- 'Bijna was ook onze traditie ten prooi gevallen aan individuen of groepen die enkel uit geldzucht een machtspositie begeren'
- 'Vandaag vallen wij ten prooi aan een systeem dat milieuvernietiging en onderdrukking van hele bevolkingsgroepen in zich draagt'
Grootopperhoofd van de Saramaccaners Albert Aboikoni, heeft nadat hij gisteren beëdigd en geïnstalleerd was in het presidentieel paleis, zijn visie gegeven over de uitdagingen waarvoor de stam staat, zo schrijft Starnieuws vandaag, maandag 13 augustus 2018.
'Onze kracht ligt in vrijheid en in het beschermen van onze leefomgeving voor onze kinderen en het verre nageslacht. Het bos met al zijn dieren, schoon water, voldoende voedsel en levensvreugde zijn de pijlers van die samenleving. Nutsvoorzieningen en grotere economische activiteiten dienen met grote voorzichtigheid in die omgeving te worden ingebracht. Zo niet lopen wij gevaar om, net als zovele andere tribale volkeren elders, snel te verdwijnen', sprak de granman.
De tekst van de toespraak van Albert Aboikoni, ggesproken nadat hij was beëdigd en geïnstalleerd als granman van de Saramaccaners:
'Excellentie, Kondemassa, ministers en hoogwaardigheidsbekleders, dignitarissen en van in stamverband levenden, vertegenwoordigers van gouvernementele en maatschappelijke organisaties, geachte aanwezigen en vrienden, als eerste wil ik, mede in naam van de hele Saamaka Lo, een woord van dank uitspreken. Vanzelfsprekend voor deze dag waarbij de officiële ontvangst van een Granman het onbetwistbare kenmerk is van de vriendschapsbanden die er bestaan tussen de Surinaamse regering en Marrons. Dank gaat dan ook uit naar de hele Surinaamse natie.
Maar, vooral wil ik van deze gelegenheid gebruik maken om ook dank uit te spreken naar onze inheemse broeders. Zonder hun gastvrije onthaal en ondersteuning tijdens de vreselijke jaren van het begin van de marronage, de eerste vrijheidsstrijd in Suriname, zouden onze voorouders het niet hebben overleefd. Zonder hen zouden er vandaag geen marrons zijn. Onze grote erkentelijkheid en dank gaat ook naar hen uit.
En geldt niet hetzelfde voor elke andere etnische groep die hier aankwam na de Afrikanen die in slavernij zijn gebracht? Zelfs de eerste Engelse kolonisten in 1650 werden gastvrij onthaald. Helaas tekent die gebeurtenis ook het begin van een vrijheidsstrijd die honderden jaren zal duren. Opnieuw zijn het eerst de inheemsen die weigeren onder het juk van slavernij te leven. Een voorbeeld dat zal worden gevolgd door onze voorouders die vrijheid en onafhankelijkheid verkozen boven slavernij. In 1760-62 en later moet de wrede koloniale macht de Vredesakkoorden ondertekenen en is die onafhankelijkheid een feit.
De marrongebieden scheuren zich los van de toenmalige koloniale staat en daarmee ontstaat ook voor onze inheemse broeders een veilige haven in het binnenland. Onze broeders en zusters die in slavernij achterbleven zullen moeten wachten tot de afschaffing van de slavernij om een zekere mate van vrijheid te beleven. Op de verlaten plantages stichten zij hun eigen dorpen en neemt vaak de Afrikaanse leefwijze - het samen leven - weer over. De afstammelingen van contractarbeiders zullen hun vrijheid pas zien toenemen in 1975, met de onafhankelijkheid van Suriname. Een onafhankelijkheid die in 1980 nogmaals op niet mis te verstane wijze in vraag wordt gesteld!
Waar eerst een eenheid en vreedzaam samenleven bestond tussen de verschillende inheemse volkeren in het gebied, heeft de kolonisatie verschillende staten met elk hun eigen cultuur en tradities in de staat achtergelaten. Een feit dat door de eerste Surinaamse regeringen niet voldoende werd begrepen. Maar, is vandaag die bedreiging van onze gezamenlijke vrijheid en ons werkelijke erfdeel minder geworden? Ik durf beweren van niet. Vandaag vallen wij ten prooi aan een systeem dat milieuvernietiging en onderdrukking van hele bevolkingsgroepen in zich draagt! Het bewijs daarvan wordt geleverd door de vele internationale verdragen over milieubescherming en rechten van tribale volkeren en mensenrechten in het algemeen. Onder het mom van ontwikkeling en beschaving leggen de rijke landen elke natie op deze wereld een samenlevingsmodel op dat eist om de eigen morele waarden en normen, broederschap en samenwerking, vaderlandsliefde, cultuur en traditie te negeren in functie van louter financiële vooruitgang. Het einde van deze weg kenmerkt zich door een vernietigde leefwereld en ontwrichte samenlevingen… Hebben wij een keuze in deze? En zo ja, voor welke keuze staan wij dan?
