Dagelijkse selectie Surinaams nieuws en relevant nieuws uit Latijns-Amerika en Caribisch gebied - Verrassend, actueel, informatief, met oog voor haar lezers!
'Ashanti-koning Otumfuo Osei Tutu-II gaat ook geen bruggen voor ons land bouwen'
ABOP-parlementariër Edward Belfort zegt zondag 25 november 2018 in het Dagblad Suriname, dat de Ashanti’s verantwoordelijk zijn geweest voor de slavenhandel met de Europeanen, in het bijzonder de Nederlandse West Indische Compagnie.
'We zouden de Ashanti-koning verantwoordelijk moeten houden voor de daden van zijn voorouders', vindt Belfort. 'Eeuwen terug heeft deze stam de omstandigheden voor de slavernij gecreëerd en nu komt hij hier, waar mensen zijn gemarteld, verkracht en gedood.' Velen hebben het transport naar Suriname niet overleefd, het is een schande, zegt Belfort.
De politicus vraagt zich bovendien af welke meerwaarde de komst van Ashanti-koning Otumfuo Osei Tutu-II heeft voor Suriname. 'Gaat hij de koers omlaag brengen, gaat hij bruggen voor ons land bouwen?', wil Belfort weten.
Belfort ziet het niet gebeuren, dat deze koning vooruitgang voor Suriname zal brengen. 'Nooit. In het parlement ga ik zeker vragen naar de meerwaarde van dit bezoek en naar de kosten voor de delegatie die is meegereisd. Van alle bevolkingsgroepen die naar Suriname zijn vervoerd, zijn de blakamans op de meest vreselijke wijze getransporteerd en onze eigen broeders hebben ons daar in Afrika verkocht. In de jaren '70 van de 18e eeuw (1772) benaderde de West Indische Compagnie de Ashanti voor handel, waaronder slavenhandel.'
Slachtoffer beschoten, omdat hij weigert tas met geld af te staan
Een man is donderdagavond voor zijn woning in de Abaisasteeg, Pontbuiten, door een overvaller in beide bovenbenen geschoten. Het slachtoffer werd thuis opgewacht door twee mannen van wie een gewapend was met een vuurwapen, zo bericht het Korps Politie Suriname vandaag, zondag 25 november 2018.
De man had een tas met geld bij zich. De mannen droegen de man op om de tas af te staan.Toen hij dat weigerde opende de gewapende overvaller het vuur op hem. Hij werd in beide bovenbenen geschoten, waarna de tas hem afhandig werd gemaakt.
Vervolgens vluchtten de overvallers weg in de richting van de Nieuw Weergevondenweg.
Het slachtoffer werd in een ambulance overgebracht naar een ziekenhuis.
De beide overvallers worden opgespoord. Hoeveel geld in de tas zat vermeldt de politie niet.
´Tot de dag van vandaag zien we, dat er geen duidelijke visie voor Suriname is´
´Vage doelstellingen, dat is een hoofdreden waarom het streven van 1975, niet gehaald is´
Op 25 november 1975 is ons land staatkundig onafhankelijk van Nederland geworden. Velen hadden toen het vertrouwen dat hieruit een vrije, voortvarende, democratische en eerlijke republiek zou voortvloeien. Maar, de uitvoering van de onafhankelijkheid kan het best als knullig beschouwd worden, omdat vele Surinamers vanwege deze keuze uit het land vertrokken zijn. Dit betekent dat er onvoldoende vertrouwen was in eigen kunnen of dat de visie die de onafhankelijkheidsstrijders voor een vrij Suriname hadden, onduidelijk en slecht gecommuniceerd was.
Wat was de Surinaamse droom?
Onafhankelijk worden, maar wat daarna? Tot de dag van vandaag zien we, dat er geen duidelijke visie voor Suriname is. De voedselschuur van het Caribisch gebied worden? Hoe concurreer je dan tegen Brazilië en Amerika, die op veel grotere schaal produceren en daarom altijd een goedkoper product leveren. Binnen hoeveel tijd gaat Suriname de voedselschuur worden, wanneer starten we en wanneer is ons doel van voedselschuur bereikt?
Vage doelstellingen, dat is een hoofdreden waarom het streven van 1975, niet gehaald is. Wij durven niet duidelijk te stellen waar de natie naartoe moet. Vraag iemand van de USA waar hij naartoe wil met het land, je zult al gauw horen ´we want to be the biggest, we want to be the best´. Duitsers staan bekend om hun efficiëntie en werkdiscipline, omdat zij een gezamenlijk, gedeeld ideaal hebben. Ontwikkeling is daar geen stopwoord, maar wordt gedefinieerd, we mogen wel zeggen dat wij ontwikkeling willen, maar wanneer ben je dan ontwikkeld?
In de zogenaamde ontwikkelde landen weten zij waar ze naartoe willen, omdat leiders duidelijke, specifieke en haalbare doelen stellen, en deze duidelijk communiceren, maar vooral continueren.
Elke keer wanneer in Suriname een nieuwe regering aan de macht komt, is het tijd voor nieuwe consultants en nieuwe beleidsinzichten, maar geen gedeeld ideaal die samen ontbroken voortgezet wordt. Singapore is 10 jaar voor Suriname onafhankelijke geworden en is nu het 2e rijkste land in de wereld qua capita, het was dus wel een haalbare droom.
Om verandering in deze situatie te brengen durft de ABOP, de knoop door te hakken en lange termijndoelen voor Suriname vast te stellen. Suriname moet tot de top 50 landen in de wereld in 2040 behoren - en tot de top 30 van alle landen in 2050, qua gezondheidszorg, educatie, GDP per capita, levensverwachting en welzijn.
Surinamers zijn in staat om geweldige dingen te doen, omdat we dat altijd al gedaan hebben. We hebben de wreedste slavernij gehad en overwonnen. En Surinaamse marrons hebben Nederlandse legers tijdens de Boni oorlogen op Surinaams grondgebied verslagen om vrijheid te winnen.
Ondanks alle tegenwerking en tegenslagen zijn we hier om vandaag samen de onafhankelijkheid, via ons gedeeld vertrouwen en liefde voor Suriname te vieren.
De ABOP gelooft in de kracht en potentie van onze republiek en feliciteert eenieder met deze dag, wij wensen u een prettige Srefidensi toe.
‘Nanga un wroko nanga un strey, Sranan sa go no hey’
De Surinaamse artiest Oscar Harris heeft bij de onafhankelijkheid in 1975 met zijn Srefidensi lied, op artistieke wijze enkele bouwstenen aangedragen om van dit land een Rijk land te maken 'Wan nyun historia gi Sranan na un’ e mek’ en ibriwan... Nanga un’ wroko nanga un’ strey Sranan sa kon na hey'. Ook het 2e couplet van ons volkslied zegt aan het begin: 'Opo kondre man un Opo, Sranan gron e kari un'. Oscar Harris en ons volkslied vertellen ons dat de mens, de Surinamer een centrale rol speelt indien wij de loop van onze 'toekomstige' geschiedenis willen wijzigen in positieve zin; door als individu een bijdrage te leveren in de vorm van arbeid, strijd en inzet zullen wij Suriname hoger op brengen.
Menigmaal wordt Suriname vanwege zijn potentie aan natuurlijke hulpbronnen en soms hoog nationaal inkomen per hoofd van de bevolking, gecategoriseerd als het 17e rijkste land in de wereld. Dat elke Surinamer smacht naar een realiteit als deze is geen publieksgeheim.
De harde realiteit leert ons evenwel, dat we verre van het 17e rijkste land van de wereld zijn.
Op basis van de UNDP Human Development Index zitten we van een lijst van 189 landen in 2017 op de 100e plek en tonen de ABS en CBvS cijfers en andere rapporten:
• dat er sprake is van een grote mate van ongelijkheid in inkomens, met grote verschillen tussen de verschillende districten (15 tot 60%);
• dat het werkloosheidscijfer al jaren schommelt tussen de 10 en 13%: 1 van de hoogste cijfers van de regio;
• komende van een negatieve groei van -5.6% in 2016 zullen we het jaar 2018 afsluiten met een geschatte economische groei van 2%. Dit is hoofdzakelijk te danken is aan de verbeterde grondstofprijzen van goud en olie, een afhankelijkheid van een 100% zeker eindigende mijnbouwindustrie, waarvan wij niet los schijnen te kunnen komen;
• een inflatie van totaal 86.7% over de afgelopen 3 jaren;
• een schuldpositie van SRD 18 miljard in 2018;
• een verder afbrokkelende gezondheidszorg en onderwijssector met abominabele financiële en organisatorische problemen.
Wij zouden zo verder kunnen gaan met de sociaal – economische status van het land te benoemen, maar willen niet een nog somberder beeld schetsen.
Een lichtpunt o.a. is de diversiteit van onze multiculturele bevolking. Het is paradoxaal, dat het juist dit is wat ons bindt, evenwel buiten de politiek. We zijn altijd trots als we daarover eens weer in alle euforie praten. En dit is wat we positief moeten uitbuiten.
Elke bewuste Surinamer zou continu een evaluatie dienen te maken van de ontwikkeling van Suriname. Bij de evaluatie van 43 jaar onafhankelijkheid van de Republiek Suriname wil DOE daarom aanzetten geven om de oproep van Harris, ons volkslied en de hartenwens van elke vaderlandslievende Surinamer meer gestalte te geven. De preambule in Grondwet is daarvoor de basis; “WIJ, HET VOLK VAN SURINAME, geïnspireerd door de liefde voor dit Land en het geloof in de kracht van de Allerhoogste en geleid door de eeuwenlange strijd van ons volk tegen het kolonialisme, welke werd beëindigd met de vestiging van de Republiek Suriname op 25 november 1975”.
Het lied van Harris, legt de nadruk op wat wij als Surinamers moeten DOEn.
Samen gevat zal de evaluatie van elke Surinamer, met het oog op een rijk Suriname, zich in hoofdlijnen dienen te richten op de volgende punten en vragen;
- Hoe definiëren we de rijkdom van Suriname en zijn bevolking en hoe en wat zet je in om daadwerkelijk die rijkdom te realiseren en te ervaren;
- Zijn we op de juiste weg als Suriname en wat moeten wij samen doen om positief de loop van de geschiedenis te veranderen en Suriname naar grotere hoogte te brengen;
- Hoeveel Surinamers laten zich nog inspireren door liefde voor ons land?
- En is de strijd tegen kolonialisme en neokolonialisme werkelijk beëindigd met de vestiging van de Republiek in 1975?
De partij komt tot de conclusie, dat we eerst gezamenlijk deze vragen moeten beantwoorden en daarna heel hard moeten werken in eenheid aan het vastgestelde indien wij de komende 40 jaar rijk willen zijn, Suriname naar grotere hoogte willen brengen en succes willen boeken in deze wereld. DOE stelt vast, dat met de ondertekening van de akte van overdracht in 1975 wij er nog lang niet zijn. Hoe wij over elkaar denken, met elkaar omgaan en met het belang van Suriname is vaak nog zo oer koloniaal terwijl wij allemaal Surinamers zijn.
Voor DOE is Suriname rijk als de toekomst van alle toekomstige generaties duurzaam is gegarandeerd en de Surinamer ook rijk is.
