 |
| (Bron foto: René Gompers/Starnieuws) |
'Op deze 8 december bloemenhulde zetten wij de eerste stap naar de daadwerkelijke verwerking van het verlies van onze 15 moedige zonen, onze Bastion voor Gerechtigheid en Vrijheid.' Dit zei Sunil Oemrawsingh, voorzitter van Stichting 8 december 1982, zondag 8 december 2019 bij de bloemenhulde ter nagedachtenis van 15 slachtoffers.
De tekst van de toespraak van Oemrawsingh, nabestaande:
'Vandaag is het ook 10 jaar geleden dat het nationaal monument Bastion Veere 8 december 1982 werd onthuld door president Venetiaan. Vandaag, 37 jaar geleden werden op deze plek waar wij nu staan 15 helden voor democratie en rechtsstaat vermoord. Het doel van de moordenaars was om daarmee ook het flikkerende licht van recht, vrijheid en democratie uit te doven. Vandaag 37 jaar geleden werden de mediahuizen Radika/ABC in brand gestoken en dagblad De Vrije Stem en het vakbondsgebouw van de moederbond werden opgeblazen, ... een aanslag op de vrije meningsuiting, het vakbondswezen en de vrije pers. De moordenaars misten hun doel en dat is bevestigd middels de rechterlijke uitspraak van 29 november. Dat de moordenaars niet in stilte het toneel wensen te verlaten, is geen verrassing. Maar, het maakt op ons geen indruk, het recht heeft gesproken!
Ja, na 37 jaar is het oordeel geveld. De stem van deze 15 zonen van Suriname, de roep voor gerechtigheid is gehoord! ... en met deze beantwoording is het resultaat, dat de wens en de strijd van deze 15 mannen ten doel had, bereikt!.. Er is een fundament gelegd voor een gezond Suriname voor alle Surinamers! Toekomstige generaties zullen hier telkens weer kracht vinden in de strijd voor versterking en behoud van datgene waar deze 15 mannen voor stierven. De grote leugen van de 20e eeuw, dat de mannen op de vlucht zijn neergeschoten, is aan diggelen geslagen door het vonnis.
In de nacht vandaag 37 jaar geleden werden deze 15 zonen van hun bed gelicht en overgebracht naar hier, het Fort Zeelandia. Zij kwamen nooit meer levend terug bij hun geliefden, maar vandaag is hun strijd gestreden en hun roep voor gerechtigheid is gehoord, ... hun gelijk is bewezen! Hun dierbaren die jaren ondanks de vele obstakels de fakkel van het geloof in gerechtigheid brandende hielden, leden onder de kwaadaardige leugencampagne die tegen hen gevoerd werd en zijn zelfs als staatsvijanden bestempeld. Grove leugens werden als redenen voor het vermoorden van deze helden verspreid, onder andere dat ze met een CIA-coup bezig waren. Het lijden, 37 jaar lang, van deze nabestaanden maar ook het Surinaamse volk, is onbeschrijflijk. En vandaag zijn er velen onder hen die niet hebben mogen meemaken dat er vonnis is gewezen.
Het geloof in het zegevieren van recht en rechtvaardigheid werd ondersteund en gedeeld door de Surinaamse samenleving. Gedurende de afgelopen 37 jaar zijn wij steeds bijeengekomen met ondersteuning van religieuze leiders, mensenrechtenorganisatie en andere maatschappelijke organisaties.
De 15 helden van 8 december 1982 hebben hun leven niet voor niets gegeven. Hun offer, het hoogste offer dat een mens kan geven, is 37 jaar lang de drijvende kracht en inspiratie geweest in de strijd voor gerechtigheid. Het heeft ons ook 37 jaar lang steeds meer doen beseffen hoe belangrijk de rechtstaat voor ons is.
Vandaag wanneer de moorden van 8 december 1982 geresulteerd hebben in een vonnis, is het passend deze helden de juiste plaats te geven in onze geschiedenis. Hun nalatenschap zal voor altijd een inspiratie voor onze samenleving en alle komende generaties zijn. Het zal ons steeds herinneren om niet te zwijgen wanneer wij moeten spreken. Om nimmer de strijd te laten varen voor behoud van onze vrijheid, recht en rechtvaardigheid.
Hier staand vandaag beseffen wij ook,... dat wij nimmer mogen en kunnen opgeven in deze strijd. Voor onze echtgenoten, vaders, broers, zonen, die ons zo wreed toen zijn ontnomen, is nu het moment gekomen dat hun moordenaars onomstotelijk zijn geïdentificeerd en veroordeeld,... een lang verdiende gerechtigheid is hen geschonken. Hun roep voor gerechtigheid,… die begon in 1982,... en luid klonk binnen deze muren, op deze plek en weergalmde in heel ons land en buiten onze grenzen, is gehoord en beantwoord door drie dappere vrouwen in de burgerkamer, moedige rechters in de militaire kamer, onze eigen Surinaamse Krijgsraad met een onweerlegbaar vonnis. Deze 15 mannen mogen met trots vanuit de hemel naar ons hier kijken vandaag. Rust is nu hun deel! Maar onze taak is nog niet volbracht.
Wij staan hier vandaag met een ander gevoel, een ander gevoel omdat de waarheid van 8 december 1982 enige dagen geleden is bevestigd door gerechtelijk vonnis. Met een ander gevoel omdat het Suriname waar onze 15 helden in geloofden tot hun dood, vandaag vorm begint te krijgen. Het is een nieuwe dag! Deze 15 grote zonen van Suriname geloofden in een Suriname waar burgers vrij waren, vrij een mening te vormen, vrij van mening te verschillen. Een Suriname waar recht en wet voor iedereen geldt en waar gerechtigheid toonaangevend is.
Zij wilden dat voor ons allemaal en gaven daar op hun eigen manier inhoud aan. Op deze 8 december bloemenhulde zetten wij de eerste stap naar de daadwerkelijke verwerking van het verlies van onze 15 moedige zonen, onze Bastion voor Gerechtigheid en Vrijheid. Wij zetten ook de eerste stap in het eren van hun nalatenschap als basis voor een nieuw begin voor ons als families maar ook als samenleving. De gerechtigheid is herrezen in onze samenleving en verspreid een versterkend licht dat alle duisternis zal doen vervagen, zal doen verdwijnen.
Het offer toen gebracht in 1982 , in die zeer ondemocratische en angstige periode in ons land, luidde het einde in van die duistere periode toen... en vandaag, vandaag opent het uitgesproken en onuitwisbaar vonnis de deur voor onze samenleving naar dat Suriname waar zij toen al voor vochten, een Suriname gestoeld op vrijheid, democratie en gerechtigheid. Het was een cruciaal moment toen .. en het is een cruciaal moment nu!
En elke stap over die drempel, wi sa memre den! Gesterkt door hun onwrikbaar geloof in ons land en versterkt met onze ervaring. Wi sa memre den. De gijzeling van onze toekomst door een moorddadig verleden is voorbij! Zij brachten het hoogste offer en wij zien het licht! Dit is niet het einde, dit is een nieuw Begin. Vanaf nu zullen wij elke 8 december bijeenkomen om deze helden van Suriname en alle anderen die hetzelfde gedachtegoed uitdragen te memoreren en te eren en te herbevestigen dat de strijd voor vrijheid, democratie en rechtsstaat, de waarden waarvoor zij het hoogste offer brachten, dat die strijd een nimmer eindigende strijd is. En dat wij die, ook nu na 37 jaar zullen voortzetten voor het land waar zij zo ontzettend veel van hielden.
Hier staand vandaag beseffen wij ook,... dat wij nimmer mogen en kunnen opgeven in deze strijd. Voor onze echtgenoten, vaders, broers, zonen, die ons zo wreed toen zijn ontnomen, is nu het moment gekomen dat hun moordenaars onomstotelijk zijn geïdentificeerd en veroordeeld,... een lang verdiende gerechtigheid is hen geschonken. Hun roep voor gerechtigheid,… die begon in 1982,... en luid klonk binnen deze muren, op deze plek en weergalmde in heel ons land en buiten onze grenzen, is gehoord en beantwoord door drie dappere vrouwen in de burgerkamer, moedige rechters in de militaire kamer, onze eigen Surinaamse Krijgsraad met een onweerlegbaar vonnis. Deze 15 mannen mogen met trots vanuit de hemel naar ons hier kijken vandaag. Rust is nu hun deel! Maar onze taak is nog niet volbracht.
Wij staan hier vandaag met een ander gevoel, een ander gevoel omdat de waarheid van 8 december 1982 enige dagen geleden is bevestigd door gerechtelijk vonnis. Met een ander gevoel omdat het Suriname waar onze 15 helden in geloofden tot hun dood, vandaag vorm begint te krijgen. Het is een nieuwe dag! Deze 15 grote zonen van Suriname geloofden in een Suriname waar burgers vrij waren, vrij een mening te vormen, vrij van mening te verschillen. Een Suriname waar recht en wet voor iedereen geldt en waar gerechtigheid toonaangevend is.
Zij wilden dat voor ons allemaal en gaven daar op hun eigen manier inhoud aan. Op deze 8 december bloemenhulde zetten wij de eerste stap naar de daadwerkelijke verwerking van het verlies van onze 15 moedige zonen, onze Bastion voor Gerechtigheid en Vrijheid. Wij zetten ook de eerste stap in het eren van hun nalatenschap als basis voor een nieuw begin voor ons als families maar ook als samenleving. De gerechtigheid is herrezen in onze samenleving en verspreid een versterkend licht dat alle duisternis zal doen vervagen, zal doen verdwijnen.
Het offer toen gebracht in 1982 , in die zeer ondemocratische en angstige periode in ons land, luidde het einde in van die duistere periode toen... en vandaag, vandaag opent het uitgesproken en onuitwisbaar vonnis de deur voor onze samenleving naar dat Suriname waar zij toen al voor vochten, een Suriname gestoeld op vrijheid, democratie en gerechtigheid. Het was een cruciaal moment toen .. en het is een cruciaal moment nu!
En elke stap over die drempel, wi sa memre den! Gesterkt door hun onwrikbaar geloof in ons land en versterkt met onze ervaring. Wi sa memre den. De gijzeling van onze toekomst door een moorddadig verleden is voorbij! Zij brachten het hoogste offer en wij zien het licht! Dit is niet het einde, dit is een nieuw Begin. Vanaf nu zullen wij elke 8 december bijeenkomen om deze helden van Suriname en alle anderen die hetzelfde gedachtegoed uitdragen te memoreren en te eren en te herbevestigen dat de strijd voor vrijheid, democratie en rechtsstaat, de waarden waarvoor zij het hoogste offer brachten, dat die strijd een nimmer eindigende strijd is. En dat wij die, ook nu na 37 jaar zullen voortzetten voor het land waar zij zo ontzettend veel van hielden.
Op hun vleugels... Suriname Verhef U!'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten