Iets minder dan twee weken geleden schreef ik een stuk getiteld: “Gloria Wekker ONTMASKERD: haar werk blijkt aantoonbare nepwetenschap.” In dit stuk dook ik in het boek “White Innocence: Paradoxes of Colonialism and Race” om, aan de hand van de bewijsvoering die Gloria Wekker in dat boek gebruikte om haar punt over het “Nederlands cultureel archief” te maken, aan te tonen dat deze mevrouw niet beschouwd moet worden als wetenschapper maar eerder als een ideologisch gemotiveerde activist. Wie mijn eerste stuk niet gelezen heeft raad ik sterk aan dat alsnog te doen, aangezien dit stuk hierop verder bouwt. Dit schrijft 'Russells Teapot' op Saltmines.nl.
Over het algemeen werd dit artikel zeer positief ontvangen en breed gedeeld, waarvoor natuurlijk duizendmaal dank. Uiteraard kreeg ik ook de nodige kritiek, omdat ik in mijn stuk niet alleen Gloria Wekker aanviel maar ook de bredere academische subcultuur van ideologisch gemotiveerde nepwetenschappers waar ze deel van uitmaakt. Omdat sommige kritiek redelijk genoeg was, heb ik besloten nog een stuk te schrijven waarin ik deze kritiek beantwoord.
Op naar de kritiek dus.
Drogredeneringen en uitvluchten
Ten eerste was opvallend dat bijna alle kritiek afkomstig was van mensen die zelf werkzaam zijn in sociale wetenschapsgebieden en geesteswetenschappen, mensen die vergelijkbare onderwerpen bestuderen als Gloria Wekker. Het wemelde van de sociaal filosofen, Urban Studies studenten, sociologen en sociaal psychologen in mijn Twitter-timeline.
Het merendeel van de argumenten was helaas zwak. Veel variaties op “je begrijpt het niet,” zonder toelichting wát ik dan niet begrijp. Natuurlijk ook het voorspelbare “je hebt ongelijk omdat je een witte man bent en dus verblind wordt door je privileges!” Mensen die klagen dat ik onder een pseudoniem schrijf, alsof mijn argumenten daarmee minder geldig worden. Of mensen die leeslijsten van “grote filosofen” delen die ik dan door zou moeten lezen omdat daarin wordt uitgelegd dat mijn opvatting van “wetenschap” niet klopt. Een beetje de (pseudo-)intellectuele versie van “Google het maar,” waar je uitgelegd krijgt dat je ongelijk hebt, maar dat je zelf maar de argumenten bij elkaar moet zoeken waaróm je ongelijk hebt.
Pogingen tot ‘poisoning the well‘ waren ook niet van de lucht, in de zoektocht naar excuses om niet over de inhoudelijke kritiek na te hoeven denken. Bijvoorbeeld door te stellen dat alle kritische reacties op Wekker gewoon politiek gemotiveerd zijn omdat Wekker links is, en helemaal niet komen doordat Wekker, zoals ik heb aangetoond, gewoon feiten verzint, conclusies trekt door vanuit anekdotisch bewijs zonder onderbouwing te generaliseren, of stellingen onderbouwt door naar bronnen te verwijzen die die stellingen niet ondersteunen.
Dit waren de eenvoudigste pogingen van veel “intellectuelen” om niet op de inhoud in te hoeven gaan en mijn conclusies te verwerpen zonder inhoudelijk op de onderbouwing in te hoeven gaan.
Dat zoveel academici dit soort opzichtige drogredeneringen gebruiken om tegen mijn stuk te ageren is een trieste illustratie van een punt dat ik al in mijn eerste artikel maakte: als je een linkse mening hebt, hoef je blijkbaar niet te kunnen denken om academicus te worden in bepaalde wetenschapsgebieden. Als er iets is gebleken uit de reacties op mijn artikel, dan is het wel dat heel veel linkse academici inderdáád niet geïnteresseerd zijn in het overwegen van alternatieve standpunten: de respons is vergelijkbaar met die van leden van een religieuze cultus die hun geloofsovertuigingen verdedigen, niet met die van kritische academici die tot een beter begrip van de werkelijkheid willen komen.
De meest ontstellende reactie kwam misschien wel van Leids universitair docent Nadia Bouras, die slechts twee hele korte tweets nodig had om aan te tonen dat ze helemaal niets te zoeken heeft in de academische wereld:
Klik hier om het gehele artikel te kunnen lezen...
Ten eerste was opvallend dat bijna alle kritiek afkomstig was van mensen die zelf werkzaam zijn in sociale wetenschapsgebieden en geesteswetenschappen, mensen die vergelijkbare onderwerpen bestuderen als Gloria Wekker. Het wemelde van de sociaal filosofen, Urban Studies studenten, sociologen en sociaal psychologen in mijn Twitter-timeline.
Het merendeel van de argumenten was helaas zwak. Veel variaties op “je begrijpt het niet,” zonder toelichting wát ik dan niet begrijp. Natuurlijk ook het voorspelbare “je hebt ongelijk omdat je een witte man bent en dus verblind wordt door je privileges!” Mensen die klagen dat ik onder een pseudoniem schrijf, alsof mijn argumenten daarmee minder geldig worden. Of mensen die leeslijsten van “grote filosofen” delen die ik dan door zou moeten lezen omdat daarin wordt uitgelegd dat mijn opvatting van “wetenschap” niet klopt. Een beetje de (pseudo-)intellectuele versie van “Google het maar,” waar je uitgelegd krijgt dat je ongelijk hebt, maar dat je zelf maar de argumenten bij elkaar moet zoeken waaróm je ongelijk hebt.
Pogingen tot ‘poisoning the well‘ waren ook niet van de lucht, in de zoektocht naar excuses om niet over de inhoudelijke kritiek na te hoeven denken. Bijvoorbeeld door te stellen dat alle kritische reacties op Wekker gewoon politiek gemotiveerd zijn omdat Wekker links is, en helemaal niet komen doordat Wekker, zoals ik heb aangetoond, gewoon feiten verzint, conclusies trekt door vanuit anekdotisch bewijs zonder onderbouwing te generaliseren, of stellingen onderbouwt door naar bronnen te verwijzen die die stellingen niet ondersteunen.
Dit waren de eenvoudigste pogingen van veel “intellectuelen” om niet op de inhoud in te hoeven gaan en mijn conclusies te verwerpen zonder inhoudelijk op de onderbouwing in te hoeven gaan.
Dat zoveel academici dit soort opzichtige drogredeneringen gebruiken om tegen mijn stuk te ageren is een trieste illustratie van een punt dat ik al in mijn eerste artikel maakte: als je een linkse mening hebt, hoef je blijkbaar niet te kunnen denken om academicus te worden in bepaalde wetenschapsgebieden. Als er iets is gebleken uit de reacties op mijn artikel, dan is het wel dat heel veel linkse academici inderdáád niet geïnteresseerd zijn in het overwegen van alternatieve standpunten: de respons is vergelijkbaar met die van leden van een religieuze cultus die hun geloofsovertuigingen verdedigen, niet met die van kritische academici die tot een beter begrip van de werkelijkheid willen komen.
De meest ontstellende reactie kwam misschien wel van Leids universitair docent Nadia Bouras, die slechts twee hele korte tweets nodig had om aan te tonen dat ze helemaal niets te zoeken heeft in de academische wereld:
Een universitair docent, wanneer ze geconfronteerd wordt met inhoudelijke argumenten die tegen haar wereldbeeld ingaan.#GloriaWekker moest ik tenminste nog met een inhoudelijke analyse ontmaskeren. Mevrouw Bouras ontmaskert zichzelf gewoon.— Russells Teapot (@teapot_russells) December 22, 2017
Mooi, dat scheelt weer werk. https://t.co/OHthKSx4pw
Klik hier om het gehele artikel te kunnen lezen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten