←Sharman: 'Mijn Cubaanse collega’s kunnen het werk niet aan' - Waterberg→: 'Er zijn juist klachten van patiënten over de artsen die in Suriname zijn opgeleid'
- 'Een veel gehoorde kreet is dat artsen hun patiënten niet aanraken'
De artsen Celsius (coalitie Assembleelid) en dochter Joy Waterberg kunnen zich niet vinden in de uitspraken gedaan door collega arts en parlementariër, Dew Sharman (VHP), over de Cubaanse medici die door de overheid zullen worden aangetrokken. Sharman heeft via media aangegeven, dat zijn Cubaanse collega’s het werk niet aankunnen. Ook hebben zij het internet nodig om te werken. Vandaar dat ze maar vijf tot zes patiënten per dag kunnen afhandelen.
De artsen Waterberg hebben op Cuba gestuurd en kunnen zich niet vinden in de zienswijze van hun collega, die zijn medische studie in Suriname heeft doorlopen. 'Wat wordt beweerd is pertinent onwaar', zegt vader Waterberg. Hij stelt. dat als een arts slabakt, dat niets met de opleiding die hij of zij heeft genoten te maken heeft. 'Overal heb je mensen die slabakken. Ik weet niet waar Sharman de informatie vandaan heeft. Mijn patiënten worden eerst onderzocht. Vervolgens trek ik een conclusie en maak een behandelplan', aldus Waterberg senior dinsdag 12 februari 2019 in de Ware Tijd.
Hij vervolgt: 'De studieboeken voor de medische opleiding op Cuba zijn geschreven door befaamde schrijvers uit Amerika, terwijl dezelfde boeken door Surinaamse artsen in hun praktijk als naslagwerk worden gebruikt.' Waterberg onderkent, dat zijn collega's uit Cuba met een taalbarrière te kampen hebben. Het gebruik van internet door die doktoren noemt hij bijscholing. Hij zegt dat er nieuwe medicamenten en nieuwe behandelmethodes zijn die bestudeerd moeten worden. Verder stelt Waterberg senior, dat er juist klachten zijn van patiënten over de artsen die in Suriname zijn opgeleid. Een veel gehoorde kreet is dat artsen hun patiënten niet aanraken.
Joy Waterberg prijst de manier waarop zij zijn opgeleid. Ze vertelt, dat de studenten op Cuba vanaf het eerste jaar in de praktijk geplaatst worden, terwijl dat in Suriname in de latere leerjaren gebeurt. 'Onder leiding van een hoofdarts mogen wij ook patiënten behandelen.' Ze merkt op dat er in Suriname geen sprake is van decentralisatie van de patiënten. Verder merkt de jonge arts op, dat de denkwijze van Surinaamse patiënten ten opzichte van de Cubaanse verschilt.
'Wij hebben geleerd in onze opleiding om de patiënt een luisterend oor te bieden. Ongeacht voor welke klacht een patiënt binnenkomt moet je lichamelijk onderzoek doen.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten