Waarom wilde eigenzinnig comiteetje zwemster zo graag huldigen.... 07-09-2012 COLUMN Door: Paul Kraaijer
Gouden Olympisch zwemster Ranomi Kromowidjojo wil niet gehuldigd worden door de Surinaamse, Indische en Indonesische gemeenschap in Nederland. De initiatiefnemers van de huldiging, gebundeld in het veelzeggende comité Huldiging Ranomi Kromowidjojo, hebben de voorbereidingen voor de bijeenkomst gestaakt, omdat Kromowidjojo gisteren heeft laten weten er niet beschikbaar voor te zijn. Het comité heeft Ranomi ongevraagd vermeend belangrijk gemaakt voor de Surinaamse, Indische en Indonische gemeenschap in Nederland, zonder haar zelf te benaderen. Het besluit van 'Kromo' is heel begrijpelijk.
Krokodillentranen bij comité Huldiging Ranomi Kromowidjojo
Een teleurgestelde voorzitter Johan Raksowidjojo, beleidsadviseur bij de gemeente Haarlem, van het organiserend comité maakte zelf dit nieuws wereldkundig. Het comité wilde de zwemster niet alleen eren voor haar ‘bijzondere prestaties’, maar haar ook bedanken omdat ze de Surinaamse, Indische en Indonesische gemeenschap ‘rijkelijk heeft laten delen in haar blijdschap, trots en wereldwijde publiciteit’. Mooie woorden, maar zeer overtrokken, vooral omdat Ranomi niets extra’s met haar prestaties heeft geleverd voor die gemeenschap. Slechts werd hier en daar in nationale en internationale publicaties vermeld dat haar vader van Surinaamse afkomst is. Niets meer en niets minder.
Volgens het comité is Kromowidjojo zelfs een voorbeeldfiguur geworden van veel jongeren in Nederland, Suriname en Indonesië. Hoe verzint Raksowidjojo dit? Wordt hij soms betaald door de Surinaamse regering, door het Kabinet van de President...... Zijn de echte Surinaamse Olympische sporters die Suriname wel vertegenwoordigden in Londen geen voorbeeldfiguren, omdat zij geen medailles wisten te behalen, maar wel Suriname international op de kaart hebben geplaatst?
Comité deed wat het zelf wilde
Het comité heeft, sinds 5 augustus toen ze nog alleen haar zilveren-medaille bij het estafette zwemmen had behaald, een cultureel programma voorbereid om haar bij terugkomst in Nederland feestelijk te bedanken. De leden van dit comite kwamen bijeen kwam bijeen bij de Surinaamse welzijnsvereniging Bangsa Jawa in Amsterdam Zuidoost. Contact met Ranomi, om wie het toch zou moeten gaan, was er niet. Het comité deed gewoon voor het zelf zin in had. Voor de huldiging zou ‘massaal’ medewerking zijn verkregen van vele vrijwilligers uit de genoemde gemeenschappen, waaronder artiesten, alsook de medewerking van de Indonesische- en Surinaamse ambassade, zo liet het comité gisteren weten.‘Wij kunnen stellen dat we alles op de rails hebben gezet om een kleurrijk eerbetoon aan Ranomi mogelijk te maken. Wij waren er overigens rotsvast van overtuigd dat Ranomi de dankbetuiging vanuit de Surinaams- en Indonesische gemeenschap, waarin ze haar roots heeft, graag in ontvangst zou willen nemen. We vinden het een gemiste kans van Ranomi, dat de dankbetuiging die vanuit een ‘warm nest en hart’ zou uitgaan, niet heeft kunnen plaatsvinden.’
Waar haalde voorzitter Johan Raksowidjojo de arrogantie vandaan om te veronderstellen dat het ‘een gemiste kans’ van Ranomi Kromowidjojo is om zich niet te laten huldigen door het comiteetje. Ranomi is een intelligente jonge vrouw die dondersgoed weet waar zij staat in de nationale en internationalse samenleving. Daarin neemt Suriname of de Surinaamse, Indische en Indonesiche gemeenschap niet een bijzondere positie in.
Wie wilde Ranomi echt huldigen.....
Was het trouwens werkelijk de Surinaamse, Indische en Indonesiche gemeenschap die Ranomi wilde huldigen of waren het alleen een paar publiciteitsgeile individuen onder leiding van de Haarlemse gemeenteambtenaar Raksowidjojo die een comité oprichtten ten eigen faveure en dat voorbij ging aan de vraag of Ranomi zèlf wel door die gemeenschap of dat comité gehuldigd wilde worden. 
