Familie van terreurverdachten Naser I. en Raoul A. naar VN Mensenrechtencomité

'Mijn broers zitten al zo lang vast en wij weten gewoon niet welke kant de zaak opgaat'

'Medeverdachte Charissa Brunswijk is wel normaal behandeld en zit niet achter tralies, is het, omdat haar vader Ronnie Brunswijk is en veel geld heeft?'


De familie van de terreurverdachten Naser I. en Raoul A. heeft zich gewend tot het Mensenrechtencomité van de Verenigde Naties. Dit bevestigt de zus van de verdachten vandaag, dinsdag 26 februari 2019, in de Ware Tijd. De mannen staan terecht voor vermoedelijke voorbereidingshandelingen van aanslagen in Suriname. 

De zus vertelt dat de familie deze stap heeft genomen, omdat zij zich totaal machteloos voelt in het rechtsproces tegen de broers. De verwanten kunnen de manier waarop de rechter de zaak aanpakt niet meer aanzien. De lange tijd in voorarrest en onduidelijke bepalingen waarbij de familie in een eerder stadium is belet de zaaak te volgen, zijn voor haar de voornaamste redenen om internationale hulp in te roepen.

Naser I. en Raoul A. staan sinds juli 2017 terecht. Volgens de zus van de verdachten is Margo Waterval, lid van het VN-Mensenrechtencomité, bereid de familie te assisteren in de zoektocht naar gerechtigheid.

De zus, die namens alle familieleden praat, zegt dat ze het gevoel heeft dat zelfs de advocaten niets kunnen beginnen tegenover de rechter in het proces. 'Ik weet echt niet waarom de rechter zo omgaat met de zaak. Mijn broers zitten al zo lang vast en wij weten gewoon niet welke kant de zaak opgaat. Er worden beslissingen genomen waarvan zowel de familie als de advocaten versteld staan. Ze lijkt wel gevoelloos op bepaalde momenten.'

Ook het feit, dat medeverdachte Charissa Brunswijk wel normaal behandeld is en in tegenstelling tot de broers niet achter de tralies zit, is voor de familie vreemd. 'Is het, omdat haar vader Ronnie Brunswijk is en veel geld heeft? Verdienen wij deze behandeling omdat wij niet zoveel geld hebben om de boel om te kopen en mensen af te persen? Ik snap dit gewoon niet. De gemeenschap dient te weten wat er achter de schermen gebeurt. Het beeld dat ze heeft is niet de realiteit.'