Brief bioloog Jan Mol aan ATM: voorstel om van Nassau Gebergte natuurreservaat te maken

Nassau Gebergte wordt wingebied natuurlijke hulpbronnen en geen natuurreservaat

30-05-2012 Door: Paul Kraaijer


Het Nassau Gebergte lijkt definitief een prooi te worden voor de bedrijven Suralco en Newmont. Suralco wil in het gebied een bauxietmijn gaan opzetten en het Amerikaanse goudmijnbedrijf Newmont Mining Corporation heeft plannen voor twee grote goudmijnen in het gebied.

Een al in juli 2011 gehouden pleidooi van bioloog Jan Mol is door de Surinaamse regering genegeerd. Voorzover bekend heeft Mol nooit een reactie mogen ontvangen op zijn op 11 juli 2011 aan de minister van Arbeid, Technologische Ontwikkeling en Milieu (ATM) verzonden brief met het voorstel om van het Nassau Gebergte een natuurreservaat te maken. De deels vernietiging van een groot gebied dat rijk is aan een unieke biodiversiteit is voor de regering Bouterse-Ameerali ondergeschikt aan het spekken van de staatskas met behulp van grote bauxiet- en goudmijnen en een daarbij behorende op te zetten infrastructuur.

De bioloog schreef zijn drie pagina's tellende brief naar aanleiding van de plannen van Suralco. Hieronder de gehele door Jan Mol op 11 juli 2011 aan ATM verzonden brief.

Surinaamse media schenden massaal ‘Wet Auteursrecht 1913’

Sasur: ‘Omroepen plegen op grote schaal inbreuk op auteursrecht’


 ‘Regering moet gedoogbeleid beëindigen’


29-05-2012 Door: Paul Kraaijer


Het is algemeen bekend in Suriname dat de media het niet zo nauw nemen met de journalistieke ethiek, de journalistieke normen en het journalistieke fatsoen en collegialiteit. Kranten, nieuwswebsites en omroepen schenden met grote regelmaat onder andere de plicht om bij van andere media en andere bronnen overgenomen artikelen en foto’s aan bronvermelding te doen.

Dat ongegeneerd ongevraagd en zonder bronvermelding overnemen van artikelen en foto’s, lijkt vooralsnog ongestraft te gebeuren. Ongestraft. De media zijn namelijk in overtreding en dus strafbaar. Ook Suriname kent speciale wetgeving hieromtrent, de Wet Auteursrecht 1913. De media weten dat. De media kennen die wet. Toch overtreden zij stelselmatig die wet. De media weten dat er niet juridisch tegen hen wordt opgetreden. Toch?

Om de ‘problematiek’ rond het auteursrecht tot het verleden te laten behoren, zal de regering aldus Prim Ramlal van de Stichting Auteursrechten Suriname (Sasur) moeten gaan meewerken en haar gedoogbeleid beëindigen. ‘Ik denk dat als de overheid haar beleid publiekelijk duidelijk maakt, wat trouwens ook niet tegen de wet mag zijn, men beter zal beseffen wat de voordelen en consequenties zullen zijn. Vooralsnog wordt door de overheid de indruk gewekt alsof zij de piraterij ondersteunt door zelf niet het goede voorbeeld te geven en een, zeg maar, gedoogbeleid op dit gebied te voeren. Pas als de overheid volledig en niet hakkelig meewerkt, kan Suriname gaan behoren tot een geciviliseerd land in de wereld op dit gebied.’

De Wet Auteursrecht 1913
De oude auteursrechtwet, die de afgelopen jaren diverse keren is aangepast, vermeldt onder andere als artikel 1: ‘Het auteursrecht is het uitsluitend recht van de maker van een werk van letterkunde, wetenschap of kunst, of van diens rechtverkrijgenden, om dit openbaar te maken en te verveelvoudigen, behoudens de beperkingen, bij wet gesteld.’

Om duidelijk te maken hoe dat auteursrecht kan worden geschonden zou het goed zijn als kranten en nieuwswebsites het volgende artikel lezen:

Artikel 15-8
'Als inbreuk op het auteursrecht wordt niet beschouwd het overnemen van in een nieuwsblad of tijdschrift verschenen artikelen, berichten of andere stukken, met uitzondering van romans en novellen, zonder toestemming van de maker of zijn rechtverkrijgenden door een ander nieuwsblad of tijdschrift, mits daarbij het nieuwsblad of tijdschrift waaruit is overgenomen op duidelijke wijze wordt vermeld, benevens de aanduiding van de maker, indien deze in de bron waaruit is overgenomen voorkomt, en tenzij het auteursrecht uitdrukkelijk is voorbehouden. Bij tijdschriften is het voldoende, indien dit voorbehoud in algemene bewoordingen aan het hoofd van het nummer voorkomt.'

Artikel 15-bis9
'Als inbreuk op het auteursrecht worden niet beschouwd korte aanhalingen van in een nieuwsblad of tijdschrift verschenen artikelen, zelfs niet in de vorm van persoverzichten, mits daarbij het nieuwsblad of tijdschrift, waaruit is aangehaald, op duidelijke wijze wordt vermeld, benevens de aanduiding van de maker, indien deze in de bron, waaruit is aangehaald, voorkomt.’

De artikelen 15-8 en 15-bis9 behoeven geen nadere uitleg. Ook niet de bij deze wet gestelde strafbepaling in het geval het auteursrecht wordt geschonden:

Artikel 31-24
'Hij die opzettelijk inbreuk maakt op eens anders auteursrecht, wordt gestraft met geldboete van ten hoogste vijf en twintig duizend gulden.’

Eigendom foto's vervalsen
De populaire Surinaamse nieuwswebsite Starnieuws schendt ook de Wet Auteursrecht 1913. Al langere tijd is het gebruik bij Starnieuws om in op de website bij artikelen geplaatste foto's, een watermerk te plaatsen van Network Star Suriname (NSS), de eigenaar van de nieuwswebsite. Daarmee lijkt het alsof die foto's exclusief van NSS zijn. Niets is minder waar. Veel foto's zijn simpelweg van het internet geplukt, af en toe wordt een bron vermeld en enkele foto's zijn door eigen fotografen gemaakt.
Maar, een NSS-watermerk plaatsen in foto’s afkomstig van diverse internetbronnen is echter de indruk wekken dat die foto’s zouden toebehoren aan Starnieuws in casu Network Star Suriname. Dergelijke foto’s kunnen geplaatst worden, maar dan dient op zijn minst de originele bron te worden vermeld.

Wat ontbreekt op de website van Starnieuws is een zogenoemde disclaimer, waarin wordt uitgelegd hoe het fotoplaatsingsbeleid van de redactie is. Eigenaar Network Star Suriname is een mediabedrijf dat, volgens de eigen website, als haar basis zegt te hebben ‘de universeel aanvaarde Rechten van de Mens, waaronder het recht op vrije meningsuiting’. Volgens de website van dit bedrijf wordt het publiek voorzien ‘van betrouwbare informatie op elk gebied’. Verder vermeldt NSS op haar internetsite: ‘De oprichters van NSS - Nita Ramcharan (journalist met ruim twintig jaar ervaring op verschillende gebieden van de media en docent Journalistiek aan de Academie voor Hoger Kunst en Cultuur Onderwijs) en Humphrey Schurman (succesvol advocaat bij het Hof van Justitie sinds augustus 1988) - staan garant voor de kwaliteit, de ethische en juridische principes waarop de media gestoeld dienen te zijn.’

