'Machthebbers schromen niet bedreigende taal te uiten en corruptie en machtsmisbruik zijn manifest' 'Ik wil niet heel Suriname typeren als een vijandige omgeving. Duidelijk is wel dat er verval van waarden en normen is en dat dit verval aan de top van de samenleving begint en doorsijpelt naar beneden. Dat machthebbers niet schromen bedreigende taal te uiten enkel uit machtsbehoud terwijl corruptie en machtsmisbruik manifest zijn. De vijandige omgeving uit zich ook in het gebrek aan vertrouwen in de toekomst. Mensen maken zich zorgen over de schulden die nu worden gemaakt, maar die onze kleinkinderen nog zullen moeten aflossen.'
'Suriname is niet langer die zorgeloze samenleving van weleer. En als mensen toch lachen dan moeten we niet vergeten dat a no ala pir’ tifi na lafu', aldus bisschop Karel Choennie in zijn kerstpreek vandaag, woensdag 25 december 2019.
De rode draad van zijn preek was volgens Starnieuws: De liefde in het huwelijk en in het gezin.
'Kerstfeest is onlosmakelijk verbonden met de liefde in het huwelijk en het gezin. In een warm en hecht gezin zullen de lichtjes van de kerstboom hun magische uitwerking niet missen en zal het eten bijzonder smaken. Het is de saamhorigheid die de kerstdiners zo bijzonder maakt. Waar er ruzie en onenigheid heersen, daar zullen in deze dagen de pijn en de eenzaamheid verpletterend zijn. Bij het woord liefde mogen wij niet enkel denken aan de romantische liefde tussen echtgenoten of de natuurlijke aantrekkingskracht tussen ouders en kinderen, en broers en zusters. Op de eerste plaats zegt Paulus dat de liefde geduldig is.'
5115f584d1edcebf7e68c441756acf4c by Suriname Mirror on Scribd
'Bij een gouden bruiloft somde een vrouw de drie eigenschappen op die nodig zijn voor een gelukkig huwelijk. Ze zei: op de eerste plaats geduld, op de twee plaats geduld en op de derde plaats geduld. Dit geduld komt tot uitdrukking wanneer een persoon zich niet laat leiden door impulsen en het vermijdt in de aanval te gaan. Het vraagt nogal wat om jouw impulsief gedrag onder controle te brengen. Bijna instinctief of in een reflex gaan wij in de aanval wanneer wij iets in iemand niet kunnen verdragen. Geduldig zijn betekent niet dat wij ons voortdurend slecht laten behandelen of fysieke agressie verdragen of het toelaten dat wij als object worden behandeld.'
'Ik denk dat wij in Suriname heel hoog scoren op de wereldranglijst van huiselijk geweld en een machocultuur. Hier zien wij hoe impulsief gedrag diepe wonden kan slaan. Het probleem wordt vergroot wanneer wij denken dat mensen volmaakt zijn. Niemand is volmaakt. Als we wachten op de volmaakte man of vrouw zullen wij nooit trouwen. Wanneer we kunnen accepteren dat wij niet volmaakt zijn, kunnen we beter de gebreken of de splinter in het oog van de ander verdragen. Wanneer mensen zichzelf macho of oppermachtig voelen, plaatsen ze zichzelf in het centrum en verlangen dat alleen hun wil gedaan wordt. Wanneer dat niet gebeurt dan verliezen zij hun geduld en worden agressief. Mensen die geen geduld kunnen opbrengen worden uiteindelijk antisociaal, kunnen hun impulsen niet onder controle houden en veranderen het gezin in een slagveld.'
'De liefde praalt niet en doet niet verwaand. IJdelheid is een hevig verlangen zich superieur te tonen om indruk te maken op de ander met een pedante en vrij agressieve houding. Wie liefheeft vermijdt het om zichzelf in het middelpunt te plaatsen. Mensen die pralen of verwaand zijn, doen zich groter voor dan ze in werkelijkheid zijn. Het is een obsessie om de eigen kwaliteiten te laten zien waarbij men de werkelijkheid uit het oog verliest. Het ergst zijn deze eigenschappen in mensen die zich christen noemen, maar neerzien op huisgenoten die weinig in het geloof zijn gevormd of weinig of niet naar de kerk gaan. In het gezinsleven mag de logica van heerschappij van de een over de ander niet heersen of de wedijver om te zien wie het intelligentst of het machtigst is, omdat deze logica een eind maakt aan de liefde.'
'Liefde brengt ons ertoe om onze kwaliteiten ten dienste te stellen van de ander en nederig te blijven, vooral tegenover huisgenoten. Als wij de boosheid lang genoeg koesteren verandert die in wrok. We blijven het kwaad aanrekenen en worden wraakzuchtig. Wrok brengt ons ertoe de ander niet meer te zien zoals die is. We worden wantrouwig en veronderstellen kwade bedoelingen in ieder woord of handelen van de ander. Zo’n sfeer in huis is funest, de liefdesband gaat kapot en het gezin valt uiteen. Wrok is zichzelf vernietigen of vergif innemen in de hoop dat je vijand zal sterven. De enige weg hieruit is de vergeving. Het is geen eenvoudige weg, omdat het een enorme offerbereidheid van ons vraagt. Het vraagt om een eerlijke dialoog waar mensen naar elkaar willen luisteren, schuld bekennen, vergeven en verzoenen.'
'Wie de lange en moeilijke weg van vergeving en verzoening gaat, vindt uiteindelijk een vrede van kerst die alle begrip te boven gaat en kan zich verheugen in de ander. Wanneer je je verheft tot het niveau van liefde, van haar grote schoonheid en macht, dan ben je in staat de zondige systemen te veranderen en de zondaar lief te hebben. In het gezinsleven moet men deze kracht van liefde cultiveren, die het mogelijk maakt te vechten tegen het kwaad dat het bedreigt.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten