IPI: Het is slecht gesteld met kwaliteit Surinaamse journalistiek

Internationaal Pers Instituut kritisch over kwaliteit Surinaams journaille

SVJ is een papieren tijger

Suriname kent geen goede journalisten

28-12-2013 Door: Paul Kraaijer

Paramaribo - Als je als individu en zijlijngeïnteresseerde kritiek uit op de inhoudelijke kwaliteit van het Surinaamse journaille en op de werkwijze van de Surinaamse Vereniging van Journalisten (SVJ), dan lijkt de wereld te klein. Immers, kritiek daar houdt men in het Surinaamse journalistieke metier niet zo van. Maar, als een Internationaal Pers Instituut hetzelfde zwart op wit publiceert in een uitgebracht rapport over persvrijheid in het Caribisch gebied dan wordt die kritiek plotseling serieus genomen en geaccepteerd.

Immers, de Ware Tijd heeft gisteren uit het rapport gefilterd dat het IPI van oordeel is dat Surinaamse journalisten moeten werken aan verbetering van hun inhoudelijke niveau. Het lijkt een open deur en die deur staat al veel te lang open.

Het instituut adviseert mediadirecteuren om te investeren in training, toerusting en behoorlijke salarissen om de kwaliteit van nieuwsgaring te helpen verbeteren en ook met journalisten te zorgen voor meer diepgang en kracht.

SVJ papieren tijger
'Voorzie in institutionele steun en trainingen voor onderzoeksjournalistiek. Versterk de Surinaamse Vereniging van Jounalisten (SVJ) om journalisten beter te beschermen en te waken over ethische standaarden. Richt een zelfregulerend orgaan op om klachten vanuit de gemeenschap over de media te behandelen. Zie af van 'enveloppenjournalistiek', aldus het IPI.

Hetgeen dit instituut verkondigt, verkondig ik al jaren. De SVJ is een papieren tijger, heeft geen duidelijk beleid en is voor ‘buitenstaanders’ nauwelijks tot niet bereikbaar. Een website heeft deze vereniging niet, laat staan een publiekelijk emailadres waar mensen met eventuele klachten over het journaille of adviezen voor het journaille terecht kunnen. De SVJ lijkt een gesloten, sektarisch elitair clubje dat feitelijk bestuurd wordt door de nieuwswebsite Starnieuws (de voorzitter, Wilfred Leeuwin, en vicevoorzitter, Edward Troon, zijn beiden werkzaam bij Starnieuws).

(Bron foto: YouTube)

De hoofdredacteur van de Ware Tijd, Meredith Helstone, onderschrijft in haar eigen krant de kritiek op de journalistiek in Suriname, maar ziet de journalist als hoofdverantwoordelijke voor kwaliteit en scholing van zichzelf.

Dat is natuurlijk wel heel makkelijk gezegd. Ligt hier ook niet een taak voor een hoofdredacteur en directie? Zien zij niet dat hun krant dagelijks bol staat van journalistieke-, maar ook van taalfouten? Waar is een goede eindredacteur? Dat er sprake is van een slechte organisatiegraad in de mediawereld erkent deze dame, gelukkig, wel. De SVJ zou volgens haar lering kunnen trekken uit het vakbondswezen, iets waarvoor ik ook diverse malen heb gepleit in artikelen en dergelijke. Ook werkgevers zouden volgens haar baat hebben bij een sterke SVJ en zouden derhalve hun steun moeten geven aan zowel de vereniging als het opzetten van een zelfregulerend orgaan.

Findley en het eeuwige terugblikken op jaren '80
Volgens de hoofdredacteur bij de West, George Findley, is Suriname nooit volledig hersteld van de negatieve gevolgen van de jaren tachtig. 'Er zijn heel wat kenners van het vak toen vertrokken en er is nooit gedegen aanvulling geweest. De meeste mensen komen tegenwoordig van de middelbare school en worden voor de leeuwen gegooid om het beroep te leren.'

Findley heeft kennelijk zelf het journalistieke metier nooit goed begrepen. De jaren tachtig liggen alweer vele jaren achter ons. Het is te makkelijk om daarnaar te verwijzen. Je moet daar niet in blijven vastroesten. Inmiddels had er een compleet nieuwe, jonge, generatie journalisten en redacteuren in Suriname kunnen zijn. Maar, om de een of andere reden is hier nooit een goede School voor de Journalistiek van de grond gekomen. Het paar opleidingen dat er is, is meer te omschrijven als langdurige cursussen, dan als werkelijk kwalitatief goede journalistieke scholingen.

Beschamend
Dat, zo beweert Findley, ‘de meeste mensen’ van de middelbare school komen en ‘voor de leeuwen gegooid’ worden ligt uiteraard aan de directies en hoofdredacteuren van de kranten zelf. Zij zijn degenen die jonge onervaren mensen voor de leeuwen werpen en, gelet op de journalistieke kwaliteit van de Surinaamse kranten, ze vervolgens laten zwemmen. Natuurlijk, hoe kunnen jonge mensen het vak leren als bij een krant zelf geen kwalitatief goede journalisten werkzaam zijn?? Sla een willekeurige krant open of open een willekeurige website van een Surinaamse krant en de journalistieke- en taalfouten stromen als een waterval over jou, als lezer, heen. Het is werkelijk beschamend. Zelfs de paar journalisten met enige naam en faam blijken nauwelijks in staat te zijn om een goed journalistiek inhoudelijk artikel te schrijven. Diverse malen heb ik over het kwalitatief slechte Surinaamse journaille geschreven.
De echt goede journalisten en redacteuren zijn bij geen enkele Surinaamse krant te vinden. Zij kiezen voor zelfstandigheid, vooral, omdat de kranten weigeren om ze in dienst te nemen. Kwaliteit wordt door de hoofdredacteuren en directeur kennelijk niet gewaardeerd, waardoor ze krampachtig blijven steken in belabberde journalistieke producten die eigenlijk het woord ‘journalistiek’ niet waard zijn.

Het IPI-rapport:

De ‘terreur’ van de Matawai - Maar, de wil van de Matawai-marrons is geen wet

Onderwijsproces Kwakoegron ernstig verstoord door groep Matawai

Matawai brengen lokaal lageronderwijs naar afgrond

24-12-2013 Opinie Door: Paul Kraaijer

Paramaribo - Een groepje bewoners van de aan de Saramaccarivier gelegen Matawai-dorpen Kommissaris Kondre en Kwakoegron, verstoort al sinds de aanvang van het schooljaar het onderwijsproces binnen de EBG Christiaan King School in Kwakoegron. De groep is het vooral niet eens met het besluit van de EBG om een leerkracht over te plaatsen naar een andere school elders in het binnenland. Men heeft zelfs getracht de verhuizing van die leerkracht te voorkomen. 

Enkele lokalen van de Christiaan King school

De Matawai met name uit Kommissaris Kondre zien het nieuwe schoolhoofd als oorzaak van die overplaatsing. Het is echter de EBG in Paramaribo die dergelijke beslissingen neemt, om voor haar moverende redenen, en niet een individueel schoolhoofd. In de zomervakantie hadden al vier leerkrachten, inclusief het schoolhoofd, zelf overplaatsing gevraagd en gekregen. Tegen die overplaatsingen werd op geen enkele wijze geageerd. Niemand van de Matawai vraagt zich kennelijk af waarom die leerkrachten overplaatsing hadden aangevraagd. Was er iets mis op school of waren er problemen met bewoners? Waren de leerkrachten de lokale marrons beu?

‘Wegjagen en aftakelen’

Het nieuwe schoolhoofd – met ruim 20 jaren onderwijservaring en afkomstig uit Paramaribo - blijkt sinds haar aanstelling te worden geïntimideerd en bedreigd. De Matawai, onder aanvoering van ‘de bootsvrouw’, de voorzitter van de ressortraad Kwakoegron, Robby Pinas – die op persoonlijke titel zou handelen, maar zich steeds voorstelt als ressortraadsvoorzitter – en een oudere heer, Tweeling, die zich nog steeds graag oud-‘b.o.’ (bestuursopzichter) laat noemen en – voor alle duidelijkheid geen kinderen op de school heeft - allen uit Kommissaris Kondre -, schromen er niet voor terug om het schoolhoofd, die tevens leerkracht is van de klassen 4, 5 en 6, te hinderen bij de uitvoering van haar werkzaamheden. Geruchten doen de ronde dat men het schoolhoofd wil ‘wegjagen’ en ‘aftakelen’. De Matawai hebben echter geen goed onderbouwde argumenten die hun intimiderende acties zouden kunnen rechtvaardigen, integendeel. Ze zijn vooral gepikeerd, dat een leerkracht – die overigens beschikte over niets meer en niets minder dan de zogenoemde ‘Boslandakte’ is overgeplaatst die voor hun vooral een informatiebron was om geïnformeerd te worden over het reilen en zeilen binnen de school, daarbij niet ervoor terugdeinzend om allerlei onzin over de school en het schoolhoofd te verspreiden.

In de eerste weken van haar werkzaamheden gingen Matawai met vragen niet naar het schoolhoofd, maar naar die leerkracht en passeerden hiermee het schoolhoofd.

Bemoeienis gaat te ver
De Matawai willen zich teveel bemoeien met de interne gang van zaken binnen een EBG-school, in plaats van dat ze zich richten op echte problemen in hun dorpen. Zij hebben niets te zoeken op het schoolterrein. Met regelmaat komen Matawai naar de school om het schoolhoofd tijdens haar drukke werk, als leerkracht èn als schoolleider, lastig te vallen. Een normale fatsoenlijke afspraak maken is er niet bij.

Er zijn daarentegen legio issue’s in Kwakoegron, een dorp met zo’n honderd inwoners op ongeveer twee uur rijden van Paramaribo, die aandacht verdienen, in plaats van een goed draaiende EBG-school. Zo vervoert die bootsvrouw dagelijks jonge leerlingen van Kommissaris Kondre naar Kwakoegron en terug in een korjaal terwijl zij geen zwemvesten dragen (onlangs hebben drie jonge kinderen hun leven verloren op de Marowijne- en Saramaccarivier toen de boten waarin ze vervoerd werden omsloegen, omdat ze geen zwemvesten droegen.). Die vrouw overtreedt dagelijks willens en wetens de wet en stelt jonge levens in de waagschaal. Hoe verantwoordelijk en geloofwaardig is zo’n vrouw? Niet onvermeld mag worden, dat de lokale politiepost te Kwakoegron uitziet op de zogenoemde waterkant in het dorp. Agenten zien dagelijks de boot met leerlingen zonder zwemvesten aanmeren en weer vertrekken......opgetreden tegen de bootsvrouw wordt er niet. Nee, uit verveling kan een agent al vissend aan de waterkant worden aangetroffen.

Geen mooie aanblik.....

Veel problemen

Het dorp Kwakoegron beschikt niet over 24 uur per dag elektriciteit, het dorp heeft geen vuilophaaldienst (afval wordt in de natuur en op een paar locaties in het dorp gedumpt en hoopt zich op met alle onhygiënische consequenties vandien) en heeft geen leidingwater, men is afhankelijk van regenwater en voor de lokale politiepost, de school en de onderwijzerswoningen wordt nu en dan drinkwater aangevoerd door een tankwagen van het ministerie van Natuurlijke Hulpbronnen. Een lichtmotor voorziet het dorp in de avonduren van stroom, maar met regelmaat zit het dorp enkele dagen ’s avonds in het donker, omdat er onduidelijke problemen zijn met de brandstofvoorziening. Bewoners zijn overgeleverd aan de grillen en grollen van de twee bewoners die voor de stroomvoorziening moeten zorgen. Bewoners worden door deze mannen, die bijna de hele dag in een aftandse rood (door het bauxiet) gekleurde - want dat is stoer toch, laten zien in bijvoorbeeld de stad dat je van het binnenland bent - 4 wheel drive rondhangen en naar muziek luisteren aan de oever van de rivier, niet geïnformeerd over wanneer er wel en geen stroom is en als er stroom is van hoelaat tot hoelaat. De ene dag is er ’s avonds stroom, de volgende avond niet met alle consequenties van dien. De hele maand oktober was er nauwelijks elektriciteit..... En dan is er nog de op schandelijke wijze vervallen oude houten witte kerk. Het dorp oogt doods, het dorp ruikt doods..... Het leven speelt zich vooral af aan de waterkant, van waar korjalen vertrekken volgeladen met vooral brandstofvaten voor dorpen verderop aan de rivier en voor goudvelden.

Leerlingen kennen nauwelijks ‘de tafels’

Bij haar aanstelling werd het schoolhoofd geconfronteerd met te weinig leerkrachten en met leerlingen met grote leerachterstanden. Leerlingen uit de klassen 4, 5 en 6 zouden nauwelijks de tafels onder tien kennen. In klas 2 blijkt zelfs een leerling van 12 jaar te zitten. In alle redelijkheid kan men zich afvragen op welke wijze die leerlingen de afgelopen jaren les hebben gekregen, onder andere van die ene gemuteerde leerkracht.

Werd begonnen met drie leerkrachten, na de overplaatsing van een leerkracht bleef alleen het schoolhoofd met een leerkracht over. Inmiddels is een derde leerkracht, jong en onervaren en met de ‘Boslandakte’ vers op zak, aangesteld en eind december volgt nog een vierde, laatste, leerkracht. Ondanks dat tekort werd de school en dus het onderwijs draaiende gehouden - en de naschoolse opvang - , daarbij echter tegengewerkt door de acties van enkele bewoners uit vooral Kommissaris Kondre, een kwartier varen van Kwakoegron. Die mensen negeren het feit, dat het voor het ministerie van Onderwijs en Volksontwikkeling en de EBG zeer moeilijk is om sowieso leerkrachten en schoolleiders te vinden die bereid zijn om in het binnenland te werken. Ze zouden blij moeten zijn met leerkrachten uit de stad, ook al zijn het stadscreolen. Het is algemeen bekend dat marrons ‘het niet zo hebben’ met de meer gestudeerde stadscreolen.

