Groep van meer dan 1.000 Hondurezen is te voet nu onderweg naar Mexico en VS

'Er is ellende en geweld dat mensen teveel is geworden, er is geen vertrouwen meer in dit land'

(Bron foto: VOA News)

 
Een groep van meer dan 1.000 Hondurezen marcheert naar het noorden, richting Mexico en de Verenigde Staten, met de hoop te migreren. De groep nadert momenteel de grens met Guatemala. 

Ze besloten om Honduras te verlaten maanden nadat de Amerikaanse vicepresident Mike Pence een ontmoeting had met de Hondurese president. De meesten van hen hebben genoeg van het geweld en de armoede die hun land hebben geteisterd, geleid door een overheid die onmachtig is om misdaden aan te pakken, meldde ABC News.

'Er is ellende en geweld dat mensen teveel is geworden. Mensen hebben geen vertrouwen meer in dit land en slaan op de vlucht', zegt Dunia Montoya, een vrijwilliger die de groep helpt, via ABC. De groep is van plan om in Mexico te stoppen, om de vluchtelingenstatus of een visum aan te vragen voor doorreis naar de grens met de VS.

'Er zijn duizenden Hondurese mannen en vrouwen die zijn gestorven in Mexico. We willen geen doden meer. We willen niet dat iemand anders wordt verminkt', zei de organisator van de groep, Bartolo Fuentes. 'Dus (we zijn gekomen) samen, niet om ongedocumenteerde mensen naar Mexico te halen, maar om de Mexicaanse regering te vragen om toevlucht te bieden aan al deze mensen die niet langer in Honduras kunnen leven en die niet kunnen wachten en hopen dat zaken beter gaan. En we willen, alsjeblieft, dat ze ons de mogelijkheid geven om te vluchten en een leven te maken.' 

In 2017 meldde ABC, dat in Honduras het hoogste aantal vrouwen ter wereld wordt vermoord. Veel van de misdaden tegen vrouwen worden niet gemeld uit angst voor vergelding of blijven zonder onderzoek. Bij de misdaden zijn vaak bendes betrokken.

'Er zijn geen banen. Er is hier niets. En onze kinderen, zelfs de kleintjes, zijn bang dat er maras (bendeleden) zijn en soms komen ze en vernietigen alles, en ze zien het allemaal', zei Lesby Karina Ramos, die samen met haar man en twee kinderen met de groep onderweg is.

In 2014 werd de 19-jarige gekroonde Miss Honduras, María José Alvarado, vermoord voordat ze naar Londen kon vliegen voor de Miss World-wedstrijd. Haar 23-jarige zus, Sofia Trinidad, werd ook vermoord, meldde ABC. De twee waren op een verjaardagsfeestje van Trinidad's vriendje voordat hij haar neerschoot en richtte toen zijn pistool op Alvarado terwijl ze probeerde weg te rennen.

Hun lichamen werden ontdekt na een wekenlange klopjacht. Lokale bewoners geloven dat de enige reden dat de autoriteiten hier aandacht aan schonken, was omdat Alvarado bekend was.

'Hij schoot haar 12 keer van achteren', zei Teresa Muñoz, die de moord op haar dochter Maria Jose Alvarado beschrijft, via ABC. 'Hier in Honduras zijn vrouwen niets waard.'

In juni ging vicepresident Pence naar Guatemala en gaf een gezamenlijke persverklaring met de presidenten van Guatemala, Honduras en El Salvador, gericht op het terugdringen van een golf van illegale migratie.

Pence richtte de aandacht van mensen in de drie landen op het onderwerp van het komen naar de Verenigde Staten, volgens een transcriptie van het Witte Huis. 'U bent onze buren. We willen dat u en uw naties floreren. Als je naar de Verenigde Staten wilt komen, kom dan legaal of helemaal niet', zei Pence. 'Als iemand je vertelt dat ze jou of je kinderen buiten de wet naar Amerika kunnen brengen, geloof ze dan niet. Stel uw leven of de levens van uw kinderen niet in gevaar door naar de Verenigde Staten te komen op de weg die wordt bewandeld door drugssmokkelaars en mensenhandelaren.'

(Suriname Mirror/The Epoch Times/NDTTV/ABC News/YouTube)

Twee doden bij gewelddadige gevangenisuitbraak op Venezolaans eiland Isla Margarita

(Bron foto: Twitter)

Zeker veertig gevangenen zijn ontsnapt 

Gevangenen wisten bewakers die rondliepen met voedsel te overmeesteren en ze te dwingen celdeuren te openen


Zeker veertig gevangenen zijn gisteren, zondag 14 oktober 2018, ontsnapt uit een gevangenis op het Venezolaanse vakantie-eiland Isla Margarita. Twee gevangenen zijn daarbij om het leven gekomen volgens lokale media. In de volle gevangenis in de stad Porlamar zaten in totaal 133 veroordeelden vast. 

Gevangenen wisten bewakers die rondliepen met voedsel te overmeesteren en ze te dwingen de celdeuren te openen. Twee gevangenen zijn in een vuurgevecht door medegedetineerden doodgeschoten.

Se fugaron reclusos en el Centro de Internamiento Los Cocos de Porlamar https://t.co/NvxDvevKnS

— La Patilla (@la_patilla) October 15, 2018

Isla Margarita is een belangrijk knooppunt voor de drugssmokkel naar de Cariben en de Verenigde Staten. Een paar maanden geleden deed zich in dezelfde gevangenis, die onder Venezolaanse militaire controle staat, ook al een grote ontsnapping voor. Toen kropen 58 gevangenen door een gat in de muur van 60 bij 40 centimeter.

De veiligheidsdirecteur van de Venezolaanse deelstaat Nueva Esparta, waarvan het eiland Margarita deel uitmaakt, zei na de vorige ontsnapping tegen lokale media dat de gevangenis kampt met structurele overbevolking. ‘Dan krijg je dit soort dingen. Sommige gevangenen lijden bovendien aan schurft en ondervoeding.’ 

#Nacionales | Se produce fuga masiva en centro de detención de Porlamar https://t.co/OrktNgPgnP pic.twitter.com/1hGZjlfrnq

— Periódico de Monagas (@elPeriodicoDM) October 15, 2018

In de jaren negentig was Isla Margarita met zijn witte stranden een zeer populair vakantie-eiland, waar je kon duiken tegen relatief lage prijzen. Tien jaar geleden is het eiland in korte tijd door de economische crisis in Venezuela afgegleden tot een verpauperd en gevaarlijk gebied met een negatief reisadvies.

(Suriname Mirror/Volkskrant/Twitter/El Universal/El Nacional)

Elf particuliere bustrajecten moeten woongebieden waar geen openbaar vervoer is gaan ontsluiten

'We zullen na een maand het project evalueren'


Voor de ontsluiting van woongebieden waar geen openbaar vervoer is, voert het ministerie van Openbare Werken, Transport en Communicatie ingaande 1 november elf particuliere bustrajecten in. Ook komen er nieuwe routes naar middelbare scholen aan de Mr. Jagernath Lachmonstraat en de Anton de Kom Universiteit van Suriname (AdeKUS) aan de Leysweg, aldus de Ware Tijd vandaag, maandag 15 oktober 2018.

Door klachten van mensen, dat er geen bus komt in hun buurt, is de behoefte aan openbaar vervoer gebleken, zegt Joyce Blokland, directrice Transport op het ministerie. Het gaat onder meer om de routes Lelydorp-AdeKUS, Paramaribo-Houttuinweg-Tout Lui Faut, Paramaribo-Livorno, Paramaribo-Hanna's Lust en Geyersvlijt-AdeKUS.

Blokland schat dat er ongeveer vijftien busvergunningen zijn verstrekt voor de elf trajecten. 'We zullen na een maand het project evalueren en als er behoefte is aan meer bussen, zullen we daarop inspelen. Maar. bij de evaluatie kan ook blijken dat er te veel zijn.'

Er zijn landelijk vijftienhonderd particuliere bussen.

John Mahadewsing, voorzitter van de Particuliere Lijnbushoudersorganisatie, is tegenstander van nieuwe busvergunningen. 'Er zijn veel bussen op sommige trajecten. De overheid kon er enkele plaatsen op de nieuwe routes.' Hij hoopt dat trajecten lucratief zullen blijken, zodat de bushouders niet gedemotiveerd raken.

Het is de bedoeling om meer trajecten in te voeren, omdat burgers van woonprojecten dat hebben gevraagd. Blokland weet nog niet precies om hoeveel routes het gaat. 'We gaan eerst op onderzoek uit.' Het zit ook in de pijplijn om zestig mensen in dienst te nemen als controleur. 'Op elke nieuwe route moeten we zeker acht controleurs plaatsen.'

Oudere Surinamers in Nederland eisen oplossing voor AOW-gat

(Bron foto: RTV Rijnmond)

'Er zijn mensen die niet eens de bus kunnen pakken, in zoveel armoede leven ze'


RTV Rijnmond en de NOS berichten vandaag, maandag 15 oktober 2018, dat Surinaamse ouderen die al jaren in Nederland wonen, aan de bel trekken over de korting op hun AOW. Doordat ze later naar Nederland zijn gekomen, hebben ze geen recht op een volledig basispensioen. Dat leidt in sommige gevallen tot regelrechte armoede. 

Oorzaak van de ongelijkheid in AOW-uitkeringen is de onafhankelijkheid van Suriname. Als deel van het koninkrijk vielen de Surinamers vóór 1975 onder de Nederlandse wet en droegen jaarlijks AOW af. Maar. toen Suriname zich in de jaren zeventig afscheidde van Nederland, zijn over het meenemen van de ouderdomspensioenen geen afspraken gemaakt.

Om vanaf 65-jarige leeftijd in aanmerking te komen voor een volledige AOW, bouwt iedere Nederlander 50 jaar lang jaarlijks 2 procent op. De generatie die nog met 65 jaar mag stoppen, is daar dus op 15-jarige leeftijd mee begonnen. Maar, voor de Surinamers die naar Nederland kwamen, ging de teller pas vanaf 1975 tikken, ongeacht of ze al ouder waren dan 15 jaar en in Suriname al in de AOW-pot hadden gestort. En ongeacht of ze vóór of na de onafhankelijkheid naar Nederland verhuisden. Hun aandeel is na die verhuizing, althans in de boeken, achtergebleven in de voormalige kolonie. Dat leidt nu, vijftig jaar later, tot een korting op de AOW-uitkering. Die korting kan oplopen tot 45 procent, schat Dennis Belfor. Hij is bestuurslid van de Rotterdamse afdeling van het UCF, het Ubuntu Connected Front, en heeft zich het lot van de Surinaamse AOW'ers aangetrokken.

Mensen die gekort worden op hun AOW krijgen volgens hem wel een aanvulling via de AIO (de Aanvullende Inkomensvoorziening Ouderen), maar dat is niet voldoende. 'Er zijn mensen die niet eens de bus kunnen pakken, in zoveel armoede leven ze.' 

Belfor spreekt van een grote onrechtvaardigheid. Het gaat vaak om mensen die al hun hele leven een Nederlands paspoort hebben. 'Sec gezien vielen ze tot 1975 onder de Nederlandse wet die gold in het gehele Koninkrijk. Velen hebben nergens anders vertoefd en gewoond dan in het Koninkrijk der Nederlanden. Ze waren dan ook bij wet verplicht om AOW af te dragen.'

De Surinaamse ouderen roeren zich al een tijdje over de rechtsongelijkheid. In Amsterdam hebben ze inmiddels de steun gekregen van het college. De verantwoordelijk wethouder is bereid om de kwestie aan te kaarten bij het kabinet. Ook elders in het land staan Surinaams-Nederlandse belangenverenigingen op. Informatieavond in Rotterdam

De landelijke organisatie i.o. 'Overkoepelend Orgaan Bestrijding AOW-gat' verenigt alle lokale belangenclubs en wil één vuist maken naar Den Haag.

Vanavond vanaf zes uur houdt de organisatie in buurthuis De Nieuwe Branding in Rotterdam-Kralingen een bijeenkomst over het AOW-gat, samen met Ondro Bong. Bij de bijeenkomst zijn ook niet-Surinamers welkom die mogelijk te maken hebben met een AOW-gat.

Referendum bij Centrale Bank ter bepaling wie van twee bonden meeste leden heeft

Leiding CBvS weigert nieuwe bond van Robby Berenstein te accepteren


Bij de Centrale Bank van Suriname (CBvS) wordt woensdag een referendum gehouden, nadat de Bemiddelingsraad voor geheel Suriname was ingeschakeld. Robby Berenstein is voorzitter van de nieuwe bond die opgericht is bij de CBvS. Hij zegt vandaag, maandag 15 oktober 2018, op Starnieuws. dat de leiding van de bank het nieuwe bestuur niet wil accepteren.

Berenstein is voorzitter van de vakcentrale C-47. Hij stelt, dat onder de werknemers veel ontevredenheid is over de bond die er was. Zij zouden niet tevreden zijn over de wijze waarop hun belangen worden behartigd. Op grond daarvan is besloten een nieuwe bond op te richten.

De leiding van de CBvS stelt zich op het standpunt, dat er al een bond is waarmee samengewerkt wordt.

Een van de mogelijkheden die er zijn, is het houden van een referendum. Dan zal volgens Berenstein uitgemaakt worden welke van de twee bonden de meeste leden achter zich heeft.

Gestemd kan woensdagmiddag worden in Ons Erf in de Prins Hendrikstraat.

Stichting Ride for the Roses hoopt op nieuwe initiatieven van Curaçaoënaars voor ‘the roses’

Ride for the Roses wil het liefst het hele jaar door activiteiten organiseren


De Stichting Ride for the Roses (RFTRC) wil het liefst het hele jaar door activiteiten organiseren en geeft daarvoor zelf het goede voorbeeld met de actie ‘Standing order 1.500’. Bestuurslid Curd Evertsz doet het hele jaar mee aan loopevenementen voor het goede doel en probeert daarbij zoveel mogelijk ‘standing orders’ (automatische afschrijvingen) te genereren.

De stichting hoopt op nieuwe initiatieven van Curaçaoënaars ten behoeve van ‘the roses’, aldus het Antilliaans Dagblad vandaag, maandag 15 oktober 2018.

De eerstvolgende activiteit van de stichting is de inmiddels traditionele filmavond, die staat geprogrammeerd op donderdag 1 november om 19.30 uur in The Cinemas. De film die wordt vertoond is ‘Bohemian Rhapsody’, over het ontstaan en enorme succes van de Engelse rockband Queen. De film gaat een dag later in première in de Verenigde Staten. De kaartverkoop (50 gulden per persoon) is al in volle gang.
De kaarten zijn verkrijgbaar bij de leden van het RFTRC-bestuur, Van den Tweel Zeelandia, 24 uur uit de Muur op Santa Maria en Mensing’s Caminada.

Op zondag 27 januari 2019 worden meer dan 10.000 deelnemers verwacht voor de diverse onderdelen van de Ride, Swim & Walk for the Roses. Hoewel het in een sportief jasje is gestoken, gaat het er vooral om zoveel mogelijk mensen te trekken die allen hun steentje bijdragen. Vroeg in de ochtend starten duizenden lopers vanaf het Brionplein om via de Pontjesbrug of de hoge Julianabrug door de straten van Punda, Pietermaai, Marie Pompoen naar Mambo Beach Boulevard te wandelen.

Soepschildpad op Klein Curaçao op bijzondere wijze gered van een wisse dood

Grote vishaak vast in een flipper


Een soepschildpad (groene zeeschildpad - Chelonia mydas) op Klein Curaçao, die bekend staat onder naam ‘Angry Bird’, is op bijzondere wijze gered van een wisse dood. Crewleden van onder andere Mermaid Boattrips meldden afgelopen donderdag aan Sea Turtle Conservation Curaçao, dat er een zeeschildpad was gespot met een grote vishaak in een flipper, zo schrijft het Antilliaans Dagblad vandaag, maandag 15 oktober 2018.

De dag erop voer een team van de stichting met de Mermaid en de Miss Ann mee naar Klein Curaçao.

Zij vingen het dier en op de kant verlosten zij de schildpad van de grote haak. De haak zat zodanig in het weefsel vast, dat het dier de flipper niet meer kon gebruiken. Ook hing er een tweede haak aan te bungelen, die het gevaar van verdrinking nog verder vergrootte.

De schildpad is na afloop grondig onderzocht en daarna onder luid gejuich losgelaten. Het was de tweede redding in een week tijd op Klein Curaçao, met eenzelfde type haak als boosdoener.

Minister van Justitie op Curaçao Girigorie: 'Deze klap doet echter enorm veel pijn'

(Bron foto: Jeu Olimpio/Antilliaans Dagblad)

Grote hoeveelheid cocaïne, vermoedelijk 600 kilo, gestolen uit politiebureau te Rio Canario


'Het is belangrijk dat we ons realiseren, dat we in de strijd tegen criminaliteit ook klappen terug moeten verwachten. Deze klap doet echter enorm veel pijn, omdat hiermee de veiligheid van de politieagent wordt blootgesteld.' Dat is de reactie van minister Quincy Girigorie (PAR) van Justitie op de inbraak in de nacht van zaterdag op zondag bij het politiebureau te Rio Canario, waarbij een grote hoeveelheid in beslag genomen cocaïne – vermoedelijk 600 kilo – buit is gemaakt, zo bericht het Antilliaans Dagblad vandaag, maandag 15 oktober 2018.

Onbekenden wisten binnen te komen door twee grote metalen deuren te forceren.

'Een verwerpelijke actie', aldus de bewindsman. Het onderzoek is in volle gang en in dit stadium worden niet veel details vrijgegeven. Wel bevestigt het Openbaar Ministerie (OM) in een officiële reactie de inbraak en worden meteen valse geruchten dat behalve drugs ook wapens en geld zouden zijn gestolen, ontkend.

Onder leiding van een Officier van Justitie van het Openbaar Ministerie, bijgestaan door de Landsrecherche Curaçao en het Korps Politie Curaçao, is een onderzoek begonnen. Naar aanleiding van het onderzoek is gisteren een uitgebrande vrachtwagen gevonden en in beslag genomen. Het vermoeden bestaat dat deze vrachtwagen is gebruikt om de inbraak te plegen.

OM-woordvoerder Norman Serphos laat weten, dat de inbrekers veel moeite hebben moeten doen om de drugs – die in een kluis van het politiecomplex van Rio Canario lagen – te stelen. De drugs werden in de kluis bewaard om deze na een tijd te vernietigen.

'In beslag genomen drugs kunnen niet zomaar worden vernietigd. Zolang een zaak nog onder de rechter is, moeten de drugs worden bewaard, want dan gelden ze als bewijs en daar moet heel zorgvuldig mee worden omgegaan', aldus Serphos. Op de vraag hoe goed de drugs werden bewaard, kan de OM-woordvoerder geen antwoord geven.

Hoofdkapiteins van 13 dorpen vragen in brief interventie president Bouterse - Brief nu naar minister Dikan

Kwestie benoeming Albert Aboikoni als granman Saramaccaners suddert voort....


President Desi Bouterse heeft enkele malen benadrukt, dat hij niet uit eigen beweging uit drie kandidaten voor Albert Aboikoni gekozen heeft als granman van de Saramaccaners. In een brief aan hem, gedateerd 28 februari 2018 (!), hebben hoofdkapiteins van dertien dorpen via districtscommissaris Yvonne Pinas van Sipaliwini, gevraagd om interventie. Pinas heeft minister Edgar Dikan van Regionale Ontwikkeling de verklaring van de hoofdkapitein, doen toekomen:

Stille loop ter nagedachtenis aan Monaliza Mijnard

Ex-partner Mijnard vermoordt de vrouw en steekt haar vervolgens in brand....

Uit protest tegen de gruwelijke moord op Monaliza Mijnard en tegen geweld tegen vrouwen en kinderen wordt vanavond, maandag 15 oktober 2018, een stille loop gehouden. De Ware Tijd schrijft, dat verschillende verontruste burgers op onder andere Facebook opgeroepen hadden tot actie. 

Enkele personen namen het initiatief om zondagavond een stille mars te houden rondom het Onafhankelijkheidsplein. Omdat het kort dag was adviseerde districtscommissaris Mike Nerkust van Paramaribo-Noordoost de initiatiefnemers de actie te verschuiven naar vandaag.

Vertegenwoordigers van verschillende groepen die gaan deelnemen aan de loop worden vanmorgen voor een gesprek ontvangen door de districtscommissaris.

Intussen treffen ook bewoners van Geyersvlijt, waar het slachtoffer heeft gewoond, voorbereidingen om woensdag in de buurt een rouwmars te houden. Er zou reeds toestemming van de familie van de overledene zijn gevraagd.  

'Mona is altijd een gezellige jonge vrouw geweest, rijdend op haar brom door de straten van Vlijt', zeggen de organisatoren van deze loop.

Mijnard werd 9 oktober als vermist opgegeven door familieleden en vrijdag werden haar stoffelijke resten gevonden op aanwijzing van de verdachte die een dag eerder door de politie was aangehouden. R. G., ex-partner van het slachtoffer, heeft bekend Mijnard te hebben vermoord. Haar lichaam heeft hij daarna in brand gestoken.

De stoffelijke resten zijn na afstemming met het Openbaar Ministerie voor onderzoek in beslag genomen. Het onderzoek in deze zaak wordt voortgezet door de recherche van Paramaribo.

Vuilstort Ornamibo verworden tot giftige smeulende tijdbom

'Graafmachines graven een weg naar de brandhaarden toe, daarna wordt met water geblust'

Mogelijk komen begraven asbestdakplaten door werkzaamheden graafmachines boven water met alle gezondheidsrisico's vandien...


De brandweer heeft volgens Starnieuws vandaag, maandag 15 oktober 2018, zijn handen vol aan bluswerkzaamheden op de vuilnisbelt Ornamibo. Het korps staat voor verschillende uitdagingen. Watertoevoer was een probleem, over bulldozers en graafmachines beschikt de brandweer niet, die moesten bij derden betrokken worden. Harde wind die ook plots van richting verandert en komende regenval maken het werk van de brandweerlieden moeilijker dan het al is. Het vuur heeft niet alleen aan de oppervlakte gewoed. Ook tussen en onder de bergen afval smeult nog veel. De dikke rookwolken zorgen ook voor enorm veel overlast. 
 
Brandweercommandant Radjen Jakhari zegt, dat zand ook een middel is om vuur te blussen. 'We zijn al zes dagen bezig. Het vuur hebben we twee dagen terug onder controle gekregen. Het gaat om een onvolledige verbranding, met andere woorden het krijgt niet genoeg zuurstof waardoor je veel rookontwikkeling krijgt.. Hij brandt aan de bovenste en onderste laag. Dat moeten we onder controle krijgen. Daarom moeten we het doen met anderen die graafmachines hebben. Daar zijn we nu mee bezig.'

Op een groot oppervlak is zwaar materieel ingezet om bepaalde blusmethodes toe te passen. Een groep brandweerlieden spoort de brandhaarden op. De machines graven een weg naar de brandhaarden toe. Daarna wordt met water geblust.

'We werken in shiftverband. Ongeveer vijf groepen van 10 man per dag. We proberen te voorkomen dat ze niet te lang zijn blootgesteld aan de rook en mogelijk gevaarlijke gassen', geeft de brandweercommandant aan.

Er was op de eerste dag een probleem met water. De brandweer heeft toen een 'kreekje' gegraven, legt Djakhari uit. Ondertussen is er een tweede gegraven maar de bluswagens kunnen daar niet naar toe. Er wordt gebruikt gemaakt van een draagbare motorspuit. Uit Nickerie is een defecte dompelpomp onderweg. Dit is een pomp die grote hoeveelheden water over grote afstanden pompt. Er kunnen ook meerdere waterkanonnen op aangesloten worden. Het zal gesloopt worden en de onderdelen zullen gebruikt worden om die ene dompelpomp die op Ornamibo wordt ingezet, te repareren. 'Het heeft ons een paar keer in de steek gelaten', geeft Jakhari aan.

Er wordt niet alleen personeel van Paramaribo ingezet, maar ook van andere districten, deelt Jakhari mee. Hij geeft aan dat er vaak grote branden zijn geweest op de vuilstortplaats. 'Een keer zijn we vier weken lang hier bezig geweest omdat het smeulde. De afvalbergen zijn soms tien meter hoog. Ga na hoeveel water je nodig heb om dat alles af te koelen. En dan heb je ook nog een loopvuurtje aan de onderzijde, er is een oven. Je kunt dus niet overal gaan staan, je kunt doorzakken. We moeten met veel rekening houden, vooral in de avonduren.'

Wanneer het blussen af is kan nog niet vastgesteld worden. 'Ik kan niet zeggen morgen of overmorgen. We doen ons best. Misschien duurt het nog een week. Het hangt af van de weersomstandigheden en de watertoevoer. We halen water uit de Parakreek, we zijn afhankelijk van eb en vloed. Dus ook met de getijden moeten we rekening houden.'

Protest omwonenden Ornamibo bij smeulende vuilstort - Mogelijk komen giftige stoffen vrij door brand...

Buurtbewoners eisen dat de vuilnisbelt eindelijk wordt verplaatst...

Niemand rept over op Ornamibo begraven asbestdakplaten en mogelijke gezondheidsrisico's


Bij de ingang van de Ornamibo vuilstortplaats is gistermiddag geprotesteerd door omwonenden die de dikke giftige rookwolken, de constante en onhoudbare stank, meer dan zat zijn. Al ruim een week is de brandweer bezig een brand op de vuilnisbelt onder controle te krijgen. Het is ondertussen gelukt om het vuur in toom te houden, maar de enorme rook en de geur van onder meer verbrand plastic - waardoor giftig dioxine kan vrijkomen - zorgen voor enorme overlast. Kilometers ver hebben mensen er last van, aldus Starnieuws vandaag, maandag 15 oktober 2018.

De bewoners van Ornamibo hebben vaak geklaagd over de ongezonde situatie waarin zij al jaren verkeren. Zij eisen, dat de vuilnisbelt eindelijk wordt verplaatst. De trekker van de actie heeft niet meer kunnen meedoen. Hij heeft zijn zoon, van wie een long is ingeklapt, naar het ziekenhuis gebracht, zegt Kees Joerawan die het roer heeft overgenomen. 'Het gaat om het belang van het volk, dit is ernstig.' Of de ingeklapte long met de situatie op de vuilnisbelt te maken heeft, is onduidelijk.

Enkele protesterenden halen aan dat schoolkinderen ziek zijn geworden. Sommige buurtbewoners zijn in het ziekenhuis terechtgekomen, zo wordt gezegd.

De vuilstortplaats is in 1998 in gebruik genomen en zou van tijdelijke aard zijn. Er werd toen al geprotesteerd. Ondertussen is er een aantal beloftes gedaan van ordening, moderne afvalverwerking en energie opwekken uit verwerkt afval.

Een man merkt op dat er genoeg andere plekken zijn om vuil te storten. 'Neem nou de plekken waar Billiton en Suralco gewerkt hebben, die grote mijnen, de grote gaten. Het vuil kan daar ook naar toe maar ja... geld, geld speelt een rol.'

Terwijl de actie gaande was, arriveerde een delegatie van het districtscommissariaat en het Nationaal Coördinatiecentrum Rampenbeheersing (NCCR) op de vuilnisbelt om de situatie van dichtbij in ogenschouw te nemen.

Districtscommissaris (dc) Audrey Hankers van Wanica-Noordwest heeft de buurtbewoners kort toegesproken. Ze verzekerde hen dat er werkelijk hard gewerkt wordt en vroeg begrip en riep de buurtbewoners op om samen een 'behoorlijke oplossing' uit te werken. 'Ik ga u niet zo laten, absoluut niet', verzekerde ze.

Assembleelid uit Wanica, Asiskumar Gajadien (VHP), is boos. 'De dc vraagt om rekening te houden. Maar hoelang moeten we dat nog doen? Hoelang nog? Er moet nu een oplossing komen. De oplossing is niet geduld. Geduld n’e furu bere. Geduld n’e tyar’ gezondheid!'

Gajadien stelt dat de regering het probleem niet serieus neemt. 'Anders was het vuur al geblust. Dan had de regering misschien landbouwvliegtuigen ingezet om water te storten.' De groep is van plan om morgen weer te komen protesteren als de regering vandaag niet met een antwoord komt.

Overigens, lijkt iedereen te vergeten of niet te weten dat op de vuilstort asbestdakplaten liggen begraven. Daarover verscheen al op 15 juni 2012 dit artikel. Hieronder een stukje tekst uit dat artikel:

'De Surinaamse regering blijkt nog steeds geen definitieve oplossing te hebben gevonden voor de opslag en eventuele verwerking van asbestafval. Op dit moment worden alleen asbesthoudende dakplaten gedumpt op de vuilstortplaats Ornamibo in het district Wanica. Het wordt daar een paar meter onder de grond begraven. Al het overige asbestafval belandt waarschijnlijk tussen het reguliere huis- en grofvuil.

Ornamibo enige locatie voor 'opslag' asbestafval 
Steven Codrington, waarnemend hoofd van de afdeling Vuilophaal en Verwerking binnen het ministerie van Openbare Werken (OW), bevestigt dat asbestafval te Ornamibo wordt gedumpt. Codrington: ‘Er is op de stortplaats te Ornamibo inderdaad een locatie waar asbest wordt opgeslagen. Deze locatie is in de tijd samen met het NIMOS (Nationaal Instituut voor Milieu en Ontwikkeling in Suriname) aangewezen en is ook met GPS-coördinaten vastgelegd. Het is ook de enige plaats in Suriname waar asbestafval wordt begraven.’ (...)'

