Titicacameer, grenzend aan Peru en Bolivia, sterk vervuild

(Bron foto: AFP)

'Dieren en vissen sterven in het meer en mensen zijn bang, ze nemen water uit putten of bronnen'

De oevers zijn bezaaid met afval en ongezuiverd rioolwater stroomt in zijn toeristische hotspots het meer in


Grenzend aan Peru en Bolivia, ligt het grootste zoetwatermeer van Zuid-Amerika - het Titicacameer. Maar, vandaag de dag is de ooit ongerepte watermassa verwoest door vervuiling en het is een probleem dat beide naties willen aanpakken. CGTN's Dan Collyns bericht dinsdag 25 december 2018 vanuit Copacabana, aan de Boliviaanse kant van het meer.

Een streep iriserend blauw markeert het Titicacameer aan de horizon. Historici zeggen, dat het meer de bakermat was van pre-Spaanse beschavingen, die al duizenden jaren oud zijn. Hun afstammelingen bevolken nog steeds de oevers van het meer, kweken net als hun voorouders veel vissen, maar er is veel veranderd. De Boliviaanse kant van het meer ziet nu elk jaar bijna 700.000 toeristen bezoeken.

Volgens de pre-Spaanse Inca-beschaving was het diepblauwe water van het Titicacameer de geboorteplaats van de zon. Nu zijn de oevers bezaaid met afval en stroomt ongezuiverd rioolwater in zijn toeristische hotspots het meer in.

Terwijl de hotels en toeristenbedrijven floreren, vertrouwen de lokale mensen op het meer voor water en zeggen ze dat ze lijden. 'De lokale bewoner wil geen water uit het meer drinken', zegt Angel Rojas, de voorzitter van het Drinkwatercomité van Copacabana.

'Er zijn veel redenen, dieren en vissen sterven in het meer en de mensen zijn bang. Nu nemen ze hun water uit putten of bronnen.'

Wetenschappers zeggen dat veel van de vervuiling huishoudelijk en industrieel afval is van de nabijgelegen steden La Paz en El Alto-in die in het meer uitmonden. Hoog gelegen op het hoogplateau van Bolivia, is de bevolking van El Alto in de laatste twee decennia uitgegroeid tot meer dan een miljoen. Het pompt meer dan 300 liter water per seconde in het Titicacameer. De mix van rioolwater, chemicaliën en zware metalen heeft de groei van een schadelijke algen gestimuleerd, die het leven verstikt. 'Dit type algen groeit natuurlijk vanwege de hoeveelheid voedingsstoffen op deze plek', zegt Heydy Montecinos, een bioloog. 'Maar, de vervuiling betekent dat er veel meer is en als het groeit, neemt de zuurstof uit het water, zodat de andere soorten sterven aan verstikking.'

Wetenschappers zeggen, dat er niet genoeg waterzuiveringsinstallaties zijn en bestaande niet worden gebruikt.

De vervuiling van het meer betekent ook dat het niet kan worden gebruikt voor het irrigeren van gewassen of het fokken van vee, wat een grote klap is in de lokale economie.

Eco-lodge eigenaar Libertad Ortega probeert eeuwenoude landbouwtradities te redden. Ze recyclet materialen en gebruikt ze om biologisch te boeren. Ze zegt dat het meer heilig is en de bron van leven voor de mensen. 'Wat we hebben gezien, is verwoestend', aldus Ortega. 'Rivieren van afval ruiken naar verval in het meer. Wat we konden opruimen was niets vergeleken met de enorme hoeveelheid afval die we zagen. De autoriteiten stonden gewoon klaar en keken naar deze ramp.'

Met internationale hulp zijn honderden miljoenen dollars besteed aan het opruimen van deze site van het VN-werelderfgoed, en Peru en Bolivia zeggen dat ze hun krachten bundelen om de vervuiling te bestrijden, maar de vraag is of het genoeg zal zijn.

(Suriname Mirror Reports/CTGN/YouTube)