 |
| (Bron foto: De Posthoorn) |
'Na de Pasen kan ik op Ameland aan de slag als manager van een camping, maar dan moet ik wel kunnen lopen'
Een mooi, opmerkelijk, verhaal vandaag, dinsdag 25 december 2018, in De Posthoorn - één van de ruim 130 huis-aan-huiskranten van de Persgroep Nederland - geschreven door Joyce Hoogland.
Aan de Sportlaan in Den Haaag komt een opvang voor dak- en thuisloze mensen die zelfstandig kunnen wonen. Dus geen verwarden of verslaafden. Het zijn mensen zoals Alan, die door pech dakloos zijn geworden en moeite hebben om vervolgens een huis en baan te vinden.
De 51-jarige Alan is nu een jaar dakloos. Zijn verhaal leest als een filmscript. Alan, uit Friesland, ging eind jaren '90 met zijn toenmalige vrouw naar Suriname. Hij was daar hoteldirecteur en had een eigen restaurant (Dok204). Na een paar jaar was hij toe aan iets nieuws. 'Ik heb journalistiek gestudeerd en ben als freelance journalist aan de slag gegaan.' Alan werkte in die tijd vooral zwart. 'Ik had geen vertrouwen in Desi Bouterse, dus ik wilde geen belasting betalen. Wanneer ik mensen kon helpen deed ik dat door ze geld te geven.' En toen begon de ellende.
Tijdens een avondje drinken maakte Alan een misstap en hij brak zijn enkel. De enkel werd verkeerd teruggezet en ook de tweede keer verprutsten de artsen het. 'Al die tijd kon ik niet werken en door de flinke dokterskosten raakte mijn geld op.' Alan had geen vertrouwen meer in de traditionele artsen en ging op zoek naar een andere oplossing. Die vond hij in een bottendokter in het binnenland van Suriname. Met een bootje trok Alan het oerwoud in. 'Toen ik daar aankwam gleed ik uit op een steen en brak weer mijn enkel. Het bot stak er zelfs uit.' De bottendokter kon Alan niet helpen, omdat hij een open wond had, hij moest eerst genezen. 'Daarna bleek dat ik een stukje bot miste, dus weer kon hij mij niet helpen.'
Na 18 maanden was zijn geld op. Zijn zus betaalde een ticket naar Nederland. Alan's dochter en zijn ex woonden in Den Haag en daarom ging hij hier in 2017 wonen. Nadat hij bij vrienden had gelogeerd werd het tijd om een eigen plek te vinden. 'Ik bleek illegaal te zijn. Ik had wel een Nederlands paspoort, maar geen adres en geen bankrekening.'
Alan wilde niet tot last zijn bij zijn vrienden en bij zijn ex kon hij ook niet terecht. Op een natte novemberdag klopte hij aan bij de Kessler Stichting aan de De La Reyweg. 'Het was elf uur en de opvang ging pas om drie uur open, ik heb dus in een bushokje zitten wachten. De langste uren van mijn leven.' Toen Alan 's middags weer voor de deur stond bleek de noodopvang vol te zijn. Gelukkig hadden de medewerkers medelijden met hem en Alan mocht binnen wachten op een vrije plek. Gelukkig bleek er een bedje leeg te zijn. 'Ik had een heel verkeerd beeld van een daklozenopvang. Toen ik binnenkwam zag ik allemaal nette mensen die op een tablet hun mail zaten te lezen. Het waren helemaal geen Swiebertjes zoals ik had verwacht.'
Alan zag het verblijf bij de opvang als een avontuur. 'Dit had ik nog nooit meegemaakt en ik verwachtte dat ik binnen een paar maanden wel een eigen plek zou hebben.' De zaak van Alan bleek lastiger in elkaar te zitten. De Sociale Dienst was bang voor fraude en hij moest aantonen waarom hij geen bankrekening in Suriname had. Dat werd nog een hele klus. En zolang Alan niet ingeschreven kon worden, kon hij ook niet geopereerd worden. Alan klinkt dan wel heel positief over de opvang, toch was het niet altijd fijn.
'Ik had geluk dat ik in de ziekenboeg mocht slapen, met 4 anderen. In de grotere slaapzaal liggen ze met 14 mensen. Daar ontstaan wel eens ruzies. Zo werd er een keer met een strijkijzer gegooid die maar net mijn hoofd miste.' Na een aantal rechtszaken werd Alan eindelijk ingeschreven bij de Sociale Dienst en nu staat hij op de wachtlijst voor een enkeloperatie. 'Ik hoop dat die in januari is, want na de Pasen kan ik op Ameland aan de slag als manager van een camping. Maar, dan moet ik wel kunnen lopen.' Alan is erg blij met de opvang van de Kessler stichting. 'Ik ben hier goed opgevangen, maar ik zou het niet nog een keer willen meemaken.'
Ter informatie:
De Telegraaf besteedde 25 oktober 2018 ook aandacht aan Alan. Zeer waarschijnlijk gaat het overigens om Alan Tijseling..... die nu en dan schreef voor de Ware Tijd en het maandblad Parbode.
 |
| https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/als-god-in-suriname~b6518fcd/ |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten