Stank voor dank....

Profiteren van (...) en vervolgens het zwijgen ertoe doen

09-04-2014 COLUMN Door: Paul Kraaijer

Paramaribo - Zo ben je lekker aan het werk voor een of ander klein Nederlands mediabureau dat wordt gerund door ene Harry Mulder, die nu en dan actief is in Suriname, je corrigeert artikelen voor het glossy driemaandelijks verschijnende gratis magazine Sabaku van de Surinaamse Luchtvaart Maatschappij, SLM, je doet de eindredactie van een compleet nummer en je schrijft een aantal artikelen voor twee nummers. En zo word je overeengekomen vergoeding veel te laat uitbetaald, krijg je nog een email met drie onderwerpen voor nieuwe artikelen en vervolgens blijft het stil en hoor je niets meer uit het westen, van 'de Noordzee'. Stank voor dank? Gaat een opdrachtgever zo met een door hemzelf (!) aangetrokken freelance schrijver om?

Het is echter niet ongewoon in het vreemde wereldje van zogenoemde mediabureaus die als paddenstoelen uit de grond schieten en waarvan de eigenaren - vaak gesjeesde, mislukte, 'journalisten' - kennelijk belangrijker zijn dan de door hun aangetrokken freelancers. De eigenaar praat vlot, te, hyper zelfs, en onderhoudt het liefst contact via Skype. De man doet alsof hij altijd heel druk is. In emails is hij zeer kort van stof. 'Even op skype overleg', 'Kom je nog op Skype?'

Corrigeren, eindredactie en artikelen schrijven

Hij benadert je medio augustus 2013 zelf. Of je wat artikelen wilt corrigeren voor dat gevleugelde Surinaamse magazine? Natuurlijk! Graag, leuk. Een 'aardige' vergoeding wordt afgesproken en hup, aan de slag. Het ene na het andere artikel ter correctie stroomt de inbox van je emailaccount binnen. Artikelen voor het december 2013/januari-februari 2014-nummer.

Kennelijk tevreden over het correctiewerk en de snelheid waarmee is gewerkt, krijg je het verzoek om voor het eerstvolgende nummer van het magazine (februari-maart-april 2014) zes artikelen te schrijven voor een 'x' bedrag aan vergoeding per artikel en om de volledige eindredactie te doen. Prima. Graag, leuk. Je gaat akkoord (op basis van vertrouwen, een contract wordt immers niet opgesteld) en hup, aan de slag. Korte, niet meer dan anderhalf A4-tje, vlot lezende leuke verhaaltjes vervat in artikelen. De artikelen worden op tijd aangeleverd. Je houdt je immers keurig aan gestelde deadlines, wel zo netjes en zo hoort het ook. Je artikelen worden uiteindelijk als ze mooi zijn geplaatst in het magazine, ook nog eens goed ontvangen en de reacties zijn positief. Je opdrachtgever daarentegen gaat niet in op de inhoud van je artikelen. Complimentjes maken is hem vreemd. Nu is dat natuurlijk niet nodig, maar helemaal niets horen werkt niet echt motiverend voor een freelance schrijver die tijd, energie en plezier steekt in zijn artikelen.

Het uitbetalen van de toegezegde vergoeding per artikel blijft te lang uit. Slordig van de Nederlandse opdrachtgever die juist steeds bij hoog en bij laag heeft beweerd, dat hij erop toeziet dat keurig op tijd - binnen twee weken nadat het magazine verkrijgbaar is - wordt betaald.

Dan blijkt, dat je niet voor de artikelen rechtstreeks door 'Nederland' uitbetaald gaat krijgen, maar door zijn opdrachtgever in Suriname. Hij betaalt alleen je correctie- en eindredactiewerk. Dat was niet van tevoren door de opdrachtgever kenbaar gemaakt, dat je niet door hem zou worden betaald. Maar, je had toch afspraken met hem gemaakt en niet mijn zijn opdrachtgever? Uiteindelijk werd een paar weken te laat uitbetaald. Geen ramp, maar ware het niet beter geweest als je opdrachtgever niet bepaalde verwachtingen had gewekt, zoals met stelligheid zeggen, dat hij garant zou staan voor een op tijd uitbetaling?

Toezeggingen niet nakomen

Je Nederlandse opdrachtgever, die ook constant heeft beweerd dat bedrijven, instanties en dergelijke in Suriname erom bekend staan dat zij zelden op tijd uitbetalen en dat hijzelf altijd netjes op tijd betaalt, blijkt zelf slordig te zijn in het nakomen van gemaakte (betalings-)afspraken. Hij gaat pas over tot betaling, nadat je hem een aantal emails hebt verzonden met verzoeken daartoe. Het werkt irritant. De man is door de mand gevallen. Hij had zelfs toegezegd, dat in een bepaalde week vanuit Suriname uitbetaald zou worden. Maar, bij navraag bij de SLM bleek, dat niet die week betaald zou worden, omdat meneer Mulder nog 'documenten' moest verzenden.

Na uitbetaling in Suriname van de vergoeding voor de artikelen - hetgeen overigens netjes en correct geschiedde -, kwamen er nog drie artikelsuggesties via de email binnen uit de grote havenstad in het westen van Nederland voor het tweede dit jaar te verschijnen nummer van het magazine. Leuk, je kunt weer aan de slag. Je reageert netjes en draagt zelfs nog een leuk onderwerp aan. Zou het niet leuk zijn een stukje te schrijven over de Paramaribo Zoo en de nieuwe aanwinst, een laagland tapir?

Angstvallige stilte

Het blijft echter plotseling angstvallig stil. Je hoort niets meer uit de Nederlandse havenstad. Ondanks diverse verzonden emails aan hem met de vraag of je nog iets voor hem en het magazine kunt doen de komende tijd. Niets.
De man met de vlotte babbel blijkt plotseling de onbehoorlijke en onfatsoenlijke man te zijn. Een man die plotseling zwijgt. De vlotte babbel is verstomd. Een man die veel zegt en beweert, maar uiteindelijk zelf opereert geheel in tegenspraak met wat hij zegt en beweert. De man is flink door de mand gevallen.
Met zo'n man en zijn bureau zou je niet meer willen samenwerken. Het lijkt teveel op stank voor dank. Hij maakt mooie sier met een magazine - dat het zeker goed doet in het portfolio van de man - waarin door veelal anderen geschreven leuke artikelen zijn opgenomen tussen de vele advertenties, waardoor het blad, met een oplage van 20.000 exemplaren, zo populair is....

UPDATE 14 mei 2014: Drie artikelen, gepland voor het nummer februari-maart-april, zouden worden doorgeschoven naar het mei-juni-juli-nummer van het blad. Maar, ik kom 14 mei tot de ontdekking, dat de drie doorgeschoven artikelen niet zijn geplaatst in het mei-juni-juli-nummer, dat nu online is. Hierover ben ik niet uit Nederland geïnformeerd. Niets heb ik meer vernomen van het mediabureau. De SLM heb ik hierover ook benaderd. Die bedankte me in een email wel netjes voor mijn geleverde werk.
Zoals dit Nederlandse mediabureau omgaat met een freelancer, is niet correct en dan druk ik mij nog zacht en netjes uit.

Ook in het augustus-september-oktober-nummer van 2014 van Sabaku zijn weer de vermeende doorgeschoven artikelen van mij niet geplaatst, waaronder een over de flora en fauna van Suriname en een over mobiele telefonie en internet in Suriname. En ook deze keer heeft de heer Harry Mulder in Rotterdam niet het fatsoen gehad om mij hierover te informeren. Inmiddels heb ik een paar van mijn Sabaku-artikelen op dit blog geplaatst, ik heb ze immers niet voor de kat z'n viool geschreven...