Inhoud artikel dWT over SVJ discussieavond zegt genoeg over kwaliteit Surinaamse journalistiek

Surinaams journaille bijeen om te discussiëren over 'journalistieke vrijheden en beperkingen’

Inhoudelijke kwaliteit 'journalistieke' berichten nog steeds onbesproken issue binnen SVJ-geledingen


'We moeten geen nieuws willen maken ten koste van alles. We moeten letten op onze integriteit en waardigheid.' Dat stelde oud-journalist Ricardo Carrot tijdens een discussieavond van journalisten, vrijdag in Tori Oso, rond het thema ‘journalistieke vrijheden en beperkingen’, georganiseerd door de Surinaamse Vereniging van Journalisten, SVJ. Dat schrijft de Ware Tijd (dWT) zondag 14 oktober 2018. 

De aanleiding voor het samenzijn was de berichtgeving onlangs door Suriname Herald  over de (vermeende) opname van president Desi Bouterse in het Militair Hospitaal en dat hij met spoed was vertrokken naar Cuba voor medische behandeling. De nieuwswebsite bleef volhardend in haar berichtgeving, terwijl de president op dat moment gewoon in zijn paleis gasten ontving en de pers te woord stond. De nieuwswebsite heeft later, onder dreiging van een rechtszaak door de president, verontschuldigingen aangeboden, maar niet gerectificeerd.

Carrot heeft waargenomen als hoofdredacteur van de Ware Tijd en doceert tegenwoordig journalistiek aan de Academie voor Hoger Kunst- en Cultuuronderwijs. Na zijn inleiding maakte hij deel uit van het panel, dat verder bestond uit juriste Jennifer van Dijk-Silos en ATV-journalist en SVJ-bestuurslid Harvey Panka.

Er kwam, aldus dWT. tijdens de bijeenkomst scherpe respons vanuit het publiek, dat bestond uit journalisten en niet-journalisten en een enkele Nederlandse journalist(e). Vooral de vraag 'mogen journalisten van alles publiceren?' ontlokte veel kritische reacties. Zo vroeg een aanwezige zich af in hoeverre een journalist rekening houdt met de gevoelens van een geïnterviewde. Hij deelde daarbij zijn eigen negatieve ervaring als betrokkene. Wat het antwoord was vermeldt dWT niet...

Tijdens de avond werd duidelijk, dat journalisten vrij zijn om informatie te verzamelen en publiceren, zolang zij de ethische codes, waarden en principes van het beroep in acht nemen. Uiteraard had iedereen dàt al vòòr de avond moeten weten.

Er werd ook gediscussieerd over de vragen: 'mag een journalist zich op één bron baseren?' en 'is er een wet nodig om klokkenluiders te beschermen?' De aanwezigen waren het unaniem eens met het laatste. Maar, hoe werd gereageerd op de eerste vraag, vermeldt dWT niet....

Van Dijk-Silos onderstreepte de belangrijke rol die de journalist vervult in de bewaking en bevordering van de democratie. Ook zij vindt, dat een journalist vrij is in het vergaren en publiceren van informatie. 'Zolang het gegrond is en op waarheid berust. Je vrijheid wordt begrensd door moraal en ethiek.' Nieuwsgaring mag niet tot doel hebben om een ander te pijnigen of te beledigen, stelde zij. Een open deur dus.

Panka wees op het belang van standaarden voor het beroepsgedrag zoals die zijn vastgelegd in de 'Code van Bordeaux', een internationale verklaring. dWT neemt niet de moeite om tekst en uitleg te verstrekken over die standaarden en die 'Code van Bordeaux'....

Volgens SVJ-voorzitster Carla Boëtius is de discussieavond een signaal, dat de organisatie weer wakker is en zal waken over de belangen van haar leden. Ze wees haar collega's op het belang van eerlijke en objectieve informatievoorziening. De SVJ wil meer van zulke activiteiten ontplooien.

Het is opmerkelijk, dat Surinaamse 'journalisten' nog moeten discussiëren over thema's die al gesneden koek voor ze hadden moeten zijn. De avond lijkt meer weg te hebben gehad van een eerste stap om het journaille de grondbeginselen van het vak bij te brengen. Het ware echter beter geweest wanneer de SVJ eens met haar werkveld de inhoudelijke kwaliteit van de berichtgeving onder een vergrootglas te leggen. Immers, negen van de tien geschreven artikelen bevatten journalistieke-, taal-, grammatica- en andere fouten, die afbreuk doen aan het vak dat Surinaamse 'journalisten' pretenderen uit te oefenen...

https://www.nvj.nl/ethiek/ethiek/code-bordeaux

Code van Bordeaux

Deze internationale verklaring is wereldkundig gemaakt als een standaard van beroepsgedrag door journalisten in hun werkzaamheid van bijeenbrengen, verzenden, verspreiden en commentariëren van nieuws en inlichtingen en in het beschrijven van gebeurtenissen.

• Eerbied voor waarheid en voor het recht van het publiek op waarheid is de eerste plicht van de journalist
• Bij het nakomen van deze plicht zal de journalist opkomen voor de volgende twee beginselen: vrijheid in verantwoord bijeenbrengen en publiceren van nieuws, en het recht van faire commentaar en kritiek.
• De journalist doet zijn berichtgeving alleen berusten op feiten waarvan hij de bron kent. Hij zal wezenlijke informatie niet achterwege laten en geen documenten vervalsen.
• Bij het verkrijgen van nieuws, foto’s en documenten zal hij op faire wijze te werk gaan.
• Hij zal bereid zijn elke verstrekte informatie die schadelijk onnauwkeurig blijkt, op royale wijze recht te zetten.
• Hij zal het beroepsgeheim in acht nemen ten aanzien van de bron van in vertrouwen verkregen informatie.
• De journalist zal zich bewust zijn van het gevaar van door media verspreide discriminatie, en zal al het mogelijk doen om discriminatie te voorkomen, gebaseerd op, o.a., ras, sex, sexuele geaardheid, taal, godsdienst, politieke of andere meningen en nationale of sociale afkomst.
• Hij zal als ernstige journalistieke vergrijpen beschouwen: plagiaat, laster, smaad, belediging en ongegronde beschuldigingen; het aanvaarden van steekpenningen, in welke vorm ook, tot het verrichten of het achterwege laten van enige publicatie.
• Iedere journalist die deze aanduiding waardig is, beschouwt het als zijn plicht bovenstaande beginselen oprecht in acht te nemen. Met inachtneming van de algemene wetgeving van zijn land zal hij in beroepszaken slechts de rechtspleging van zijn vakgenoten erkennen; hij verwerpt elke tussenkomst van overheidspersonen of anderen.

Aangenomen door de IFJ tijdens congres in Bordeaux, april 1954, geamendeerd in 1986 met een negende, als zevende geplaatste artikel over racisme.

(Suriname Mirror)

Mexico heeft het grootste aantal straathonden in Latijns-Amerika

70 Procent van de geschatte 18 miljoen honden in Mexico leeft op straat

Ana Gloria Hernandez Felix in haar hondenopvang met een geredde hond in Ciudad Juarez, Mexico. (Met dank aan Ana Gloria Hernandez Felix)

 
Honden zijn erg populair in Mexico. 's Avonds zijn de parken in Mexico-Stad vol met mensen die hun honden uitlaten en vaak stoppen om te kletsen met andere eigenaren die ze alleen kennen door een gedeelde passie voor hun huisdieren. Maar, er is een duistere kant aan dit beeld van harmonie tussen de mens en zijn beste vriend. 

Volgens het Mexicaanse Instituto Nacional de Estadística y Geografía leeft 70 procent van de geschatte 18 miljoen honden in Mexico op straat, hetzij als zwerfdieren geboren of in de steek gelaten door hun eigenaren. Het land heeft het grootste aantal straathonden in Latijns-Amerika.

De meest recente cijfers van de Gezondheidsdienst van Mexico-Stad schatten dat er 1.2 miljoen zwerfdieren alleen al door de straten van de hoofdstad zwerven.

De Clinica Veterinaria Delegacional is een klein onderkomen in Venustiano Carranza, een van de 16 stadsdelen van Mexico-stad. Weggestopt in de schaduw van een hoger gelegen metrospoor doet het zijn best om een tweede kans te geven aan de kleine fractie van de zwerfhonden van de stad, gelukkig genoeg om daar te eindigen.

Jose Carlos Hernandez Trejo, 26, is dierenarts in de kliniek, die steun ontvangt van de plaatselijke dierenbond, de Antonio Haghenbeck Foundation. Het is de taak van Trejo om alle nieuwkomers een medisch onderzoek te geven, geschikte vaccinaties uit te voeren en sterilisaties uit te voeren, een belangrijke manier om de zwerfhondenpopulatie onder controle te houden.

Het opvangcentrum heeft momenteel ongeveer 40 katten en honden die in kooien op een betonnen binnenplaats liggen, maar dat op bepaalde tijden van het jaar tot 80 kan stijgen. 'Er zijn periodes waarin er veel meer verlaten dieren zullen zijn - februari, maart, april en tot mei', vertelde Trejo aan The Epoch Times.

Hij speculeert . dat de reden is dat veel mensen huisdieren als kerstcadeautjes ontvangen in december, en ze vervolgens later in de steek laten. 'Mensen denken dat ze een ding of een object zijn, geen levend wezen dat voedsel, water, aandacht, wassen en veel zorg nodig heeft. Later begrijpen ze niet wanneer het naar de badkamer gaat of hun kind bijt. Ze veroorzaken problemen en dan komen ze hier terecht.'

De kliniek heeft een afspraak met de Petco Foundation om de dieren te helpen bij het vinden van nieuwe tehuizen. De meesten blijven gemiddeld een maand om te herstellen van welke ziekte of verwonding ze ook hebben opgelopen en worden vervolgens naar een ander asiel of huis gebracht, hoewel sommigen bijna een jaar in het verleden hebben geworsteld voordat ze kunnen vertrekken.

Klik hier voor het volledige artikel op https://www.theepochtimes.com/.

(Suriname Mirror/The Yucatan Times)