 |
| Gesponsord op weg naar Colombia..... (Bron foto: Oosterwolde/dWT) |
31-05-2013 Door: Paul Kraaijer
Paramaribo – Een sportief uitstapje van drie gesponsorde Surinaamse sportjournalisten naar de eerste Zuid-Amerikaanse Spelen voor sportjournalisten ofwel de ‘Juegos AIPS Americas’ (Association Internationale De La Presse Sportive) in de Colombiaanse stad Medellin, heeft mogelijk de in ruste zijnde Vereniging van Sportjournalisten in Suriname (VSJS) weer doen ontwaken.
Desney Romeo van ABC TV, Quaraisy Nagessersing van QN Sports en de Ware Tijd sportjournalist Terence Oosterwolde vertrokken vol goede moed naar Colombia om van 19 tot en met 24 mei aan die ‘spelen’ deel te nemen. Van de deelnemende sporten (zaalvoetbal, atletiek, bowlen, tafeltennis, biljarten en schaken) namen de drie Surinaamse sportjournalisten alleen deel aan bowlen.... Ze behaalden, nota bene aangevuld met de Boliviaanse sportjournalist José Espinoza, de vijfde plaats – van acht deelnemende landen - bij dit onderdeel en dat was volgens Desney Romeo zelfs een hele prestatie: ‘Een hele prestatie. Ik ben trots, omdat we geen bowlers zijn. Bowlen is iets wat wij sportjournalisten nooit doen’, zo zei hij 22 mei in de Ware Tijd.
In totaal namen ongeveer 150 journalisten uit 18 Midden- en Zuid-Amerikaanse landen deel aan deze games.
De Surinaamse journalisten vertrokken overigens ook nog eens goed gesponsord en dat liet Oosterwolde dan ook ongegeneerd in zijn eigen krant de lezers weten: ‘(...) De sportjournalisten zijn gekleed door Wim IJzer van sportwinkel Topsport. Hij voorzag de groep van een poloshirt, een T-shirt, een volledig trainingspak en een paar loopschoenen en sokken, allemaal van het merk Puma. Ook Shawn's Import and Logistics hebben de trip mogelijk gemaakt. (...)’ Enige journalistieke objectiviteit en onafhankelijkheid is bij de drie Surinaamse sportjournalisten ver te zoeken. Maar, waarom ze loopschoenen meekregen? Voor bowlen?
Romeo, Nagessersing en Oosterwolde keerden zonder welke medaille dan ook terug naar Suriname. Hun Colombiaanse collega’s wonnen bij alle takken van sport. Alleen bij schaken moest het gastland Cuba voor zich dulden.
Toch meer een leuk ‘netwerk’ uitje
Misschien was het voor de drie Surinaamse sportjournalisten toch meer een leuk uitje en kwam de sport op de tweede plaats..... Hun deelname dankten zij overigens aan de voorzitter van de vereniging van Colombiaanse sportjournalisten, Carlos Julio Castellanos, die een speciaal verzoek voor de Surinamers richtte aan de organisatie om hen deel te mogen laten nemen. Alle lidlanden van de ‘International Sports Press Association’ (AIPS) waren namelijk officieel uitgenodigd, maar de Vereniging van Sportjournalisten in Suriname functioneert al vele jaren niet meer. Toch wordt de VSJS nog vermeld op de website van de AIPS:
Wederopstanding van VSJS? De VSJS werd geleid door Romeo. Hij liet op 18 mei via de Ware Tijd weten deelname aan het sportevenement in Colombia belangrijk te vinden. ‘Omdat we de banden met de andere landen kunnen aanhalen, maar het is ook een goede gelegenheid om de vereniging te heractiveren. Ik heb al gesprekken met enkele leden gehad om de VSJS weer nieuw leven in te blazen.’
Net als Romeo vindt ook Nagessersing dat het van cruciaal belang dat de Vereniging van Sportjournalisten in Suriname nieuw leven wordt ingeblazen. ‘Dit is the point of no return. Niets gaan ons tegen kunnen houden. Eind augustus moet de VSJS er weer staan.’
‘Het is zwaar, maar ik hou vol’
‘Het is zwaar, maar ik hou vol’
Tijdens de ‘spelen’ werd Nagessersing uitgeleend aan het zaalvoetbalteam van Mexico, dat met slechts vier spelers was afgereisd naar Medellin. Ook een Colombiaan en een Braziliaan werden aan het team toegevoegd, waaruit blijkt dat niet echt gesproken kon worden van serieuze ‘spelen’.... Een echte sporter is de Surinaamse sportjournalist niet en dat erkende hij ook ruiterlijk in de Ware Tijd van 22 mei: ‘Ik sport niet zo intensief meer. Ik moet steeds alles doen om de hele wedstrijd te spelen, het is zwaar, maar ik hou vol.’ Bij het bowlen eindigde hij overigens als elfde ‘overall’.
Het is niet geheel duidelijk waarom zowel Romeo als Nagessersing vinden dat de vereniging van sportjournalisten weer nieuw leven moet worden ingeblazen. Echte argumenten daarvoor hebben zij niet aangevoerd. Het lijkt een impulsieve gedachte opgekomen tijdens een gezellig ‘uitlandig’ reisje en tijdens de contacten met ‘Latino’ collega’s die wel verenigd zijn in hun landen.
Is een VSJS nodig?
Het is niet geheel duidelijk waarom zowel Romeo als Nagessersing vinden dat de vereniging van sportjournalisten weer nieuw leven moet worden ingeblazen. Echte argumenten daarvoor hebben zij niet aangevoerd. Het lijkt een impulsieve gedachte opgekomen tijdens een gezellig ‘uitlandig’ reisje en tijdens de contacten met ‘Latino’ collega’s die wel verenigd zijn in hun landen.
Is een VSJS nodig?
Waarom dus in Suriname een slapende sportjournalistenvereniging wakker kussen, terwijl een Surinaamse Vereniging van Journalisten (SVJ) min of meer actief probeert te zijn. Natuurlijk hebben sportjournalisten bij tijd en wijle hun eigen specifieke issues. Maar, ook dan zouden zij steun kunnen zoeken bij de SVJ.
Zoals in januari 2012 toen door de sportjournalisten in een weekeinde geen berichten over voetbalwedstrijden werden uitgezonden als maatregel tegen wangedrag van de ondervoorzitter van Inter Moengo Tapoe, Ronald Kwassie, en het uitblijven van maatregelen door de Surinaamse Voetbalbond (SVB) tegen hem. Op 21 januari had Kwassie zich misdragen tegenover sportjournalist Nagessersing. Hij gebruikte vulgaire termen in bijzijn van SVB-bestuursleden en sportjournalisten. Toen Kwassie zag dat Nagessersing niet reageerde op zijn scheldkanonnade, begon hij te dreigen dat hij in zijn gezicht zou spuwen. Ook toen reageerde Nagessersing niet, wat reden was voor Kwassie om helemaal in zijn gezicht te gaan en te zeggen I wan sjie dat m'e spiet in joe M P P fesi?
Een paar weken later werd een sportjournalist van het Dagblad Suriname met de dood bedreigd door de trainer van SV Notch, Joel Martinus alias Bordeaux. De trainer zei op 18 februari 2012 – na de wedstrijd tussen Inter Moengo Tapoe en Robinhood, ten overstaan van getuigen dat de journalist doodgeschoten zou worden indien hij zonder te bellen, een bericht over hem zou plaatsen in de krant.
Een paar weken later werd een sportjournalist van het Dagblad Suriname met de dood bedreigd door de trainer van SV Notch, Joel Martinus alias Bordeaux. De trainer zei op 18 februari 2012 – na de wedstrijd tussen Inter Moengo Tapoe en Robinhood, ten overstaan van getuigen dat de journalist doodgeschoten zou worden indien hij zonder te bellen, een bericht over hem zou plaatsen in de krant.
Volgens de trainer is hij een ‘taliban’ en is hij voor niets en niemand bang. Volgens zijn bewoordingen zou hij de sportjournalist gewoon neerknallen als zijn naam in de krant zou worden genoemd. De bedreigingen werden herhaald, in het bijzijn van onder andere collega-journalisten Desney Romeo en Terrence Oosterwolde. De krant diende een klacht in bij de politie tegen de doodsbedreiging.
Surinaamse sportjournalisten kwamen eind mei vorig in jaar in conflict met voetballer Milano Koenders van NAC Breda, aanvoerder van de Suriprofs/Natio-selectie, na de wedstrijd tegen Guyana tijdens de persconferentie. Koenders verweet de pers een negatieve houding na de 1-2 nederlaag tegen de Guyanese 'B-selectie' en niet open te staan voor de vernieuwingen binnen het Surinaams voetbal. De aanwezige sportjournalisten maakten hem echter duidelijk dat hij niet met dit soort zaken op een persconferentie moest komen en dat journalisten wereldwijd vragen stellen aan de hand van hun inzichten. De geïnterviewde hoeft het daarmee dan niet eens te zijn, maar dient wel op een correcte en gepaste wijze antwoord te geven, aldus de aanwezige sportjournalisten. Verder sierde het, aldus de sportjournalisten, een aanvoerder van een nationale selectie niet op deze wijze de pers te bejegenen.
Surinaamse sportjournalisten kwamen eind mei vorig in jaar in conflict met voetballer Milano Koenders van NAC Breda, aanvoerder van de Suriprofs/Natio-selectie, na de wedstrijd tegen Guyana tijdens de persconferentie. Koenders verweet de pers een negatieve houding na de 1-2 nederlaag tegen de Guyanese 'B-selectie' en niet open te staan voor de vernieuwingen binnen het Surinaams voetbal. De aanwezige sportjournalisten maakten hem echter duidelijk dat hij niet met dit soort zaken op een persconferentie moest komen en dat journalisten wereldwijd vragen stellen aan de hand van hun inzichten. De geïnterviewde hoeft het daarmee dan niet eens te zijn, maar dient wel op een correcte en gepaste wijze antwoord te geven, aldus de aanwezige sportjournalisten. Verder sierde het, aldus de sportjournalisten, een aanvoerder van een nationale selectie niet op deze wijze de pers te bejegenen.
Koenders kreeg ook de wind van voren toen hij de ‘slechte’ kwaliteit van de grasmat de schuld voor het verlies gaf. Immers, aldus onder andere sportjournalist Nagassersing, ook Guyana speelde op datzelfde veld.
Journalisten jammeren iets te snel
Het gebeurt echter vaker in Suriname dat, welk soort journalist dan ook, journalisten problemen hebben met antwoorden die zij kregen op door hun gestelde vragen aan bijvoorbeeld politici, ministers, etcetera. Ze moeten het echter met de verkregen antwoorden doen, hoe ontevreden ze er ook over mogen zijn. Je vraagt en krijgt antwoord, soit. Wil je als journalist meer informatie in een antwoord willen horen, dan zijn er andere kanalen om die informatie alsnog te verkrijgen. Een goed journalist weet dat.
Journalisten jammeren iets te snel
Het gebeurt echter vaker in Suriname dat, welk soort journalist dan ook, journalisten problemen hebben met antwoorden die zij kregen op door hun gestelde vragen aan bijvoorbeeld politici, ministers, etcetera. Ze moeten het echter met de verkregen antwoorden doen, hoe ontevreden ze er ook over mogen zijn. Je vraagt en krijgt antwoord, soit. Wil je als journalist meer informatie in een antwoord willen horen, dan zijn er andere kanalen om die informatie alsnog te verkrijgen. Een goed journalist weet dat.
Journalisten willen hier graag een bepaalde status, respect en waardering verwerven. Met regelmaat klagen ze daarover, het gebrek aan waardering. Maar, die status, dat respect en die waardering gaan het licht pas zien, zodra de Surinaamse journalist zijn werk serieus gaat nemen en gaat werken aan een verbeterde journalistieke inhoudelijke kwaliteit van zijn of haar producten.
</
Geen opmerkingen:
Een reactie posten