Taalbarrière tussen startbekwame leerkrachten en hun leerlingen in het binnenland

Pedagoog Roël Resida: 'Binnenland is een praktijkschok voor pas geslaagde leerkrachten'

'Je kan leerkrachten niet pats boem sturen naar het achterland'


Pedagoog Roël Resida heeft in drie districten onderzoek gedaan naar de taalbarrière tussen startbekwame leerkrachten en hun leerlingen in het binnenland. Toen hij dertig jaar geleden van het SPI (Surinaams Pedagogisch Instituut) afstudeerde en in het Lebidotigebied moest gaan werken kon hij niet aan de slag, omdat hij geen Aucaans sprak. Jaren daarna toen hij pedagoog werd en studenten begeleidde, werd hij geconfronteerd met dezelfde klacht. Het verwondert hem, dat het probleem van tientallen jaren nog steeds speelt, aldus de Ware Tijd vandaag, vrijdag 10 november 2017. 

Hij behaalde vorige week zijn mastergraad aan het IGSR (Institute for Graduate Studies and Research) in 'Education in teacher training'.

'Het binnenland is een praktijkschok voor pas geslaagde leerkrachten. Zij weten niet waar te beginnen.' Resida stelt voor dat deze leerkrachten als reserve dienen en meelopen om ervaring op te doen. 'Je kan leerkrachten niet pats boem sturen naar het achterland.' Hij beveelt aan om op de pedagogisch instituten ook moedertalen uit het binnenland te doceren. 'Ze zouden als verplicht keuzevak gegeven kunnen worden.'

De pedagoog stelt voor dat deze leerkrachten met een bepaald keuzevak naar een gebied gemuteerd worden, waar de taal van hun keuze wordt gesproken. Hij merkt op dat de pedagogische instituten geen bijzonderheden van het binnenland meenemen in hun opleiding. Resida zegt, dat er zo nu en dan wel een educatieve dagtocht wordt georganiseerd naar het binnenland, maar dat er geen sprake is van structurele aanpak.

'Het onderzoek is op twaalf scholen in Marowijne, Brokopondo en Sipaliwini verricht. Er zijn 86 personen geïnterviewd onder wie 24 kinderen. Zij moesten een test maken die bestond uit 24 woorden met een plaatje ernaast om op te lezen of het plaatje te herkennen. Uit de 24 woorden hebben zij er gemiddeld maar veertien kunnen benoemen. Dit is voor mij een teken aan de wand. Lesgeven in het binnenland moet een samengaan gaan zijn van de moedertaal en het Nederlands, maar de moedertaal mag niet de overhand nemen.'