Als we de internationale verdragen als uitgangspunt en norm voor werkelijke beschaving nemen, dan zijn het de tribale volkeren die het gewenste model het dichtste benaderen, zowel inzake leefomgeving als op vlak van toegepaste burgerdemocratie. Suriname beschikt hiermee over een op wereldniveau toonaangevend model voor duurzame ontwikkeling. Dit maakt dat de tribale gemeenschappen een voortrekkersrol kunnen vervullen in de ontwikkeling naar een mondiaal humanisme en het behoud van ons aller levensvoorwaarden. Een nieuwe constituante waarin elke bevolkingsgroep, los van politiek, maar op basis van zijn geschiedenis en cultuur een constante en directe vertegenwoordiging in de DNA (De Nationale Assemblee) heeft, zou dit model gestalte kunnen geven. Dus ook de Saamaka Lo wordt vandaag de dag geconfronteerd met deze grote uitdaging.
Als in stamverband levenden bevinden wij ons op een kruising van twee wegen die elk een andere richting lijken uit te gaan. De ene weg is die van onze voorouders en onze traditie en cultuur. De andere weg is die door de moderne samenleving zijn intrede doet in het binnenland. Het lijkt er op dat een verzoening niet mogelijk is.
Bijna was ook onze traditie ten prooi gevallen aan individuen of groepen die enkel uit geldzucht een machtspositie begeren. Een machtspositie waarbij zij menen het recht te verwerven om ongeremd dat systeem in te voeren dat leidt naar een vernietigde leefwereld en een ontwrichte sociale structuur.
De visie van de verschillende Gaama voor mij en de keuze van het traditionele gezag ligt anders. In de traditie van onze voorouders kiezen wij om elk juk dat ons wordt opgedrongen af te leggen. Onze kracht ligt in vrijheid en in het beschermen van onze leefomgeving voor onze kinderen en het verre nageslacht. Het bos met al zijn dieren, schoon water, voldoende voedsel en levensvreugde zijn de pijlers van die samenleving. Nutsvoorzieningen en grotere economische activiteiten dienen met grote voorzichtigheid in die omgeving te worden ingebracht. Zo niet lopen wij gevaar om, net als zovele andere tribale volkeren elders, snel te verdwijnen. Dit vergt inventarisatie en analyse. Dit vergt visie en uitvoering. Dit vergt een nieuw Saamaka bestuurssysteem waar directe democratie en participatie de fundamenten van vormen. Maar, bovenal vergt dit samenwerking.
Conform het Surinaamse model moeten onze Saamaka dignitarissen, zowel de huidige als de komende, worden geschoold en ingezet om hun bestuurstaken op correcte en transparante wijze te vervullen. Maar, ook gouvernementele instituties, ngo’s (non-gouvernementele organisaties) en maatschappelijke organisaties werkzaam in het gebied, willen wij uitnodigen om de nieuwe ontwikkelingsvisie mee te ondersteunen en zich in te schakelen in dit proces dat moet leiden naar een Saamaka dat op economisch vlak een aanzienlijke bijdrage levert aan de Surinaamse economie zonder dat het zijn traditie en waarden of leefomgeving moet opofferen.
De taak die voor ons ligt is groot, maar niet onuitvoerbaar. Het vergt vooral de keuze voor die weg die leidt naar een goed leven voor Suriname en al zijn bewoners. Deze kenmerkt zich door:
1. voedselsoevereiniteit
2. rechtvaardige welvaartsspreiding
3. sterke sociale structuren, solidariteit en spontane zorg voor elkaar
4. het recht op de eigen cultuur en traditie, ja, zelfs op de eigen samenlevingsvorm
5. een natuur met schoon water, schone lucht en natuurlijke rijkdommen waar ook ons verre nageslacht in vrede en overvloed kan leven.
De Saamaka gemeenschap is ten zeerste bereid haar vriendschapsbanden met de Surinaamse natie te behouden en te versterken. Samen met alle andere volken in Suriname willen wij werken aan dat samenlevings- en ontwikkelingsmodel dat ons tot voorbeeld in de wereld maakt. Laat deze heuglijke dag hiervan het begin zijn. Ik dank u allen.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten