Den Blauwvinger: De onfatsoenlijke elitaire machtsklasse in Suriname negeert de burger

COLUMN: Assembleeleden en ministeries en anderen reageren niet op e-mails

Waarom hebben Assembleeleden eigenlijk een DNA-e-mailadres...?

20-09-2016  Den Blauwvinger/De Surinaamse Krant


Heeft u dat ook wel eens?

U stuurt een e-mail met een vraag of en verzoek om informatie aan een ministerie (of via een zogenoemd contactformulier op de website van een ministerie, waarop u meteen na verzending in beeld te zien krijgt dat binnen vijf werkdagen wordt gereageerd) of een lid van De Nationale Assemblee (DNA).

U stuurt een herinnering via e-mail.

Na een week nog geen reactie.

U geeft het maar op.

De overheid en politiek nemen u als burger niet serieus.

Ik begrijp nog steeds niet, waarom negen van de tien instanties, ministeries, Assembleeleden, enzovoorts niet het fatsoen hebben om te reageren op via e-mail en/of contactformulieren gestelde vragen en/of verzoeken.

Dàt is nu onbehoorlijk bestuur en dàt getuigt niet van transparantie bij overheid en politiek waar zovelen zoveel over jammeren, vooral die heren en dames in het pluche van de Assemblee.

Waarom hebben Assembleeleden een speciaal DNA-e-mailadres als zij toch niet de moeite nemen en het fatsoen hebben om te reageren?

De afstand in Suriname tussen politiek, ministeries en andere instanties en de burger is te groot. De elitaire machtsklasse in Suriname leeft op een eiland en toont geen respect voor de gewone burger.

Immers, waarom niet gewoon je werk als volksvertegenwoordiger (!) of als ministerie naar behoren doen en even de moeite nemen om te reageren op die e-mail van die burger?

Hoogachtend,

Den Blauwvinger

20 september 2016

Amsterdam-Paramaribo

Den Blauwvinger: Wanneer treedt OM op tegen boothouders die passagiers geen zwemvest verstrekken?

COLUMN: Twee kinderen van 1 en 6 jaar jong verdrinken in Cotticarivier door onverantwoordelijk gedrag volwassenen

Tijd voor een daadkrachtig optreden Justitie en vervolging voor dood door schuld – De Ware Tijd geeft moeder 1-jarig verdronken jongetje ruimte om te jammeren

17-09-2016  Den Blauwvinger/De Surinaamse Krant


Het was weer eens raak in het weekeinde van 10 en 11 september 2016. Een bootongeluk waarbij dodelijke slachtoffers te betreuren zijn, die geen zwemvest droegen. In dit geval waren het twee kinderen van slechts een en zes jaar jong die verdronken in de Cotticarivier in het district Marowijne. Nog steeds zijn boothouders en anderen nalatig en bieden hun passagiers geen zwemvesten aan. Dit soort mensen toont geen enkel verantwoordelijkheidsgevoel en biedt passagiers geen enkel gevoel van veiligheid. Daarenboven zijn er mensen die met regelmaat gebruik moeten maken van bootvervoer en weigeren te 'investeren' in de aanschaf van een eigen zwemvest.....

De politie van Moengo kreeg zondag 11 september van lokale bewoners een telefonisch melding dat er een bootongeluk had plaatsgevonden op de Cotticarivier tussen de dorpen Lantiwei en Pinatjarimi. Twee kinderen, één van 1 jaar en één van 6 jaar, werden vermist, zo werd maandag de 12e september bekendgemaakt door de afdeling Public Relations van het Korps Politie.

Volgens verklaringen van bewoners waren zij bezig passagiers per boot te vervoeren van het ene dorp naar het andere. Op een bepaald moment merkte een bootsman van een andere boot op, dat er te veel passagiers zaten in de ene boot waar de buitenboordmotor was uitgevallen. Deze bootsman snelde zich voor hulp naar bedoelde boot met inzittenden toe om enkele passagiers over te laten stappen in zijn boot. De hulpverlener naderde de andere boot echter met een hoge snelheid, waardoor er hoge golven ontstonden. De passagiers van de getroffen boot raakten in paniek. Er ontstond een woelige situatie, waardoor de boot omkantelde. De vijf volwassenen en acht kinderen die in de boot zaten kwamen in het water terecht. De twee minderjarige kinderen verdwenen echter in de rivier. Zij, en de andere opvarenden, droegen geen zwemvest.

Een in en in trieste gebeurtenis, vooral omdat de verdrinkingsdood van de twee jonge kinderen voorkomen had kunnen worden. Feitelijk moet geconcludeerd worden dat de boothouder en de volwassenen aan boord van zijn boot, waaronder de moeder van het eenjarig jongetje, schuldig zijn aan de dood van de kinderen.

Moeder 1-jarig verdronken jongetje door de Ware Tijd neergezet als 'slachtoffer', niet als schuldige

Die moeder kreeg nota bene een paar dagen later, donderdag 14 september, gelegenheid van de Ware Tijd om te jammeren over de dood van haar kindje, waar ze zelf schuldig aan is. Het is onbegrijpelijk dat de hoofdredactie van de Ware Tijd deze vrouw de ruimte heeft geboden om te jammeren en haar niet te confronteren met feit, dat zij zelf verantwoordelijk is voor de verdrinkingsdood van haar zoontje en haar niet vraagt waarom zij en haar kindje geen zwemvest droegen.

'Ik hoopte echt dat mijn baby toch even naar bovenkwam om hem te grijpen, maar ik zag mijn zoontje helaas niet meer. Ik voelde me machteloos en wist meteen dat ik mijn kind voor eeuwig heb verloren', jammert de moeder, Cynthia Pinas, in de Ware Tijd. Pinas vertelt verder dat toen ze in het water terechtkwam, zij haar kindje had vastgeklampt met haar ene hand, terwijl ze met de andere hand naar de oppervlakte probeerde te zwemmen. 'Maar op een gegeven moment snakte ik naar adem en toen ik net boven water was, is de boot, die ons kwam helpen, tegen mijn hand aangekomen, waarmee ik mijn baby vasthield. Hij is toen uit mijn handen gegleden en in de diepte verdwenen.'

De Ware Tijd schrijft vervolgens, met gevoel voor drama, maar niet voor (serieuze) journalistiek: 'Aangemoedigd door het moederinstinct heeft ze nog geprobeerd het kindje te zoeken, helaas zonder het gehoopte resultaat. Nog gaf ze niet op, want toen ze boven water kwam en door anderen werd geholpen, wilde ze weer in het water springen, maar ze werd tegengehouden. "Het kindje leefde nog toen we in de diepte waren en als de baby boven het water zou komen, weet ik zeker dat mijn kind het zou redden. Dit maakt me vreselijk droevig', snikt Pinas. '

Ongelooflijk, de wijze van berichtgeving van de Ware Tijd. Geen enkele diepgang, geen enkele kritische vraag. Dit riekt naar sensatie-journalistiek en een ziekelijke vorm van 'leedvermaak' over het ruggetje van een verdronken jongetje van slechts een jaar jong. En een jammerende moeder die door de redactie van de Ware Tijd wordt neergezet als een triest slachtoffer en niet als schuldige.....

Waarom opent OM geen strafzaak tegen boothouder en in boot aanwezige ouder(s) verdronken jonge kinderen?

Het is overigens nog steeds onbegrijpelijk, dat boothouders hun passagiers niet verplichten om een zwemvest te dragen, mits die aanwezig zijn uiteraard. Daarenboven is het onverantwoord dat volwassenen minderjarige kinderen aan boord meenemen terwijl er geen zwemvesten aanwezig zijn. De volwassenen en de betrokken boothouders zouden hierop door de autoriteiten moeten worden aangesproken en/of beboet worden. Immers, door hun onverantwoordelijk gedrag hebben zeer twee kinderen van een en zes jaar jong hun leven verloren en kan gesproken worden van dood door schuld en dus een strafbaar feit.....

