COLUMN: Journalistieke kwalitatieve basis en tijd en geld ontbreken Surinaams journaille plaatst onderzoeksjournalistiek op voor haar te hoge ladder
Voor onderzoeksjournalistiek ontbreekt in Suriname een gedegen journalistieke basis. Immers, het land heeft geen kwalitatief goede en objectieve journalisten. Een echte journalist is dat 24 uur per dag, 7 dagen in de week en moet het leuk vinden om ook buiten kantooruren te werken aan artikelen en onderzoek te doen, ongeacht de hoogte van zijn/haar salaris. Een echte journalist creëert zijn eigen energie en tijd om zich te storten op onderzoek voor een artikel. De eerste echte Surinaamse journalist en zeker onderzoeksjournalist moet nog geboren worden. De doorsnee Surinaamse journalist is en schrijft oppervlakkig en ongeïnteresseerd, dat stralen negen van de tien artikelen uit.
Al in juli 2008 zei huidig eigenaresse van Starnieuws Nita Ramcharan: 'Ze moeten gewoon alles doen, van 1 juli tot hindostaanse immigratie. De journalist stelt dat als je over iets wilt schijven je onderzoek moet doen, maar dat dit over het algemeen niet haalbaar is. Een goede journalist gaat altijd proberen om waarover die schrijft onderzoek te doen. Eigenlijk moet dat gewoon. Het zou een levenshouding moeten zijn dat je niet schrijft over iets waar je niet genoeg onderzoek naar hebt gedaan. Maar, ik kijk meer naar hoe komt het dat dit niet gebeurt.' Volgens haar wordt over het algemeen toch wel veel gevraagd van een journalist en zijn er niet genoeg journalisten om diepgang te kunnen creëren. Zij zegt niet goed te praten dat journalisten zich niet genoeg verdiepen, maar zegt: 'Er is zoveel om te doen en er zijn maar weinig journalisten om alles te doen.' (Bron:
Zogenaamd...
Nu en dan zijn er initiatieven om onderzoeksjournalistiek leven in te blazen. Zo startte de Surinaamse Vereniging van Journalisten (SVJ) 1 oktober 2018 met een zogenaamde drie maanden durende 'opleiding onderzoeksjournalistiek'. Gedurende de cursus werden zogenaamde journalisten in een workshopvorm getraind in het onderzoeken van milieuvraagstukken zoals klimaatverandering, kleinschalige goudwinning, hernieuwbare energie, afvalwater, biodiversiteit en milieubeleid met de bedoeling tot een duurzame oplossing te komen voor dergelijke vraagstukken. Deze zogenaamde opleiding werd voorbereid door zogenaamd milieuspecialiste (lees: https://suriname-tribune.blogspot.com/2013/06/surinaams-journaille-krijgt-les-over.html) en vermeend onderzoeksjournaliste Rachael Van Der Kooye, docente aan de zogenaamde, twijfelachtige, Academie voor Hoger Kunst en Cultuur Onderwijs. Slechts 13 cursisten namen deel aan de training.....
Maar, was het nu een opleiding, cursus of simpelweg een reeks workshops? Daarnaast richtte de SVJ zich slechts op milieu gerelateerde issues, terwijl serieuze onderzoeksjournalistiek veel meer moet zijn dan dat. Ook zouden media ruimte en financiën moeten vrijmaken willen ze werkelijk dat journalisten de tijd krijgen om onderzoeksartikelen te schrijven. Opmerkelijk is overigens, dat de cursus als doel had tot een duurzame oplossing te komen voor dergelijke milieu-vraagstukken. Curieuze doelstelling, te denken dat Surinaamse 'klaargestoomde onderzoeksjournalisten' door hun berichtgeving kunnen zorgen voor een duurzame oplossing van grootse milieuproblemen als klimaatverandering en kleinschalige goudwinning. De SVJ en de cursusleidsters leefden een illusie, een hoog gegrepen onwerkelijkheid..
Symposium of 'opfriscursus'- Tja, zo simpel kan in essentie onderzoeksjournalistiek zijn!
Op 6,7 en 8 juni 2019 werd het symposium ‘Check check & double check’ gehouden over onderzoeksjournalistiek in Suriname en de Antillen. Er werden trainingen en workshops gehouden. 'Het is goed als journalisten een opfriscursus volgen en nieuwe instrumenten aangereikt krijgen' zei Hennah Draaibaar, journaliste (oud-correspondente voor de NOS) en directrice van organisator Back Lot Academy. Voor aanvang van het zogenaamde symposium zei Draaibaar, 'Het is niet aan mij om het journalistieke veld te beoordelen.' Veelzeggend, want ook zij moet weten hoe belabberd, kwalitatief slecht dat veld is. Ze wil, durft, kennelijk haar vingers niet branden aan collega's.
Hoofdspreker was Christiaan Triebert, nu 'visual investigator' bij The New Yorks Times. Hij studeerde in 2016 af in Conflict Studies aan King’s College in Londen, is journalist en werkt ook voor het onderzoekscollectief Bellingcat, waar hij onderzoek doet door gebruik te maken van open bronnen zoals beelden van social media, webcams en Google Maps, tja, zo simpel kan in essentie onderzoeksjournalistiek zijn!
De uitgever van Parbode, Nederlander Jaap Hoogendam, sprak over zijn verschillende onderzoeksverhalen. Terecht, immers hij en zijn blad zijn de enigen in Suriname die tijd, ruimte en middelen hebben om aan serieuze, echte onderzoeksjournalistiek te doen....Het blad publiceert maandelijks interessante verhalen, objectief, gedegen
'Het probleem is dat onderzoeksjournalistiek duur is'
SVJ-voorzitster Carla Boëtius zei in haar toespraak bij de opening van het symposium over onderzoeksjournalistiek, dat 'het probleem is dat onderzoeksjournalistiek duur is, waardoor media-eigenaren vaak niet geneigd zijn om daarin te investeren.' De SVJ gaat na op welke manier er fondsen kunnen worden gecreëerd om onderzoeksjournalistiek te stimuleren. 'In Suriname met zijn kleinschaligheid, waar bijna een ieder elkaar kent, blijft het een uitdaging om artikelen, waaraan gedegen onderzoek vooraf is gegaan, te publiceren.'
Allemaal leuk en aardig, maar de basis ontbreekt
Maar, workshops, trainingen, cursusjes en een 'symposium' organiseren is allemaal leuk en aardig, maar als de solide betonnen basis ontbreekt – (kwalitatief goede, objectieve) – de gedreven, serieuze 24/7 journalist, zijn al die goedbedoelde initiatieven losse flodders die hun doel missen, die tot niets leiden, zeker niet tot de te hoog gegrepen onderzoeksjournalistiek waarvoor directies van mediabedrijven tijd en geld moeten vrijmaken voor hun redacties!
Hoogachtend,
Op 6,7 en 8 juni 2019 werd het symposium ‘Check check & double check’ gehouden over onderzoeksjournalistiek in Suriname en de Antillen. Er werden trainingen en workshops gehouden. 'Het is goed als journalisten een opfriscursus volgen en nieuwe instrumenten aangereikt krijgen' zei Hennah Draaibaar, journaliste (oud-correspondente voor de NOS) en directrice van organisator Back Lot Academy. Voor aanvang van het zogenaamde symposium zei Draaibaar, 'Het is niet aan mij om het journalistieke veld te beoordelen.' Veelzeggend, want ook zij moet weten hoe belabberd, kwalitatief slecht dat veld is. Ze wil, durft, kennelijk haar vingers niet branden aan collega's.
 |
| Christiaan Triebert |
De uitgever van Parbode, Nederlander Jaap Hoogendam, sprak over zijn verschillende onderzoeksverhalen. Terecht, immers hij en zijn blad zijn de enigen in Suriname die tijd, ruimte en middelen hebben om aan serieuze, echte onderzoeksjournalistiek te doen....Het blad publiceert maandelijks interessante verhalen, objectief, gedegen
'Het probleem is dat onderzoeksjournalistiek duur is'
SVJ-voorzitster Carla Boëtius zei in haar toespraak bij de opening van het symposium over onderzoeksjournalistiek, dat 'het probleem is dat onderzoeksjournalistiek duur is, waardoor media-eigenaren vaak niet geneigd zijn om daarin te investeren.' De SVJ gaat na op welke manier er fondsen kunnen worden gecreëerd om onderzoeksjournalistiek te stimuleren. 'In Suriname met zijn kleinschaligheid, waar bijna een ieder elkaar kent, blijft het een uitdaging om artikelen, waaraan gedegen onderzoek vooraf is gegaan, te publiceren.'
Allemaal leuk en aardig, maar de basis ontbreektMaar, workshops, trainingen, cursusjes en een 'symposium' organiseren is allemaal leuk en aardig, maar als de solide betonnen basis ontbreekt – (kwalitatief goede, objectieve) – de gedreven, serieuze 24/7 journalist, zijn al die goedbedoelde initiatieven losse flodders die hun doel missen, die tot niets leiden, zeker niet tot de te hoog gegrepen onderzoeksjournalistiek waarvoor directies van mediabedrijven tijd en geld moeten vrijmaken voor hun redacties!
Hoogachtend,
Den Blauwvinger
10 juni 2019
Paramaribo – Suriname
Geen opmerkingen:
Een reactie posten