Den Blauwvinger: 2016 Een jaar waarin 'precair' zijn intrede doet in Suriname

COLUMN: Op naar een jaar met echte oppositie en actie om 'precair' uit te bannen...??

Wat gaan oppositie, vakbeweging en 'We Zijn Moe' in 2017 doen? Jammeren en klagen of kan de pinarende en hosselende burger echt eens oppositioneel actievuurwerk verwachten tegen stopverfbeleid regering...

31-12-2016  Den Blauwvinger/De Surinaamse Krant


Een precaire financieel-economische situatie. Woorden die eind 2015 in Suriname opdoken en gedurende alle maanden van 2016 te horen zijn geweest en nog steeds te horen zijn. Voor 2016 had amper een Surinamer ooit van het woord precair gehoord. Een situatie, een erfenis, veroorzaakt door financieel en inhoudelijk wanbeleid van de regering Bouterse-I, dat door de regering Bouterse-II medio 2015 onverdroten werd voortgezet. De bevolking is onder verantwoordelijkheid van de zichzelf volkspresident noemende Desi Bouterse bijna tot de bedelstaf gebracht en de Staat Suriname werd opgezadeld met een miljardenschuld. Daarenboven werd de ene lening na de andere afgesloten door de regering. 2016 Is een rampjaar voor de doorsnee burger geworden.

Overheid roept hulp burger in

Subsidies aan staatsbedrijven worden beëindigd, de tarieven voor elektriciteit en water zijn en worden verhoogd, een op hol geslagen wisselkoers weten de financiële autoriteiten niet te temmen, prijzen van producten in winkels zijn de pan uit gerezen. Betaal je in de ene 'snesi' Srd 10 voor een pot Nescafé koffie, in de andere 'snesi', slechts een 200 meter hooguit verderop, moet je voor diezelfde pot Srd 14,25 betalen. Gecontroleerd wordt er nauwelijks door de autoriteiten, neen, de burger is door de overheid gevraagd om haar op prijsverschillen te attenderen.
En eind 2016 wordt die burger ook nog eens opgezadeld door het ministerie van Handel en Industrie om te letten op bedrijven, organisaties, woningverhuurders, enzovoorts die hun producten aanprijzen in euro's of Amerikaanse dollars. Dat mag namelijk niet meer, producten moeten worden aangeboden in de lokale munt, de Surinaamse dollar, de Srd. Ondertussen worden velen gedwongen te hosselen om iets bij te verdienen. Onder de vele taxichauffeurs in Paramaribo bevinden zich chauffeurs die onder andere leerkracht of agent zijn, want ook zij hebben het moeilijk en verdienen wat bij door na hun gewone werk in een rode of gele taxi rond te gaan rijden. En het Internationaal Monetair Fonds (IMF) kijkt toe en houdt de regering in een wurggreep. De regering zag heil in contact met het machtige IMF om Suriname uit de modder te trekken. Maar, na vele maanden begon het bij Bouterse te knagen en vroeg hij zich hardop, publiekelijk af of hij er wel goed aan had gedaan om in zee te gaan met dat IMF...... Dat typeert de man, eerst doen en vervolgens pas nadenken over consequenties. Beleid met verstand is een onbekend gegeven binnen de Surinaamse overheid.

Gaten dichten met diverse leningen: stopverfbeleid

Ondertussen wordt door zijn regering de ene na de andere forse buitenlandse lening afgesloten, bij grote internationale financiële instituten ook en vooral in de islamitische wereld. Een kat in het nauw maakt immers rare sprongen en de islamitische wereld kan een goede vriend op het Zuid-Amerikaanse goed gebruiken. Saoedi-Arabië en Dubai en Qatar hebben Suriname op de wereldkaart ontdekt en zien in dat 'kleine' groene landje toch een interessante springplank naar andere landen op het continent, maar ook naar (ei)landen in de Caribische regio. Surinaamse ministers als Gillmore Hoefdraad van Financiën en Niermala Badrising van Buitenlandse Zaken zijn in 2016 maar wat graag op dienstreis gegaan naar allerlei exotische islamitische oorden om zaken te doen.

Oppositie voeren zonder oppositie...

2016 Was het jaar van een passieve oppositie. Terwijl iedereen liep te jammeren en te klagen over de vermeende precaire financieel-economische situatie kwam de oppositie niet in actie. Oppositieleden hebben vooral geschreeuwd en geklaagd in De Nationale Assemblee (DNA) en op momenten de vergaderzaal als kleuters die hun zin niet kregen, verlaten. Zij waren vooral bezig met de juridische gang van zaken rond de rechtsgeldig teruggeroepen dissidente Pertjajah Luhur-Assembleeleden Raymond Sapoen en Diepakkoemar Chitan. Het ene Kort Geding na het andere werd aangespannen om beide dissidenten verwijderd te krijgen uit het parlement, maar op 1 januari 2017 zitten beide heren nog steeds op het parlementaire pluche.

Ageren tegen het wanbeleid werd amper gedaan door de oppositie.

Het zijn een paar oppositieleden in 2016 geweest die hun stem hebben laten horen.

Wat te denken van Edward Belfort van de ABOP? Hoe vaak was hij niet te horen? Maar, hij werkte veelal met z'n opmerkingen in parlement en media op de lachspieren van eenieder. Hij schreeuwde en sloeg vooral om zich heen, maar zijn 'acties' zetten geen zoden aan de dijk, slechts wat persoonlijke aandacht. Waar was zijn fractievoorzitter Ronnie Brunswijk in 2016? Heeft iemand deze goudzoeker en bejaarde voetballer van zich laten horen? Neen, hij was onzichtbaar.

Wat te denken van Mahinder Jogi en Asiskoemar Gajadien van de VHP? Zij hebben hun stem vaak laten horen. Het zijn heuse schreeuwers gebleken, maar wel schreeuwers die terecht issues hebben aangekaart met een kritische, scherpe en nu en dan luidruchtige stem.

En dan was er de beschaafde schreeuwer Gregory Rusland van de NPS. Geen schreeuwer in hart en nieren, maar een politicus die op een correcte wijze oppositie weet te voeren. Maar, daar zit de burger dus niet op te wachten, op correct oppositie voeren. Die burger zit te wachten op een krachtige oppositie en niet op politici die slechts jammeren en klagen en de vergaderzaal verlaten als iets ze niet aanstaat.

Niet vergeten mag worden DOE-voorzitter Carl Breeveld, het braafste jongetje van de klas, die uiteindelijk de terechte sprong waagde van coalitie naar oppositie en die jaar en dag hardnekkig hamerde op de totstandkoming van een Anti-Corruptiewet, terwijl corruptieve zaken al strafbaar worden gesteld door het Wetboek van Strafrecht. Breeveld voert op zijn eigen wijze oppositie, maar die wijze leidt echter tot niets.

Over het algemeen kan gesteld worden, dat de oppositie in 2016 niet met kracht heeft opgetreden tegen het beleid van de regering. Van echte oppositie is dan ook geen sprake geweest. Niemand nam in 2016 het initiatief om daadwerkelijk verzet te plegen tegen het regeringsbeleid en tegen Desi Bouterse.

