'De eens zo hechte Hindostaanse gemeenschap heeft zich kunnen ontwikkelen tot een gedifferentieerde samenleving'Dit jaar is een zeer bijzonder jaar, omdat we met alle bevolkingsgroepen samen, op 5 juni 145 jaar Hindostaanse immigratie gedenken. Als nazaten van Brits-Indische contractanten hebben we een vrij lange en moeizame ontwikkeling gekend, alvorens geaccepteerd te worden tot volwaardige staatsburgers.
Enkele markante ontwikkelingen die hebben bijgedragen aan de emancipatie van Hindostanen:
In 1927 kregen alle in Suriname geboren Hindostanen het Nederlandse staatsburgerschap. Voorheen waren de Hindostanen Britse onderdanen die vielen onder de bescherming van de Britse consul. De Nederlandse regering besloot dat de Hindostanen ook zeggenschap moesten hebben op politiek gebied.
De Koloniale Staten, opgericht in 1866, gaf de kolonisten in Suriname een stem in politieke aangelegenheden. Maar, het heeft 60 jaar geduurd voordat ook de Hindostanen een stem kregen in politieke aangelegenheden van Suriname. Sindsdien is het politieke bewustzijn onder hen toegenomen.
Een andere belangrijke ontwikkeling in de afgelopen 145 jaar was het algemeen kiesrecht voor mannen en vrouwen dat in 1948 is ingevoerd en daardoor werd de massa van het Surinaamse volk betrokken in de politiek. De belangrijkste voorvechter hiervan is geweest de oprichter van de VHP, wijlen Jagernath Lachmon, een toonaangevende leider en staatsman in een land met een enorme diversiteit.
In 1954 werd de ‘verbroederingspolitiek’ van Lachmon geïntroduceerd als basis voor een harmonieuze samenleving waarin een ieder met behoud van de eigen individualiteit een plaats heeft en met respect voor anderen samenwerkt aan de opbouw van gemeenschappelijke instituties.
In 1958 - als uitvloeisel van de verbroederingspolitiek - werden voor het eerst in de geschiedenis van Suriname, ook Hindostanen op democratische wijze geroepen om het land mede te helpen besturen. Bij de verkiezingen in 1969 met de behaalde overwinning van de VHP was het een feit dat de Hindostanen volwaardige politieke partners zijn geworden.
Herziening van de Aziatische Huwelijkswetgeving in 1973 die alleen voor Hindoes en Moslims gold, is in overeenstemming gebracht met de Surinaamse rechtsorde, hetgeen ongetwijfeld ook heeft bijgedragen tot de integratie van de Hindostanen.
In 1983 wordt de politiek van de buigende riethalm geïntroduceerd om verder afglijden van de rechtsstaat te voorkomen maar ook omdat de verbroederingspolitiek niet te verenigen was met een inconstitutionele machtsovername.
Afhankelijk van gewijzigde omstandigheden, zowel in de maatschappelijke als in de bestuurlijke sfeer. heeft de VHP als politieke organisatie, bewust van haar verantwoordelijkheden, steeds een gepast antwoord kunnen vinden om het partijbelang, maar bovenal het algemeen Surinaams belang te kunnen dienen.
De eens zo hechte Hindostaanse gemeenschap heeft zich in 145 jaar kunnen ontwikkelen tot een gedifferentieerde samenleving. De interactie met andere bevolkingsgroepen is hechter dan ooit door sociale, economische en interpersoonlijke relaties. De VHP heeft zich aangepast aan deze maatschappelijke ontwikkelingen getuige het transformatieproces waarin de partij zich bevindt sinds 2010. De transformatie zowel binnen als buiten de partij zijn toegesneden op nieuwe ontwikkelingen en omstandigheden van Suriname en de wereld waarin we leven.
De VHP heeft gekozen voor een landelijke positionering in alle districten met traditionele VHP'ers en nieuwe niet traditionele VHP'ers, als weerspiegeling van de Surinaamse samenleving. Zoals de huidige voorzitter van de VHP dat noemt: de bromtji djari met verschillende soorten en kleuren van bloemen, die bij elkaar passen en niet op elkaar parasiteren, maar die elkaar juist aanvullen.
Het motto van de VHP is:”Alleen Sterk, Samen Sterker”. Het woord “samen” drukt op een eenvoudige en directe manier de betrokkenheid van een ieder uit: samen overleggen, zich door elkaar laten inspireren. Samen, in gelijkwaardigheid, staan voor dezelfde taak. De VHP maakt gebruik van de gelegenheid van de herdenking van 145 jaar Herdenking Hindostaanse Immigratie om alle Surinamers van Hindostaanse en niet- Hindostaanse afkomst te feliciteren met hetgeen bereikt is, maar roept tegelijkertijd ook op om de Surinaamse collectieve ervaring te blijven bevorderen.
Dialoog en consensus zijn belangrijker dan wedijver om de macht, omdat we aan Zijn grond zijn verpand.
VHP
Afhankelijk van gewijzigde omstandigheden, zowel in de maatschappelijke als in de bestuurlijke sfeer. heeft de VHP als politieke organisatie, bewust van haar verantwoordelijkheden, steeds een gepast antwoord kunnen vinden om het partijbelang, maar bovenal het algemeen Surinaams belang te kunnen dienen.
De eens zo hechte Hindostaanse gemeenschap heeft zich in 145 jaar kunnen ontwikkelen tot een gedifferentieerde samenleving. De interactie met andere bevolkingsgroepen is hechter dan ooit door sociale, economische en interpersoonlijke relaties. De VHP heeft zich aangepast aan deze maatschappelijke ontwikkelingen getuige het transformatieproces waarin de partij zich bevindt sinds 2010. De transformatie zowel binnen als buiten de partij zijn toegesneden op nieuwe ontwikkelingen en omstandigheden van Suriname en de wereld waarin we leven.
De VHP heeft gekozen voor een landelijke positionering in alle districten met traditionele VHP'ers en nieuwe niet traditionele VHP'ers, als weerspiegeling van de Surinaamse samenleving. Zoals de huidige voorzitter van de VHP dat noemt: de bromtji djari met verschillende soorten en kleuren van bloemen, die bij elkaar passen en niet op elkaar parasiteren, maar die elkaar juist aanvullen.
Het motto van de VHP is:”Alleen Sterk, Samen Sterker”. Het woord “samen” drukt op een eenvoudige en directe manier de betrokkenheid van een ieder uit: samen overleggen, zich door elkaar laten inspireren. Samen, in gelijkwaardigheid, staan voor dezelfde taak. De VHP maakt gebruik van de gelegenheid van de herdenking van 145 jaar Herdenking Hindostaanse Immigratie om alle Surinamers van Hindostaanse en niet- Hindostaanse afkomst te feliciteren met hetgeen bereikt is, maar roept tegelijkertijd ook op om de Surinaamse collectieve ervaring te blijven bevorderen.
Dialoog en consensus zijn belangrijker dan wedijver om de macht, omdat we aan Zijn grond zijn verpand.
VHP
Geen opmerkingen:
Een reactie posten