Jagers schieten niet alleen op wild, maar ook op collega’s Jagerstrainingen door overheid laten al sinds 2004 op zich wachten
24-08-2013 Door: Paul Kraaijer
Paramaribo – Afgelopen week was het weer eens raak: een jager die een mens voor wild aanziet, schiet en daardoor geen hert, maar een collega doodschiet. Zo nu en dan duiken dit soort berichten op. Ze leiden tot ongeloof en een voorzichtig lachen. Immers, hoe kun je als jager nu een mens verwarren met een hert of met welk ander wild dan ook? Vraagt een jager zich niet af, waar is mijn vriend of mijn collega-jager, alvorens te vuren? Is geritsel in het ondoordringbare groen van het regenwoud al aanleiding genoeg om ervan uit te gaan dat dat geritsel door een wild dier wordt veroorzaakt en dus reden genoeg is om te schieten?
Wat zijn het voor mensen die jagen? Hebben ze wel enige schietervaring? Zijn ze ooit wel eens op schietlessen geweest? Dat zijn toch de vragen die meteen naar boven komen drijven wanneer er weer eens een artikel verschijnt met als kop ‘Jager schiet jager dood’ of ‘Jager ziet vriend aan voor bosvarken’.
Vooral na het voorlopig laatste schietincident van dinsdag 20 augustus, toen een jager bij het Brokopondo stuwmeer een man voor een hert of haas (media berichtten hier verschillend over) aanzag en pardoes het vuur opende. Resultaat: geen dood/dode hert/haas, maar een dode collega-jager, neef van de schutter. Beide mannen zouden in het gebied zijn geweest om naar goud te zoeken.
Dit incident leidde tot een reactie van Ashok Pherai, waarnemend sectiechef Educatie bij de dienst ’s Lands Bosbeheer, onderdeel van het ministerie van Ruimtelijke ordening, Grond- en Bosbeheer. ‘We hebben nog geen kader om jagerstrainingen te verzorgen en er is nog geen geld vrijgemaakt voor cursussen’, aldus Pherai in de Ware Tijd van 24 augustus.
De overheid had overigens, conform het zogenoemde Jachtbesluit van 2002, al in 2004 moeten starten met speciale trainingen voor jagers. Iedere jager die in het bezit is van een jachtakte, en uiteraard een vuurwapenvergunning, is verplicht dergelijke lessen te volgen en ook om die om de vijf jaren te herhalen.
De dienst maakte op 30 december 2012 bekend, dat zij in het eerste kwartaal van 2013 wilde starten met de trainingen, om het aantal jachtongelukken te verminderen. ‘We zullen de jagers trainen om veilig te jagen. Ze moeten niet zomaar schieten zonder enig wild te zien’, sprak Pherai eind december vorig jaar. Kennelijk is het de afgelopen maanden niet gelukt om geschikte trainers te vinden en om de lessen te financieren. Of: kennelijk heeft de regering de afgelopen maanden de aangekondigde jagerstrainingen in de lade geschoven en die lade op slot gedraaid.
Inmiddels naderen we september 2013 en nu blijkt er èn geen kader aanwezig te zijn dat de trainingen zou kunnen verzorgen èn geen geld. Kennelijk ziet de regering niet echt de noodzaak in voor het verzorgen van jagerstrainingen, terwijl de praktijk uitwijst dat dergelijke trainingen wel degelijk noodzaak zijn. Niet alle jachtongevallen belanden in de media of worden geregistreerd. Slechts een aantal incidenten bereikt de publieke oppervlakte.
Een kleine speurtocht op het internet levert sinds 2011 de volgende, geregistreerde, jachtongelukken op, vooral in de omgeving van het Brokopondo stuwmeer en in het Tibitigebied:
Half juni 2011 schoot een jager bij Brokopondo zijn vriend neer, omdat hij die aanzag voor wild. De politie kwam na onderzoek tot de conclusie, dat de jager per ongeluk op zijn vriend had geschoten en die mocht na verhoor naar huis. Zijn vriend werd in de borststreek geraakt.