Nul op rekest

Op allerlei manieren hebben de Matawai inmiddels tevergeefs getracht het schoolhoofd te verwijderen. Een groep bewoners trachtte dat - zonder enig succes - te bereiken door een gesprek in Paramaribo in het EBG-kantoor met leidinggevenden van de EBG, vervolgens een gesprek met een dominee van de EBG, er werd contact gezocht met de districtscommissaris van Brokopondo, die zich echter niet bemoeit met het interne EBG onderwijsproces, en in de eerste week van oktober zocht de voorzitter van de ressortraad al de publiciteit door via de Times of Suriname te klagen over het tekort aan leerkrachten in Kwakoegron, terwijl de aanwezige leerkrachten gewoon dagelijks alle leerlingen les gaven. Dit alles gebeurt zonder dat er ook maar op welke wijze dan ook contact wordt gezocht met het schoolhoofd. In de tweede week van december kwam zelfs een groepje NDP-Jongeren te Kommissaris Kondre bijeen om onder andere te spreken over het schoolhoofd. Met allerlei verzonnen verhalen, onwaarheden en dus leugens, wordt gepoogd het schoolhoofd in een negatief daglicht te stellen. Daarenboven hebben de Matawai ook steun aan het hoofd van de schoonmaaksters van de school die zich ook graag lijkt te bemoeien met interne onderwijsaangelegenheden, maar daarover nooit het schoolhoofd aanspreekt.

Lessen verstoren door gif te spuiten en te werken met motorkettingzaag

Zo liet zij 12 december ’s morgens enkele oudere heren op het schoolterrein aan het werk met het spuiten van een giftig onkruidbestrijdingsmiddel, terwijl er gewoon les werd gegeven aan leerlingen.... Vervolgens liet ze enkele oudere mannen werken aan het 'kerkklokhuisje' met een luide motorkettingzaag..... Ze had hiervoor niet vooraf toestemming gevraagd aan het schoolhoofd.

Tot nu toe is het gelukkig bij intimideren en bedreigen gebleven.

Ziekelijke vormen

Ondanks alle tegenwerking, die ziekelijke vormen en welhaast misdadige vormen begint aan te nemen (stalken, laster, bedreiging), blijft het schoolhoofd zo goed en zo kwaad als het gaat haar werkzaamheden verrichten zowel als leerkracht en als schoolleider. Voor haar staat voorop dat de leerlingen goed en kundig onderwijs krijgen en dat alle leerlingen aan het einde van het schooljaar overgaan en slagen. Dat gegeven, dat er goed en kundig onderwijs wordt gegeven, blijkt voor de Matawai ondergeschikt te zijn aan de blinde wijze van het voeren van intimiderende en bedreigende acties om het schoolhoofd weg te jagen enkel en alleen, omdat een leerkracht door de EBG werd overgeplaatst en zij zich daar niet bij willen neerleggen. De Matawai zijn hun ‘postduif’ kwijt en dreigen hun ‘invloed’ in het lokale onderwijsproces te verliezen, een invloed die ze nimmer hadden mogen hebben.

‘Blinde’ en ‘doofstomme’ Matawai richten lokaal onderwijs te gronde

Mocht uiteindelijk het schoolhoofd toch besluiten om het Matawai-wespennest te verlaten, dan zal de lokale gemeenschap ook nog eens geconfronteerd dreigen te worden met het volledig wegvallen van het onderwijs voor leerlingen uit Kwakoegron en Kommissaris Kondre. Het einde van het onderwijs komt dan snel in zicht voor de Matawai, dankzij hun eigen verwerpelijke gedrag. Maar, daar lijken de marrons niet over nagedacht te hebben. De wil van de Matawai is geen wet en dat is ze de afgelopen paar maanden wel duidelijk gemaakt. Maar, of het ook tot ze is doorgedrongen blijft een vraag.....

UPDATE dinsdag 7 januari 2014, met dank aan Obsession Magazine:

Het nieuwe schoolhoofd van de EBG Christiaan King School in Kwakoegron (Brokopondo), heeft na drie maanden van intimidaties en bedreigingen door een groep bewoners uit het dorp, en uit Kommissaris Kondre, de school en het dorp verlaten. De Times of Suriname bericht vandaag, 7 januari 2014, dat nu ruim zestig kinderen verstoken zijn van onderwijs en dat het schoolhoofd de sleutels zou hebben meegenomen. De school telt echter ruim veertig kinderen en het schoolhoofd heeft alleen de sleutel van haar kantoor bij de EBG in Paramaribo ingeleverd, hetgeen een standaardwerkwijze is.

De school en dus ook en vooral alle lokalen zijn echter gewoon toegankelijk, daar er iemand in het dorp is die over een sleutel van het schoolhoofdkantoor in de school beschikt. Er is een leerkracht aanwezig en volgens berichten zouden vandaag of morgen nog twee leerkrachten arriveren.

Volgens de krant zou een gebrek aan leerkrachten vanwege overplaatsing en ‘onderling gekijf van leerkrachten en het schoolhoofd de oorzaak zijn van het vertrek van het hoofd. Dat is echter niet juist. De schoolleider is vertrokken, omdat zij de intimidaties en bedreigingen door een groep bewoners, aangevoerd door de in de Times aangehaalde Martha King (‘coördinator van de oudercommissie’) en de ressortraadsvoorzitter Robby Pinas (beiden woonachtig te Kommissaris Kondre), beu was.

Die begonnen vooral nadat de EBG had besloten om een leerkracht naar Pokigron over te plaatsen. De bewoners zien echter ten onrechte in het schoolhoofd de aanleiding voor die overplaatsing. Betrokken leerkracht fungeerde, vooral voor Martha King, als een informatiebron over alles wat zich in en rond de school afspeelde. Het schoolhoofd werd zelfs door bewoners gepasseerd die rechtstreeks naar die leerkracht liepen met vragen en dergelijke. Met het vertrek van deze leerkracht, vertrok ook de informatiebron. Die leerkracht is dan ook niet, zoals de Times of Suriname kennelijk is verteld, op eigen verzoek vertrokken, maar op aandringen van de EBG in Paramaribo. Er was geen sprake van ‘onderling gekijf’ van leerkrachten en de schoolleider. Niet onvermeld kan blijven, dat in de grote vakantie al vier leerkrachten, inclusief het schoolhoofd, waren vertrokken. Tegen dat massale verstrek werd door niemand geageerd.

King was op de hoogte van het vertrek van de leerkracht naar Pokigron, alhoewel zij met de uitspraak ‘ik heb begrepen dat die ene weg is’  in de krant doet voorkomen alsof zij niets wist. Zij heeft zelfs van haar afscheid genomen en uitgezwaaid, terwijl men eerst nog trachtte het vertrek fysiek te verhinderen.
Het is opmerkelijk, dat juist Martha King nu de publiciteit heeft gezocht en alleen via de Times en jammert over het vertrek van het schoolhoofd, terwijl zij met anderen nota bene de directe aanleiding zijn geweest voor dat vertrek en bewust het risico hebben genomen dat het onderwijs in het dorp door hun acties in gevaar zou komen. In het dorp ging zelfs rond, dat het schoolhoofd zou worden weggejaagd en zelfs afgetakeld.

Het schoolhoofd werd vaak tijdens haar werkzaamheden als hoofd en als leerkracht van de klassen 4, 5 en 6 met regelmaat lastiggevallen door King en anderen, zonder dat die vooraf een afspraak hadden gemaakt. Het onderwijsproces werd vanaf de komst van het nieuwe schoolhoofd begin oktober door bewoners, uit vooral Kommissaris Kondre – een kwartier varen van Kwakoegron aan de Saramaccarivier – , ernstig gefrustreerd. Overigens worden leerlingen uit Kommissaris Kondre dagelijks naar en van Kwakoegron met een korjaal door King, bootsvrouw, vervoerd zonder dat de kinderen zwemvesten dragen. Het is de wettelijke verantwoordelijkheid van de bootsman of -vrouw om voor zwemvesten voor passagiers te zorgen.

Zelfs het hoofd van de schoonmaaksters bemoeide zich met interne schoolaangelegenheden. Vlak voor vertrek van het schoolhoofd liet zij nog, ongevraagd, enkele mannen een onkruitverdelgingsmiddel op het schoolterrein spuiten terwijl er lessen werden verzorgd.

Essentie van het ‘probleem’ rond de Christiaan King School is, dat inwoners van vooral Kommissaris Kondre te veel invloed willen hebben in het onderwijsproces. Het nieuwe schoolhoofd hanteerde echter EBG-regels en daar was men niet van gediend.

Uit het artikel in de Times van vandaag blijkt, dat de redactie geen contact heeft gezocht met het schoolhoofd in het kader van fatsoenlijk journalistiek hoor en wederhoor.

(Red. Obsession Magazine)

UPDATE woensdag 15 januari 2014:
De Times of Suriname bericht weer onjuist in haar editie van 15 januari over de feitelijke stand van zaken met betrekking tot de Christiaan King School in Kwakoegron. Het schoolhoofd had slechts een (1) sleutel - van haar kantoor - meegenomen en 7 januari afgegeven bij het EBG-kantoor in Paramaribo, zoals dat gebruikelijk is. Overigens heeft het BEP-Assembleelid Asabina geen contact gehad/gezocht met het schoolhoofd om haar kant van 'het verhaal' te horen. Ook de krant heeft weer verzuimd om op een correcte journalistieke manier een artikel te publiceren: hoor en wederhoor is weer niet toegepast. Verder staat het artikel, net als het eerdere artikel in deze krant, weer vol onjuistheden/ onwaarheden:

UPDATE maandag 20 januari 2014:
De Times of Suriname bericht weer onjuist in haar editie van 20 januari over de gang van zaken met betrekking tot de Christiaan King School in Kwakoegron.
Weer schrijft de krant over strubbelingen tussen het schoolhoofd en leerkrachten. Strubbelingen die er echter nimmer zijn geweest. De enige persoon die heeft gezorgd voor onrust en verstoring van het onderwijsproces is de steeds door de krant aangehaalde Martha King, de bootsvrouw, die dagelijks jonge leerlingen van Kommissaris Kondre naar Kwakoegron en terug in een korjaal vervoert zonder dat zij zwemvesten dragen.

En weer hebben zowel de redactie van de krant als het BEP-Assembleelid geen contact gezocht met het vertrokken schoolhoofd om haar verhaal eens aan te horen. Een kwalijke zaak. Martha King heeft een vriend gevonden in de Times om haar indianenverhalen op de mouw te spelden van een gewillig en dom journalistenoor. Niet vermeld wordt door King en de krant, dat nadat het schoolhoofd vertrok ook een leerkracht is vertrokken voor wie het allemaal teveel was geworden. Slechts een jonge leerkracht, zonder enige werkervaring, bleef achter. Inmiddels heeft zij echter gezelschap gekregen van twee vrouwelijke collega's. Dus, er zijn nu meer leraren, dan er in de hele periode van begin oktober tot medio december zijn geweest geweest....een periode waarin het vertrokken schoolhoofd ook nog eens les moest geven aan de klassen 4, 5 en 6 en de naschoolse opvang verzorgde. Die informatie wordt door King bewust achtergehouden.

Alle problemen in en rond de school zijn veroorzaakt en getrokken door Martha King en enkele volgelingen uit haar dorp. Maar, dat zegt ze uiteraard niet in gesprek met de Times en de niet-kritische krant tekent simpelweg het verhaal van die vrouw op. Een vrouw die aan de basis stond van het feit, dat kinderen te Kwakoegron gedurende twee weken geen lessen konden volgen, omdat er slechts een jonge onervaren leerkracht rondhuppelde en niet omdat het vertrokken schoolhoofd netjes de sleutel van haar kantoor bij de EBG in Paramaribo had ingeleverd. Een vrouw, Martha King, die de toegang tot het EBG-terrein te Kwakoegron ontzegd zou moeten worden door de onderwijsinspectie.......en dat zou ook moeten gelden voor het hoofd van de schoonmaaksters, de voorzitter van de ressortraad van Kwakoegron, Robby Pinas, en de oud-bestuursopzichter (een heer Tweeling), de twee laatstgenoemden evenals Martha King woonachtig te Kommissaris Kondre.

Update maandag 29 september 2014:
De problemen binnen het lokale onderwijs in Kwakoegron zijn nog steeds niet opgelost. Van alle leerkrachten is aan het einde van het schoolseizoen 2013-2014 slechts een leerkracht over. Alle overige leerkrachten en het hoofd van de school hebben de school verlaten ofwel hebben mutatie aangevraagd en gekregen. Wordt het niet eens tijd dat het ministerie van Onderwijs en Volksontwikkeling en niet in de laatste plaats de EBGS gaat ingrijpen? Immers, teveel leerkrachten en schoolleidsters hebben sinds vorig jaar de school en Kwakoegron de rug toegekeerd. Er is iets structureels mis in het dorp en dat is bekend bij de EBGS, maar vooralsnog wordt er niet adequaat ingegrepen. Nog steeds zouden bepaalde bewoonsters van Kwakoegron en Kommissaris Kondre het onderwijsproces danig verzieken, waardoor leerkrachten en schoolleidster zich weer genoodzaakt hebben gezien te vertrekken.

Het ziet er naar uit dat komende week, wanneer de scholen op mandag 6 oktober hun deuren openen voor het nieuwe schooljaar, de EBG-school te Kwakoegron weer met een tekort aan leerkrachten kampt. Deze gang van zaken heeft natuurlijk geen positieve invloed op de leerprestaties van de leerlingen, die al zo lang geconfronteerd zijn geweest met verstoring van de lessen.

De zinloze ‘acties’ van het comité GMAP

Realiteitsgehalte inhoud ‘acties’ zet geen zoden aan de dijk

Het GMAP wekt meer en meer irritatie op

08-12-2013 Door: Paul Kraaijer

Paramaribo – De wereld reageerde toch nog geschokt op het overlijden donderdag 5 december op 95-jarige leeftijd van de Zuid-Afrikaanse vrijheidsstrijder en oud-president Nelson Mandela. Er kwam een einde aan een langdurig ziekbed. Het wereldnieuws werd even bepaald door het bekende gelaat van Mandela op vele, vele voorpagina’s en homepages.

Een van de vele regeringsleiders die naar Zuid-Afrika afreist om afscheid te nemen van Mandela is de Surinaamse president Desi Bouterse. Hij vertrekt vandaag met een delegatie via buurland Brazilië naar Zuid-Afrika. Natuurlijk is zo’n vliegreis koren op de molen voor een handjevol fervente tegenstanders van Bouterse en ook van het Nederlandse journaille. Nederlandse media staan vooral stil bij dat vluchtschema van de president, die kennelijk, aldus de Nederlandse pers, Nederland weer wil omzeilen uit vrees om opgepakt te worden. Hij heeft immers daar nog een celstraf van elf jaar uit te zitten wegens vermeende drugshandel – een vonnis waarbij vraagtekens te plaatsen zijn. Het presidentschap heeft hem echter immuniteit opgeleverd, maar zelfs dat gegeven blijkt het staatshoofd toch onzeker te maken.

Eén van de meest fanatieke opponenten van Desi Bouterse is absoluut het kleine Amsterdamse comiteetje Geen Moordenaar als President (GMAP), dat geleid lijkt te worden door enkel en alleen één heer, Romeo Hoost. Iedere gelegenheid, waarbij de Surinaamse president min of meer in opspraak komt, wordt door dit clubje aangegrepen om de president ‘aan te vallen’. Dat aanvallen gebeurt vooral met persberichten en openbare brandbrieven en met steeds repeterende teksten op social media als Facebook waarin steeds maar weer wordt vermeld dat Desi Bouterse een moordenaar is, tot vervelends toe. Op den duur zal zo’n actiegroepje niet meer serieus worden genomen.

De reis van Bouterse naar Zuid-Afrika is uiteraard ook voer voor het comité GMAP. Voorzitter Romeo Hoost heeft in een persbericht laten weten dat Bouterse op weg naar het afscheid van Mandela gearresteerd zou moeten worden.

‘We reageren niet op onzin’, was de reactie van perschef Cliff Limburg van het Kabinet van de President. Hij wil tegenover het journaille niet meer kwijt dan te stellen niet te reageren op het onzinnige van de GMAP.

Klein comiteetje denkt inhoud te hebben
Wie denkt het comiteetje dat ze is? Denkt ze werkelijk, dat er ook maar iemand in de wereld serieus luistert naar- of de woorden leest? Tot nu toe zijn alle GMAP- 'acties' zinloos en vruchteloos gebleken en gebleven. De inhoud van de zogenoemde acties zijn dan ook verre van haalbaar en realistisch te noemen, helaas. Met een beetje meer verstand en wat minder emotie zou wellicht wat meer te bereiken zijn (geweest).....dan eigen naamsbekendheid en 'roem'...

In het verleden zijn er met regelmaat teksten van het Amsterdamse comiteetje opgedoken (persberichten) om op de president van Suriname te vuren. Telkenmale werd het doel gemist. Telkenmale werd er niet tot nauwelijks op die teksten gereageerd. Veel activiteiten van Hoost zijn niet haalbaar, verre van realistisch en welhaast stompzinnig te noemen. Natuurlijk staat het iedereen vrij om iemand kritisch te bejegenen, maar de activiteiten van het Amsterdamse GMAP beginnen ziekelijke vormen aan te nemen. Misschien wordt het tijd voor wat zelfreflectie bij de patiënt.

Hieronder een chronologisch, terugblikkend, overzichtje van enkele totaal mislukte en in het drijfzand verdwenen activiteiten (persberichten, niets meer en niets minder) van het comité Geen Moordenaar Als President, dat voorbij gaat aan het feit dat het Surinaamse volk die president, die vermeende moordenaar, als haar staatshoofd in 2010 heeft gekozen. Maar, kennelijk is ‘democratie’ niet in het GMAP-woordenboekje te vinden.

4 september 2013

Het GMAP komt met het persbericht ‘Maduro één van de twee presidenten die Bouterse juridische steun biedt’. Volgens het comiteetje zou een van de twee UNASUR-presidenten, die volgens Bouterse juridische steun aangeboden heeft in de zaak van zijn zoon Dino (Dino werd eind augustus in Panama gearresteerd en nog dezelfde dag uitgeleverd aan de VS waar hij is aangeklaagd voor drugshandel, wapenhandel en steun aan de Libanese terreurorganisatie Hezbollah), de Venezolaanse president Nicolas Maduro zijn.

Een open deur natuurlijk van Hoost: immers, het is publiek geheim dat de Surinaamse president goed bevriend is met zijn Venezolaanse collega en ook dat Dino Venezuela wel eens bezocht. Maar, wat wilde het GMAP met het bericht bereiken?

Volgens het comité bezocht Dino Bouterse vaker Venezuela en was hij bevriend met Maduro. ‘De Venezolaanse krant El Nacional maakte onlangs melding van betrokkenheid van Dino Bouterse bij wapens voor drugsruil met de FARC in het diepe zuiden van Venezuela, dat aan FARC-gebieden in Colombia grenst’, aldus het GMAP.

Dino bezocht in april van dit jaar de campagneorganisatie van de Venezolaanse president Nicolas Maduro in Caracas in aanloop naar de presidentsverkiezingen. Volgens Bouterse junior was het doel van dat bezoek om ‘first hand’ geïnformeerd te worden omtrent de aanpak van zijn succesvolle verkiezingscampagne.

Volgens het GMAP ‘heeft het Chavez-regime in 2005 de banden met de drugsbestrijdingsdienst DEA van de Verenigde Staten verbroken’. Amerika heeft de Venezolaanse minister van Defensie Henry Rangel Silva van drugshandel beschuldigd. Het Colombiaanse weekblad Revista Semana rapporteerde dat het hoofd van de militaire inlichtingendienst van Venezuela de FARC hielp, ook met haar cocaïnesmokkel.

Het Nederlandse comité beweert tot slot ‘dat het meest opmerkelijke bij de zelf verschonende uitlatingen van de president over zijn, voor drugs- en illegale wapenhandel, gearresteerde zoon is, dat hij zelf niet heeft gedacht aan het onmiddellijk instellen van een Surinaams onderzoek naar de mogelijke misdrijven van Dino Bouterse.’

10 juli 2013

Het GMAP richt zich schriftelijk tot de internationale boyscout organisatie in Genève, Zwitserland, om te voorkomen dat president Bouterse chief-scout wordt.

Bij monde van voorzitter Romeo Hoost wijst het GMAP erop, dat Bouterse in Nederland tot elf jaar cel is veroordeeld voor de handel in drugs en voor het lidmaatschap van een ‘criminele drugsorganisatie’ en dat hij verdachte is in het 8 decemberstrafproces. ‘De Surinaamse Boy Scouts onder leiding van Humphrey Schurman heeft tijdens een persconferentie in Suriname bevestigd, dat zij de Surinaamse president, de heer Desiré Delano Bouterse, heeft benaderd om patroon te worden van de Surinaamse Boy Scouts’, aldus het GMAP. Volgens de Nederlandse organisatie is echter het belangrijkste doel van de padvinderij, jongeren morele waarden bij te brengen en onafhankelijk te worden. ‘Met president Bouterse als patroon van de Surinaamse Boy Scouts krijgen de Surinaamse padvinders, gelet op het verleden van hem, het slechts mogelijke voorbeeld.’

‘Als Wereld Organisatie van de Padvinderij, doet GMAP een dringend beroep op u, om de Surinaamse padvindersorganisatie te bewegen de criminele president van Suriname niet te benoemen als patroon’, zo schrijft Hoost. ‘Bouterse als patroon installeren van de Surinaamse padvinderij zal een zeer negatief beeld creëren van de padvinderij wereldwijd en de Surinaamse padvinderij in het bijzonder. Daarnaast zal het de Surinaamse jeugd om een immorele wijze beïnvloeden.’

Bouterse werd gewoon benoemd tot chief scout en het GMAP zweeg nadien, zoals te doen gebruikelijk als een activiteit niet leidt tot enige vorm van succes of welslagen.

22 november 2012

In een verklaring heeft het GMAP de officiële reden dat president Bouterse naar Cuba ging om solidariteit te tonen nadat het eiland werd getroffen door orkaan Sandy, naar het rijk der fabelen verwezen. Het comité wijst met betrekking tot rampen in andere landen erop, dat in het gebruikelijke diplomatieke verkeer een telefoontje of brief van solidariteit volstaat. Het comité acht het dan ook plausibeler, dat Bouterse de FARC is gaan ontmoeten. GMAP maakt voorts duidelijk, dat een Braziliaanse parlementaire onderzoekscommissie Dino Bouterse heeft aangewezen als schakel in een wapens-voor-drugs handel.

Ook deze verklaring van Romeo Hoost in casu het GMAP heeft verder tot geen enkele actie of onderzoek geleid.

21 november 2012

President Bouterse mag niet, zoals gebruikelijk bij andere staatshoofden, aanwezig zijn op de zogenoemde ACP-EU Joint Parlementary Assembly - een bijeenkomst van parlementsleden uit Afrikaanse, Caribische en Pacifische landen en de Europese Unie - die eind november in Paramaribo wordt gehouden.

Dat schrijft het GMAP, samen met het Comité Herdenking Slachtoffers Suriname en het Comité 1982 Amnestie Nee, in een brief aan de co-presidenten Musikari Kombo (Kenya) en Luis Michel (België) van het Bureau van de ACP-EU Joint Parliamentary Assembly. Zij schrijven onder andere, dat ‘een officiële hoofdverdachte van politieke massamoord op democratische voormannen van Suriname en auteur van een zelfamnestiewet niet thuishoort op een internationaal democratisch platform dat zich verdragsmatig heeft verbonden aan de fundamentele rechten en vrijheden van de mens’. Voorts wijzen zij erop dat ‘president Bouterse al op de morele onhoudbaarheid van zijn aanwezigheid op de ACP/EU-top heeft geanticipeerd door het onafhankelijkheidsdefilé van 25 november naar het meest westelijke district te verplaatsen, zodat hij zijn afwezigheid in de ogen van de bevolking kan maskeren’.

Zoals bekend, heeft Bouterse de internationale politieke bijeenkomst geopend en toegesproken. De brief van onder andere het GMAP heeft dan ook, zoals te verwachten, weinig tot geen indruk gemaakt.

22 maart 2012

Het GMAP heeft in een brandbrief aan Freedom House in het Amerikaanse Washington gevraagd bij eventuele aanname van de initiatief Amnestiewet tegen het 8 decemberstrafproces, ‘Suriname te schrappen als vrij land’.

Freedom House is een gezaghebbende internationale organisatie die precies bijhoudt hoe het is gesteld met de vrijheid in de wereld. Afhankelijk van criteria als democratie, rechtsstaat, vrije pers en mensenrechten worden landen ingedeeld als vrij, of als semi-vrij of onvrij.

Suriname dankt haar vrije status aan de democratisering, persvrijheid en het opgang komen van het proces de straffeloosheid te stoppen. Het 8 decemberstrafproces was daarin een belangrijke positieve factor. Volgens het GMAP is ‘met de anticonstitutionele parlementaire aanslag van de president-hoofdverdachte en zijn handlangers op de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht een eind gekomen aan de rechtsstaat in Suriname. Vrijheid is dan een illusie.’

Volgens het comiteetje kan vrijheid niet bestaan zonder de ‘rule of law’. Het GMAP typeert het huidige bewind als ‘een crimineel regime dat internationaal geïsoleerd moet worden’. Zij betoogt ‘dat de parlementaire medeplichtigen van de decembermoordenaars ook met geschreeuw van aanhangers hun bedrog en leugens niet aan het publieke oog kunnen onttrekken. Ze zijn verraders van de meest fundamentele nationale en menselijke waarden. Hoe kunnen zij nog hun eigen volkslied – ‘recht en waarheid maken vrij’ –zingen?!’

Het GMAP betoogt, dat de haast achter de Amnestiewet een bevestiging is van de schuld van de hoofdverdachte c.s.

Je kunt je afvragen of het Freedom House onder de indruk is geweest van een zogenoemde brandbrief van een onbeduidend en geen enkele invloed hebbend comiteetje in Amsterdam. Het antwoord laat zich raden.... het Freedom House heeft op geen enkele wijze gereageerd.

14 maart 2012

Het GMAP heeft naar aanleiding van belastende verklaringen van oud-militair Ruben Rozendaal in het 8 decemberstrafproces, Desi Bouterse in een open brief opgeroepen ‘onmiddellijk af te treden als president van de Republiek Suriname’.

‘Nu ook een lid van uw groep van 16, een medeverdachte en ooggetuige, onomwonden heeft verklaard dat u wel degelijk aanwezig was in het Fort Zeelandia tijdens de decembermoorden en dat u operationeel de lakens uitdeelde, is een schuldigverklaring aan meervoudige moord onvermijdelijk.

Binnen afzienbare tijd kunt u dat vonnis verwachten. Voor een ieder is duidelijk: u hebt ook uw eigen partijgenoten en aanhangers voorgelogen. Wij doen namens vele Surinamers en vrienden van Suriname een dringend beroep op u te voorkómen, dat het presidentschap van de republiek nog ernstiger wordt beschadigd. U zou uw eigen belang ondergeschikt moeten maken aan de waardigheid van het presidentschap van de Republiek Suriname.

U kunt door onmiddellijk aftreden voorkomen, dat voor het eerst in de Surinaamse geschiedenis een president wordt veroordeeld voor massamoord. Die nationale en internationale discreditering van zo een belangrijk constitutioneel instituut kunt u met uw onmiddellijke aftreden voorkómen. Doet u dat niet, dan zal dat u generatieslang worden nagedragen.’

Hoe serieus moet deze oproep worden gelezen en geïnterpreteerd? Denkt het GMAP nu werkelijk, dat een Surinaamse president aftreedt naar aanleiding van een kort, inhoudelijk slecht onderbouwd, verzoek om af te treden van een groepje mensen in Nederland dat een diepgewortelde aversie tegen hem heeft? De oproep moet dan ook vooral gezien worden in het licht van zelfprofilering van het GMAP en haar voorzitter.

28 februari 2012

Het GMAP noemt in een persbericht de aankondiging van president Bouterse, dat de regering alles in het werk zal stellen de stoffelijke resten van Anton de Kom terug te halen naar Suriname ‘een schoolvoorbeeld van lijkenpikkerij’. GMAP spreekt van ‘gebrek aan beschaving’ van het staatshoofd ‘omdat een fatsoenlijk president nooit zonder expliciete instemming van familie de Kom aan zijn regering zo een opdracht zou geven’. Het comité verwijt Bouterse ‘gebrek aan historisch besef en dom nationalisme omdat Anton de Kom zowel een vrijheidsheld is van Suriname als van Nederland.’ ‘De Kom vocht in het Nederlandse ondergrondse verzet tegen de Duitse bezetter en vond de dood in als gevangen verzetsman in het concentratiekamp Sandbostel. Hij ligt in Nederland met instemming van zijn familie begraven op een erebegraafplaats voor oorlogsslachtoffers en verzetsstrijders. Wat een arrogant gebrek aan voeling met de wereldwijde anti-fascistische strijd en wat een respectloosheid voor de familie van De Kom, om het stoffelijk overschot daar weg te willen halen!’

Het comité is van mening ‘dat Bouterse schaamteloos de ‘bonjo’ van De Kom als politieke propaganda wil inzetten, maar niets met De Kom gemeen heeft. Bouterse gaf het voorbeeld van gewelddadigheid, dictatuur en mensenrechtenschendingen, De Kom stond voor vrede, democratie en rechtvaardigheid. De Kom heeft nooit een mens vermoord, laat staan zijn eigen landgenoten.’

Veel zwaar aangezet taalgebruik van Hoost en een totaal zinloze vergelijking van Bouterse met De Kom. Wat voor belang heeft het GMAP erbij om zich met deze kwestie te bemoeien? Geen enkel. Tja, alleen weer respectloos de Surinaamse president aanvallen en eigen profilering.

16 september 2011
Het GMAP heeft in een open brief aan de Surinaamse minister van Buitenlandse Zaken Winston Lackin (NDP) aangedrongen op ‘een gewijzigd beleidsinzicht inzake transparantie ten aanzien van de vermeende drugsconnecties van de persoon, die nu president is.’ De bekende klokkenluiderswebsite WikiLeaks heeft zogenoemde cables van de Amerikaanse ambassade in Paramaribo onthuld, waarin is opgenomen, dat Desiré Bouterse, toen NDP-leider en parlementslid, intensieve contacten onderhield met de ‘Pablo Escobar van Guyana’, Roger Khan, en de beruchte Zuid-Amerikaanse drugsbaron Eduardo Beltran.

Khan, die ook connecties zou hebben gehad met de partij van president Jagdeo, zit, na uit Suriname te zijn gewezen, een lange vrijheidsstraf uit in de Verenigde Staten. Bertran zou vanuit Caracas maandelijks Bouterse hebben bezocht. In de cables zou ook melding zijn gemaakt van moordplannen op democratische ministers en rechtshandhavers in Suriname, waarbij Khan door Bouterse ingeschakeld zou worden.

Minister Lackin is van mening, dat de WikiLeaks-onthullingen geen aanleiding zijn voor de president om opening van zaken te geven. Het zou een probleem zijn van het ‘informatiesysteem’ van de Amerikaanse ambassade. Het GMAP spreekt over ‘een Lackiniaanse drogredenering, omdat het hier niet om een technisch, maar om een ernstig politiek-ethisch en strafrechtelijk vraagstuk gaat, waarin de persoon, die nu president is van Suriname, een hoofdrol vervult’.

GMAP: ‘Het feit dat Bouterse in Nederland al is veroordeeld voor drugssmokkel noopt de regering des te meer transparant te zijn. Het opheffen van de non-transparantie is noodzakelijk, omdat het gaat om de waardigheid en geloofwaardigheid van Suriname, geen land kan in deze tijd kredietwaardigheid genieten met een drugsbaron als president. Als de onthullingen kloppen rest niets anders dan het onmiddellijke aftreden van de president.’

Het GMAP wijst minister Lackin ook op het aanstaande Suriname-voorzitterschap van de CARICOM.

‘Hoe kan Suriname het de kwetsbare Caribische naties aandoen om een figuur als voorzitter af te vaardigen, die internationaal systematisch in verband wordt gebracht met drugshandel en georganiseerde criminaliteit?! Hoe kan Suriname een hoofdverdachte van de december-moorden afvaardigen als voorzitter?!’ Zoals bekend had het GMAP eerder ervoor gepleit vice-president Robert Ameerali in plaats van de drugsveroordeelde Desiré Bouterse af te vaardigen als Suriname’s hoogste representant in de CARICOM.

1 maart 2011

Het GMAP heeft in een brandbrief de nationale en regionale sportorganisaties van de CARICOM-landen opgeroepen geen medewerking te verlenen aan de oprichting van een ‘regionale sportacademie’ in Suriname onder auspiciën van president Bouterse. Een brief ging ook uit naar voorzitter Jack Warner van de Caribbean Football Union. Bouterse kondigde de oprichting van een ‘regionale sportacademie’ in Suriname aan tijdens de 22e vergadering van CARICOM-staatshoofden in Grenada.

Het GMAP zegt een non-politieke Caribische sportacademie in Suriname, die uitgaat van de Surinaamse en Caribische sportwereld toe te juichen, maar een ‘regionale sportacademie’ als propaganda-instrument van een notoire mensenrechtenschender met klem af te wijzen. ‘Desi Bouterse is volgens betrouwbare en gezaghebbende ooggetuigen als vakbondsleider Fred Derby, de moordenaar van André Kamperveen (27-9-1924 – 8 december 1982). Hij is hoofdverdachte in het 8 decemberstrafproces. Hij is bovendien in Nederland tot bij de Hoge Raad tot 11 jaar gevangenisstraf veroordeeld voor cocaïnehandel.’

Volgens het comité is Kamperveen, één van de vijftien slachtoffers van de decembermoorden, één van de meest vooraanstaande figuren uit de Surinaamse en Caribische sportgeschiedenis. ‘André Kamperveen, bij zijn vrienden en de bevolking bekend als ‘Ampie’, was één van de eerste academisch opgeleide sporters van Suriname.

Hij voetbalde uitstekend en was zeer verdienstelijk in judo, jiujitsu, boksen en basketbal. Hij was één van de oprichters van de legendarische sportclub Spes Patriae. Hij was de gevreesde midvoor en captain van het Surinaams voetbalelftal. In 1957 was het zijn team, dat het Oostenrijkse Rapid Wien met 3-1 versloeg.

Kamperveen was, spelend voor HFC Haarlem, de eerste Surinamer die in de Nederlandse eredivisie voetbalde.

Hij was ook als speler van Paysandu Sport Club van Belém één van de eerste Caribische voetballers in de Braziliaanse professionele competitie. Kamperveen was behalve als sporter ook op sportjournalistiek en bestuurlijk vlak actief. Hij is een pionier van de sportjournalistiek in Suriname. Hij werd bestuurder en voorzitter van de Surinaamse Voetbal Bond. Het nationaal voetbalstadion is nu naar hem vernoemd. Hij was de oprichter en eerste voorzitter van de Caribbean Football Union. Maar ook internationaal kreeg hij waardering en erkenning, André Kamperveen schopte het als Caribische vertegenwoordiger tot vice-voorzitter van de wereldvoetbalfederatie FIFA. De toenmalige FIFA-voorzitter Joao Havelange noemde hem ‘the one and only Mister FIFA’. Na de Boutersecoup van 25 februari 1980 werd hij minister van Jeugd, Sport en Cultuur onder de burgerpresident Henk Chin A Sen. Maar toen Kamperveen zich kritisch opstelde tegenover het steeds dictorialer wordende militaire gezag van Bouterse, werd hij nietsontziend en mensonterend gestraft. In hetzelfde jaar dat hij als FIFA-bestuurder in Madrid ook rond de middenstip stond toen koning Juan Carlos van Spanje het wereldkampioenschap voetbal in Spanje officieel met een aftrap opende.’

De GMAP-brandbrief vermeldt, dat ‘de persoonlijke betrokkenheid van Bouterse bij de onmenselijke behandeling, vernedering en mishandeling van en moord op deze grote Surinaamse en Caribische sportheld onomstotelijk is bewezen’.

Het GMAP motiveert die stelling aan de Caribische sportorganisaties met een verslag uit het 8 decemberstrafproces: ‘In het 8 decemberstrafproces werden in de rechtszaal video-opnames vertoond, met beelden gemaakt op 8 december 1982 in het Fort Zeelandia. Op de beelden was Kamperveen in aanwezigheid van een intimiderend kijkende Bouterse te zien als een aangeslagen, terneergeslagen en gebroken man. Hij las een valse zelfbeschuldiging voor als zou hij betrokken zijn in een poging tot staatsgreep. Anders dan in het geval van lotgenoot journalist Jozef Slagveer, werden de valse zelfbeschuldigingen niet op de televisie vertoond, maar was het te horen op de radio. Kamperveen was te zeer toegetakeld om hem te tonen op de televisie. Alleen op de radio was zijn monotone, gebroken stem te horen. Hij werd zonder vorm van proces geëxecuteerd. Zijn stoffelijk overschot toonde verwondingen in de kaakregio, fracturen van het dijbeen en 18 kogelinslagen in de borst. Maar Bouterse, de toenmalige bevelhebber en zogenaamde Leider van de Revolutie, hield op 9 december 1982 op de televisie de bevolking voor, dat Kamperveen en zijn lotgenoten “op de vlucht zijn neergeschoten” Ook Radio ABC, het radiostation van André Kamperveen, was in opdracht van Bouterse met militair geschut in brand geschoten. De brandweer werd verboden het te blussen. Op 24 februari j.l. gaf Bouterse als president, volstrekt in strijd met de democratische geest van de grondwet, ter viering van zijn gewelddadige en anti-democratische staatsgreep van 25 februari 1980, hoge staatsonderscheidingen aan zijn medecoupplegers, waarvan de meesten ook verdachten zijn in het 8 decemberstrafproces.’

Het GMAP wijst in de brandbrief er ook op, dat naar het Charter van het Internationaal Olympisch Comité ‘deelname aan sport een mensenrecht is’. ‘Mensenrechten vormen een integraal geheel van normen en waarden, die te herleiden zijn tot absoluut respect voor de menselijke waardigheid. Het recht op deelname aan sport is daarom verbonden aan het recht op leven en een menswaardige behandeling. Zowel vanuit het mensenrechtengezichtspunt als bezien vanuit Ampie’s sportieve prestaties voor Suriname en het Caribisch gebied, zou de André Kamperveen Caribbean Sports Academy jonge sporters zowel in sportief als humaan opzicht professioneel kunnen onderrichten en inspireren.’, aldus de brandbrief.

Dit is weer een voorbeeld van een brief aan internationale organisaties die tot niets heeft geleid. De regionale sportacademie is een feit. Niemand heeft ‘geluisterd’ naar dat kleine comiteetje ofwel naar die ene heer, Rome Hoost, in Amsterdam. Ondanks het, terecht, mooi opgetekende verhaal over sporter en mediaman André Kamperveen.

Diepgewortelde haat tegen 'Bouterse'
De hiervoor aangehaalde voorbeelden van ‘activiteiten’ van het GMAP laten een diep gewortelde haat zien tegen iemand die door een deel van de Surinaamse bevolking op democratische wijze, en door geen enkel land bekritiseerd, tot president is gekozen, tegen iemand die verdachte – en geen veroordeelde dader – is in het zogenoemde 8 decemberstrafproces en tegen iemand die in Nederland is veroordeeld tot elf jaar celstraf waarbij de rechtbank haar vonnis vooral heeft gebaseerd op de twijfelachtig verklaring van een getuige....

Redactie de Ware Tijd kennelijk in de war door overlijden Nelson Mandela: plotseling is Hillary Clinton oud-president van de VS

Sinds wanneer hoort Hillary Clinton in een rijtje van oud-presidenten van de VS?? Slordig foutje van de redactie van de Ware Tijd vandaag, zaterdag 7 december 2013.....