Interessant om te lezen dat NSS ‘ethische principes waarop de media gestoeld dienen te zijn’ kennelijk belangrijk vindt. In de praktijk worden ethische journalistieke principes door het bedrijf zelf geschonden. En dan te bedenken dat de voorzitter van de Surinaamse Vereniging van Journalisten (SVJ), Wilfred Leeuwin, een van de vaste medewerkers/journalisten is op de webredactie van Starnieuws.

NSS gaat voor wat betreft het beleid inzake het plaatsen van foto’s met een NSS-watermerk op de website van Starnieuws – die niet door eigen fotografen zijn gemaakt, maar afkomstig zijn van diverse internetsites - voorbij aan die ethische principes. Van enig consequent beleid is geen sprake bij dit mediabedrijf. Doen alsof foto's, geplaatst bij artikelen op je nieuwswebsite, zouden toebehoren - eigendom zouden zijn van - aan de redactie door er een watermerk in te verwerken en een originele bronvermelding achterwege te laten, is niets meer en niets minder dan willens en wetens het misleiden van de lezer. Daarenboven lijkt het een welhaast kinderlijke manier om anderen – wie of wat dan ook - te beletten om (met bronvermelding) een dergelijke van een NSS-watermerk voorziene foto op de website van Starnieuws over te nemen. Immers, wie wil er nu een foto gebruiken die misbruikt is door er een lelijk watermerk dwars doorheen te plaatsen......

Hieronder een expliciet voorbeeld van misleiding door Starnieuws: Starnieuws plaatste op 29 april 2012 een foto van Gaetano Best (links) van het Amsterdam Center for International Law bij een ingezonden stuk van hem over de amnestiewet en mensenrechtenschendingen. In die foto is door de webredactie het NSS-watermerk geplaatst, waarmee de indruk wordt gewekt dat die foto zou toebehoren aan Starnieuws en in ieder geval aan de eigenaar van de website Network Star Suriname, NSS. Maar, deze foto is afkomstig van de website van het Amsterdam Center for International Law (rechts).

Deze handelwijze van de webredactie van Starnieuws in casu van het bedrijf Network Star Suriname is strafbaar en wordt zelfs als een misdrijf gekwalificeerd, zo moge blijken uit dit artikel uit de Wet Auteursrecht 1913:
Artikel 34-27
'Hij die opzettelijk in enig werk van letterkunde, wetenschap of kunst, waarop auteursrecht bestaat, in de benaming daarvan of in de aanduiding van de maker wederrechtelijk enige wijziging aanbrengt of wel met betrekking tot een zodanig werk op enige andere wijze, welke nadeel zou kunnen toebrengen aan de eer of de naam van de maker of aan zijn waarde in deze hoedanigheid, het werk aantast, wordt gestraft met geldboete van ten hoogste vijfentwintig duizend gulden. Het feit wordt beschouwd als een misdrijf.’

Het artikel 35-28 omschrijft de strafbepaling alsvolgt:
Artikel 35-28
'Met gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren of geldboete van ten hoogste vijf duizend gulden wordt gestraft: 1°. hij die op of in een werk van letterkunde, wetenschap, kunst of nijverheid valselijk enige naam of enig teken plaatst, of de echte naam of het echte teken vervalst, met het oogmerk om daardoor aannemelijk te maken, dat dat werk zou zijn van de hand van degene, wiens naam of teken hij daarop of daarin aanbracht;’

Eigen foto

Nieuwste - illegale - muziekcd's voor tien Surinaamse dollar
Naast deze auteursrechtelijke zaken wordt Suriname geconfronteerd met diverse andere soorten van overtredingen van de Wet Auteursrecht 1913. Wat te denken van de muziekcd’s die te koop worden aangeboden? Voor slechts tien Surinaamse dollar (2,41 Euro: koers 29 mei) kun je de nieuwste cd’s kopen. Maar, dat zijn dan wel gekopieerde exemplaren. Een dergelijke illegale cd zit in een slap plastic hoesje met een slecht gekopieerde cover. Vaak ontbreekt de informatie die bijvoorbeeld bij de originele cd’s in de doosjes te vinden is. Het is een levendige, maar illegale, handel in het land.

Radiozenders en anderen kunnen vooralsnog ongestoord muziek ten gehore brengen, zonder dat de makers of uitvoerenden er ook maar een cent voor ontvangen. De in 2004 opgerichte Stichting Auteursrechten Suriname (Sasur) tracht daar verandering in te brengen. Het werk van Sasur bestaat vooral uit het: ‘Namens de muziekauteurs- en uitgevers toestemming verlenen aan gebruikers om muziekwerken openbaar te maken en/of vast te leggen (bemiddelen over de exploitatierechten van de muziekauteurs- en uitgevers). Voor de muziekauteurs- en uitgevers nagaan door wie, wanneer en hoe vaak hun muziek gebruikt wordt, zodat SASUR naar aanleiding hiervan de verschuldigde royalty’s voor de muziekgebruikers kan vaststellen. De royalty’s voor de belanghebbenden bij muziekgebruikers innen en ervoor zorgen dat de geïnde royalty’s (na aftrek van de gemaakte kosten) aan de rechthebbenden overgemaakt worden.’, aldus de website van de stichting.

Reactie Sasur
In een reactie laat Prim Ramlal van Sasur weten dat de stichting ‘bij constateringen van inbreuken, bij gekopieerde cd’s, op het auteursrecht van haar direct aangesloten rechthebbenden aangifte wordt gedaan bij de politie, die vervolgens door het Openbaar Ministerie worden afgewikkeld.’

Ramlal: ‘Wettelijk is geregeld dat zonder toestemming van de auteur geen muziekwerken openbaar dan wel verveelvoudigd mag worden. Zie artikel 1 van de Wet Auteursrecht 1913. Bij het illegaal en dus zonder toestemming verveelvoudigen van werken staat een straf die opgelegd kan worden door het Openbaar Ministerie.Natuurlijk is het ook zo dat bijkans overal kopieën verkocht worden, ook van buitenlandse rechthebbenden. Hiervoor heeft Sasur aan het OM verzocht om een structurele aanpak. Door ambtshalve optreden van de politie kunnen deze inbreuken tot een minimum beperkt of zelfs voorkomen worden.’

‘In aansluiting op ons verzoek aan het OM, heeft zij al geruime tijd een verzoek liggen bij de minister van Justitie en Politie om een commissie te installeren die het intellectueel eigendom moet reguleren. Zodra de overheid de goedkeuring voor de commissie geeft, kan het illegaal kopiëren voor het grootste deel tot het verleden gaan behoren. Tot dan is Sasur gehouden om case by case aangifte te doen bij de politie. Hopelijk kan hier de overheid een beleid op formuleren om zo de piraterij te helpen indammen’, aldus Ramlal.

Sasur: 'Omroepen overreden op grote schaal Wet Auteursrecht 1913'
En, wat te denken van films en muziekconcerten die vertoond worden door de diverse televisiezenders? Door de uitermate knullige wijze waarop films met regelmaat worden vertoond, wordt het voor de kijker duidelijk dat het om films gaat die rechtstreeks vanaf een dvd worden vertoond. Maar, hoe vaak wordt op dvd’s niet vermeld dat vertoon van de film alleen is toegestaan in huiselijke kring en niet voor een groot publiek? En een film via de tv vertonen is het vertonen aan een groot publiek.

Prim Ramlal: ‘Het is waar dat de omroepen op grote schaal inbreuk plegen op het auteursrecht. Artikel 1 van de Wet Auteursrecht 1913 is hier ook duidelijk in. Het ligt weer aan het beleid van de overheid op dit gebied. Op alle door de overheid verleende bedrijfsvergunningen is er een voorwaarde dat Intellectueel Eigendom-inbreuk moet voorkomen. Als de overheid, al dan niet via de Economische Controle Dienst (ECE) van het ministerie van Handel en Industrie, ook erop toeziet dat de vergunningvoorwaarde wordt nageleefd, kunnen inbreuken moeilijk staande houden.’

