‘Communicatie als managementinstrument’ en meer communicatieve 'humbug'/'baloney'

De logica van Jane Kolf-Bergraaf: ‘Informatieverstrekking vanuit overheid is nogal eenzijdig’

Een zoveelste ‘masterclass-cursus’

06-03-2013  COLUMN    Door: Paul Kraaijer

Paramaribo – Enkele weken geleden schreef ik al een kritisch artikel over de cursusleidster Journalistiek binnen de de studierichting Journalistiek van de vermeende HBO Academie voor Hoger Kunst en Cultuur Onderwijs (AHKCO), Jane Kolf-Bergraaf. Een dame met te weinig kennis van zaken wat betreft het journalistieke metier, maar wel een dame met jarenlange ervaring als voorlichtster bij het ministerie van Onderwijs en Volksontwikkeling.

Kruisbestuivingen

Jane Kolf-Bergraaf is ook nog eens directeur van het bureau Kolberg Media Consultancy, waarover op het internet geen enkele informatie is te vinden, zelfs geen eigen website. Een kruisbestuiving met de AHKCO ligt voor de hand.... Kolberg Media Consultancy en trainingen startte in 2007 een samenwerking met de AHKCO met het aanbieden van pr- en voorlichtingstrainingen.

Vorige week woensdag hield haar bedrijf een eerste zogenoemde ‘masterclass-cursus’ voor leidinggevenden binnen organisaties. ‘De informatieverstrekking vanuit de overheid is nogal eenzijdig. De samenleving heeft weinig inspraak op het communicatiebeleid van de regering’, aldus Kolf-Bergraaf.

Natuurlijk, eenzijdige overheids informatieverstrekking

Is het niet voor de hand liggend dat informatieverstrekking vanuit de overheid nogal eenzijdig is en dat de samenleving nauwelijks inspraak heeft op het communicatiebeleid van de regering? Is informatieverstrekking vanuit bijvoorbeeld een bedrijf ook niet nogal – vanzelfsprekend en voor de hand liggend - eenzijdig. Volgens mij zoekt mevrouw Kolf-Bergraaf ‘problemen’ die er niet zijn. Neen, zij zoekt weer aandacht.

Op de training werd de noodzaak van communicatie als managementinstrument belicht. De groep participanten bestond hoofdzakelijk uit leidinggevenden van overheidsinstanties, aldus was gisteren te lezen in de Ware Tijd.

Hoewel het volgens haar wel de goede kant opgaat, vindt Kolf-Bergraaf dat er binnen het huidig communicatiesysteem van de overheid nog steeds een eenrichtingsstructuur is. Kolf-Bergraaf stelt voor de samenleving te betrekken door bijvoorbeeld een overheidswebsite, terwijl haar eigen bedrijf niet eens beschikt over een website.‘ Maar, wat bedoelt zij in vredesnaam met het betrekken van de samenleving ‘door een overheidswebsite’. Weet zij niet dat een dergelijke website al bestaat, gov.sr?

Geen beïnvloeding van burger, maar de burger voorzien van informatie

Overheidscommunicatie is beïnvloeding van het gedrag van elke burger. Door een simpel programma vanuit de overheid ga je dit gedrag niet kunnen beïnvloeden’, vindt zij verwijzend naar informatieprogramma's van de ministeries. Een vreemde redenering. Wil je als overheid in de eerste plaats iedere burger ‘beïnvloeden’? Dit heeft een nogal suggestieve, negatieve klank. De overheid wil met haar programma’s de burger informeren, logisch. De overheid wil met haar programma’s de burger van informatie voorzien. Is dat beïnvloeding? Niet in mijn perspectief.

Suriname zou volgens Kolf-Bergraaf een voorbeeld kunnen nemen aan het systeem van Nederland, waarbij het communicatiebeleid door een speciale commissie wordt beoordeeld. Ik heb werkelijk geen idee wat die dame hiermee bedoelt: ‘het systeem van Nederland’, alsof afdelingen voorlichting bij overheden in Nederland volgens een speciaal systeem zouden werken. Neen. En welke speciale commissie beoordeelt het communicatiebeleid? Heb ik iets gemist de afgelopen jaren?

Masterclass van generlei waarde

Het is weer de wazige manier waarop Kolf-Bergraaf zich meent uit te moeten drukken. Ik verbaas me er iedere keer weer over dat er mensen en instanties en dergelijke in Suriname zijn die geloven in de woorden van iemand als Jane Kolf-Bergraaf en deelnemen aan- en investeren in haar cursussen, neen, masterclasses, want dat klinkt wat chiquer en staat ook beter op het cv......, ‘masterclass’, ook al heeft het nauwelijks tot geen waarde als het wordt verzorgd door een vrij onbekend ‘media consultancy’ bureau.

Hoe betrouwbaar is het Surinaamse nieuws?

Media goochelen met cijfers en laten lezers met vragen achter

Hoe verifieert de Surinaamse journalist zijn nieuws en ‘betrouwbare bronnen’ als dat nieuws al wordt geverifieerd...

06-03-2013 Door: Paul Kraaijer

Paramaribo – De arrestatie vandaag in het district Coronie van een paar brandweerlieden, die op heterdaad werden betrapt op de smokkel van zes illegale Guyanezen in hun brandweerwagen, heeft vandaag in de media geleid tot verwarring.

Zes, vier?

Verwarring voor wat betreft het aantal opgepakte brandweermannen. De Ware Tijd Online berichtte in eerste instantie dat de politie van Coronie zes brandweerlieden had aangehouden. De online-editie van de krant schreef later echter ‘uit betrouwbare bron’ te hebben vernomen, dat het ging om vier brandweerlieden die zes illegale Guyanezen vervoerden.

Neen, twee......

Maar, Starnieuws berichtte later vandaag, dat het ging om twee brandweerlieden en vijf Guyanezen, waaronder een kind van vier jaar. De nieuwswebsite schreef zich te baseren op informatie van de afdeling Voorlichting van het Korps Politie Suriname.

 

De brandweermannen reden in een dienstvoertuig met loeiende sirene langs de politiecontrolepost te Burnside, in Coronie. De politie vond dat verdacht, omdat er geen melding was van een brand, en reed de brandweerwagen klem.

Drie en zowaar een burger

In een ‘update’-bericht van de Ware Tijd werd geschreven, dat zich onder de zes Guyanezen een jongetje bevond van vier jaar jong en dat die inmiddels aan de moeder was overhandigd, die met een Guyanese nationaliteit legaal in Suriname verblijft. Het ‘update’-bericht wordt later weer gewijzigd: het waren geen vier brandweermannen, maar drie en een burger. Onduidelijk is echter, van wie de redactie die gewijzigde informatie heeft ontvangen. Een bron wordt niet vermeld.

 

Het zichzelf nieuwswebsite noemende GFC Nieuws vermeldde in haar berichtgeving in de eerste zin van een artikel over de arrestatie, dat het ging om ‘Vier brandweerlieden (....)’, terwijl een aantal alinea’s verder wordt geschreven ‘(...) De brandweerauto werd tot stoppen gebracht en onderzocht. Bij die gelegenheid zijn 3 brandweer lieden, een Surinaams staatsburger en 6 Guyanezen in de auto aangetroffen. een van de Guyanezen is een jongen van 4 jaar oud. (...)’
Plotseling zijn binnen de context van één artikel vier gearresteerde brandweermannen, drie brandweerlieden en een Surinaams staatsburger geworden. Maar, zijn die brandweerlieden ook niet gewone Surinaamse staatsburgers?

Onzorgvuldigheid journalist leidt tot gegoochel met cijfers

Het gegoochel met cijfers laat duidelijk zien hoe onzorgvuldig journalisten werken. Kennelijk wordt verzuimd, uit een vorm van gemakzucht of luiheid, om verkregen informatie te verifiëren. De journalist in Suriname geeft blijk veel waarde te hechten aan verkregen informatie van vermeende ‘betrouwbare bronnen’. Maar, al te vaak blijken die ‘bronnen’ de plank finaal te hebben misgeslagen en werd de journalist gedwongen een bericht te rectificeren, aan te vullen of anderszins aan te passen. Hier speelde ongetwijfeld weer de scoringsdrift van journalisten mee: zo snel mogelijk nieuws willen brengen, ongeacht de betrouwbaarheid ervan en van wie dat nieuws afkomstig is. Dat het nieuws van vermeende ‘betrouwbare bronnen’ afkomstig is en niet van de instantie van wie de journalist zijn of haar politienieuws zou moeten ontvangen, de afdeling Voorlichting van het Korps Politie Suriname, zal de nijvere journalist een zorg zijn. Hij wil scoren, desnoods met onjuiste informatie in zijn artikel.

Ondermaats en onbetrouwbaar

De diverse berichtgeving vandaag over de arrestatie van een paar brandweerlieden in het district Coronie toont weer eens de onbetrouwbaarheid aan van de inhoud van artikelen. Wat of wie moet je als lezer nog geloven? De inhoud van welk artikel is juist? De kwaliteit van de Surinaamse journalistiek blijft op deze wijze ondermaats en onbetrouwbaar.