Ongewervelden zoals spinnen en duizendpoten zijn ondergewaardeerde koningen van de jungle, die een verrassende hoeveelheid gewervelde dieren eten in de Amazone, aldus een nieuwe recente studie. Biologen hebben onlangs 15 interacties gedocumenteerd waarin de ongewervelden jagers zijn en de gewervelde dieren prooi. Ze maakten foto- en videobewijs van ongewervelde dieren die kikkervisjes, hagedissen, slangen aten, en zelfs een buidelrat, een eerste-van-zijn-soort observatie.
Hoewel dergelijke gedragingen eerder zijn vastgelegd, geeft het onderzoek meer gegevens over hoeveel gewervelde dieren het slachtoffer worden van kleine roofdieren, met name spinnen.
'Ongewervelden die op gewervelde dieren leven, komen vaak voor, maar het wordt over het algemeen niet verondersteld een belangrijke bron van sterfte te zijn voor amfibieën en reptielen', zegt studieleider Rudolf von May, een bioloog aan de Universiteit van Michigan (VS). Von May en collega's maakten de meeste van hun waarnemingen 's nachts in de laagland tropische regenwouden van Peru, een van de meest diverse ecosystemen op aarde.
Onder dekking van de duisternis wemelt het bos van achtpotige
jagers, vooral cteniden, ook wel zwervende spinnen genoemd. 'Wat er 's nachts opvalt, is de hoeveelheid
spinnen die je op allerlei soorten substraten ziet - op de grond, op
bladeren, op takken', zegt Von May, wiens studie donderdag 28 februari 2019 verscheen in het
tijdschrift Amphibian & Reptile Conservation.
'Wanneer we 's nachts
onderzoeken doen, zullen sommige van de spinnen die we zien een prooi
hebben, meestal andere ongewervelde dieren zoals krekels en motten.' 'Maar, af en toe zien we een spin met een kikker of hagedis.'
Het team verzamelde ook de lichamen van twee slangen
die bezweken onder duizendpoten, waaronder een giftige koraalslang.
Maar, nachtelijk onderzoek onthulde een beeld, dat geen van de
onderzoekers ooit eerder had gezien: een tarantula zo groot als een bord, die een kleine buidelrat als prooi eet.
'De buidelrat was al gegrepen door de tarantula en worstelde nog steeds
zwak, maar na ongeveer 30 seconden stopte het met trappen',
zegt co-auteur Michael Grundler, een promovendus, in een verklaring. 'We waren behoorlijk extatisch en geschokt, en we konden niet echt geloven wat
we zagen', zei Robert Voss, een mammologist bij het American Museum of
Natural History, en bevestigde dat ze de eerste documentatie van een grote
mygalomorf spin hadden vastgelegd- algemeen bekend als een vogelspin - jagend en etend een opossum.
Row West, een onafhankelijke arachnologist en tarantula-expert die niet bij het onderzoek betrokken is, merkt per e-mail op dat 'tarantula-predatie op gewervelde dieren niet gebruikelijk is, maar het gebeurt wel. Het zijn opportunistische feeders en ze nemen alles wat ze kunnen bedwingen.'
'In het Zuid-Amerikaanse regenwoud heb ik ontdekt dat sommige van de grotere vogelspinachtigen vaak op kikkers jagen, en dat werd weerspiegeld in dit artikel.'
Naast predatie, bevestigen de onderzoekers een eerder rapport van een speciale relatie tussen een bepaalde kikker en spinnensoort. Terwijl de tarantula in het geslacht Pamphobeteus meestal de kans zal aangrijpen om een kikker te eten, kunnen individuen van één soort, de gestippelde zoemende kikker (Chiasmocleis royi), om zijn ondergrondse hol te delen.
'We weten niet wat de spin belet om op die kikker te azen', zegt Von May. 'Er zijn zoveel soorten kikkers in de Amazone, en dit is de enige die we kennen die kan bestaan naast deze spin.'
Von May en zijn collega's speculeren dat de kikker de spin iets kan opleveren, zoals het verwijderen van van parasieten. 'Het lijkt misschien alsof alles elkaar doodt, maar er is in ieder geval één geval waarin kikkers hebben uitgezocht hoe met een spin te leven.'
Op het onderzoeksgebied in Peru zijn er minstens 85 soorten amfibieën en 90 soorten reptielen, zegt Von May. Gezien deze diversiteit en het grote aantal ongewervelde dieren in het Amazonegebied, is het potentieel voor interacties tussen soorten enorm. 'Natuurhistorische gegevens zoals deze', zegt von May, 'zijn waardevol om te begrijpen hoe biologische gemeenschappen worden georganiseerd in tropische regenwouden.'
(Suriname Mirror/National Geographic/Phys.org/YouTube/ISSUU Suriname Mirror)