Overheid op regulerend optreden
Het door media in Suriname naleven van de Wet Auteursrecht 1913 kan alleen worden afgedwongen, wanneer de regering strikt op die naleving toeziet. Vooralsnog gebeurt dat volgens Sasur in onvoldoende mate en kan nog steeds gesproken worden van een gedoogbeleid dat ten koste gaat van iedereen die rechthebbende is van een werk van letterkunde, wetenschap of kunst.

Noot:
Van mijzelf werd op 9 december 2011 door De Ware Tijd ongevraagd en zonder bronvermelding bij een artikel een door mij gemaakte foto van een vuilniswagen ergens in Paramaribo geplaatst en twee weken geleden had het tv-programma In De Branding van Apintie in een item een door mij gemaakte foto van een iguana gebruikt, eveneens zonder toestemming en zonder bronvermelding. Zowel de krant als het tv-programma gaven gehoor aan een door mij gedaan verzoek via email om respectievelijk mijn naam in een latere editie alsnog te vermelden (De Ware Tijd) en het programma heeft de gehele video - waarin mijn foto was gebruikt - van de website verwijderd. De media weten dus dat ze verkeerd handelen en in overtreding zijn.

Kauai eiland, Hawaii, gaat geïmporteerde mangoesten te lijf

Uit India afkomstige mangoesten groot risico voor inheemse fauna

25-05-2012   Door: Paul Kraaijer


Dat de actie van enkele boeren in het Surinaamse district Commewijne om zo’n zestig mangoesten uit Guyana – waarschijnlijk gaat het om de Herpestes javanicus (kleine Aziatische mangoest, Javaanse mangoest of kleine Indiase mangoest genoemd) -, via de zogenoemde ‘backtrack-route’ over de grensrivier Corantijn Suriname in te voeren, ondoordacht, naief en zonder enige kennis van zaken is gebeurd, werd 24 mei bevestigd door nieuws uit Hawaii.

De boeren hadden in een soort wanhoopsdaad besloten om de dieren, die van oorsprong uit India afkomstig zouden zijn, te importeren in de hoop dat zij lanspuntslangen zouden kunnen doden. Volgens de boeren zouden deze slangen, labaria’s genoemd, diverse drachtige koeien en kalveren hebben gedood. Onduidelijk is of de dieren werkelijk door deze slangensoort zijn gedood. Mangoesten doen zich namelijk vooral tegoed aan vele andere, kleine, diersoorten en zij zijn dan ook een risico voor de inheemse fauna. Inmiddels zijn de eerste mangoesten waargenomen die richting de kuststrook trekken. Ook is al een aantal inbeslaggenomen door de overheidsdienst ’s Lands Bosbeheer en tijdelijk ondergebracht in de Paramaribo Zoo.

Suriname is niet het enige land waar mangoesten geïmporteerd zijn om andere dieren, zoals slangen en ratten, te bestrijden. Ook Hawaii werd geconfronteerd met mangoesten.

Al in 1883 werden deze dieren het land ingevoerd om ratten te bestrijden in suikerrietvelden. Maar, in plaats van dat de mangoesten ratten gingen doden, werden zeeschildpadeieren en vogels door de dieren gegeten. Media (waaronder de Honolulu Star Adviser) op Hawaii maakten 24 mei bekend dat een dag eerder een levende mangoest was gevangen op het eiland Kauai, bij Lihue.

Op het eiland heerst angst dat zich meer mangoesten op het eiland bevinden; de dieren vormen immers een ernstig risico voor bedreigde diersoorten. De gevangen mangoest werd met kooldioxide gedood. Op het eiland werden al twee maanden lang vallen geplaatst om mangoesten te vangen, omdat inwoners met regelmaat deze dieren hadden waargenomen.

Na de import van mangoesten in 1883 op Hawaii is hun aantal explosief toegenomen, omdat zij geen natuurlijke vijanden hebben op Hawaii. Op Kauai werd de laatste mangoest gezien in 1976. Het was een doodgereden vrouwtje op een snelweg.

Pat Gmelin houdt de val vast waarin de op 23 mei gevangen mangoest. Foto van het 'Kauai Invasive Species Committee' (Bron foto)  

Volgens het ‘Kauai Invasive Species Committee’ zijn er meer dan honderdzestig geloofwaarde waarnemingen van mangoesten geweest in de laatste vierenveertig jaren. Meer dan zeventig waarnemingen zijn gedaan in de laatste tien jaren. De vangst deze week van een mangoest op Kauai is aanleiding om een bijeenkomst te beleggen waaraan zal worden deelgenomen door het ‘Kauai Invasive Species Committee’ en andere overheidsdiensten om te bespreken hoe de mangoest moet worden ‘aangepakt’.

Volgens Pat Gmelin van het comité vormt de mangoest een zeer serieuze bedreiging voor de inheemse vogelpopulatie op het eiland.

In een reactie op het vrijlaten van mangoesten in Commewijne laat vanuit Hawaii Keren Gundersen van het ‘Kauai Invasive Species Committee’ weten:
‘De mangoest die we hier hebben is de Herpestes javanicus, die heel klein is. De eilanden van Hawaii hebben geen slangen en ik weet dus niet hoe effectief de mangoest kan zijn om slangen te doden. Ik ga ervan uit dat de mangoesten die nu in Commewijze zijn geïntroduceerd de jacht openen op kleine gecko’s en hagedissen. Maar, over het algemeen eten ze insecten en vogeleieren. Maar, ik wil benadrukken dat het over het algemeen nooit een goed idee is om een groot roofdier in een nieuw ecosystem te introduceren, ongeacht de redenen.’

Hawaii is hèt voorbeeld dat de inzet en import van de uit oorspronkelijk uit India afkomstige mangoestsoort om ratten en slangen te bestrijden zinloos is. De mangoest levert nauwelijks een risico op voor ratten en slangen, maar wel voor andere inheemse diersoorten.

(Bron foto mangoest top)

Noot:
De Surinaamse nieuwswebsites NoSpang en GFC Nieuws hebben het artikel 26 mei volledig gepubliceerd.

'In de Branding' gebruikt zonder toestemming foto

Boycot, maar weer wordt foto zonder bronvermelding gebruikt

Journalistieke ethiek in Suriname?? Waar??

22-05-2012  Door: Paul Kraaijer


Was het in december 2011 De Ware Tijd die in een van haar rubrieken zonder toestemming en zonder bronvermelding een door mij gemaakte foto gepubliceerde, vandaag was het de omroep Apintie TV.

In het dagelijkse actualiteitenprogramma 'In de Branding' was een item te zien over de Surinaamse biodiversiteit in het kader van het VN Internationale Dag van de Biodiversiteit, 22 mei. In dat item zag ik plotseling een door mij gemaakte foto voorbij komen. En weer wordt de journalistieke ethiek geschonden. Onfatsoenlijk.

Net als in december vorig jaar zond ik ook nu een email naar de redactie van Apintie TV, waarvan de inhoud voor zich moge spreken.

'Geachte redactie,

Tot mijn verbazing zag ik vanmiddag in 'In de Branding' in het item over het VN Internationale Jaar van Biodiversiteit een door mij gemaakte foto voorbij komen (bij 00.26 seconden).

De foto van een iguana/groene leguaan is door mij op 3 januari 2012 gemaakt (zie bijlage).

Gebruik van de foto is toegestaan, maar dan uiteraard wel met bronvermelding. In dit geval is hieraan niet voldaan. In de media is het gebruikelijk om aan bronvermelding te doen in het kader van de journalistieke ethiek.

In de rubriek 'Easy Living' van De Ware Tijd van 9 december 2011 werd een door mij gemaakte foto van een vuilniswagen bij het artikel 'De vuilnisman extra belonen' geplaatst zonder bronvermelding. In de volgende editie werd alsnog mijn naam vermeld, nadat ik de redactie had benaderd.

Het gebruik van mijn foto door een van de Surinaamse mediavertegenwoordigers is nog verbazingwekkender, omdat media in Suriname (met uitzondering van enkele Surinaamse nieuwswebsites in Nederland, Suriname en de V.S. en een paar Surinaamse magazines) door mij geschreven veelal nieuwswaardige artikelen sinds juni vorig jaar geheel ten onrechte boycotten. Desalniettemin blijf ik mijn artikelen naar de diverse krantenredacties en andere redacties sturen, in de hoop en de verwachting dat op een moment de boycot wordt opgeheven en het belang om burgers van relevant en interessant nieuws te voorzien gaat prefaleren boven een onterechte boycot op instigatie van de SVJ.

Als artikelen van mij helaas nog steeds geboycot worden dan is het curieus dat ongevraagd en zonder bronvermelding wel door mij gemaakte foto's worden gebruikt.

Bij deze verzoek ik dan ook met klem om mijn foto uit de opname te verwijderen en/of anders het hele item van de website van Apintie te verwijderen of ergens mijn naam te vermelden als fotograaf van de foto van de groene leguaan/iguana.

Ik vertrouw erop dat ook Apintie de journalistieke ethiek hoog in het vaandel heeft staan en per direct aan een van mijn verzoeken zal voldoen:

- of de opname waarin mijn foto van een iguana/groene leguaan wordt getoond van de website van Apintie te verwijderen;

- of mijn foto van een iguana/groene leguaan uit de opname te knippen,
- of mijn naam in de opname te vermelden als fotograaf van de foto van de iguana/groene leguaan.

Met vriendelijke groet,

  

Paul Kraaijer'

Noot:
De beelden over de internationale dag van de biodiversiteit van 'In de Branding' van 22 mei, zijn 23 mei van de website van Apintie TV verwijderd. Overigens, heeft de redactie mij hierover niet geinformeerd en/of contact met mij opgenomen....... hopelijk is de omroep in de toekomst zorgvuldiger en wordt, zoals het hoort, aan bronvermelding gedaan. Dat geldt overigens voor bijna alle media in Suriname.

Geïmporteerde mangoest als wapen tegen labaria zinloos

Eerste mangoesten zijn al onderweg naar de kuststrook

(Bron foto Indiase grijze mangoest)

Bewoonster Belwaarde redt twee mangoesten uit pvc-buis

20-05-2012  Door: Paul Kraaijer


Wat doe je als boer in het Surinaamse district Commewijne en je bent de wanhoop nabij, omdat de lanspuntslang ofwel labaria een gevaar oplevert voor je koeien en voor jezelf? Je importeert uit buurland Guyana – in bootjes die heen en weer varen op de Corantijnrivier tussen beide landen, de zogenaamde ‘backtrack route’ – zo’n zestig mangoesten,afkomstig – volgens de boeren - uit India.
 
Impulsief en naief
Het kan omschreven worden als een redelijk impulsieve en naïeve actie, zonder na te denken over consequenties,zonder overleg met het ministerie van Landbouw en Visserij en zonder enige kennis van zaken. Uit wanhoop. Maar, de inzet van de mangoesten is zinloos. De eerste dieren zijn al gespot, trekkend in de richting van de oceaan.....en weg van de gevreesde labaria’s.

Een beet van de labaria, onbehandeld,is vaak dodelijk, en veroorzaakt zelfs na behandeling ernstige zwellingen. De lanspuntslang houdt van kruipen, is een bodemdier in velden en graslanden, maar verstopt zich overdag ook graag in struiken. Het voedsel bestaat uit kleine zoogdieren, vooral ratten, maar soms ook andere slangen en grotere dieren. In Suriname doen ze zich vooral te goed aan kraboe’s, krabben.

Een gedupeerde en wanhopige boer liet via een van de kranten in Suriname weten dat in twee maanden tijd vijf drachtige koeien en zeven kalfjes zijn gedood door de slang. Een andere boer beweerde zelfs tientallen koeien en schapen kwijt te zijn geraakt.

Mangoesten zoeken kuststrook op
Om iets te doen tegen de slangen werd besloten om mangoesten uit Guyana te importeren. Daar worden deze dieren al enkele jaren gebruikt in de strijd tegen de lanspuntslang. Ongeveer vijfentwintig jaar geleden waren er ook mangoesten in Suriname, maar ze zijn uitgestorven. Vlak voor de sluiting van de suikerfabriek Marienburg, in 1986, importeerde de toenmalig directeur van deze fabriek, de op Tweede Paasdag (24 maart) 2008 in Nederland overleden ‘mister Marienburg’ Roy Baptista, mangoesten uit Barbados. De dieren waren echter binnen drie a vier maanden al verdwenen. Ook toen trokken de mangoesten naar de kuststrook. De labaria’s daarentegen verdwenen niet.

Het is niet geheel duidelijk om welke mangoestsoort het nu gaat. Er zijn maar liefst eenenveertig soorten en alleen van de Javaanse mangoest is bekend dat deze op vele plaatsen in de wereld is geïntroduceerd om ratten te bestrijden, zoals op Hawaï, Fiji en Mauritius. Maar, ook dat liep uit op een mislukking, omdat men er niet aan gedacht had dat ratten nachtdieren zijn en mangoesten dagdieren. Het zou kunnen gaan om de Indiase grijze mangoest, maar dit dier staat er niet om bekend dat het in de wereld gebruikt wordt als ‘wapen’ tegen bijvoorbeeld slangen.

Twee grommende mangoesten in pvc-buis
Anno mei 2012 is er niets veranderd. De geimporteerde mangoesten zijn alweer onderweg naar de kuststrook. Een bewoonster te Belwaarde werd zondagochtend, 20 mei, plotseling geconfronteerd met twee mangoesten. De vrouw liet haar honden uit in een verkavelingsgebied waar alleen nog maar putten zijn gestort en een weg is aangelegd. Er wonen geen mensen. Plotseling begonnen de honden te blaffen. Uit een afvoerput waarin een pvc-buis rechtop stond, werd gegrom gehoord. De onderkant van de buis stak in het zand. Het was duidelijk dat wat zich in de buis bevond er niet zelf uit kon komen. Met de hulp van twee personen lukte het om de buis op te tillen, waarop er twee mangoesten uit rolden. ‘Ze waren helemaal in paniek en hebben in ieder geval scherpe tandjes en kunnen grommen en schreeuwen. Eentje sprong meteen uit de put en de ander had een beetje hulp nodig. Ze renden gelijk richting het bos en zijn waarschijnlijk in de richting van Nieuw Amsterdam gerend. En ze zijn supersnel hoor.’

Labaria's hoeven mangoesten niet te vrezen
Het is duidelijk dat de uit Guyana door boeren gehaalde mangoesten waarschijnlijk, net als vijfentwintig jaar geleden, op weg zijn naar de kuststrook en daar zal geen labaria rouwig om zijn. De wanhopige boeren zullen een andere oplossing moeten zoeken om de door hun gevreese labaria’s te bestrijden of gewoon moeten accepteren dat die slangen nu eenmaal ook in hun district leven en dat zij een soort beroepsrisico zijn.

Noot:
Het artikel is 20 mei gepubliceerd op de Surinaamse nieuwswebsites NoSpang, GFC Nieuws en Obsession Magazine. Op 22 mei werd bekend dat 's Lands Bosbeheer de jacht op de illegaal geimporteerde dieren heeft geopend en twaalf mangoesten in beslag heeft genomen, die tijdelijk verblijven in de Paramaribo Zoo. Lees ook dit artikel. Het Openbaar Ministerie stelt een strafrechtelijk onderzoek in naar een van de boeren die de mangoesten heeft geimporteerd, vanwege bedreigingen.

Nederlandse hypocrisie inzake Surinaamse amnestiewet

Herinnert u zich deze nog: de prinselijke Lockheed-affaire

Limburg duikt stoffige Nederlandse archiefdoos in

07-05-2012 Door: Paul Kraaijer


Heeft hij een punt of niet? Dat dacht ik maandagmiddag 7 mei toen ik weer eens luisterde naar het SRS-programma ‘Bakana Tori’ van presentator Clifton ‘Limbo’ Limburg. Natuurlijk ging hij weer in op de ‘kwestie Apintie’ en vermeende door hem geuite bedreigingen volgens directeur Charles Vervuurt van Apintie aan het adres van mediacollega’s en op de ‘djugu djugu’ ofwel ‘het gedoe’ rond de amnestiewet, stille marsen en de zogenoemde verzoeningsmanifestatie van zaterdag 5 mei op het Onafhankelijkheidsplein in Paramaribo en de ‘rol’ van Nederland.

Met betrekking tot de ‘rol’ van Nederland en dan met name de tevergeefse en uiteindelijk mislukte pogingen van minister Uri Rosenthal van Buitenlandse Zaken, enkele Tweede Kamerleden en CDA Euro-parlementariër Ria Oomen om Suriname Europees te boycotten en om Assembleeleden die vòòr de amnestiewet hebben gestemd de toegang tot Nederland te ontzeggen, begon Limburg in zijn programma vanmiddag plotseling te praten over de op 1 december 2004 overleden Bernhard Leopold Frederik Everhard Julius Coert Karel Godfried Pieter, de Prins der Nederlanden, Prins van Lippe-Biesterfeld , zijn criminele activiteiten in de jaren zeventig van de twintigste eeuw en vooral over de wijze waarop hij aan strafvervolging wist te ontkomen in de zogenoemde Lockheed-affaire met hulp van het Kabinet Den Uyl.

Statement
Clifton Limburg haalde de Lockheed-affaire aan om een statement te maken. Een statement, dat de Nederlandse regering in 1976 de strafvervolging van een belangrijk lid van het Koningshuis heeft weten te voorkomen. De echtgenoot van toenmalig Koningin Juliana. Wanneer Bernhard strafrechtelijk zou worden vervolgd, dan dreigde Juliana af te zullen treden.

Nù de Surinaamse regering met een gewijzigde amnestiewet wil voorkomen dat de Surinaamse president strafrechtelijk wordt veroordeeld, is Nederlandse regering er als de Hollandse kippen snel bij en is de eerste, is het beste jongetje van de klas, die al een dag na de aanname door de Nationale Assemblee van de gewijzigde amnestiewet Suriname dreigde met sancties.

In het licht gezien van de geruchtmakende Lockheed-affaire in de jaren ’70, lijken de boycotpogingen van Nederland in de richting van Suriname op z’n zachtst gezegd een beetje hypocriet. Dàt wilde ‘Limbo’ in zijn radioprogramma terecht duidelijk maken.

Natuurlijk, er zijn ongetwijfeld Bouterse-haters die van mening zijn dat beide issues niet met elkaar te vergelijken zijn. Maar, de essentie van het betoog van Limburg is niets meer en niets minder dan duidelijk te maken dat Nederland voor wat betreft Suriname met twee maten meet. Natuurlijk is een smeergeldaffaire niet te vergelijken met de moord op vijftien onschuldigde burgers, maar in beide gevallen hebben regeringen betrokkenen – prins Bernhard en president Bouterse - onttrokken aan strafvervolging en het ondergaan van een (eventueel) vonnis. Eventueel, immers Bouterse is nu nog verdachte en geen veroordeelde dader.

De Lockheed-affaire
Voor wie niet bekend is met de Lockheed-affaire, een terugblik.
De Nederlandse prins Bernhard zou sinds de jaren zestig van de twintigste eeuw voor de Amerikaanse vliegtuigfabrikanten Lockheed en Northrop gelobbied hebben in ruil voor geld. Vanwege de positie van Bernhard als echtgenoot van het Nederlandse staatshoofd werd dat lobbyen bestempeld als smeergeld. De Lockheed-affaire zette de toekomst van de monarchie zelfs op het spel. Koningin Juliana was niet van plan zich neer te leggen bij een eventuele strafvervolging van haar oh zo door het Nederlandse volk geliefde man met de onafscheidelijke pijp en witte anjer en glimlach rond de lippen en dochter prinses Beatrix wilde haar moeder niet opvolgen als die vanwege de kwestie afstand zou doen van de troom.

Op verzoek van de regering Joop den Uyl werd in 1976 snel een speciale commissie in het leven geroepen om de omkoopaffaire te onderzoeken; Nederland was immers geschokt. Die commissie bestond uit A.M. Donner (rechter bij het Europese Hof van Justitie), M.W. Holtrop (ex-president van De Nederlandsche Bank) en H. Peschar (voorzitter van de Rekenkamer), respectievelijk lid van de ARP (Anti-Revolutionaire Partij), de VVD (Volkspartij voor Vrijheid en Democratie) en de Partij van de Arbeid, PvdA.

Uit het eindverslag van de commissie bleek dat de prins van 1968 tot 1973 via een tussenpersoon totaal $ 750.000 had ontvangen van Northrop.

De Lockheed-affaire zag het levenslicht begin 1976 tijdens hoorzittingen in het Amerikaanse Congres over de vraag of de grote internationale wapenindustrieën wel volgens de wet opereerden. De ex-vice-president van Lockheed A. Karl Kotchian, heeft tijdens die zittingen van de commissie Church verklaard, dat er in het begin van de zestiger jaren 1,1 miljoen Amerikaanse dollars naar een hoge Nederlandse functionaris zou zijn gegaan. In 1968 zou daar nog eens 100.000 dollar bijgekomen zijn. Met die hoge functionaris zou Prins Bernhard bedoeld zijn. Deze informatie bleek echter op waargeid te berusten en kwam terug in het onderzoek van de commissie Donner.

De commissie stelde vast dat rond 1959 in de top van Lockheed de gedachte ontstond prins Bernhard een JetStar vliegtuig van eigen makelij aan te bieden. Dit om het klimaat in Nederland ten opzichte van Lockheed te verbeteren en omdat er vanuit werd gegaan dat wanneer een Nederlandse prins zou rondvliegen in een Lockheedtoestel het gunstige effecten zou hebben op de verkoop. Uiteindelijk zag men daarvan af en besloot men prins Bernhard één miljoen dollar aan te bieden. In 1968 deed zich iets soortgelijks voor waarbij besloten werd 100.000 dollar uit te trekken voor de prins.

