VHP: 'De NDP-leider is blijven steken in oud politiek denken' - 'De NDP speelt blufpoker met haar rekensommetjes'

'De bevolking is moe en boos, moe van paars wanbeleid, moe van hosselen om rond te komen'

- 'Oude praatjes, pakketten en andere goodies brengen geen ontwikkeling'
- 'De NDP ziet dekolonisatie nog steeds als haar belangrijkste taak, de Orange Movement ziet de ontwikkeling van Suriname als haar belangrijkste taak'


Het was interessant te zien hoe de NDP-leider zijn rekenkunsten toonde tijdens de herdenking van zijn machtsovername op 25 februari 1980. Hij is duidelijk blijven steken in oud politiek denken, gebaseerd op etnische scheidslijnen en de tactiek van ‘verdeel-en-heers’. Daar waar de VHP een nieuwe realiteit heeft geschapen door haar transformatie, zowel binnen als buiten de partij, rekent hij nog vanuit oude paradigma’s. 

Het was toch de NDP die tijdens de laatste verkiezingen de VHP opriep zich los te werken uit de V7 combinatie en alleen de strijd aan te gaan? Ze is op haar wenken bediend, de VHP gaat zelfstandig de verkiezingen in, heeft zich getransformeerd tot een nationale partij en voert strijd om de stem van elke Surinamer, ongeacht ras, afkomst of woonplaats. De VHP groeit en manifesteert zich als een 'Orange Movement', die aanspreekt. Vriend en vijand hebben daar niet alleen hun verbazing, maar ook hun waardering over uit gesproken. De nieuwe VHP staat als een huis en groeit als kool. Een open huis waar iedereen die Suriname wil redden, welkom is. Een partij die durf toont, laat zien dat zij ondanks haar oppositierol het leven van mensen kan verbeteren. Het zichtbaarst op dit moment in het binnenland. 

Het is dus begrijpelijk dat bij partijen die nog vanuit etnische scheidslijnen denken de angst om het hart slaat. Om hun achterban gerust te stellen doen ze aan hoofdrekenen vanuit het oude denken, op basis van etnische scheidslijnen. Het is hun manier van blufpoker spelen: tegenstanders intimideren, omdat je niet weet welke kaarten ze in handen hebben. 

De NDP is zich nog niet bewust van de politieke revolutie die de VHP onder Chan Santokhi heeft gestart. Een voorproefje was te zien en te voelen op 19 januari op het partijcentrum van de 'Orange Movement'. De realiteit is dat Suriname genoeg heeft van oude politiek die kiezers verdeelt in hokjes en aangeeft wie welk hokje mag hebben. 

De bevolking is moe en boos. Moe van paars wanbeleid, moe van het hosselen om rond te komen, boos dat basis gezondheidszorg niet geleverd kan worden, boos dat de toekomst van de kinderen wordt verkwanseld. Acht jaar hebben ze de tijd gehad om Suriname tot bloei te brengen. Ze hadden nog vijf nodig, want ze waren nog niet klaar. De realiteit is dat niets is afgemaakt en ze hadden die extra ‘vijf’ nodig, omdat ze niet klaar waren met stelen. De NDP was geen haar beter dan andere partijen als het ging om het binnenland. De VHP heeft de moed gehad om de hand in eigen boezem te steken en in te zien dat het anders moet en ook anders kan. 

Oude praatjes, pakketten en andere ‘goodies’ brengen geen ontwikkeling. De VHP koos voor een strategie van zelfredzaamheid, ondernemerschap en ‘empowerment’ van mensen om hun lot in eigen hand te nemen. Via haar eigen netwerk heeft ze nu hele gemeenschappen weer vertrouwen gegeven en laten zien dat ontwikkeling mogelijk is door slim te zien. De Oranje ‘koni’ brengt hen ‘moni’. 

In plaats van dat de NDP-leider de samenleving vertelt hoe wij samen uit de financieel-economische crisis kunnen klauteren, overigens een crisis die onder zijn leiding is veroorzaakt, zit hij uit te rekenen welke partijen wel of niet zetels zullen behalen. Misschien zou hij zijn hoofdrekenkunsten moeten bijbrengen aan zijn ministers, vooral die welke verantwoordelijk zijn voor financiën en economie. Rekensommen hebben pas waarde als ze gebaseerd zijn op feiten en de werkelijkheid onderkennen. En dat is het probleem dat deze NDP-regering heeft, ze leeft in haar eigen wereld en sluit de ogen voor de realiteit. 

Het is duidelijk dat NDP-leider de geschiedenis van de VHP niet kent, hij kent alleen de geschiedenis van de staatsgreep, reshuffling en corruptie-faciliterend beleid. Tijdens het voorzitterschap van de heer Jagernath Lachmon, heeft de VHP ook kernen opgericht in het binnenland. In zijn periode is de heer Jarien Gadden gekozen tot parlementariër. De nieuwe VHP is sedert 2016 ook bezig kennis en kunde over te dragen aan de binnenlandse bewoners en zorgt voor afzetmarkt voor de aardproducten van het binnenland. 

De NDP ziet dekolonisatie nog steeds als haar belangrijkste taak. De Orange Movement ziet de ontwikkeling van Suriname als haar belangrijkste taak. De wereld is verder gegaan en Suriname is onderdeel geworden van een globale wereld. Een wereld waar we moeten samenwerken met anderen. Met vrienden én met vroegere kolonisators. We hebben zowel het binnenland als het buitenland nodig om Suriname te redden. We kunnen samenwerken, zonder onze afkomst en geschiedenis te verloochenen. Die samenwerking met andere landen vereist een nieuwe regering, die zelfbewust en trots is. Een regering die het vertrouwen heeft van eigen volk en van het buitenland. Die op basis van wederzijdse belangen durft samen te werken met een ieder die het goed meent met Suriname. Dat is waar de VHP voor staat, dat is waarom de Orange Movement niet meer te stuiten is. 

In plaats van hoofdrekensommen maken is het volk van Suriname geïnteresseerd in hoe wij uit de financieel-economische crisis kunnen geraken; 
hoe de valutakoersen omlaag gebracht kunnen worden; hoe de veiligheid gewaarborgd kan zijn; 
hoe de zware criminaliteit aangepakt kan worden; 
hoe goederen betaalbaar gemaakt kunnen worden;
hoe de corruptie aangepakt kan worden, hoe wij uit het diepe dal kunnen klimmen. 

Dat is wat het volk wil weten, het volk heeft geen interesse in mooie verhalen. 

De NDP-leider stond tijdens zijn herdenkingsbijeenkomst ook stil bij zijn vier vernieuwingen te weten: 'de vernieuwing van de politiek-bestuurlijke orde, de sociaal-maatschappelijke orde, de economische orde en de educatieve orde'. Na bijna twee regeertermijnen is bittere conclusie dat het is mislukt. De politiek-bestuurlijke orde is een grote puinhoop; sociaal-maatschappelijke orde nog erger; over de economische orde hoeven wij het helemaal niet te hebben en de educatieve orde is kapot. De bevolking voelt dat aan den lijve. 

De NDP speelt blufpoker met haar rekensommetjes. 

De Orange Movement heeft geen tijd om dit soort spelletjes mee te spelen. Ze is hard bezig in het veld en de boodschap is duidelijk: Red Suriname en verlos ons van dit paarse beleid.