Amuay-raffinaderij van staatsoliebedrijf Petroleos de Venezuela S.A. (PdVSA) in verval

68 Jaar oude raffinaderij is nu prachtig wrak in economie verwoest door wanbeheer en hyperinflatie

De lucht draagt ​​de giftige stank van gemorste chemicaliën


Er was een tijd dat een baan bij de Amuay-raffinaderij - het kroonjuweel van het oliebedrijf van de staat Venezuela - een ticket was voor het goede leven. Petroleos de Venezuela S.A. (PdVSA). Op zijn hoogtepunt,was het de op vier na grootste oliemaatschappij ter wereld. De salarissen bij de fabriek waren hoog, de voordelen waren groot en de werknemers koesterden het aanzien van het dragen van het uniform.

'Iedereen wilde hier zijn, omdat het een uitstekende levenskwaliteit voor hun gezin betekende', zegt Emir Aguilar, die jarenlang in de private sector werkte voordat hij uiteindelijk in 2003 een baan bij de raffinaderij startte.

Nu is de 68 jaar oude raffinaderij aan het verpieteren, een prachtig wrakstuk in een economie verwoest door wanbeheer en hyperinflatie die 80% van de 32 miljoen mensen in Venezuela in armoede hebben achtergelaten, miljoenen mensen lijden honger. Een tiental rotorkranen en ander zwaar materieel staan ​​in verval. Lege olievaten nestelen de doorgangen van de raffinaderij. De lucht draagt ​​de giftige stank van gemorste chemicaliën.

De ooit verzorgde recreatiegebieden van de naastgelegen werknemersappartementen zijn nu verstikt door onkruid.

Een baan hier heeft niet langer veel waarde. Van de 4.000 werknemers op de loonlijst in 2010 is meer dan de helft gestopt en vakbondsfunctionarissen zeggen, dat een meerderheid van hen het land is ontvlucht, samen met meer dan 2 miljoen Venezolanen die op zoek zijn naar een beter leven in Colombia, Peru, de VS of elders.

Aguilar is een procesoperator, die helpt het raffinageproces te volgen terwijl ruwe olie door drie distilleerders gaat. Elke ochtend wandelt hij zo'n drie kilometer om bij de fabriek te komen - een pendel die hij ooit met een bedrijfshuttle maakte, voordat die voorziening werd gestaakt. Zijn diensten zijn acht uur, maar hij werkt vaak dubbel als andere werknemers niet komen opdagen. Zijn salaris was ooit meer dan genoeg om voor zijn vrouw en drie kinderen te zorgen. Maar, vandaag betekent massale inflatie dat zijn loon en uitkeringen minder dan $ 4 per maand bedragen, genoeg om een ​​kilo rundvlees en een tiental eieren te kopen.

Om werknemers te behouden, is het bedrijf één keer per maand begonnen met het uitdelen van voedsel. Elke arbeider die veel is komen werken in de maand krijgt een zak met maïsmeel, bonen, bakolie, suiker en twee blikjes tonijn. 'We zijn al onze gecontracteerde voordelen, medische aandacht, de gratis cafetaria, transport naar het werk en zelfs drinkwater op het werk kwijt geraakt', zegt Aguilar. 'We krijgen alleen die zakken met eten.'

Nu 43, zegt hij dat hij niet zeker weet hoe lang hij nog op de raffinaderij zal blijven - of zelfs in Venezuela. 'Ik ben bang dat de enige optie die ik overhoud zal zijn hetzelfde pad te volgen dat duizenden van mijn collega's hebben gevolgd.'

Zijn vader had in de fabriek voor hem gewerkt en de baan was een jeugddroom geweest.

Olie is lang de belangrijkste motor van de Venezolaanse economie geweest. De productie piekte in 2008 met 3.5 miljoen vaten per dag. Tussen 2016 en 2017 daalde het met 43% tot 1.2 miljoen vaten per dag, en het International Energy Agency, een in Parijs gevestigde denktank die de wereldwijde olieproductie volgt, voorspelde onlangs verdere dalingen in de komende maanden.

Petroleos de Venezuela importeert nu verschillende brandstoffen om het land te helpen aan enkele van zijn basisbehoeften te voldoen. De ineenstorting ervan vloeide voort uit een inzinking van de wereldolieprijzen, een tekort aan arbeiders, wanbeheer, politiek en Amerikaanse sancties die het moeilijk hebben gemaakt om raffinaderijen en andere infrastructuur te onderhouden. Als gevolg hiervan bevindt de Venezolaanse economie zich nu in haar vierde recessiejaar. Aguilar traceert de achteruitgang van de olie-industrie tot 2003, toen toenmalig president Hugo Chavez 20.000 arbeiders ontsloeg van de staatsoliegigant die in staking waren.

Het was een dramatisch verlies van technische expertise en ervaring. Veel van de arbeiders die sindsdien werden ingehuurd waren ongeschikt en kregen hun baan vanwege de connecties met de regerende partij van de United Socialist, aldus vakbondsfunctionarissen. Een andere klap kwam in 200, toen Chavez tientallen particuliere oliemaatschappijen onteigende, waaronder veel in de VS gevestigde bedrijven die in Venezuela opereren. Het resultaat was een sterke afname van buitenlandse investeringen. Lang geleden waren het Amerikaanse ingenieurs die in de jaren negentig het land hebben geholpen met het oplossen van de problemen van het verpompen en verwerken van de teerachtige 'zware olie' in de Orinoco Belt-reservaten in het oosten van Venezuela.

De fabriek in Amuay was ooit de derde grootste raffinaderij ter wereld. De productie is nu minder dan 30% van zijn piek van 645.000 vaten per dag. Het is nooit volledig herbouwd sinds een explosie in 2012 en brand er 47 mensen werden gedood en 160 gewond raakten.

(Bron foto: AP/Oges)

Veroorzaakt door een onopgemerkt gaslek, elimineerde de ramp 11 brandstofopslagtanks en acht grote gascontainers. Veel van de slachtoffers hadden in een naastgelegen flatgebouw of de politiebarak geslapen. Het duurde vier dagen om het vuur te doven. 'Ik heb die hele ochtend gehuild voor alles wat we verloren in een tragedie die vermeden had moeten worden', zei Aguilar, die thuis was toen de explosie plaatsvond.

Aguilar zegt, dat hij zich zorgen maakt over de veiligheid op het werk, omdat gasdetectoren die zijn ingesteld om werknemers te waarschuwen voor gevaarlijke emissies, maandenlang niet hebben gewerkt. Hij zegt, dat hij zich geen zorgen maakte over de mogelijke gevolgen van het praten met een verslaggever over problemen in de fabriek, omdat Petroleos de Venezuela het zich niet kan veroorloven om meer werknemers te verliezen. 'Het is erg moeilijk voor hen om een slaaf te bevrijden. Ik ben een van de weinige ervaren operators die nog in de raffinaderij zitten.'

(Suriname Mirror/The Los Angeles Times)