Het zou goed zijn als het Openbaar Ministerie eens een sterk signaal afgeeft en overgaat tot vervolging van verantwoordelijken. Mogelijk kan een vonnis boothouders en anderen tot andere gedachten brengen, zodat gaan zorgen voor de aanwezigheid van zwemvesten aan boord van boten.

Hoogachtend,

Den Blauwvinger

16 september 2016

Amsterdam-Paramaribo

Den Blauwvinger: Limbo is de onrust stokende fantast en clown

COLUMN: Buikspreekpop van Bouterse beweert dat koersstijging complot is van oppositie

Oppositie zou 'dirigenten' en 'regisseurs in buitenland' hebben ingezet en andere spoken...

13-09-2016 Den Blauwvinger/De Surinaamse Krant


De presentator van het programma 'Bakana Tori' op de staatszender SRS, Clifton Limburg ofwel Limbo – die overigens ook nog eens als hobby het beroep van woordvoerder van het Kabinet van de President uitoefent –, staat bekend om zijn grote arrogante betweterige muil en ongenuanceerde en ongefundeerde uitspraken met als voornamelijk huichelachtig en achterbaks doel stemming te maken, de president het naar zijn zin te maken en de oppositie op vileine af te kraken. 

Dat was woensdag 7 september 2016 weer eens het geval. In zijn radioprogramma beweerde de grote muil, dat 'politieke motieven' aan de basis staan van de op de hol geslagen wisselkoers.

Daarnaast zij hij, dat een volgende fase zou zijn om mensen in protest op straat te krijgen en dat daartoe voorbereidingen worden getroffen richting oktober. Maar, dat was een dag voor de uitzending gewoon publiek gemaakt door VHP-voorzitter Chandrikapersad Santokhi in onder andere de Times of Suriname, daarmee vertelde Limbootje dus niets nieuws.

Verder zei hij daarover, dat voordat Suriname zich economisch herstelt, toegeslagen gaat worden. 'We hebben die info', zo zei de grote muil. Maar, 'die info' was dus al gewoon bij Jan en Alleman bekend. Hij sprak ook over dirigenten die zich van tijd tot tijd vervoegen bij de regisseurs in het buitenland. 'Een van hen is nu in het buitenland', aldus Limburg, zonder een naam te durven noemen, maar duidelijk verwijzend naar Santokhi die op dat moment in Nederland verbleef.

Het is typisch de grote muil om van alles en nog wat de ether in te smijten, met als doel onrust te stoken en te Zwarte Pieten in de richting van oppositionele krachten, maar namen noemen en beweringen met feiten staven dat doet deze buikspreekpop van Bouterse en de NDP niet. Dat gaat net iets te ver voor Limburg, die daarmee aantoont dat hij niets voorstelt, dat hij een clown is, een clown die alleen, als enige, om zijn eigen grappen en grollen kan lachen.

Hoogachtend,

Den Blauwvinger

13 september 2016

Amsterdam-Paramaribo

Den Blauwvinger: Er hangt een serene rust boven Suriname

COLUMN: Geen geschreeuw en gescheld, geen IMF, geen economische crisis, maar het geluid van vogels en geritsel van hagedissen

Geen Jogi, geen Gangaram Panday, geen Doekhie en geen Etnel

02-09-2016  Den Blauwvinger/De Surinaamse Krant


Er hangt een deken van serene rust boven het land.

Je hoort het 'ge-grietjebie' van de grietjebie, het gefluit van het blauwtje en gekrijs van een over vliegend groepje kleine groene papegaaien. 
Je hoort het geritsel tussen het groen van een hagedis.

Je ziet het gefladder van een vlinder.

Je geniet, van de rust.

Je voelt de brandende zon door de muren heen. 
Je hoort per ongeluk tijdens het zender-zoeken het irritante geschreeuw en gebulder van Guno Ravenberg op de staatspropaganda radiozender SRS die constant slijmt met 'Zijne Excellentie de president van de republiek Suriname Desiré Delano Bouterse' en je belandt snel bij de mooie en afwisselende muziek van alle kleuren van de regenboog en de affirmaties van Radio Zon op 107.5 FM.

Het regent zowaar even.

Het geluid, de lucht van regen in de droge tijd.....mmmmmm.

Je hoort gedonder ver weg de rust doorboren.

Je hoort de fan overuren maken.

Je weet dat de douche op je wacht.

Je hoort het water pruttelen voor een bakkie leut.

Er hangt een deken van serene rust boven het land.

Het journaille heeft tijd om 'de diepte' in te gaan.
Je hoort en ziet nauwelijks vliegerende vakantie vierende kinderen.

Je hoort niets vanaf de Waterkant.

Je hoort geen demonstrant en ziet geen protestbordje.

Je hoort het IMF niet.

Je hoort geen gejammer en geklaag over de economische situatie.

Je hoort geen gescheld en geschreeuw.

Je hoort Jogi, Etnel, Doekhie, Gangaram Panday en Mathoera en Hooghart niet.

Heerlijk,

De Nationale Assemblee en We Zijn Moedig zijn met reces..... 'We Zijn Met Reces'

Hoogachtend,

Den Blauwvinger

2 september 2016

Amsterdam-Paramaribo

Ethiek in de Surinaamse journalistiek?

'Journalisten/presentatoren' nodigen vriendjes uit om te interviewen en laten zich maar wat graag hoereren voor reclamedoeleinden

01-09-2016  Door: Paul Kraaijer


Deze week uitte de voorzitter van de Surinaamse Vereniging van Journalisten (SVJ) Wilfred Leeuwin kritiek op Assembleevoorzitster Jennifer Geerlings-Simons die zich kritisch had uitgesproken over de wijze van berichtgeving door journalisten, ook door Leeuwin. Terechte kritiek, maar tegen het zere en jammerende beentje van Leeuwin, die dus niet tegen kritiek kan. 

Maar, die SVJ-voorzitter uit zich nooit eens inhoudelijk kritisch over zijn eigen achterban, het Surinaams journaille, over het dagelijks schenden van de journalistieke ethiek. Onafhankelijk en objectief op feiten gebaseerd verslag doen.

Maar, hier zijn journalisten/presentatoren die te amicaal zijn met hun gasten in nieuwsprogramma's en in interviews voor nieuwsartikelen. Er is veelal geen afstand tussen journalist/presentator en geïnterviewde. Teveel ge-je en ge-jij. Niet geschroomd wordt om vriendjes of vriendinnetjes uit te nodigen voor een interview en om een eigen sportclub of geschreven boek te promoten of te laten promoten door de omroep of krant.


Maar, hier zijn journalisten/presentatoren die zich maar wat graag laten hoereren voor reclamedoeleinden. Natuurlijk, het is hun goed recht om te geilen op aandacht en Srd's en om rond te huppelen in een shirt van Fernandes en reclame te maken voor hun Goudse kaas (zie foto - Bron: Fernandes Agenturen/Facebook), maar het schopt een deuk in hun journalistieke betrouwbaarheid en objectiviteit.

Suriname is eigenlijk een groot dorp en daar weet het journaille zich geen raad mee. Ze weten geen afstand te bewaren tussen het professionele werk en hun persoonlijk leven.

Ethiek is ver te zoeken in het Surinaamse journalistieke veld. Daar zou de SVJ-voorzitter zijn achterban eens meer over moeten aanspreken en wellicht wat bijeenkomsten over moeten organiseren met sprekers e.d. van buiten het eigen incrowd ons-kent-ons incestueuze journalistiekje wereldje in dit dorp.