Dagblad Suriname gooit tijger, ocelot en jaguar op een hoop......

Dit artikel verscheen vanavond, woensdag 15 januari 2014, op de website van het Dagblad Suriname. Voor de duidelijkheid: er leven geen tijgers in Suriname, maar hier wordt de jaguar tijger ofwel 'tigri'genoemd. Daarenboven is de katachtige op de foto geen tijger en geen jaguar, maar een kleiner soort katachtige, de ocelot.......

UPDATE: Tien dagen later zie ik dat de webredactie de foto van de ocelot heeft verwijderd en een foto van een jaguar heeft geplaatst en verder dat het woord 'tijger' plaats heeft gemaakt voor jaguar....

Surinaams achterland negeert het zwemvest

Recente dodelijke ongelukken op rivieren geen aanleiding autoriteiten voor verscherpte controle en toezicht

Hydroloog Sieuwnath Naipal: ‘Zwemmen moet verplicht vak worden op school als onderdeel van sport’

15-01-2014 Door: Paul Kraaijer/Obsession Magazine

Paramaribo - De bekende Surinaamse hydroloog Sieuwnath Naipal, werkzaam aan de Anton de Kom Universiteit Suriname, vindt dat zwemmen verplicht moet worden op scholen als onderdeel van de sportles. Hij reageert hiermee op de recente dodelijke ongelukken op de Marowijne- en Saramaccarivier. Bij het omslaan van korjalen is een aantal mensen, waaronder twee zusjes van anderhalf en drie jaar jong, verdronken, omdat zij geen zwemvest droegen.

Naipal: ‘Daarnaast moeten er regels komen en die moeten worden nageleefd. Dit is een enorm groot werk en als het niet goed wordt aangepakt zal het ook heel inefficiënt zijn. Er moeten duidelijke richtlijnen, beleidsregels, etcetera worden geïdentificeerd, geformuleerd, die effectief zijn. Dit kan de overheid in haar eentje nog niet uitvoeren. Hulp van de gemeenschap is dus noodzakelijk. Samen kunnen we wel. Suriname is een stromend waterland. We hebben enorm veel kreken en rivieren, maar ook kanalen en gootjes. Wij hebben nooit geleerd met water te leven. Misschien hoeft dat niet, maar dan moeten we niet langs de rivier, kreken en kanalen leven.’

‘Doorsnee Surinamer kent gevaar rivieren niet’

De hydroloog stelt, dat de doorsnee Surinamer gèèn kennis draagt van het gevaar van de rivieren. ‘Ieder willekeurig persoon kan een boot aanschaffen en beginnen te varen, met of zonder een buitenboordmotor. Veel mensen die een boot instappen, gaan ervan uit dat alles goed komt, al kunnen ze niet of slecht zwemmen. Mij lijkt het, dat mensen die niet kunnen zwemmen dit als een gebrek of een minderwaardigheidscomplex zien of ervaren en dus ook een zwemvest niet aandoen. Hierbij gaat het niet om het gevaar van de rivier, maar meer om het gevaar dat de mens, de gebruiker, zich niet adequaat voorbereid heeft om veilig het water op te gaan. De gemiddelde Suriname kan ook niet zwemmen. Op scholen wordt dit niet geleerd. Bij velen heerst dan ook een angst, vooral tijdens de nachtelijke uren, met slechte verlichting op het water. Ik vind dat voorlichting voorlichting is, maar wetten en regels zijn wetten en regels. Hieraan moet een ieder gehoorzamen. Het gaat tenslotte om levens van mensen en meestal van jonge mensen. De regering moet haar beleid ten aanzien hiervan nog formuleren, aanpassen en implementeren.’

Ondanks diverse ongelukken met korjalen zijn er nog steeds zogenoemde boothouders die hun boten niet hebben voorzien van zwemvesten. Er blijkt nauwelijks afdoende gecontroleerd te worden door de verantwoordelijke autoriteiten. Boothouders zijn wettelijk verplicht om hun boten/korjalen te voorzien van voldoende zwemvesten, maar ze zijn niet voornemens daarin te investeren met alle gevolgen van dien.

Omslaan korjalen leidt tot verdrinkingsslachtoffers

Vooral in het achterland gebeuren op het water nogal wat ongelukken. Daar lijken boothouders het zwemvest te negeren. Zo verdronken drie mannen zondag 12 januari 2014 op de Marowijnerivier, ter hoogte van de Arminavallen. De boot waarin zij zaten sloeg om. Er zaten veertien personen in de boot die van Albina naar de Selakreek voer. Aan boord lagen ook nog eens ruim veertig vaten brandstof. De mannen droegen geen zwemvest.

Twee zusjes van slechts anderhalf jaar en drie jaar verdronken op 5 december 2013 nadat de korjaal waarin ze zaten op de Boven-Marowijnerivier tegen een rots voer in de ruige Mankaba Sula – enkele minuten varen ten noorden van Stoelmanseiland - en omsloeg. Ook in deze boot werden goederen in dozen en zakken en vaten brandstof vervoerd. De peuters hadden geen zwemvest om gekregen.

Een 11-jarige jongen verdronk 21 november 2013 in de Saramaccarivier toen de boot waarin hij zat omsloeg. Ook dit slachtoffer droeg geen zwemvest.

De krant Times of Suriname berichtte op 1 maart vorig jaar nog, dat scholieren in het Boven-Surinamegebied die naar school gaan in Atjoni en Pokigron, iedere dag met een korjaal worden vervoerd, zonder zwemvesten. De districtscommissaris, Naltua Naana, liet weten dat diverse boothouders nog zwemvesten moesten kopen, maar dat de kosten te hoog zouden zijn.

Nauwelijks tot geen controle op rivieren

Per 1 september 2011 zijn alle boothouders op de Surinaamse wateren die passagiers vervoeren verplicht reddingsvesten aan te bieden aan hun passagiers. Dit is een van de veiligheidsmaatregelen voor het maritieme verkeer. De controle van die maatregel ligt in handen van de Maritieme Autoriteit Suriname, MAS.

Dat toezicht lijkt echter nauwelijks aanwezig te zijn. Zo worden bijvoorbeeld jonge scholieren uit het aan de Saramaccarivier gelegen Kommissaris Kondre dagelijks zonder zwemvesten vervoerd naar Kwakoegron en terug, terwijl de lokale politiepost van Kwakoegron uitziet op de waterkant , de Saramaccarivier, van het dorp waar de schoolboot aanmeert. De politie treedt echter niet tegen de bootsvrouw op.

Veel vragen

De dodelijke ongelukken roepen de nodige vragen op. Konden alle slachtoffers niet zwemmen? Was de stroming in de rivieren wellicht te sterk, waardoor zwemmen feitelijk onmogelijk was? Hoe diep zijn de rivieren?

Het sterke rivierwater

Volgens Naipal heeft iedere grote Surinaamse rivier zo zijn eigen karakteristieken. Relatief diep met abrupte, steile, bodemhellingen. ‘Op bepaalde delen, genomen van de oever, neemt de diepte over enkele meters geleidelijk toe, om daarna bijna abrupt te zakken tot enkele meters diepte. Theoretisch is het zo, dat de stroming met de diepte afneemt. Op de bodem is het nul en aan het oppervlak is het maximaal. Echter, afhankelijk van de vorm van de rivier, denk aan bochten, de aanwezigheid van obstakels in de rivier zoals rotsen, zandbanken, etcetera, kan dit stroomsnelheidsprofiel er anders uitzien. Omdat het moeilijk kijken is in het water, wordt vaak gekeken naar de karakteristieken van het oppervlaktewater waarna een besluit of vaststelling volgt, dat het gevaarlijk of niet gevaarlijk is.’

De hydroloog wijst ook op de stromingssterkte van de rivieren. ‘De Surinaamse rivieren hebben een relatief grote stroming. De stroming kan gemakkelijk in de orde van grootte van 0.8-1.0 meter per seconde komen of zelfs hoger. Dat is tussen de 30-35 kilometer per uur, een behoorlijke snelheid. Zwemmen tegen de stroomrichting is voor de meeste zwemmers niet mogelijk.’

Turbulentie is volgens Naipal ook een factor waarmee rekening moet worden gehouden. ‘Relatief grote wervels of neeringen, als gevolg van hindernissen ofwel obstakels in de rivier, zullen het zwemmen ook negatief beïnvloeden. Daarenboven zijn in het achterland nog de erg gevaarlijke sula’s. Wie eens vanuit Albina richting Stoelmanseiland heeft gevaren, kan hierover praten. Wie niet kan zwemmen en geen zwemvest heeft, heeft letterlijk zijn leven in de handen gelegd van de motorist van de boot, de bootsman. Vaak is dit besef er niet. De Tapanhonirivier, Lawarivier en andere bovenstroomse grote rivieren, zoals bepaalde delen van de Boven-Suriname en Gran Rio, de Boven-Corantijn, kennen heel veel sula’s. Hier geldt dat de motorist behendig moet zijn. Maar daarnaast moet de buitenboordmotor zelf in perfecte conditie zijn. Bij het opklimmen van een sula mag de motor niet stikken en of in kracht afnemen waardoor de boot een terugval maakt. Onder deze omstandigheden is de boot niet meer te controleren en slaat het kapot tegen de rotsen, met alle noodlottige gevolgen van dien. In de maand oktober van vorig jaar heeft dit zich aantal keren voorgedaan bij de Pulugudu-vallen, bij de samenvloeing van de Tapanahoni- en de Lawariveir, waar de Boven-Marowijne rivier ontspringt. Gelukkig is het verlies alleen bij de goederen en verlies van boot en motor gebleven’, aldus Naipal.

De hydroloog omschrijft een sula als ‘een waterval in de rivier over een relatief lange afstand waardoor het stromend water in een chaotische en zeer turbulente stroomversnelling komt tussen de rotsen verspreid over een bepaalde breedte van de rivier’.

Wat ook niet onderschat moet worden is de diepte van de rivieren. Naipal zegt bijvoorbeeld dat de Surinamerivier in de kustvlakte tot aan Paranam behoorlijk diep is. ‘Plaatselijk is het meer dan 8 meter. Gemiddeld tussen de 4-5 meter. De Marowijnerivier, een brede rivier, met vaargeulen tot meer de 10 meter diep, maar ook lokaal heel ondiep. De Saramaccarivier, evenals de Commewijne- en de Nickerierivier, heeft een V-vormig profiel, in de kustvlakte en is erg diep, tot meer dan 8 meter. De Corantijnrivier is te vergelijken met de Marowijnerivier, gemiddeld ondiep, 3-4 meter met plaatselijk diepe vaargeulen.’

De geheimen en gevaren van de Surinaamse rivieren liggen verscholen onder het wateroppervlak. Vaak onbekend voor inzittenden van korjalen die van A naar B worden vervoerd over die geheimen en gevaren zonder dat de boothouder hen een zwemvest heeft aangeboden om ze bij een eventuele calamiteit tegen die geheimen en gevaren te beschermen en het leven te behouden.

De MAS en het Korps Politie Suriname waren, ondanks herhaald verzoek, niet bereikbaar voor commentaar. Wellicht willen zij niet geconfronteerd worden met hun falende uitvoerend en controlerend beleid, waardoor in december en januari zes jonge Surinamers het leven verloren op Surinaamse rivieren, omdat zij geen zwemvesten droegen.

Noot:
Het artikel is donderdag 16 januari 2014 gepubliceerd op de (Amerikaans) Surinaamse nieuwswebsite nospang.comhttp://www.nospang.com/index.php?option=com_content&view=article&id=37989:surinaams-achterland-negeert-het-zwemvest&catid=73:binnenland&Itemid=65. Het artikel had ik overigens ook gezonden aan de lokale kranten, maar, het Surinaamse journaille kennende, geen enkele krant heeft er iets mee gedaan.

Verder had ik het gestuurd naar de redactie van Sky Radio & TV bij welke zender ik in het voorjaar van 2013 een paar maanden als researchredacteur werkzaam ben geweest. Tot mijn verrassing had het actualiteitenprogramma 'Waakhond' vrijdagavond 17 januari Sieuwnath Naipal als gast in de studio om te spreken over onder andere het belang van zwemlessen in het (basis)onderwijs, de kracht van de rivieren en het gebruik van zwemvesten. De redactie nam niet de moeite om mij vooraf even te informeren. Sieuwnath bevestigde later tegen mij, dat mijn artikel de aanleiding was geweest voor de redactie van Sky om hem uit te nodigen in de studio.

UPDATE: Tot mijn verrassing bericht het Dagblad Suriname maandag 24 februari 2014 dat zo'n dertig leerlingen van de Christian King School in Kwakoegron eindelijk beschikken over zwemvesten. Mogelijk hebben mijn 'Kwakoegron-artikelen', waarin ik steeds vermeld dat leerlingen van de school in Kwakoegron, die met een korjaal dagelijks vanuit Commissaris Kondre komen vervoerd worden zonder dat zij een zwemvest dragen, bijgedragen aan deze 'geste' van IAmGold:

IAMGOLD/ Rosebel Gold Mines N.V. (Rosebel) heeft op donderdag 20 februari 2014 zwemvesten gedoneerd ten behoeve van de leerlingen van het ressort Kwakoegron in Brokopondo. De overhandiging van de zwemvesten werd verricht door de General Manager, Tom Ohrling en de Sustainability Manager, Steve Tobin, tijdens een dorpsvergadering.

Met deze geste wil Rosebel bijdragen aan een veilig bootvervoer van leerkrachten en leerlingen van Kwakoegron en omgeving. Dit project past binnen het “ZERO HARM”-beleid van Rosebel, dat onder andere inhoudt dat Rosebel de hoogste standaarden hanteert voor de veiligheid van mensen.

Bij één van de reguliere vergaderingen tussen Rosebel en het consultatie comité van Kwakoegron werd door het comité aangegeven dat er dringend behoefte bestond aan een dak voor de schoolboot en zwemvesten. De schoolboot vervoert leerkrachten en leerlingen van de naburige dorpen naar en van de Kristian King school te Kwakoegron. Ongeveer zestig leerlingen bezoeken deze school.

Rosebel ging in op het verzoek van het consultatie comité van Kwakoegron. In 2013 werd de schoolboot voorzien van een dak en vorige week schonk Rosebel dertig zwemvesten aan de school.