Nederlandse columnist in Surinaamse krant vergelijkt terreuraanslag op Charlie Hebdo met ordinaire moord op vier Guyanese mediawerkers in 2006...

Alan Tijseling jammert over een paar dode Guyanese journalisten in augustus 2006 waarvoor geen wereldwijde aandacht was 

Tijseling vergelijkt een terroristische aanslag met een ordinaire moordaanslag door bendeleden: hij heeft 'het' niet begrepen 

Echte sufferdjes weten elkaar in Surinaams mediaveld te vinden

12-01-2015 Door: Paul Kraaijer

Paramaribo – 'Who the fuck' is Alan Tijseling? Deze 47-jarige oorspronkelijk uit Leeuwarden afkomstige 'rallyrijder', horecaman en zogenoemd columnist van de column 'Jammeren op maandag' in de Ware Tijd, vergelijkt vandaag in zijn column de moordaanslag van 7 januari 2015 op zo'n tien journalisten en cartoonisten van het bekende en totaal niet 'elitaire' (zoals Tijseling beweert) Frans satirisch weekblad Charlie Hebdo en twee agenten door twee zwaar bewapende Al Qaeda-terroristen (kalasjnikovs en een raketwerper), met de moord door criminelen op vier medewerkers van het Guyanese Kaieteur News in augustus 2006. Een totaal misplaatste vergelijking die kant noch wal raakt. In Parijs werd bewust willens en wetens een aanslag gepleegd op de persvrijheid en dat was niet het geval in Georgetown in de eerste week van augustus 2006.

Deze Alan vraagt zich af waarom er toen, in 2006, geen wereldwijde ontzetting was? Kwam het, zo vraagt hij zich nu af, omdat het medewerkers waren van het in de wereld onbekende Kaieteur News en niet van een, aldus Tijseling, elitair stripblaadje, kwam het omdat de moorden gepleegd werden in Georgetown en niet in Parijs? Is deze Tijseling wereldvreemd? Is deze Tijseling journalistiek goed geïnformeerd? Wie had overigens voor 7 januari ooit van Charlie Hebdo gehoord? Ik niet, jij wel? Dus, net zo onbekend in de wereld als Kaieteur New in 2006 en vandaag de dag.
Internationale mediaorganisaties reageerden destijds wel ontzet en zelfs de VN-organisatie UNESCO.

Tijseling slaat plank volledig mis

Richard Stewart, Chetram Persaud, Elion Wegman en  Mark Mikoo werden gewoon vermoord door leden van een gang, een bende. Het was dus gewoon een ordinair misdrijf, een ordinaire veelvoudige moord gepleegd door criminelen en niet door terroristen die willens en wetens trachten media de mond te snoeren. In Georgetown ging het dus niet om een aanslag op de persvrijheid en vrije meningsuiting.

Alan kan dus onmogelijk beide zaken (die van Georgetown in 2006 en die van Parijs afgelopen week) met elkaar vergelijken. Toch doet hij dat.....

Ben je soms vergeten......

Daarenboven Tijseling, de wereld is aan het veranderen. Dat er toen geen wereldwijde verontwaardiging was over de moord op de vier journalistieke medewerkers in Guyana, lag waarschijnlijk aan de lokale en regionale journalistiek zelf en aan de razendsnelle socal media op het internet, dat nog nauwelijks bestond.

En, beste columnist,

ben je de moord op 17 maart 1982 van de IKON-journalisten Koos Koster, Jan Kuiper, Joop Willemsen en Hans ter Laag in El Salvador en de nationale en internationale ophef daarna vergeten?

Ben je soms al die Arabische en Latijns Amerikaanse journalisten vergeten die de afgelopen jaren zijn vermoord waar vooral en alleen in regionale media over werd bericht? Had die ook allemaal even in je column met naam en toenaam vermeld.

Ben je de wereldwijde verontwaardiging en ontzegging vergeten na de onthoofdingen van journalisten in Syrië, Irak en elders door terroristen?

Het sufferdje

Verontwaardiging dus niet alleen na 'Parijs' en Charlie Hebdo. Geen selectieve ontzetting dus, Alan.

Tijseling denkt een punt te kunnen maken, maar slaat de plank volledig mis door gebrek aan kennis en informatie. De man pikt op zijn misplaatste wijze een graantje mee van 'Je suis Charlie' met een inhoudelijk onjuiste column.

Tot slot, Tijseling omschrijft Kaeiteur News ongepast en ongefundeerd denigrerend als een 'plaatselijk sufferdje', maar lijkt blind te zijn voor het feit, dat hij zelf schrijft voor het Surinaamse 'landelijk sufferdje', de Ware Tijd. Echte sufferdjes weten elkaar te vinden, zo blijkt.