Suriname is een kort lontje

Surinamers snel op hun teentjes getrapt

09-11-2012  COLUMN   Door: Paul Kraaijer

Paramaribo – Mijn aandacht werd vandaag getrokken door deze gewone ingezonden brief op de website van GFCNieuws:

'Hebben Surinamers een kort lontje?

Ik zou heel hard zeggen: ja! De mensen in mijn omgeving kunnen steeds minder verdragen. Het is haast een situatie die vergelijkbaar is met het lopen op eieren.

In de omgang met mensen moet ik de laatste jaren steeds meer laveren. Oppassen wat je tegen een ander zegt. Een uitspraak kan namelijk verregaande gevolgen hebben. Boosheid, agressie, schuin aankijken, grote ruzie, rancune, je kan het allemaal tegenkomen. Wij Surinamers zijn de laatste tijden ontzettend snel op de tenen getrapt!

Goed bedoelde positieve kritiek wordt dikwijls als zeer negatief ervaren. Men kan je de huid vol schelden als je iets zegt wat niet prettig overkomt, hoewel het met de beste intenties is gezegd.

Soms hebben personen ook grote moeite om de kritiek goed te begrijpen. Ze interpreteren zaken op hun eigen wijze of geven een 180 graden draai aan de kern van het verhaal. Ik heb me vaker afgevraagd waar deze houding vandaan komt. Hoewel ik geen psycholoog ben, denk ik het antwoord wel te weten. Uiteraard kan ik het mis hebben. Maar ik denk het niet.

Zou het kort lontje van de meeste van mijn landgenoten te maken kunnen hebben met een stukje minderwaardigheidsgevoel of onderontwikkeldheid? Probeert men om die reden steeds vaker in een defensieve houding te gaan?

Een vriendin van me is het niet eens met mij. Zij deelt juist de opvatting dat arrogantie de basis is van het kort lontje van veel broeders en zusters. Hoe het ook zij, velen zijn steeds sneller op hun teentjes getrapt.

Mevrouw drs. I. Pettie, Paramaribo'

 

Mijn antwoord: ja! Veel Surinamers hebben werkelijk een kort lontje. Helemaal eens dus met de inhoud van deze ingezonden brief. In Suriname kennen velen niet de woorden en begrippen nuance, objectiviteit, open staan voor meningen van anderen, luisteren, acceptatie, begrip, tussenweg.

Neen, hier spreekt en denkt men in alle lagen van de samenleving zwart/wit, ja/nee. Nuancering en begrip zijn onbekend.

Neen, hier houdt men van schelden, vooroordelen, vloeken, tieren, elkaar zwartmaken, het niet toepassen van hoor en wederhoor.

Neen, hier houdt men van te snel oordelen, te snel reageren op bijvoorbeeld een nieuwsbericht zonder de inhoud ervan even eerst te verifiëren.

Op bepaalde ‘Surinaamse’ nieuwswebsites en andere ‘Surinaamse’ websites reageren ongenuanceerde types en onbeschofte asocialen – en ik druk me nog netjes uit - er lustig op los. Om dat onbeschaamde reageren enigszins wat in te perken kunnen bezoekers van de nieuwe website van de Surinaamse krant de Ware Tijd alleen nog reageren met hun Facebook-profiel. Het aantal reacties is meteen drastisch gedaald en het niveau ervan is enigszins verbeterd, maar nog steeds ontbreekt bij velen fatsoen en nuance jegens anderen. Het onfatsoen en de korte teentjes lijken bij de Surinaamse cultuur te horen. Zij zijn erin gesleten en kunnen kennelijk alleen met harde hand eruit worden uitgeslagen.

Als de attitude van mensen niet 180 graden draait, dan blijft het hier een scheld- en paranoide-samenleving met veel geklets, geruchten, achterklap en stemmingmakerij.....toch......

Zelfs vermeende volwassen politici gedragen zich met regelmaat in en buiten de Assemblee (de Tweede Kamer van Suriname) als kinderen die hun zin niet krijgen of niet hebben gekregen. Gescheld en gevloek is in het parlement van Suriname de normaalste zaak van de wereld, kennelijk. Ook onfatsoen jegens elkaar en de voorzitter. Elkaar niet laten uitspreken, door elkaar heen schreeuwen, jawel, letterlijk schreeuwen.

De Nationale Assemblee van Suriname kent slechts een handjevol politici dat zich gedraagt naar leeftijd. Het merendeel lijkt echter de openbare lagere school of zondagsschool te hebben gemist. Normen en waarden zijn ver te zoeken. Wat voor voorbeelden krijgen kinderen, de Surinaamse toekomst van morgen, dagelijks voorgeschoteld via de media of zelfs thuis?

Scholieren, leerlingen, studenten kunnen dan wel keurig netjes in uniform dagelijks de school bezoeken, iedere ochtend de Surinaamse vlag op het schoolplein hijsen, het Surinaamse volkslied zingen en daar een goede opvoeding genieten, maar wat gebeurt er na thuiskomst......