In het Nassaugebied, in het oosten van Suriname, werd zaterdag 25 februari 2012 een 49-jarige jager bij vergissing doodgeschoten door zijn schoonzoon toen die op enkele opvliegende powisi’s (Crax alector) schoot. (De powisi komt voor in de zogenoemde Rode Lijst van het IUCN, International Union for the Conservation of Nature, en heeft de status 'kwetsbaar')
Op dat moment liep de schoonvader juist een helling op in de richting van zijn schoonzoon. Beide mannen waren in het gebied op zoek naar geschikte locaties voor goudwinning. Het slachtoffer werd in zijn buik en borst geraakt en overleed ter plaatse.
Enkele dagen eerder, 21 augustus, werd een 36-jarige jager in het Sarakreekgebied geraakt door een kogel afkomstig uit een zogenoemde ‘setigong’. Tegenover de politie verklaarde de man plotseling een schot gehoord te hebben en bemerkte dat hij was geraakt door een schampschot. Een ‘setigong’ is een mechanisch ingesteld geweer, meestal verbonden met een touw, dat afgaat als een prooi voorbij loopt op een bepaalde hoogte en het touw raakt. Hierdoor hoeven jagers niet de hele nacht met hun geweer in het bos te wachten op dieren. Vanuit hun kamp wachten de jagers totdat een schot afgaat. Hierna gaat men kijken wat de buit is. Het gebruik van een dergelijk geweer is echter bij wet verboden en dus strafbaar.
Op 4 maart 2013 werd een 41-jarige jager in de omgeving van het Brokopondo stuwmeer door een collega-jager beschoten in de rug en in een arm. Ook in dit geval werd het slachtoffer voor wild aangezien. Het slachtoffer werd ter verpleging vervoerd naar de afdeling Spoedeisende Hulp van het Academisch Ziekenhuis Paramaribo.
Precies een maand later, 4 april 2013, werd ’s avonds een 30-jarige jager door een andere jager in het Tibitigebied beschoten. De ongelukkige jager werd door een lading hagel getroffen in een dijbeen en in het onderlichaam. Hij was met drie andere mannen aan het jagen en op een moment hadden zij zich opgesplitst in twee groepjes. Een van de jagers zag het slachtoffer voor wild aan en schoot gericht. De groep ging al vijf jaren samen op jacht....
Noot:
Update > Een jager heeft donderdagavond 5 september 2013 in het Kabalebo-gebied in het westen van Suriname een collega doorgeschoten die hij voor wild aanzag. Een groep van vijf vrienden was aan het jagen.Rakesh Bishoen kreeg een schotwond in het gezicht en overleed korte tijd later op de poli van het dorp Apoera.
Dit incident leidde tot een reactie van Ashok Pherai, waarnemend sectiechef Educatie bij de dienst ’s Lands Bosbeheer, onderdeel van het ministerie van Ruimtelijke ordening, Grond- en Bosbeheer. ‘We hebben nog geen kader om jagerstrainingen te verzorgen en er is nog geen geld vrijgemaakt voor cursussen’, aldus Pherai in de Ware Tijd van 24 augustus.
De overheid had overigens, conform het zogenoemde Jachtbesluit van 2002, al in 2004 moeten starten met speciale trainingen voor jagers. Iedere jager die in het bezit is van een jachtakte, en uiteraard een vuurwapenvergunning, is verplicht dergelijke lessen te volgen en ook om die om de vijf jaren te herhalen.
De dienst maakte op 30 december 2012 bekend, dat zij in het eerste kwartaal van 2013 wilde starten met de trainingen, om het aantal jachtongelukken te verminderen. ‘We zullen de jagers trainen om veilig te jagen. Ze moeten niet zomaar schieten zonder enig wild te zien’, sprak Pherai eind december vorig jaar. Kennelijk is het de afgelopen maanden niet gelukt om geschikte trainers te vinden en om de lessen te financieren. Of: kennelijk heeft de regering de afgelopen maanden de aangekondigde jagerstrainingen in de lade geschoven en die lade op slot gedraaid.
Inmiddels naderen we september 2013 en nu blijkt er èn geen kader aanwezig te zijn dat de trainingen zou kunnen verzorgen èn geen geld. Kennelijk ziet de regering niet echt de noodzaak in voor het verzorgen van jagerstrainingen, terwijl de praktijk uitwijst dat dergelijke trainingen wel degelijk noodzaak zijn. Niet alle jachtongevallen belanden in de media of worden geregistreerd. Slechts een aantal incidenten bereikt de publieke oppervlakte.
Een kleine speurtocht op het internet levert sinds 2011 de volgende, geregistreerde, jachtongelukken op, vooral in de omgeving van het Brokopondo stuwmeer en in het Tibitigebied:Half juni 2011 schoot een jager bij Brokopondo zijn vriend neer, omdat hij die aanzag voor wild. De politie kwam na onderzoek tot de conclusie, dat de jager per ongeluk op zijn vriend had geschoten en die mocht na verhoor naar huis. Zijn vriend werd in de borststreek geraakt.
In het Nassaugebied, in het oosten van Suriname, werd zaterdag 25 februari 2012 een 49-jarige jager bij vergissing doodgeschoten door zijn schoonzoon toen die op enkele opvliegende powisi’s (Crax alector) schoot. (De powisi komt voor in de zogenoemde Rode Lijst van het IUCN, International Union for the Conservation of Nature, en heeft de status 'kwetsbaar')
Op dat moment liep de schoonvader juist een helling op in de richting van zijn schoonzoon. Beide mannen waren in het gebied op zoek naar geschikte locaties voor goudwinning. Het slachtoffer werd in zijn buik en borst geraakt en overleed ter plaatse.
Enkele dagen eerder, 21 augustus, werd een 36-jarige jager in het Sarakreekgebied geraakt door een kogel afkomstig uit een zogenoemde ‘setigong’. Tegenover de politie verklaarde de man plotseling een schot gehoord te hebben en bemerkte dat hij was geraakt door een schampschot. Een ‘setigong’ is een mechanisch ingesteld geweer, meestal verbonden met een touw, dat afgaat als een prooi voorbij loopt op een bepaalde hoogte en het touw raakt. Hierdoor hoeven jagers niet de hele nacht met hun geweer in het bos te wachten op dieren. Vanuit hun kamp wachten de jagers totdat een schot afgaat. Hierna gaat men kijken wat de buit is. Het gebruik van een dergelijk geweer is echter bij wet verboden en dus strafbaar.
Op 4 maart 2013 werd een 41-jarige jager in de omgeving van het Brokopondo stuwmeer door een collega-jager beschoten in de rug en in een arm. Ook in dit geval werd het slachtoffer voor wild aangezien. Het slachtoffer werd ter verpleging vervoerd naar de afdeling Spoedeisende Hulp van het Academisch Ziekenhuis Paramaribo.
Precies een maand later, 4 april 2013, werd ’s avonds een 30-jarige jager door een andere jager in het Tibitigebied beschoten. De ongelukkige jager werd door een lading hagel getroffen in een dijbeen en in het onderlichaam. Hij was met drie andere mannen aan het jagen en op een moment hadden zij zich opgesplitst in twee groepjes. Een van de jagers zag het slachtoffer voor wild aan en schoot gericht. De groep ging al vijf jaren samen op jacht....
Noot:
Update > Een jager heeft donderdagavond 5 september 2013 in het Kabalebo-gebied in het westen van Suriname een collega doorgeschoten die hij voor wild aanzag. Een groep van vijf vrienden was aan het jagen.Rakesh Bishoen kreeg een schotwond in het gezicht en overleed korte tijd later op de poli van het dorp Apoera.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten