Einde papieren Surinaamse Vereniging van Journalisten (SVJ) lijkt in zicht
'SVJ-voorzitter Leeuwin sleept de naam van de SVJ onnodig mee om persoonlijke standpunten in te nemen'
Naar het zich laat aanzien, is er een nieuwe 'journalistenbeweging' op komst. Mediawerkers aangesloten bij verschillende bedrijven zijn voorstander van deze 'revolutie' binnen de journalistiek. Al geruime tijd luidt de roep onder vakgenoten om een organisatie die daadwerkelijk opkomt voor hun belangen. Op verschillende discussiefora hebben kritische geluiden binnen de beroepsgroep aangegeven dat de huidige Surinaamse Vereniging van Journalisten (SVJ) is doodgebloed en alleen nog maar op papier bestaat, aldus de Ware Tijd zondag 13 augustus 2017.
Vernomen wordt dat de 'vernieuwers van de journalistiek' een bijeenkomst willen organiseren om een gezamenlijke visie kenbaar te maken.
De discussie over vernieuwing en heractivering van de journalistenorganisatie is weer opgelaaid nadat B-cham Chandralall in een ingezonden stuk op Starnieuws, stelt dat de SVJ niet langer gerechtigd is namens de beroepsgroep uitspraken te doen. Chandralall wees daarbij op dat de zittingsduur van drie jaar voor het huidige bestuur reeds lang overschreden is. Dit maakt het bestuur 'demissionair'. Daarom vindt Chandralall, dat voorzitter Wilfred Leeuwin geen uitspraken namens het collectief meer moet doen, maar op persoonlijke titel.
De journalist, werkzaam bij Radio 10 en freelancer bij Times of Suriname, stelt dat Leeuwin de naam van de SVJ onnodig meesleept om persoonlijke standpunten in te nemen. Leeuwin heeft in eerdere interviews keer op keer aangegeven te willen overdragen, maar dat leden niet komen opdagen als er vergaderingen worden uitgeschreven. Ook hij is bereid 'openheid van zaken te geven', zei Leeuwin recent nog in een informeel gesprek.
De trekkers van de nieuwe beweging willen in dit stadium nog niets kwijt. Vernomen wordt dat zij deze week de samenleving, die deze ontwikkeling met belangstelling volgt, hierover zullen informeren.
Noot:
En nu is het tijd voor een echte journalistenvakbond in Suriname, gespeend van vriendjespolitiek, eigen belangen en een eigenzinnige, arrogante voorzitter. Een bond die start met:
1) werk maken van de komst van een School voor de Journalistiek met gekwalificeerde en ervaren leerkrachten, met als doel de eerste echte journalisten en redacteuren af te leveren,
2) opschonen van het vermeende journalistenbestand in Suriname,
3) huidige werkzame 'journalisten' een stoomcursusje journalistiek een Nederlandse taal aan te bieden, en
4) huidige werkzame 'journalisten' ervan bewust te maken dat ze schrijven voor lezers en niet voor zichzelf, een ministerie, een politieke partij of andere bevriende contacten.
Kortom, de bezem door wat 'journalistiek' wordt genoemd in Suriname.
Tot slot, waarom heeft de ten dode opgeschreven Surinaamse Vereniging van Journalisten (SVJ) nooit een website gehad, een contactadres, een FB-pagina?
En waarom zijn nimmer SVJ-Jaarverslagen publiek gemaakt, als die überhaupt zijn geschreven.... 😉😉