Bordendemonstranten en anonieme Surinaamse hackers

Het enige oppositionele geluid in 2016 was te horen van een paar 'bordendemonstranten' van de protestgroep 'We Zijn Moe'. Consequent verschenen ze om de zoveel tijd op het Onafhankelijkheidsplein bij het gebouw van De Nationale Assemblee met hun op amateuristische fröbelschool wijze in elkaar gedraaide kartonnen protestborden. Een à twee keer werd een manifestatie in de stad georganiseerd door de vakbeweging. Slechts een paar duizend mensen, hooguit, kwamen op de been. Dat riep de vraag op in hoeverre burgers lijden onder de vermeende precaire financieel-economische situatie. Te weinigen zijn immers in verzet, in actie, in protest, gekomen. Lijdzaam en passief zijn alle prijsverhogingen geaccepteerd. Door Jan en Alleman. Door VHP-voorman Chandrikapersad Santokhi, door NPS-leider Gregory Rusland, door Pertjajah Luhur-voorzitter Paul Somohardjo, door ABOP's eerste man Ronny Brunswijk, door de coördinator van de Raad van Vakcentrales in Suriname (RaVakSur) Robby Berenstein. Passiviteit alom. Geen massale staking. Het land werd in 2016 niet lam gelegd.

Toch staan er dagelijks files op de wegen, toch werden tijdens de grote vakantie de recreatieoorden druk bezocht, de winkels worden druk bezocht, de horecabedrijven en dancings/discotheken zijn goed blijven boeren, iedere dag vertrekken er goed gevulde vluchten vanaf de Johan Adolf Pengelluchthaven en het vliegveld Zorg en Hoop in Paramaribo naar verre en lokale oorden. Burgers zijn nauwelijks tot actie tegen het regeringsbeleid overgegaan, ondanks hun gejammer. Enige relativering van de precaire financieel-economische situatie lijkt dan ook op z'n plaats.

De enige concrete en echte actie tegen de regering vond plaats door hackers die korte tijd de websites van de overheid, van de DSB en de Nationale Democratische Parij wisten plat te leggen. De hackers, in Suriname met een eigen Facebookpagina, deden zich voor als te zijn van de internationale hackersgroep Anonymous. Maar, op de officiële website van die groep en op haar Twitter-account wordt overigens tot vandaag de dag met geen woord gerept over een aanval op Surinaamse websites. Sinds hun actie is niets meer van de Surinaamse hackers vernomen. Het lijkt een opwelling te zijn geweest zonder enige verdere organisatie. Ze eisten 10.000 Amerikaanse dollar om hun actie te beëindigen en ze kondigden aan om met bepaalde informatie over Zwitserse bankrekeningen van Surinamers naar buiten te komen. Het zijn slechts woorden gebleken.

Leningen en 'precaire' situatie blijven in 2017 de Assemblee beheersen

Grote vraag is nu wat 2017 gaat brengen. Waarschijnlijk wordt 2017 een tweede 2016 voor Suriname, omdat het onwaarschijnlijk, een droom, lijkt dat de regering Bouterse-II haar beleid drastisch gaat veranderen, laat staan dat de regering door oppositionele krachten wordt verdreven. Waarschijnlijk liggen nog een paar leningen op de loer. Burgers zullen blijven pinaren en zullen moeten blijven hosselen om beleg op hun boterham te hebben. Het ziet er niet naar uit, dat de overheid de koersgang onder controle gaat krijgen. Het ziet er ook niet naar uit, door een gebrekkige controle, dat de prijzen van producten op de schappen in winkels gaan dalen. De prijs van benzine is per donderdag 29 december weer plotseling van de ene op de andere dag gestegen, met Srd 0,25, terwijl er landen zijn waar die prijs juist daalt.

Bouterse haalt in 2017 alles uit z'n trukendoos om vinger in de pap te houden...

De burger kan de zon pas weer zien schijnen, wanneer Bouterse en consorten van het politieke toneel verdwijnen. In diverse landen zijn burgers, vakbonden en politici in staat gebleken hun president op welke wijze dan ook af te zetten. In Suriname zal de zittende president waarschijnlijk alle middelen aangrijpen om zo lang mogelijk een vinger in de pap te houden van het bestuur van het land, dat hebben de afgelopen jaren laten zien, ook om uit de handen van (internationale) Justitie en politie te blijven als hoofdverdachte in het door hem gefrustreerde 8 decemberstrafproces.

Hoogachtend,

Den Blauwvinger

31 december 2016

Amsterdam-Paramaribo