortzetten.'
Waarom heeft Yamileth zich op Cali gericht, nog steeds bijna 1.000 kilometer verderop, als de plek om haar nieuwe leven te beginnen? Omdat haar vader op hen wacht, legt ze uit. De vader van Yamileth was het eerste familielid dat migreerde en een baan veiligstelde om koffiebonen te oogsten. '
Ik wil mijn studie afmaken', zegt ze.
'Ik ben klaar met het eerste jaar van de universiteit, maar ik moest stoppen, omdat mijn moeder niet genoeg geld had om te betalen voor de schoolbenodigdheden die ik nodig had.'
|
(Bron foto: UNICEF-2019-Arcos) |
De familie heeft zich verzameld in een door UNICEF ondersteund centrum aan de rand van de stad Cúcuta, die is opgericht voor migranten die te voet reizen. Het biedt migranten een warme maaltijd en een plek om te rusten, een douche te nemen, de nacht door te brengen, meer te weten te komen over de route en mogelijke gevaren, en online te gaan. Het centrum biedt plaats aan 250 personen op elk willekeurig moment.
'Het oversteken van de grens verliep goed, omdat we alle documentatie hadden die we nodig hadden', zegt Yamileth.
'Het moeilijkste is het lopen zelf ... ik wil gewoon bij Cali komen, zodat ik mijn kinderen een beter leven kan geven.'
De afgelopen maanden is het aantal migranten dat besluit te voet te reizen door Cúcuta, naar andere steden in Colombia of naar andere landen, met name Ecuador en Peru, gestegen.
Reizen te voet vergroot de risico's, vooral wanneer de route migranten voert door gebieden die zijn bezet door gewapende groepen. Bovendien zijn veel migranten niet klaar voor de soms dramatische temperatuurverschillen tussen de geboortestad die ze in Venezuela hebben achtergelaten en de route die ze afleggen - het is niet ongebruikelijk dat de temperatuur daalt van meer dan 30 °C naar bijna 0°C.
'Mijn vader smeekte ons voorzichtig te zijn op de weg, vooral wanneer we 'Nevera' (3.000 meter boven zeeniveau) passeerden vanwege de kou', herinnert Yamileth zich.
UNICEF ondersteunt het centrum waar Yamileth en haar familie verblijven door hygiënepakketten te leveren voor kinderen, adolescenten en hun gezinnen, psychosociale ondersteuning te bieden en de bescherming van kinderen, borstvoeding, hygiëne en hygiëne te bevorderen.
Vanaf eind april verbleven tenminste 327.000 kinderen uit Venezuela als migranten en vluchtelingen in Colombia.
(Suriname Mirror/UNICEF)