Overgens schroomde deze ambtenaar niet om voor zijn privéspeeltje, het comité, zijn gemeentelijke emailadres te gebruiken (......@haarlem.nl). Deed hij dat wellicht om zijn bij de start al tot mislukken gedoemde huldigings ideetje wat gewichtiger te doen laten lijken.... Immers, door gebruik te maken van zijn emailaccount bij werkgever gemeente Haarlem suggereerde Raksowidjojo immers dat zijn comité zou worden ondersteund door de gemeente. Was zijn werkgever hiervan op de hoogte? De gemeente Haarlem is om een reactie gevraagd......De vraag kan gesteld worden waarom dit organiserend comité niet meteen de zwemster heeft benaderd met de vraag of ze wel gehuldigd wilde worden door de vermeende achterban van dit comité. Het comité had kunnen weten dat Ranomi, behalve dat haar vader in Suriname geboren is, nauwelijks enige band heeft met het land en met de Surinaamse, Indische en Indonesische gemeenschap in Nederland. Slechts eenmaal heeft zij Suriname bezocht.
Ranomi en het ver van haar verwijderde Suriname
Een paar jaar geleden, eind 2009, heb ik het genoegen gehad om Ranomi in Eindhoven te interviewen en natuurlijk kwam Suriname ook ter sprake. Mij werd toen al duidelijk dat zij nauwelijks een band heeft met het land of met de bevolking en met Surinamers die in Nederland wonen. Mijn artikel werd in november 2009 gepubliceerd in het Surinaamse blad Parbode. ‘(...) Wat betekent Suriname voor de zwemster? ‘Mijn vader is van Surinaamse afkomst. Hij is Javaan en belandde in de jaren zeventig in de provincie Groningen. Mijn moeder is Nederlandse hoor. Ik ben geboren in het Groningse Sauwerd. Daar hebben mijn ouders een karateschool.” (...) In 2002 is Ranomi een aantal weken met haar ouders op vakantie geweest in Suriname. Het was de eerste keer dat ze het land bezocht. ‘Ik vond en vind Suriname indrukwekkend, bijzonder. De zichtbare tegenstelling tussen armoede en rijkdom in buurten maakte indruk op me. Ook de aanwezigheid van een synagoge en een moskee pal naast elkaar in Paramaribo. In de paar weken dat ik in Suriname ben geweest heb ik natuurlijk ook enkele bekende toeristische locaties bezocht zoals Galibi en Brownsberg. Schitterend. Het waren mooie weken. Ik ga zeker weer eens terug. Ook heb ik met mijn ouders de geboortegrond van mijn vader bezocht: koffieplantage Constantia aan de Matapicakreek. Daar schrok ik wel van de staat waarin de plantage verkeerde. Het was erg verloederd, overwoekerd. Toen mijn vader uit ons bootje stapte zakte hij meteen tot zijn middel in de modder. Dat staat me nog heel helder voor ogen…’
Op de vraag of ze bekend is met de zwemsport in Suriname volgt een volmondig ‘ja’. Af en toe is ze zelfs Surinaamse zwemsters tegengekomen tijdens internationale toernooien. ‘Ik weet dat er op dit moment talentvolle zwemsters in Suriname zijn. Als zij goed getraind worden en kunnen zwemmen onder goede omstandigheden, dan is ook voor die meiden veel mogelijk hoor.’ (...)’
Ik eindige mijn artikel alsvolgt:‘(...) En Suriname? ‘Ik ga zeker terug. En of ik in de toekomst iets voor de Surinaamse zwemsport kan gaan betekenen… wie weet? In ieder geval zou het me leuk lijken om ooit eens één of ander project op te gaan zetten.’
Voetballer Clarence Seedorf heeft zijn eigen voetbalstadion, zo’n dertig kilometer ten zuiden van Paramaribo aan de Highway. Een eigen ‘Ranomi Kromowidjojo Zwemcentrum’ in Suriname in de toekomst? Ranomi, lachend: ‘Wie weet…’ ‘
 |
| Op 10 augustus 2008 vierde Ranomi de gouden plak op de 4x100 m estafette vrije slag tijdens de Olympische Spelen in Beijing, China. |
Hoe Surinaams......
Maar, omdat de populaire zwemster tijdens de laatste Olympische Spelen twee gouden- en een zilveren plak wist te behalen, zagen de leden van het comité een gelegenheid om ook mee te kunnen profiteren van de populariteit van de in Eindhoven wonende en in het Groningense Sauwerd geboren Nederlandse Ranomi Kromowidjojo. Slechts haar naam en haar vader verraden een Surinaams-Indonesische achtergrond. 