China zou er beter aan doen te investeren in verbeteren inhoudelijke kwaliteit Surinaams journaille
Drie Surinaamse journalisten hebben maandag 12 november 2018 de langste zeebrug ter wereld in China bezocht. Dit bericht de Ware Tijd woensdag 14 november. Maar, waarom? Ze zijn dus in China voor een zogenaamd 'regulier kennismakingsbezoek' georkestreerd door en op uitnodiging van de Chinese ambassade in Suriname. Het doel is om het land van dichtbij te leren kennen, onder meer wat betreft de cultuur en ook om naar bezienswaardige plaatsen te gaan. En, tja, die 55 kilometer lange brug, die Hongkong en Macau verbindt met Zhuhai op het Chinese vaste land, is enigszins bezienswaardig... De Ware tijd gaat er dan ook uitgebreid op in.
De drie gaan ook nog bezoekjes afleggen aan technologische ondernemingen, een mediabedrijf (lees ook: https://www.theguardian.com/world/2016/feb/12/china-journalism-reporters-freedom-of-speech en https://www.sapiens.org/culture/china-journalism/) en een school voor communicatie en journalistiek.
Leuk en aardig, vooral voor de drie niet bij naam genoemde 'mediawerkers'. Dat de Ware Tijd hun naam niet vermeldt is overigens vreemd. De Ware Tijd vermeldt alleen, dat zij werkzaam zijn bij de Times of Suriname, de Chinese televisiezender SCTV in Suriname en bij.... de Ware Tijd. Waarom juist zij zijn geselecteerd voor het snoepreisje is ook onduidelijk. Op welke gronden zijn zij de uitverkorenen?
Bizar
Daarenboven is het op z'n zachtst gezegd bizar, dat het doel van het door China gefinancierd gezellig uitstapje van de drie is, om 'het land van dichtbij te leren kennen'. Daarvoor kan een goed journalist (!) tegenwoordig toch prima terecht op het internet....?
Leuk en aardig, vooral voor de drie niet bij naam genoemde 'mediawerkers'. Dat de Ware Tijd hun naam niet vermeldt is overigens vreemd. De Ware Tijd vermeldt alleen, dat zij werkzaam zijn bij de Times of Suriname, de Chinese televisiezender SCTV in Suriname en bij.... de Ware Tijd. Waarom juist zij zijn geselecteerd voor het snoepreisje is ook onduidelijk. Op welke gronden zijn zij de uitverkorenen?
BizarDaarenboven is het op z'n zachtst gezegd bizar, dat het doel van het door China gefinancierd gezellig uitstapje van de drie is, om 'het land van dichtbij te leren kennen'. Daarvoor kan een goed journalist (!) tegenwoordig toch prima terecht op het internet....?
En met toeristische uitstapjes en een bezoek aan een mediabedrijf en een school voor communicatie en journalistiek leer je een land als China echt niet kennen. De panda's lachen je uit.
Als je daar dan toch bent, toon je dan een kwalitatief goed journalist en leer het land kennen door je gewoon te begeven onder bijvoorbeeld het volk in woonbuurten van grote steden of een ontmoeting, een gesprek, te hebben met een mensenrechtenactivist of een bezoek te brengen aan een tijgerboerderij...
Laat China investeren in verbeteren inhoudelijke kwaliteit Surinaamse journaille
De Chinese ambassade zou er beter aan doen – als ze het serieus meent met het journalistieke vak – om te investeren in het verbeteren van de inhoudelijke kwaliteit van het Surinaamse journaille bij vooral kranten en nieuwswebsites, ook bij die, die onterecht worden opgehemeld. Dat is broodnodig. Denk ook aan het verbeteren van de kwaliteit van bijvoorbeeld rechtbankverslaggeving. Dat is een vak apart, dat geen enkele journalist in Suriname beheerst. Negen van de tien artikelen over strafzaken verdienen het niet eens om gepubliceerd te mogen worden, zo slecht.En, dit is maar een voorbeeld. De journalistiek rammelt en roest aan alle kanten.
Tekst en uitleg
Laat de drie journalisten in ieder geval na terugkeer uit China tekst en uitleg, via hun krant en tv-zender, geven over hun verblijf in China, wat dat heeft bijgedragen aan hun journalistieke werk, of ze het land nu werkelijk beter hebben leren kennen en of ze panda's hebben geknuffeld!
Hoogachtend,
Laat China investeren in verbeteren inhoudelijke kwaliteit Surinaamse journaille
De Chinese ambassade zou er beter aan doen – als ze het serieus meent met het journalistieke vak – om te investeren in het verbeteren van de inhoudelijke kwaliteit van het Surinaamse journaille bij vooral kranten en nieuwswebsites, ook bij die, die onterecht worden opgehemeld. Dat is broodnodig. Denk ook aan het verbeteren van de kwaliteit van bijvoorbeeld rechtbankverslaggeving. Dat is een vak apart, dat geen enkele journalist in Suriname beheerst. Negen van de tien artikelen over strafzaken verdienen het niet eens om gepubliceerd te mogen worden, zo slecht.En, dit is maar een voorbeeld. De journalistiek rammelt en roest aan alle kanten.
Tekst en uitlegLaat de drie journalisten in ieder geval na terugkeer uit China tekst en uitleg, via hun krant en tv-zender, geven over hun verblijf in China, wat dat heeft bijgedragen aan hun journalistieke werk, of ze het land nu werkelijk beter hebben leren kennen en of ze panda's hebben geknuffeld!
Hoogachtend,
Den Blauwvinger
16 november 2018
Paramaribo – Suriname
Geen opmerkingen:
Een reactie posten