De commissie vond twee brieven van Prins Bernhard uit 1974, waarin hij aandrong op spoedige betaling van aan hem verschuldigde bedragen, omdat hij zich in de afgelopen tijd ‘with a lot of pushing and pulling’ ten gunste van Lockheed had ingezet. Prins Bernhard heeft nooit ontkend dat hij die brieven geschreven heeft, maar steeds volgehouden dat hij ervan uitging dat de betalingen ten goede zouden komen aan het Wereld Natuur Fonds. (Op 11 september 1961 werd Bernhard benoemd tot eerste president van het internationale Wereld Natuur Fonds, wereldwijd bekend als WWF (World Wide Fund for Nature) en gevestigd in Zwitserland. Hij vervulde deze functie tot 1976.)

Onder de vele bewijzen voor het aannemen van steekpenningen waren stukken waaruit bleek dat de prins betrokken was bij het betalen van steekpenningen aan de Argentijnse junta onder Juan Perón, opdat men Nederlands rollend materieel van Werkspoor zou kopen.

De commissie Donner beoordeelde diverse handelingen van Bernhard als laakbaar. Zo concludeerde de commissie letterlijk ‘dat de prins zich aanvankelijk veel te lichtvaardig (had) begeven in transacties, die de indruk moesten wekken dat hij gevoelig was voor gunsten en dat hij zich toegankelijk had getoond voor onoorbare aanbiedingen en hij had zich laten verleiden tot het nemen van initiatieven die volstrekt onaanvaardbaar waren en die hemzelf en het Nederlandse aanschafbeleid bij Lockheed, en niet alleen bij Lockheed, in een bedenkelijk daglicht moesten stellen.’

De uitkomst van het onderzoek van de commissie Donner bezorgde het Kabinet Den Uyl een groot probleem. De staatssecretaris van Volkshuisvesting PvdA’er Marcel van Dam dreigde zelfs met aftreden als de prins niet zou worden vervolgd. Maar, veel betrokkenen zaten niet op een crisis in het land, in de monarchie, te wachten. Minister-president Joop den Uyl wist een compromis te bereiken waar iedereen akkoord mee kon gaan. Besloten werd de affaire niet voor een rechtbank aanhangig te maken. Om toch een signaal af te geven werd prins Bernhard gedwongen zijn functie als inspecteur-generaal van de Koninklijke Landmacht, Marine en Luchtmacht neer te leggen en af te zien van enkele andere opbare functies. Verder zou hij niet langer militaire uniformen mogen dragen.

Na die uitkomst van de Lockheed-affaire werd het stil rond de eens zo geliefde prins Bernhard. Hij was verworden tot een gewoon burger en echtgenoot van Koningin Juliana. Er is dus wel een soort ‘veroordeling’ geweest in de vorm van het gedwongen neerleggen van diverse publieke functies.

Regeringen voorkomen veroordeling Bernhard en Bouterse
De hoofdverdachte van de 8 decembermoorden 1982 in Paramaribo is nog steeds de president van de republiek Suriname. Of hij veroordeeld gaat worden, wordt wellicht vrijdag 11 mei bekend, wanneer de Krijgsraad waarschijnlijk uitspraak in het strafproces gaat doen.

Mocht Bouterse schuldig worden bevonden als moordenaar van één of meerdere onschuldige burgers op de 8e december van 1982 of als verantwoordelijke voor de moord op de vijftien burgers, dan wordt het vonnis meteen teniet gedaan door de amnestiewet. In die zin zijn beide zaken niet met elkaar te vergelijken en zou Limburg de plank finaal hebben misgeslagen.

Meet Nederlandse regering met twee maten en heeft Limburg een punt....
Maar, er is wel degelijk een overeenkomst tussen beide zaken. De enige overeenkomst is dat de regeringen van Nederland en Suriname zich hebben ingezet om een strafrechtelijke vervolging van respectievelijk een lid van het Nederlandse koningshuis en van de president van Suriname te voorkomen.
Heeft de Nederlandse regering zich nu – gelet op de Lockheed-affaire - in de kwestie Surinaamse amnestiewet hypocriet gedragen?
Heeft Clifton Limburg terecht de Lockheed-affaire uit de stoffige Nederlandse geschiedenisdoos getrokken om iets duidelijk te maken?

Apintie zou excuses moeten aanbieden aan radiopresentator

Kwestie ‘Limburg’ sleept zich voort

Omroep Apintie begrijpt journalistieke vak niet

04-05-2012  Door: Paul Kraaijer

De kwestie ‘Limburg’ is inmiddels verder op de spits gedreven door de directeur van Apintie Radio en Televisie, Charles Vervuurt. Via Starnieuws werd op maandag 30 april 2012 bekendgemaakt dat Vervuurt zich in een aantal brieven aan vice-president Robert Ameerali heeft beklaagd over het gedrag van Clifton Limburg. Volgens Vervuurt zou Limburg als perschef zijn medewerkers telefonisch hebben bedreigd op de staatsradio en geïntimideerd. Vandaag hadden hij en presentatrice Willy Alberga een onderhoud met vice-president Ameerali. 

Maar, Vervuurt kan zaken niet onderscheiden van elkaar. Limburg presenteert op de SRS-radio dagelijks 's middags tussen twee- en vier uur een programma als persoon Limburg en niet als de perschef van het Kabinet van de President. Limburg heeft gelijk door te stellen dat hij ook een mening mag hebben en dat het journalistiek incorrect is om als televisiepresentatrice te persoonlijk betrokken en aanwezig te zijn in een stil protest tegen de door de Nationale Assemblee aangenomen amnestiewet....  De kritiek van Limburg op die presentatie was gerechtvaardigd.

Vervuurt zou een wat objectievere kijk moet hebben op de Surinaamse media en de Surinaamse wijze van 'journalistiek bedrijven'. In Suriname zijn nu eenmaal omroepen, bladen, kranten, etcetera die of tegen Bouterse en de NDP zijn of voor....een enkeling buiten beschouwing gelaten die tracht een soort objectieve middenweg te vinden. Nuance is hier moeilijk te vinden en bepaalde mensen die werkzaam zijn in de 'journalistiek' hebben de grootst mogelijke moeite om op een objectieve en onafhankelijke wijze hun werk te verrichten. In Suriname is het zwart/wit, nee/ja....ruimte voor een tussenweg, ruimte voor een volwassen dialoog, ruimte voor wederzijdse toenadering is nauwelijks te vinden. Te snel gaat men over tot ongenuanceerde uitlatingen en teksten waabij enige realiteitszin ver te zoeken is en vaak uit het oog wordt verloren. Neen, men gaat over tot het uiten van oerkreten, krachttermen....

Niemand bedreigd of geintimideerd
Overigens en voor alle duidelijkheid: Limburg heeft niemand op welke manier dan ook bedreigd. Hij heeft op zijn karakteristieke wijze wel duidelijk gemaakt niet te spreken te zijn over de manier waarop Gail Eijk verslag heeft gedaan in een live tv-programma van Apintie TV van de stille loop. Maar, dat mag hij. Je mag kritiek uiten en ook op collega's in de media. Dat vervolgens luisteraars van zijn radioprogramma 'Bakana Tori' aan de haal gaan met de kritiek van Limburg en mogelijk zijn overgegaan tot het sturen van bedreigende sms'jes aan Eijk of telefoontjes, kan op geen enkele wijze in de schoenen worden geschoven van de radiopresentator..... Als hij werkelijk Eijk en of Apintie zou hebben bedreigd, waarom heeft zij of haar werkgever dan geen aangifte gedaan bij het Korps Politie Suriname en waarom hebben zij niet de telefoonnummers van de bedreigers laten natrekken?

Limburg besteede in zijn radioprogramma op 4 mei weer aandacht aan de kritiek uit vooral Apintie. Hij benadrukte terecht op geen enkele wijze iemand bedreigd of geintimideerd te zijn. ‘Ee groot deel van de mensen luistert slecht.’ Ook ging hij in op het feit dat SRS een staatsomroep is. 'Natuurlijk besteden we dan minder aandacht aan de oppositie', maar alle media hier hebben hun eigen achterban. 'Laat Wilfred Leeuwin, die ook voorzitter is van de Surinaamse Vereniging van Journalisten, een stuk schrijven voor Starnieuws waar zijn baas Nita Ramcharan het niet mee eens is, dan wordt het niet geplaatst hoor.'

Limburg zei verder verbaasd te zijn dat de SVJ nooit heeft gereageerd op het feit dat hij, als perschef van het Kabinet van de President, het radioprogramma 'Bakana Tori' presenteert. 'Maar, nu de Amerikaanse ambassadeur Nay op 3 mei, de Internationale Dag van de Persvrijheid, heeft gereageerd op persvrijheid en kritiek heeft geuit op mij, dan komt de SVJ wel met een reactie.’

Apintie wil excuses van Limburg
Apintie heeft vrijdagmiddag 4 mei een onderhoud gehad over de kwestie ‘Limburg’ met de vice-president, Robert Ameerali. Namens Apintie waren presentatrice Willy Alberga en directeur Charles Vervuurt aanwezig. ‘Wij hebben een probleem met de wijze waarop de woordvoerder van de president de media en Apintie bejegend’, aldus Alberga in een reactie. Ook beweerde zij dat Clifton Limburg ‘constant beledigend bezig is’ en dat dat moet ophouden.

Journalistieke vak niet begrepen....
Uit die reactie blijkt dat de mediamensen bij Apintie het journalistieke vak en de basis van vrijheid van meningsuiting niet begrijpen.  De twee hier geplaatste brieven van Apintie aan de vice-president waren niet op zijn plaatst, te zwaar aangezet en nogal overtrokken qua inhoud. Het zou Apintie sieren om excuses aan te bieden aan Limburg. Want, als er één partij  intimiderend bezig is om stemmingmakerij aan te wakkeren, dan is het Apintie. (Op 7 mei bleek dat Limburg mijn visie deelt en dat het Apintie is die excuses zou moeten aanbieden.....)

Starnieuws kinderachtig en werkt mee aan stemmingmakerij in richting Limburg
Overigens gaf Starnieuws (naar alle waarschijnlijkheid in de persoon van Wilfred Leeuwin) vrijdagmiddag - 4 mei -, na de uitzending van 'Bakana Tori' van Clifton Limburg, een kinderachtige sneer naar Limburg, om deze radiopresentator zonder enige reden eigenlijk weer zwart te maken. Het is gewoon de kift dat Limburg een 'primeur' kon melden in zijn eigen radioprogramma en dat die primeur aan de neus van Starnieuws voorbij ging:

'(...) Nadat Limbo in 'Bakana Tori' een primeur had over een persbericht van de perschef van het kabinet van de president Clifton Limburg, mocht de rest van de media vernemen dat de ambassadeur van de Europese Unie (EU) weerspreekt dat er sancties zijn getroffen tegen Suriname. De radio-statement was eveneens eerst te horen in 'Bakana Tori' waar ook het persbericht werd voorgelezen.

De Nationale Voorlichtingsdienst was niet op de hoogte van het persbericht. Dit bleek bij navraag van Starnieuws. Een half uur later, kregen de media het bericht gemaild vanuit het kabinet van de president. Limburg maakte gebruik van zijn voorkennis en kondigde de statement van de vicepresident aan in zijn programma. (...)'

Newmont in zwaar weer in Peru en Nieuw Zeeland

Amerikaans goudmijnbedrijf wil twee mijnen in Nassaugebied Suriname

02-05-2012   door: Paul Kraaijer

Paramaribo – Al een paar maanden ondervindt de Amerikaanse goudmijnmultinational Newmont Mining Corporation (Colorado) in Peru en Nieuw Zeeland veel lokaal verzet. In de Peruaanse regio Cajamarca wil het bedrijf haar Conga goudmijnproject van de grond krijgen. Maar, het gebied waar de grote goudmijn zou moeten komen, voorziet de lokale inheemse bevolking van drinkwater. Vier hoog gelegen bergmeren wil Newmont echter gaan vervangen door dumpplaatsen voor giftig mijnbouwafval en kunstmatige waterreservoirs. De inheemsen zijn bezorgd over de toekomst van hun watervoorziening en de te verwachten milieuschade.

Het verzet heeft er onder andere toe geleid, dat de regering van Peru dit voorjaar besloot om een nieuwe milieueffectrapportage te laten verrichten door drie onafhankelijke consultants uit het buitenland.

In de Cajamarca regio heeft Newmont al zo’n twintig jaar een goudmijn, Yanacocha. Toen deze mijn in het gebied kwam werden door het bedrijf nieuwe banen beloofd voor lokale bewoners en ook kregen zij de toezegging dat het mijnbouwproces het milieu niet zou verontreinigen. Beide toezeggingen is het bedrijf niet nagekomen. Banen gingen naar buitenlanders en naar bewoners uit andere regio’s en zware metalen en andere giftige stoffen werden dagelijks gedumpt in de watervoorraden van de inheemsen.

Strijd voor veilig drinkwater

De in Duitsland geboren wetenschapper Reinhard Seifert woont al meer dan 35 jaar met zijn gezin in Cajamarca en heeft zich gespecialiseerd in hydro-ecologie. Hij heeft onder andere uitgebreid onderzoek gedaan naar de effecten van goudmijnbouw op de waterbronnen in het gebied. Voor zijn kritische houding tegenover Newmont en zijn activiteiten tegen de plannen voor de Conga goudmijn, werd de wetenschapper vervolgd, bedreigd en gearresteerd. Maar, hij blijft doorgaan in zijn strijd om de komst van de Conga mijn te voorkomen.

In een op 1 mei 2012 aan twee journalisten van het het onafhankelijk internetmagazine over activisme en politiek in Latijns Amerika, Upside Down World, gegeven interview zei Seifert, dat sinds de komst van de Yanacocha goudmijn de waterbronnen in het gebied zijn vergiftigd met arsenicum en zware metalen. Vee begon tanden te verliezen en vele duizenden forellen werden dood aangetroffen in de meren en andere wateren, aldus Seifert. Ondanks dat er in Peru wetgeving is als het gaat om de hoeveelheid stoffen die industrieën mogen uitstoten of lozen, kunnen bedrijven die wetgeving eenvoudig overtreden. Seifert: ‘Er is geen controle. Daarenboven heeft Newmont rechters en politici gekocht, waardoor het bedrijf vrij kan opereren en ‘legaal’ zoals het bedrijf beweert, zonder ook maar studies te  laten verrichten naar de effecten van de mijnbouwactiviteiten op het milieu.’

Newmont en corruptie

Volgens Seifert is corruptie in Peru ‘ons dagelijks brood’. ‘De Peruviaanse staat treedt op als Newmont’s tweelingbroer. Zij zijn hetzelfde. Carlos Martinez, een oud-ambtenaar op het ministerie van Landbouw, was degene die vergunningen verstrekte aan Yanacocha om gebruik te mogen maken van onder- en bovengrondse wateren in Cajamarca. Destijds ontving hij ongeveer zevenhonderd Amerikaanse dollars per maand. Nu werkt dezelfde persoon voor Yanacocha en verdient miljoenen per jaar, terwijl Newmont niets voor het water betaalt dat zij voor haar operaties gebruikt. De voorbeelden van corruptie zijn er. Sommige rechters die werken bij het Hooggerechtshof, werken voor Yanacocha. Als we serieus willen proberen om ook maar iets op te lossen in Peru, dan moet eerst een einde worden gemaakt aan overheidscorruptie en daarna kunnen we ons pas richten op de problemen die buitenlandse goudmijnbedrijven veroorzaken.’

Milieuramp

Op de vraag hoe Newmont goud wint in haar Yanacocha mijn en hoe met het afval wordt omgegaan, antwoordt de wetenschapper dat Newmont geen goudklompen in een grot vindt, maar dat het microscopisch kleine gouddeeltjes haalt uit grote hoeveelheden modder en zand die uit de gigantisch grote open bovengrondse mijn komen. ‘Om die gouddeeltjes uit de modder te krijgen wordt een mengsel van water en cyanide gebruikt. Dat vereist zeer speciale technologie, zoals grote fabrieken die het water bewerken en afvalopslagfaciliteiten, maar dat alles is niet aanwezig in de Yanacocha goudmijn. Het water wordt dus niet volledig op de juiste manier verwerkt en het wordt gedumpt in waterreservoirs waardoor het kan lekken naar het grondwater mèt cyanide en vele andere chemische stoffen zoals arsenicum en kwik. Dit proces wordt gehanteerd in Yanacocha en zal ook in de Conga goudmijn gebruikt gaan worden. De chemicaliën die door Newmont in ons watersysteem worden gedumpt, kunnen er niet uit worden gekookt’, aldus Seifert. Volgens de Duitser is er sprake van een milieuramp. Overigens laat hij ook weten dat mijnbouwactiviteiten van Newmont in bijna alle landen van de Europese Unie, de Verenigde Staten en Argentinië verboden zijn.

Onafhankelijk milieurapport schadelijk voor Newmont

De regering van Peru publiceerde op 18 april het rapport ‘Dictamen Pericial Internacional Componente Hídrico Del Estudio De Impacto  Ambiental Del Proyecto Minero Conga (Cajamarca – Perú)’ dat in een paar maanden tijd werd samengesteld door drie buitenlandse consultants. Zij deden dat in opdracht van de regering en onder druk van inwoners van de Cajamarca regio die bezorgd zijn over de kwaliteit van hun drinkwaterbronnen met de komst van de Conga goudmijn. Er werd getwijfeld aan een door de regering goedgekeurde door Newmont zelf uitgevoerde milieueffectrapportage in oktober 2010. Eén van de belangrijkse uitkomsten van het recent en onafhankelijk uitgevoerde en verschenen onderzoeksrapport is, dat Newmont twee bergmeren ongemoeid moet laten en dat de watervoorraad in kunstmatige reservoirs vergroot moeten worden. Al langere tijd liggen de werkzaamheden in het 4.8 miljard Amerikaanse dollars kostende Conga goudmijnproject stil. Newmont besloot tot het stilleggen vanwege de aanzwellende protesten in de Cajamarca regio tegen de mijn. In februari liepen vele duizenden inheemsen in negen dagen een ‘Watermars’ vanuit de regio naar de hoofdstad Regio. Bijna wekelijks zijn er demonstraties en acties. De regering zet zelfs het leger in tegen de vele vreedzame demonstranten.
Eén van de protestleiders, Marco Arana van de organisatie  ‘Tierra y Libertad’ (‘Land en Vrijheid’), heeft gewaarschuwd dat wanneer het Conga goudmijnproject gewoon wordt voortgezet, ‘er een bloedbad zal zijn in Cajamarca’. Volgens hem is in gemeenschappen die de gevolgen van de komst van de mijn gaan ondervinden ‘een extreem hoge spanning’ aanwezig en ‘de mensen verliezen hun geduld’.

Begin mei is het nog steeds onduidelijk of Newmont haar Conga goudmijnproject wil doorzetten. De inhoud van- en conclusies in het in april uitgebrachte rapport zijn hard aangekomen bij het bedrijf en een zware tegenslag, een financiële tegenslag.

Ondergronds mijnen in Nieuw Zeeland

Naast de problemen in Peru, ondervindt het bedrijf ook lokaal verzet tegen een goudmijnplan in Nieuw Zeeland. Daar heeft het Amerikaanse bedrijf al ruim vijfentwintig jaar drie mijnen in Waihi, tussen Auckland en Tauranga: de bovengrondse mijn Martha en de ondergrondse mijnen Favona en Trio. In augustus 2011 kondigde Newmont aan om haar ondergrondse activiteiten uit te willen gaan breiden. Newmont wil onder haar Martha mijn gaan werken en een nieuwe Correnso mijn opzetten met een diepte tussen honderdertig- en driehondervijftig meter. Vanaf het moment van de aankondiging wordt Newmont met verzet, acties, demonstraties, marsen en protesten geconfronteerd, vooral georganiseerd door ‘Waihi's Distressed Residents Action Team’.

Ongeveer eenendertig woningen bevinden zich boven de voorgestelde nieuwe goudmijn en vijftien er naast. Newmont wil mensen die het dichtst bij haar operaties wonen financieel compenseren. De bewoners verlangen echter meer dan hetgeen door de Amerikanen wordt geboden. Zij willen ook dat het bedrijf gaat investeren in hun gemeenschap, ter compensatie van waardeverlies van hun eigendommen, overlast door trillingen, stof en lawaai. Het meeste verzet komt overigens volgens Newmont niet van lokale bewoners, maar van de politieke groene partij ‘Greens’.

Naast de problemen in Peru en Nieuw Zeeland heeft Newmont met verzet te maken gehad van lokale bevolkingsgroepen bij haar mijnbouwactiviteiten in Ghana en Indonesië.

Newmont in gesprek met regering Suriname
Op dit moment voert de Surinaamse regering onderhandelingen met de Amerikanen, omdat zij heel graag twee goudmijnen willen gaan opzetten in het Nassaugebied, in het oosten van Suriname. President Desi Bouterse installeerde op 6 augustus 2011 een speciaal onderhandelingsteam. Gelet op de problemen die Newmont elders in de wereld ondervindt, mag verondersteld worden dat het team van Bouterse tijdens de gesprekken met het bedrijf ook oog en oor heeft voor de diverse milieuaspecten. Het team kan feitelijk niet om het milieu heen, nu Bouterse tijdens diverse gelegenheden zich heeft uitgelaten over de schoonheid van de Surinaamse natuur en dat deze beschermd dient te worden. In het onderhandelingsteam zitten geen milieudeskundigen of een of meer vertegenwoordigers van Surinaamse natuurbeschermingsorganisaties zoals het WWF Guianas, de Suriname Conservation Foundation of Conservation International Suriname.Hoe het anno mei 2012 is gesteld met de onderhandelingen is niet bekend. De voorzitter van het onderhandelingsteam, Henk Ramdien, liet in januari van dit jaar weten dat gesprekken met Newmont worden gevoerd, na een eerste besprekingsronde in december 2011. Bij de eerse besprekingen was president Bouterse in hoogst eigen persoon nog aanwezig.

Newmont bedreiging voor unieke biodiversiteit Nassaugebied

De problemen in Peru – het aanhoudende verzet van inheemsen tegen- en het mogelijk definitief stopzetten van het Conga goudmijnproject vanwege oplopende kosten -, kunnen voor Newmont van belang zijn in de onderhandelingen met de Surinaamse regering. Gelet op het belang dat de huidige Surinaamse regering hecht aan internationale contacten en investeringen is de kans reëel dat Newmont toestemming gaat krijgen om in het Nassaugebied, dat een unieke en rijke biodiversiteit heeft, groots te gaan mijnen.

Noot:
Het artikel is ingekort op 3 mei geplaatst op de Surinaamse website GFC Nieuws en volledig op de Surinaamse website NoSpang.