De definitie van een rijke Surinamer voor DOE is: wanneer elke individu, waar van het land ook gevestigd, onbegrensde mogelijkheden heeft om gelukkig te zijn, gelijke kansen heeft om zich gezond te ontwikkelen op o.a. de vlakken van, het gezin, geestelijk, lichamelijk, onderwijs en ondernemerschap. Verder dat, elk individu gelijke toegang heeft tot duurzaam gebruik van onze natuurlijke hulpbronnen en dat de meest basale basisvoorziening van het leven z.a. goede huisvesting, kleding, kwalitatief goede gezondheidszorg en onderwijs en gezonde voeding, met een minimale inzet vanuit het individu gegarandeerd kan worden.
DOE droomt over en gelooft in een Suriname als rijk land dat niet perse op de 17e rijkste plaats hoeft te staan, het mag zelfs op de 500e plek, zodra er maar wordt voldaan aan de bovenstaande definitie van rijkdom. Een rijk land dat tot stand is gebracht door een trots en verenigd volk. Trots over zijn culturele diversiteit, de kenniscapaciteit van het volk, de liefde voor elkaar en de onbegrensde mogelijkheden van onze natuur.
Zij roept daarom in haar streven naar het realiseren hiervan Surinamers waar ook van het land en in de wereld op, om vanaf nu en zeker de komende 40 jaren:
- Het accent te leggen op de centrale rol van de burgers, hun groei en ontwikkeling en hun betrokkenheid bij de duurzame ontwikkeling van ons land;
- Te breken met de verdeel en heers politiek;
- Wetten aan te nemen die ex-veroordeelden en van criminaliteit verdachte personen uitsluit van functies binnen staatsorganen;
- Ter zake deskundigen in te zetten om de verschillende instituten van ons land te leiden;
- De overheid zich uit de productie – sector terugtrekt en overgaat tot privatisering van staatsbedrijven;
- Herstel van morele waarden en normen;
- Diversiteit te respecteren en te waarderen en grote inzet te betrachten om te investeren in wat ons verbindt als volk.
- Te kiezen voor dienende leiders met visie, die liefde hebben voor hun naaste Surinamers en dit land.
- De scheiding der machten te respecteren en de aanverwante instituten om deze te garanderen, te versterken.
- Corruptie hardhandig aan te pakken;
- Geldende wetten na te leven of deze aan te passen op basis van de visie en ambitie van het volk.
- Rekening te houden met het bestaan van de volgende generaties bij het nemen van besluiten.
- DOEn wat Nodig is voor de duurzame ontwikkeling van dit land!
Wij zullen slechts met gezamenlijke inspanning in staat zijn om de potentie van Suriname als 17e rijkste land om te buigen naar de realiteit van Suriname als 17e rijkste land of gewoon een rijk land. Niet door het doen van loze beloftes en het bouwen van luchtkastelen, maar zoals Harris bezingt: ‘Nanga un wroko nanga un strey, Sranan sa go no hey’.
DOE feliciteert alle Surinamers met deze dag en wenst eenieder een bezinningsvolle Srefidensi toe.
'Regering kiest voor heilloze weg van minste weerstand: wereld rondreizen op zoek naar leningen'
Een getergd en zwaar beschadigd en verdeeld volk in een onafhankelijk land. Zo omschrijft de Nationale Partij Suriname (NPS) de huidige situatie van de republiek Suriname. De schade is niet alleen economisch, maar vooral sociaal op het gebied van normen en waarden.
Deze situatie is niet het uitgangspunt geweest van de onafhankelijkheid die in 1975 tot stand is gekomen onder leiding van premier Henck Arron. Het zou er om moeten gaan dat de ontwikkelingskansen van het land samen benut worden middels vastberaden, deskundig en eerlijk bestuur.
Ter herinnering wijst de NPS er op, dat de resultaten van het beleid sinds de Srefidensi goed waren. Het nationale inkomen steeg van 1 miljard harde Surinaamse gulden in 1975 naar 1,7 miljard in 1980. Het verhogen van het nationale inkomen heeft zowel voordelen voor het land als voor het volk, omdat dit bij goed bestuur resulteert in een hoger inkomen voor elke burger.
De NPS geeft aan, dat het land eerst moet verdienen en pas daarna kan uitgeven. Echter doet zich anno 2018 een situatie voor, waarbij de regering meer uitgeeft dan er inkomsten zijn. Het begrotingstekort stijgt sinds het kabinet Bouterse is aangetreden in 2010 en precies daar is de ellende van het Surinaamse volk begonnen.
De regering is niet in staat gebleken om prudent beleid uit te voeren en kiest voor de heilloze weg van de minste weerstand: de wereld rondreizen op zoek naar leningen.
Deze situatie duurt voort ondanks het leningenplafond en de steeds groeiende schuldenlast van dit regiem wordt door het volk van Suriname gedragen middels hogere en meer nieuwe vormen van belastingen. Om de burgers zoet te houden worden onevenredige loonsverhogingen gegeven.
Volgens de NPS worden harde werkers voor de gek gehouden, want zij ontvangen veel minder verhogingen dan de mate van ontwaarding. De kosten voor basisgoederen en diensten worden steeds ondraaglijker.
De verarming van het volk is een feit en de Surinaamse normen en waarden, die eens geprezen werden, kelderen met de dag.
De NPS vindt dat de basis waarop Suriname zijn welvaart had opgebouwd compleet teniet is gedaan door dit wanbeleid van deze regering.
In het kader van Srefidensi en de gedachte van een vrij land waar welvaart en welzijn voor eenieder moeten zijn weggelegd, moet volgens de partij de verdere ineenstorting van ons land worden gestopt.
Met hard werken, goed bestuur en nieuwe competente regeringsleiders zal er gezamenlijk een nieuw moment van evolutie met het oog op FRI-Sranan tegemoet worden gegaan. Een periode waarin er sprake is van een waarachtig vrij, zelfstandig Suriname in al zijn facetten.
De NPS wenst alle Surinamers een bezinningsvolle herdenking van 43 jaar onafhankelijkheid toe.
'Doordrukken absurde maatregel door keel samenleving leidt tot gruwelijke ondermijning
harmonie en welzijn in gemeenschap'
De door de regering voorgestelde wijziging van onze Kieswet zal onherroepelijk leiden tot liquidatie van de belangrijkste pijler van onze plurale, zeer gemêleerde gemeenschap, welke bestaat uit een grote verscheidenheid van kleinere en middelgrote groepen. Dit in tegenstelling tot veel landen die veelal gekenmerkt worden door een homogene bevolkingssamenstelling of waar er een duidelijk verschil bestaat tussen een meerderheidsgroep en een of meerdere kleinere minderheidsgroepen.
Het vormen van electorale combinaties creëert dan ook bij uitstek de mogelijkheid voor groepen om op te komen voor hun specifieke belangen waartoe zij normaal, alleen niet in staat zouden zijn. Het principe van eenheid in verscheidenheid heeft zich reeds jarenlang bewezen als het beste antwoord in onze eigen Surinaamse situatie.
De Surinaamse bevolking bestaat niet alleen uit verschillende etniciteiten. maar zijn de diverse rassen ook nog verdeeld naar religie, cultuur, tradities, spreektaal en/of dialect of afkomst naar woongebieden (stads-, district- of binnenlandbewoners). Alleen hierdoor hebben we in Suriname al meer dan 37 verschillende belangengroepen op een kleine bevolking van slecht ca 500.000 mensen.
Het beknotten van het recht van welke groep dan ook is dan ook niets anders dan een ontoelaatbare vertrapping van het democratisch recht. Dit is zeer immoreel en onethisch.
Doordrukken van deze absurde maatregel door de keel van de samenleving zal dan ook rechtstreeks leiden tot gruwelijke ondermijning van de harmonie en welzijn in onze gemeenschap.
DNL doet daarom een zeer ernstig beroep op de regering om af te zien van deze ingeslagen en heilloze weg.
'Laten we de opbouw van ons geliefd land Suriname ter hand nemen en de hand in eigen boezem steken'
Suriname verkreeg op 25 november 1975 haar Staatkundige Onafhankelijkheid.
Er is heel veel daaraan voorafgegaan.
De toenmalige NPK regering onder leiding van Henk Arron, moest coûte que coûte die onafhankelijkheid doordrukken; er werd zoveel tegenstand geboden door groeperingen vanuit onze samenleving.
Echter kreeg hij wel ondersteuning van de PNR (Partij Nationalistische Republiek) onder leiding van Eddy Bruma, want die moest er ook alles aan gedaan krijgen, dat ons land onafhankelijk werd.
Wat we niet moeten vergeten, is dat ook de Nederlandse premier, Joop den Uyl een hele grote rol gespeeld heeft in dit alles.
Een van de contra partners van de NPK (Nationale Partij Kombinatie), met name de VHP, verzette zich uit alle macht hiertegen, doch de NPS en de PNR hadden er geen oor naar.
De onafhankelijkheid moest komen. De heren Somohardjo en Lie Kon Fong, maar ook Albertine Liesdek-Clarke, lieten hun stem horen. Zij vonden dat Suriname nog niet ready was om onafhankelijk te worden. Doch arrogantie had een duidelijke taal gesproken!
De oppositie had toen een marginale meerderheid, waardoor deze daad alsnog tegengehouden zou kunnen worden.
En.....de onafhankelijkheid kwam tot stand, Suriname werd een onafhankelijke Republiek van het Koninkrijk der Nederlanden, nadat de heer Hindorie van de VHP overliep naar de NPK-regering, met alle nare gevolgen van dien.
Suriname kreeg toen een gouden handdruk van Nederland, in de vorm van een geldbedrag van 3,5 miljard Nederlandse Courant.
Suriname zou met dat geld ontwikkeling moeten brengen, om zo van ons land een paradijs te maken.
West-Suriname was in het vizier, maar ook het Kabalebo-project moest er zorg voor dragen dat ons land voldoende van elektriciteit moest worden voorzien. Spoorlijnen zouden moeten worden aangebracht voor ontsluitingen binnen de verschillende gebieden.
Door anderen steeds weer de schuld te geven van ons eigen falen, levert ons niets op, doch slechts tijdsverlies.
Laten we de opbouw van ons geliefd land Suriname ter hand nemen, en de hand in eigen boezem steken. Wij moeten het tenslotte zelf doen.
Een ieder van ons heeft zijn of haar plaats in deze samenleving voor de opbouw van ons land, waaraan we verplicht zijn om aan mee te werken, ongeacht ras, geloof, opleiding, gender, kleur, maatschappelijke positie, of politieke overtuiging.
Indien we zulks met kundigheid naar eer en geweten doen, zal de opbouw ervan zeker slagen, maar meer nog de hand naar elkander toereiken en zeggen ‘Suriname, ik hou van jou!’
PRO wenst elke Surinamer te feliciteren met 43 Jaar staatkundige onafhankelijkheid, nu omgedoopt in Srefidensie.
Wij gaan geen feestvieren, maar ons bezinnen voor een beter Suriname!
Suriname, een bezinningsvolle dag toegewenst!
'Weinig animo, omdat de koopkracht sterk is gedaald, unithouders zijn vertrokken'
Clifford Marica: 'Misschien een mogelijkheid om het gebouw in de boezem van de EBGS te krijgen'
'Dit is heel slecht nieuws en ik houd mijn hart vast', is de reactie van unithouder Jerry Kidjo van de SurinameTimes Mall op de ophanden zijnde veiling van het winkelcentrum die gepland is op 18 december bij het notariskantoor van Derrick Alexander. Dat blijkt uit een bekendmaking in de krant, aldus de Ware Tijd zaterdag 24 november 2018.
De directie van de mall wil niet ingaan op de kwestie.
Kidjo, die bij de mall een eettent runt, vreest dat hij en vijf medewerkers brodeloos zullen worden. 'Wij hebben onze gezinnen en als we geen werk hebben, is dat een groot probleem.'
Hoewel de mall in de binnenstad staat, is er volgens Kidjo weinig animo, omdat de koopkracht sterk is gedaald. Hierdoor zijn unithouders vertrokken en zijn er lege ruimtes in het winkelcentrum. Kidjo ziet graag, dat de leiding van het winkelcentrum beter communiceert met de unithouders. 'Ik ben nu in het ongewisse en dat mag niet, want ik betaal op tijd', stelt hij.
Het Kersten Warenhuis, dat in juni 2014 is verkocht, was de voorloper van Times Mall. Clifford Marica, leider van de actiegroep die namens de Evangelische Broeder Gemeenschap Suriname (EBGS) was ingesteld, was destijds tegen de verkoop van het warenhuis. De groep wilde deze verkoop tegenhouden en had hiervoor aandacht gevraagd middels een vreedzame protestmanifestaties met gebed en zang. De plek waar het Kersten Warenhuis stond is van historische waarde voor EBGS'ers, omdat het zendingswerk daar begon.
'Er rust geen zegen op het terrein. De zegen hoort de EBGS toe', redeneert Marica. Of de toen protesterende EBGS'ers nu gelijk krijgen, wil Marica niet zeggen. 'Ik ben niet iemand die negatief zal praten. Het gaat om een onderneming die heeft geïnvesteerd.'
Marica herinnert zich, dat ze een beroep hadden gedaan op de gemeenschap om onder meer het Kersten Warenhuis niet te kopen. Nu de Times Mall op de veiling staat, is dat volgens Marica misschien een mogelijkheid om het gebouw in de boezem van de EBGS te krijgen. 'Maar, dat ligt helemaal aan het bestuur van de EBGS', aldus Marica.
Greenpeace Brazilië: 'Er is veel bos vernietigd, de toestand is erg verontrustend'
Het Amazone-regenwoud in Brazilië wordt momenteel tegen een hoger tempo ontbost dan de afgelopen tien jaar het geval was. Dat blijkt uit voorlopige cijfers die het Braziliaanse ministerie van Milieu heeft bekendgemaakt, zo melden internationale media vrijdag 23 november 2018.
Volgens de jongste cijfers, die gebaseerd zijn op satellietbeelden, verdween tussen augustus 2017 en juli 2018 zowat 7.900 vierkante kilometer oerwoud. Dat is 13,7 procent meer dan een jaar eerder. In de staten Pará en Mato Grosso, waar de sojabonenproductie groeit, worden de meeste bomen gekapt.
De Braziliaanse Milieu-minister schrijft de sterke stijging toe aan de illegale houtkap. 'We moeten in de regering, de samenleving en de productiesector inzetten op een grotere mobilisatie op alle niveaus om illegale milieu-activiteiten aan te pakken', staat in een verklaring van minister Edson Duarte.
'Er is veel bos vernietigd', zegt ook Marcio Astrini van Greenpeace Brazilië in The Guardian. 'De toestand is erg verontrustend.'
Greenpeace vreest bovendien dat het beleid van de toekomstige Braziliaanse president, de rechtse populist Jair Bolsonaro, enkel maar tot meer ontbossing zal leiden.
Bolsonaro had tijdens zijn verkiezingscampagne aangekondigd, dat hij de boetes voor illegale houtkap zou verlagen. Bovendien wil hij de invloed van het milieuagentschap inperken. Ook zijn voornemen om de ministeries van Landbouw en Milieu samen te voegen, dreigt volgens critici bij te dragen tot een snellere achteruitgang van het regenwoud.
'Ashanti-koning Otumfuo Osei Tutu-II gaat ook geen bruggen voor ons land bouwen'
